Τετάρτη 12 Μαρτίου 2008

Κυκλοφορεί 14 Μαρτίου

Ο συνδικαλιστής υδραυλικός

«Ο υδραυλικός είμαι!» «Περάστε» του είπα. Πέρασε και στάθηκε στη μέση του καθιστικού. Το πρώτο πράγμα που έκανε κοιτώντας δεξιά και αριστερά ήταν να περιεργαστεί το χώρο. «Γυναίκα δεν έχεις έ», (μήπως είσαι λίγο αδιάκριτος;). «Όχι μένω μόνος» (τι ζόρι τραβάς εσύ;). «Φαίνεται! αντί για σκρίνιο στο σαλόνι, βιβλιοθήκες... Πέφτουν οι γκόμενες με αυτά;». «Όταν τα αφήνω σε στοίβες στο πάτωμα» του απάντησα. Ξίνισε το μούτρο του, μη εκτιμώντας το χιούμορ μου.

«Θέλετε να πάμε στο μπάνιο να σας δείξω τη ζημιά;». Βιαζόμουν και δεν είχα τη παραμικρή διάθεση να του γίνω συμπαθής. Μάλλον κάτι κατάλαβε γιατί μετά μια μικρονοϊκή καθυστέρηση -να ολοκληρώσει τον έλεγχο στο χώρο-, προχώρησε προς το μπάνιο. Εκεί μπροστά στη τρύπα που έσκαψα στο τοίχο και που άφηνε να φανεί η σκουριασμένη σωλήνα που πότιζε το ντουβάρι έσκουξε το ξινισμένο μούτρο «και ποιο είναι το πρόβλημα;»

Η εγκράτεια είναι αρετή, μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι και ότι άλλο σχετικό, μου γύρισε στο μυαλό εκείνη την ώρα «Η σωλήνα είναι σκουριασμένη και παλιά, τρέ-χει, -θέ-λω –να -την -αλ-λά-ξε-τε.» (απλά, συλλαβιστά, Ελληνικά) «Αυτή είναι η δουλειά μου» απάντησε απότομα! (Ευτυχώς, που το διευκρίνισες, γιατί σκεφτόμουνα να σε βάλω να λύσεις προβλήματα διαφορικού λογισμού). Έσκυψε μουτρωμένος να κάνει τη διάγνωση.

«Καφέ δεν έχει;» Αυτή η ερώτηση μου χτυπάει απευθείας στα νεύρα κατάλοιπο παιδικής μνήμης που η μάννα μου σε κάθε τεχνίτη που ερχόταν στο σπίτι είτε για να τον καλοπιάσει, είτε γιατί θεωρούσε ντροπή και άκρως παρεξηγήσιμο να μη το κάνει, προσέφερε καφέ κουλουράκια κέικ φρούτα, γλυκό, πίτα, ότι είχε στο ψυγείο. Άσχετα αν αυτός χρέωνε και την ώρα του καφέ! «Τόσα πολλά;» έλεγε η μάννα μου όταν ζητούσε το λογαριασμό. «Μα δυο ώρες δούλευα κυρά Λένη» και εννοούσε πάντα το σύνολο του χρόνου (το μισάωρο που ο παραγιός έκανε τη δουλειά και τη μιάμιση ώρα που αυτός φλυαρούσε τσιμπολογώντας)

«Όχι ...τελείωσε ο καφές» απάντησα. «Κατάλαβα...» (ακούστηκε σαν μουρμουρομουγκάνισμα). «Τι τραβάμε και εμείς όλη μέρα..», (συνέχιζε απτόητος κοιτώντας τη σωλήνα αν αναπνέει). «Χεσμένο τον έχουμε τον άνθρωπο», (προφανώς λέγοντας άνθρωπος περιαυτολογούσε). «Θα την κόψω εδώ και εδώ και θα βάλουμε δυο μούφες για να ενώσουμε τη παλιά με τη νέα.», είπε μετά τον έλεγχο θριαμβευτικά. «Καλά απόρησα, δεν θα συνεχίσετε το σκάψιμο στον τοίχο για να αλλάξετε όλη τη σωλήνα;»

«Τι λε ρε φίλε. Εγώ ήρθα γιατί ήταν επείγον, πλάκα με κάνεις;». (Όχι δεν έχω κανένα σκοπό να κάνω πλάκα μαζί σου, μόνο τη παράλογη απαίτηση να κάνεις τη δουλειά σου). «Μα είναι το ίδιο χάλια όλος ο σωλήνας, αν δεν τον αλλάξετε, σε λίγο από κάπου πάλι θα τρέξει». (Θεώρησα ότι ήταν ένα λογικό επιχείρημα). «Καλά και γω να μη σκεφθώ τον συνάδελφο;». (Ναι το είπε...). «Ποιον συνάδελφο, τι εννοείτε;». (Είχα απορίες..). «Εσείς εδώ ζείτε στις σπιταρόνες σας και δεν νοιάζεστε για τον απλό λαό» (τα 67 τμ που ζω, σπιταρόνα;;;;;; ), «αν αλλάξω όλη τη σωλήνα θα κάνει χρόνια να ξανατρυπήσει» είπε με στόμφο. (Μα για αυτό σε φώναξα ηλίθιε, ξέσπασε μέσα μου μια φωνή.) Συνεχίζοντας αυτός απτόητος είπε το θεϊκό...

«Εμείς υποστηριζόμαστε μεταξύ μας, δεν βγάζουμε ο ένας το μάτι του άλλου. Θα το επισκευάσω σήμερα εγώ και αύριο κάποιος άλλος συνάδελφος θα έχει πάλι δουλειά να κάνει.» (Το εννοούσε ο ποιητής της μούφας). «Μα τι μου λέτε τώρα...», διαμαρτυρήθηκα, «δηλαδή κάνετε μισές δουλειές και αφήνετε επίτηδες να δημιουργούνται προβλήματα για να έχετε εσείς αντικείμενο εργασίας αδιαφορώντας αν μου περισσεύουν εμένα και οποιουδήποτε άλλου για να σας πληρώνω γαμησιάτικες επισκευές;». (Με αφέλεια ξέσπασα και ζητούσα κατανόηση).

«Εσύ θα μου πεις πως θα κάνω τη δουλειά μου; έβαλες ποτέ το χέρι σου στα σκατά που εγώ κάθε μέρα βουτάω και μπλα μπλα». Χρησιμοποιώντας το είδος της πομπώδους φρασεολογίας που δικαιολογούν τα κόμματα, άρχισε ένας συνδικαλιστικός μονόλογος για το πόσα στόματα τρέφει, τα φροντιστήρια, τις δόσεις για το σπίτι, το αμάξι και πόσο ανθυγιεινή είναι η δουλειά του! (Όχι η ιδιοτέλεια μου, δεν μου επιτρέπει να συγκρίνομαι μαζί σου αν είμαι σε καλύτερη θέση, εχω και γω τον φιλοτομαρισμο μου.). Εννοείτε ότι τον ξεπροβόδισα τάχιστα. Παραλληλισμοί ελεύθερα.
12.03.08. 01.12

ΥΓ Σιχάθηκα να ακούω όλους να λένε ότι ενδιαφέρονται για το δημόσιο συμφέρον. Θα ήθελα μια φορά, μια συντεχνία να βγει και να πει, αυτά τα επιδόματα πχ για καυσόξυλα, οδοιπορικά, αυξήσεις γιατί δεν πήρανε προαγωγή, ας μετακινηθούν στην ασθενέστερη οικονομικά ομάδα. Ας πάνε στους συνταξιούχους των 500€. Αλληλεγγύη ονομάζεται!

Περιττώματα σκύλων στα πεζοδρόμια, σαν απομεινάρια πούρων

Σάββατο μετά τα μεσάνυχτα, βγαίνουμε από τον κινηματογράφο Βακούρα μαζί με έναν φίλο και περπατάμε στο πεζοδρόμιο σχολιάζοντας την ταινία που έχουμε δει. Σε κάποια στιγμή, μια νεαρή αδύνατη κοπέλα που συνοδεύει ένα μικροσκοπικό σκυλί κρατώντας το από το λουρί, κόβει το δρόμο στο φίλο μου και φοράει βιαστικά ένα νάυλον γάντι στο ένα της χέρι κι έπειτα σκύβει και μαζεύει από κάτω τα φρέσκα περιττώματα του σκύλου της, που μοιάζουν με απομεινάρια πούρων. «Μπράβο στο κορίτσι» μουρμουρίζω εγώ καθώς απομακρυνόμαστε και ο φίλος σχολιάζει: «Ούτε που τα είχα δει, παραλίγο να τα πατούσα…».

Μπαίνω ένα πρωί στο ισόγειο της πολυκατοικίας που βρίσκονται τα γραφεία του περιοδικού και βλέπω πεταμένα στο δάπεδο, κάτω από τα γραμματοκιβώτια, δύο φακέλους, σκισμένους στη μέση, μαζί με το περιεχόμενό τους, από την Εθνική τράπεζα και δίπλα μια τσαλακωμένη χαρτοπετσέτα. Την επόμενη μέρα το πρωί τα σκουπίδια αυτά βρίσκονται ακόμα εκεί. «Εντάξει» σκέφτομαι, «αφού στην πολυκατοικία στεγάζονται σε δύο ορόφους μόνο δύο δημόσιες υπηρεσίες, τα δικά μας τα γραφεία και τα γραφεία μιας άλλης εταιρίας και καμία οικογένεια, άρα κανένας νοικοκύρης, ποιος θα τα μαζέψει αυτά από χάμω;» Την επόμενη μέρα τα σκουπίδια αυτά βρίσκονται ακόμα χάμω αλλά κάποιος τα έχει κλωτσήσει και έχουν μετακινηθεί πιο κοντά στο ασανσέρ. «Εντάξει» σκέφτομαι, «θα τα μαζέψει όταν έρθει το συνεργείο καθαρισμού της πολυκατοικίας». Μετά από μια δίωρη διακοπή ρεύματος από τις απεργίες της ΔΕΗ το ένα από τα δύο ασανσέρ χαλάει, ο θάλαμος έχει κολλήσει στο ισόγειο. Ειδοποιούμε τον διαχειριστή και λέει πως θα στείλει ηλεκτρολόγο να αποκαταστήσει τη βλάβη αλλά η μέρα περνάει και δεν έρχεται κανείς. Εν τω μεταξύ, παρόλο που λειτουργεί μόνο το ένα ασανσέρ, ο Γιάννης από το μπουγατσατζίδικο απέναντι, που φέρνει καφέδες και τοστ στην πολυκατοικία, εξακολουθεί -ακόμα και σε ώρα αιχμής- να κάνει αυτό που έκανε και πριν: να μπλοκάρει την πόρτα του ασανσέρ στον όροφο που ανεβαίνει κάθε φορά και να το ακινητοποιεί ώστε να μην καθυστερεί ξανακαλώντας το και περιμένοντάς το για την κάθοδο («έχει και το μαγαζί»). Το βράδυ κατά τις οκτώ, φεύγοντας από τα γραφεία κατεβαίνω στο ισόγειο, με το μόνο ασανσέρ που λειτουργεί (κι αυτό με χαλασμένα τα φώτα εντός του θαλάμου εδώ και μία εβδομάδα, έτσι ώστε να τρομοκρατηθεί για τα καλά όποιος τύχει και παγιδευτεί εκεί μέσα σε περίπτωση «απροειδοποίητης» διακοπής του ρεύματος). Στο ισόγειο βλέπω χάμω πάλι τα συγκεκριμένα σκουπίδια, αλλά λασπωμένα τώρα καθώς έχουν ποδοπατηθεί μετά τη βροχή, το άλλο ασανσέρ στο ισόγειο χαλασμένο, και στις σκάλες να στέκονται δύο λιπόσαρκα πρεζόνια, ένας νεαρός και μία νεαρή, τύφλα από τη μαστούρα, και να τσακώνονται για κάτι. «Παιδιά, πρέπει να βγείτε έξω γιατί θα κλειδώσω την εξώπορτα της πολυκατοικίας» τους λέω. Ο νεαρός κάπως αντιδρά ενοχλημένος (σαν να μη με πιστεύει) αλλά η κοπέλα είναι πιο ευγενική και με ρωτάει γιατί θα κλειδώσω, «δεν μένουν κι άλλοι εδώ;» -«Όχι, είναι μόνο γραφεία και έφυγαν όλοι» της εξηγώ. Κι αυτή μουρμουρίζει συγκαταβατικά «Ε, αν είναι έτσι…» και πιάνει τον νεαρό αγκαζέ και αποχωρούν. Τρεις μέρες αργότερα τα σκουπίδια σέρνονταν ακόμα εκεί, ψιλοδιαλυμένα βέβαια (δίνοντας κάποια ελπίδα ότι ίσως εξαφανιστούν από μόνα τους), απλώς είχαν προστεθεί ένα αποτσίγαρο κι ένα εισιτήριο αστικού λεωφορείου.

Μερικά πρωινά φτάνοντας στη δουλειά βαδίζω στο πεζοδρόμιο με το βλέμμα χαμηλωμένο, προσέχοντας μην πατήσω σκατά σκύλων, που τελευταία όλο και πιο συχνά «ναρκοθετούν» τη διαδρομή των πεζών. Έτσι ένα πρωί μπήκα στην είσοδο της πολυκατοικίας μαζί με τη συνάδελφό μου την Έλενα, χωρίς να την προσέξω πιο πριν και να τη χαιρετήσω. Με πειράζει για την «αφηρημάδα» μου κι όταν της εξηγώ το λόγο, γελάει και μου λέει: «Και να είσαι σίγουρος, πως δεν είναι από αδέσποτα, συνοδεύονται όταν τα κάνουν και οι συνοδοί τους τα αφήνουν εκεί, για να τα μαζέψει… ποιος;». Καθώς μπαίνουμε μαζί στο ασανσέρ της λέω πικρόχολα: «Νομίζω πως οι Έλληνες χρειαζόμαστε πια να μας στέλνουν, κατά ομάδες, για μετεκπαίδευση τουλάχιστον δύο μήνες στη Γερμανία ή κάπου αλλού, όπου κάποιοι κανόνες συμπεριφοράς σε δημόσιους χώρους τηρούνται αυστηρά». Η Έλενα γελάει και μου λέει: «Άσε καλύτερα, γιατί δεν ξέρουμε πόσοι θα γύριζαν πίσω… Τους περισσότερους μάλλον θα τους έκλειναν στη φυλακή».

Κασσάνδρα Δημοπούλου

Ερμηνεύει το ρόλο της Κλεοπάτρας στην όπερα «Ιούλιος Καίσαρας» του George Frederick Handel, που ανεβαίνει στο Μέγαρο Μουσικής. Το λιμπρέτο αναφέρεται στην ερωτική ιστορία του Ρωμαίου στρατηλάτη και της Αιγύπτιας βασίλισσας

Πότε και πού ξεκινήσατε τις μουσικές σπουδές σας; Στη Θεσσαλονίκη, σε ηλικία 7 χρονών, στο Νέο Ωδείο Θεσσαλονίκης όπου και αποφοίτησα με πτυχίο βιολοντσέλου το 1994.
Σπουδάσατε παράλληλα τραγούδι και βιολοντσέλο; Μέχρι να πάω στη Γερμανία δεν είχα καμία επαφή με το τραγούδι. Έφυγα από την Ελλάδα με σκοπό να συνεχίσω τις σπουδές στο βιολοντσέλο. Το 1996 κέρδισα μάλιστα και τη διεθνή υποτροφία από το Royal College of Music του Λονδίνου, αλλά στο μεταξύ είχα ήδη αποφασίσει να σπουδάσω στη Γερμανία. Μπήκα στη σχολή Hoch-schule fuer Musik, στο Detmold, γιατί τους άρεσε η φωνή μου και εκτίμησαν τη μουσικότητά μου. Δεν είχα ιδέα από τραγούδι, ήταν συγκλονιστικό. Για 4 από τα 5 χρόνια των σπουδών είχα πα-ράλληλα και το όργανο και το τραγούδι.

Στο τραγούδι τι αγαπάτε περισσότερο; Την αμεσότητα της ανθρώπινης φωνής. Η φωνή τα λέει όλα, δεν μπορείς να κρυφτείς. Αυτό είναι μια μεγάλη πρόκληση για τη συνειδητοποίησή μου.

Οι μουσικές σας σπουδές πόσο έχουν βοηθήσει την καριέρα σας στο τραγούδι; Το ότι είμαι μουσικός και όχι απλώς τραγουδίστρια είναι ένα μεγάλο προνόμιο. Αντιλαμβάνομαι τη μουσική πιο σφαιρικά, έχω τεράστια ευκολία στην εκμάθηση ενός ρόλου και πολύ περισσότερες γνώσεις επάνω στη μουσική.

Επιπλέον έχετε ασχοληθεί με το σύγχρονο θέατρο και το χορό. Γιατί; Η όπερα δεν είναι μια συναυλία, είναι και θέατρο. Ένας λυρικός τραγουδιστής πρέπει να είναι και ηθοποιός. Όσο για το χορό, μου άρεζε πάντα και μου έδωσε άλλη προοπτική στην κίνηση που σίγουρα δεν βλάπτει τη σκηνική παρουσία μου, το αντίθετο μάλιστα. Επίσης μου ανέπτυξε μια τρομερή σκηνική μνήμη.

Στη Γερμανία ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα απ' ό,τι γνωρίζατε έως εκείνη τη στιγμή στην Ελλάδα; Εντελώς διαφορετικά. Το περιβάλλον, η κουλτούρα, η γλώσσα, το χιούμορ... νομίζω ότι αυτό που πάντα θα χωρίζει ή θα ενώνει τους λαούς είναι το χιούμορ. Μαζί με τον ήλιο, ήταν αυτό που μου έλειψε περισσότερο απ’ όλα!

Τα χρόνια των σπουδών και της ζωής σας στο εξωτερικό τι σας έδωσαν κυρίως; Πειθαρχία και υπομονή, πολλή γνώση και την αίσθηση ότι η ζωή μου μπορεί να γίνει μόνο καλύτερη μετά από όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισα.

Γιατί επιστρέψατε στην Ελλάδα; Γιατί έζησα 12 χρόνια εκτός και στο μεταξύ η Ελλάδα έκανε πολλά βήματα στο χώρο του πολιτισμού. Τώρα νιώθω ότι υπάρχει έδαφος για να καλλιεργήσουμε οι νέοι καλλιτέχνες κάτι καινούργιο και να προσφέρουμε ό,τι συλλέξαμε τόσα χρόνια.

Τα δεδομένα στο χώρο του κλασικού τραγουδιού δεν είναι τα ίδια με εκείνα των χωρών όπου έχετε δουλέψει. Ποιο είναι το ζητούμενό σας; Τα δεδομένα δεν είναι τα ίδια, αλλά ούτε είναι και τόσο διαφορετικά. Η μεγαλύτερη διαφορά είναι ότι η αγορά εδώ είναι πάρα πολύ μικρή. Αυτό δημιουργεί μια κατάσταση υπερβολικά «οικογενειακή», νομίζω ότι δεν χρειάζεται να το αναλύσω κι άλλο αυτό. Θα ήθελα, και αυτό ισχύει για όλες τις χώρες, να εργάζομαι με ανθρώπους που αγαπούν την ουσία της τέχνης, ανθρώπους με γνώση και ενθουσιασμό, με όραμα και πίστη. Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή μου.

Μιλήστε μας για το ρόλο σας, της Κλεοπάτρας, στην όπερα «Ιούλιος Καίσαρας» του Handel που ανεβαίνει στο Μέγαρο. Η όπερα αυτή είναι η ωραιότερη όπερα του Handel. Πρωτοανέβηκε το 1724, αλλά όπως θα διαπιστώσετε όταν θα δείτε την παράσταση, είναι μοντέρνα! Έχει χιούμορ, δραματικότητα, η μουσική είναι ρυθμική, ζωντανή, οι ρόλοι αληθινοί, με βάθος, άνθρωποι που θα μπορούσαν να ζούνε σήμερα. Η Κλεοπάτρα είναι μια γυναίκα-μύθος. Είναι ένας χαρακτήρας πολύπλοκος, αντιφατικός, γοητευτικός. Ο Handel της δίνει μια διάσταση πολύ ανθρώπινη, με στιγμές αδυναμίας. Είναι συναρπαστικός ρόλος και τρομερά απαιτητικός.

Με το ρόλο αυτό κάνετε το ντεμπούτο σας στον ελληνικό χώρο; Ναι, και χαίρομαι πολύ που είναι στη Θεσσαλονίκη. Ελπίζω ο κόσμος να έρθει στις παραστάσεις, είναι έξω από κάθε κλισέ που έχουν στο μυαλό τους για την όπερα.Ο «Ιούλιος Καίσαρας» είναι ένα θέαμα που θα ταρακουνήσει τον κόσμο. Η σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη είναι πολύ δυνατή, οι χορογραφίες εντυπωσιακές, θυμίζει μιούζικαλ και όχι βαρετή «παλαιά μουσική» όπως την αποκαλούνε! Είναι φοβερή δουλειά, όλοι ξεπερνάμε κατά πολύ τα όριά μας και σίγουρα τα όρια του τι «μπορεί» να κάνει ένας λυρικός τραγουδιστής. Αυτό έχει το τίμημά του, αλλά επιτέλους, η όπερα πρέπει να ξαναγυρίσει κοντά στο λαό, εκεί που ανήκει. Όταν δώσεις χαρά και ψυχαγωγία στον κόσμο, θα έρθει και θα πληρώσει και κάτι παραπάνω, αλλά πρέπει να ξέρει ότι θα περάσει καλά. Αυτός είναι ο στόχος της παραγωγής μας! Να αλλάξει κάτι!

Στην εποχή μας έχουν αλλάξει τα δεδομένα στο κλασικό τραγούδι; Το μάρκετινγκ, η προβολή έχουν επηρεάσει πολύ το χώρο σας; Ναι, έχουν αλλάξει, όπως σε όλους τους χώρους έτσι και σ’ αυτόν. Οι τραγουδιστές δεν διαρκούν πια, δεν προλαβαίνουν, τους εκμεταλλεύονται νωρίς και τους ρίχνουν στα βαθιά νερά πριν την ώρα τους, με λάθος ρόλους. Δεν προλαβαίνουν να ωριμάσουν σωστά. Εγώ θέλω να κάνω τα πράγματα στην ώρα τους και όταν είμαι έτοιμη για τον κάθε ρόλο. Να μπορώ να υπηρετήσω το συνθέτη και τη μουσική του και να ενσαρκώσω τον χαρακτήρα που έχω μπροστά μου με ειλικρίνεια. Ακόμη κι αν αυτό μου στοιχίσει το να «χάσω» κάποιες ευκαιρίες. Μου έτυχε πρόσφατα μια τέτοια κατάσταση στη Λυρική Σκηνή και πιστέψτε με, δεν εκτιμήθηκε η άρνησή μου, θα έλεγα ότι είχε αρνητικά αποτελέσματα! Έτσι είναι τα πράγματα παντού αυτή τη στιγμή. Ή κάνεις αυτό που σου δίνουν, όποτε θέλουν και όπως θέλουν, ή σε βγάζουν από το παιχνίδι. Δεν με νοιάζει όμως καθόλου, τελικά θα γίνει όπως εγώ το επιλέγω!

Υπάρχουν κάποια λόγια που ακούσατε και που είναι πάντα στο μυαλό σας; Τα λόγια ενός μεγάλου τραγουδιστή και δάσκαλου: «Canta dentro». Ακούγεται ίσως κλισέ, αλλά είναι αλήθεια. Αν τραγουδάς μέσα σου, θα ακουστείς.

info:«Ιούλιος Καίσαρας» 14-16/3, Μεγάρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, 25ης Μαρτίου & Παραλίας,
Τ: 2310 895800

Ευσταθία

Ήταν έτοιμη να τα παρατήσει όταν ένα «ζαμπόν χωρίς λιπαρά» τάραξε τα ήρεμα νερά του πρώτου αναβιωμένου Φεστιβάλ τραγουδιού της Θεσσαλονίκης, προκαλώντας συζητήσεις με διάφορες επιδοκιμασίες κι αποδοκιμασίες εκατέρωθεν. Η Ευσταθία πρόσθεσε το δικό της στιλ στο νεοελληνικό τραγούδι και έχει «Μeeting» στη Θεσσαλονίκη τη Δευτέρα και την Τρίτη…

Πόσο δύσκολο και πόσο σημαντικό ήταν να αποκτήσεις το μοναδικό σου προσωπικό στιλ στις μέρες μας; Είναι πάρα πολύ σημαντικό το στιλ του καλλιτέχνη, εκτός από τη φωνή του. Είναι αναπόσπαστο μέρος της προσωπικότητας και πρέπει να έχεις το ξεχωριστό σου στιλ και να μην είσαι σαν να έχεις βγει από ένα εργοστάσιο που φτιάχνει τραγουδιστές μέσα από την πρέσα. Δεν θα έλεγα ότι ήταν δύσκολο γιατί το στιλ είναι μια φυσική πορεία που την αποκτάς σιγά - σιγά ,αρκεί να το θες και να είσαι ανοικτός στα καλέσματα της γνώσης. Είναι σαν μια μεταφυσική πορεία… Είναι κακό να είσαι φτιαγμένος και οι Έλληνες το έχουμε αυτό, να λέμε «Ποιος τη ντύνει αυτήν;» ενώ δεν ισχύει αυτό.

Σε ενδιαφέρει η εμπορικότητα της μουσικής σου; Με αφορά πολύ για το λόγο ότι αν δεν πουλήσεις, δεν σε σέβονται. Δεν σε σέβεται η αγορά με την έννοια ότι δεν έχεις δικαίωμα να κάνεις κάποιο cd, σου κλείνονται οι δρόμοι για να δημιουργήσεις. Τα νούμερα σε κάνουν αξιοσέβαστη στην αγορά, ακόμα και ως βήμα να μιλήσεις και να βγεις. Δυστυχώς δηλαδή, δεν είναι τόσο ευχάριστο αυτό που λέω, αλλά γι’ αυτό με αφορά να πουλήσω και βέβαια θέλω να αισθάνομαι και άνετα στη ζωή μου…

Τι προσδοκά η Ευσταθία από τη ζωή της; Να είμαι καλά και να μπορώ να αντέχω. Να τα πάω καλά με τον εαυτό μου και με τον σκοτεινό εαυτό μου και να τον χειρίζομαι σωστά.

Στη Θεσσαλονίκη έγινε το πρώτο σου μεγάλο βήμα. Είναι η δεύτερη φορά που έρχεσαι στη Θεσσαλονίκη για συναυλίες… Επειδή ξανάπαιξα και πέρσι με το γκρουπ μου, τους «Ασταθείς» και μ’ άρεσε πάρα πολύ, θέλω να το καθιερώσω πια… Ο κόσμος ήταν υπέροχος. Θα παίξω δυο δευτερότριτα με τραγούδια και από τους τρεις δίσκους που έχω κάνει, με έμφαση στο τελευταίο το «Meeting» και πολλές διασκευές.

Λίγα λόγια για το «Δεν μπορεί, έχει meeting»… Μπορεί να μην μπορεί, εγώ όμως θα μπορέσω να ανέβω να κάνω το live μου… Είναι ένας δίσκος που αποτελείται από έντεκα καινούρια τραγούδια, το ένα είναι μια διασκευή ενός τραγουδιού της Lily Allen, που του έβαλα ελληνικό στίχο. Έχει γράψει για πρώτη φορά σε δίσκο μου κάποιος άλλος στίχους σε δυο τραγούδια, ο Θανάσης Βούτσινος… Το εξώφυλλο το έχει επιμεληθεί ο Αντώνης ο Γλυκός με μια εξαιρετική δουλειά, τόσο που μπορεί να αποτρέπει τον αγοραστή να το πάρει πειρατικό…

Πιστεύεις ότι οι στίχοι των τραγουδιών σου πιάνουν τόπο; Στον τρίτο μου δίσκο, που έγινε με συνέπεια, αυτοί που με αγαπάνε θα με αγαπήσουν περισσότερο κι εκείνοι που με μισούν θα με μισήσουν περισσότερο. Μου έχει δοθεί το δικαίωμα να γράφω τέτοιους στίχους γιατί εισπράττω μια διάθεση και δεν θέλω να πιστεύω ότι είμαι εξωγήινη… Είναι κι άλλοι σαν κι εμένα. Πολλές φορές λαμβάνω μηνύματα του τύπου «προβληματίζεις πολύ κι ο κόσμος δεν θέλει να ακούει τέτοια πράγματα» και τη γνωστή ατάκα ότι θέλουμε ανεβαστικά και όχι down και άλλα τέτοια… Γιατί όμως να μη ξέρουμε και τι χάνουμε; Δεν πρέπει να υπάρχουν και αυτά; Νομίζω ότι κάνω καλά κι ας υπάρχουν και αποδοκιμασίες…

Έχεις τον φόβο μήπως με τα χρόνια αλλοτριωθείς; Αφού δεν έχω αλλοτριωθεί μέχρι τώρα δεν νομίζω! Έχω ζήσει και πολύ χειρότερα. Δεν θέλω να κλαίγομαι, η ζωή μου στάθηκε τυχερή και μου πρόσφερε πράγματα γενναιόδωρα. Πέρασα και τη φάση μου που είπα «τα παρατάω» και θα έχω τη μουσική ως χόμπι. Μετά ήρθε το Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης και μου έδωσε τη δυνατότητα να έχω τη μουσική και ως δουλειά. Πήρα το κουράγιο να γράφω όπως θέλω. Έχει μπει το νερό στο αυλάκι και δεν θα κάνω εκπτώσεις αν κάτι δεν με ευχαριστεί. Έκανα πολύ κόπο να έρθω σε αυτό το σημείο. Το μόνο που με φοβίζει είναι πράγματα που δεν περνούν από το χέρι μου, όπως η υγεία… Και με φοβίζει πιο πολύ το Κόσοβο που έγινε ανεξάρτητο, δηλαδή, με φοβίζουν πιο πολύ παγκόσμια φαινόμενα, παρά εγώ αν είμαι καλά…

Τι κάνει την κοινωνία μας μέτρια και συντηρητική; Υπάρχει ένας μεγάλος συντηρητισμός, μια που όλοι προσπαθούμε να πατήσουμε στη δοκιμασμένη οδό, να μη παραβούμε το πρόγραμμα μας, αυτό γίνεται από τις τηλεοπτικές εκπομπές μέχρι την ίδια μας τη ζωή. Ενώ είμαστε μέσα στα σκατά, φοβόμαστε την αλλαγή. Δεν νομίζω ότι η αλλαγή θα επιφέρει κάτι χειρότερο από αυτό που είμαστε τώρα, οπότε θα έπρεπε να την προτιμήσουμε. Η αλλαγή ξεκινάει από το πώς θα ξυπνήσεις το πρωί και τι σκέψη θα κάνεις. Τη φέρνει ο κάθε άνθρωπος και γίνεται από μέσα μας. Δεν μπορούμε να περιμένουμε από ένα κράτος να κάνει την αλλαγή. Όταν όμως η ζωή μας είναι μέσα στο κλισέ, δεν θα έρθει η αλλαγή. Όλα είναι μια ενότητα, κάποιος που δεν ξέρει να φάει, δεν θα πάρει ένα cd από το δισκάδικο… Ένας άνθρωπος φαίνεται σε όλα του…

Ποιων συναδέλφων σου εκτιμάς την πορεία και τη στάση; Να σου πω χωρίς να παραβλέπω άλλους, ότι εκτιμώ την Κρίστη Στασινοπούλου, την Σαβίνα Γιαννάτου, την Μελίνα Τανάγρη, την Αρλέτα. Μπορεί κάποιος να περιμένει να πω κάποιον που είναι μέσα στην αγορά και τα πράγματα… Για την Χάρις Αλεξίου εννοείται και δεν χρειάζεται να το πω… Εκτιμώ γενικά καλλιτέχνες που είναι καλλιτέχνες, που δίνουν κάτι άλλο στο live και δεν στηρίζουν και δεν υπηρετούν το συντηρητισμό. Η ουσία είναι να είσαι καλλιτέχνης, να είσαι αυτό που είσαι, να μην είσαι έμπορος.

Το μέλλον είναι στο My Space; Ναι, έχω ένα «My space» στο (http://www.my space.com/eustathiamyspace). Έχω ανακαλύψει το internet πρόσφατα, γιατί πριν δεν είχα καν υπολογιστή στο σπίτι. Έχω λοιπόν τώρα μια σελίδα εκεί που την έχει σχεδιάσει πάλι ο Αντώνης ο Γλυκός και πάει πολύ καλά κι έχω μάλιστα πολύ κόσμο από Θεσσαλονίκη.

info: «Αίγλη - Γενί Χαμάμ», Αγ. Νικολάου 3 & Κασσάνδρου, T: 2310 270016 17 - 18/3, Είσοδος με ποτό: 20­
Ώρα έναρξης: 22.00

Δέσποινα Μεϊμάρογλου

Στην έκθεση «Genius Seculi» με έργα της ίδιας και του Ντεϊμάντας Ναρκάβιτσους, δύο άγνωστοι μεταξύ τους καλλιτέχνες προσεγγίζουν ένα κομμάτι του τραυματικού παρελθόντος μέσω της κινούμενης και στατικής εικόνας

Τι περιλαμβάνει το δικό σας κομμάτι της έκθεσης «Genius Seculi»; Αυτή η έκθεση περιλαμβάνει βασικά δύο ιστορίες. Τις λέω ιστορίες γιατί εμένα τελικά αυτό που με ενδιαφέρει είναι να εξιστορώ διάφορα πράγματα που με εντυπωσιάζουν, που με συγκλονίζουν στη ζωή μου. Και αυτή τη στιγμή, οι δύο ιστορίες με τις οποίες καταγίνομαι είναι από τη μία η γενοκτονία στην Καμπότζη που έγινε μεταξύ του 1975 και του 1979 με τους Ερυθρούς Χμερ και τον Πολ Ποτ που ήταν ο περιβόητος δικτάτορας, και από την άλλη η ιστορία στη Βόρεια Ιρλανδία, στο Derry ,που είναι γνωστό από τις ταραχές που υπήρξαν εκεί. Ίσως να έχετε ακουστά και την «Ματωμένη Κυριακή» (σ.σ. 30.1.1972). Εγώ καταπιάνομαι με μια ιστορία που έγινε μερικούς μήνες πριν τη «Ματωμένη Κυριακή». Και είναι η ιστορία ενός μικρού κοριτσιού 14 χρονών τότε, μαθήτριας, της Annette McGavigan, η οποία έχασε τη ζωή της από τα πυρά Βρετανών στρατιωτών την ημέρα που γινόντουσαν οι ταραχές στην πόλη της. Έτσι μπήκε στο πάνθεον των ηρώων αυτής της μικρής πόλης, οι κάτοικοι της οποίας πρέπει να πω ότι τιμούν τους ήρωές τους, που «πέσανε» για αυτούς. Βιώνουν καθημερινά την ιστορία τους. Έχουν αναθέσει σε μια ομάδα καλλιτεχνών, τους «Bogside artists», να φτιάξουν μοναδικές τοιχογραφίες στο κέντρο της πόλης που λέγεται Bogside και αποτελούσε την παραδοσιακή συνοικία των καθολικών Ιρλανδών. Τοιχογραφίες που η κάθε μια εξιστορεί κι ένα περιστατικό ή παρουσιάζει μια προσωπογραφία. Ακόμη και στις παμπ τους σε αυτήν τη συνοικία έχουν φωτογραφίες από τις ταραχές της εποχής εκείνης στους τοίχους. Είναι δηλαδή σαν να βρίσκεσαι σε ένα μουσείο μνήμης.

Ποιο είναι το σημείο τομής του έργου σας με αυτό του Ντεϊμάντας Ναρκάβιτσους; Όταν μου πρωτοανέφερε η κα Τσιάρα ότι θα κάνουνε αυτή την έκθεση, αυτό που πραγματικά μου άρεσε πολύ είναι που μου δώσανε την ευκαιρία να βρεθεί η δουλειά μου σε διάλογο. Για εμένα αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Δεν με ενδιαφέρει να μου πεις «Έλα να σου κάνω μια έκθεση, ατομική». Με ενδιαφέρει αυτού του είδους η συνεργασία. Γιατί και η δουλειά του Ναρκάβιτσους έχει πάρα πολύ μεγάλη σχέση με τη δική μου. Κι εκείνος σχολιάζει πράγματα που έχουν συντελεστεί και αποτελούν κομμάτι της ιστορίας πλέον. Ο Ναρκάβιτσους, επειδή είναι Λιθουανός, έχει μνήμες από την παιδική του ηλικία, από τις συνέπειες της πτώσης της Σοβιετικής Ένωσης στη Λιθουανία. Όπως έχει πει ο ίδιος, οι άνθρωποι επί Σοβιετικής Ένωσης ζούσανε σε μια ατμόσφαιρα που την είχαν συνηθίσει κατά κάποιο τρόπο. Στο έργο του «Once in the XX Century» κάνει λοιπόν κάτι καταπληκτικό. Δείχνει σε βιντεοπροβολή πλάνα από την αποκαθήλωση του αγάλματος του Λένιν (σ.σ. το Σεπτέμβριο του 1991) από την κεντρική πλατεία του Βίλνιους, αλλά μοντάρει αντίστροφα τη φυσική σειρά των εικόνων. Γύρισε την κίνηση προς τα πίσω και αντί να βλέπεις να χειροκροτεί το κοινό όταν κατεβάζουν το άγαλμα, βλέπεις να χειροκροτάνε την ώρα που το ξανανεβάζουνε. Είναι σαν να πήγε την ιστορία πίσω, στην αρχή που ο κόσμος είχε ακόμα ελπίδες για ένα καινούργιο μέλλον μπροστά του. Αυτό ήταν προτού δουν τα αποτελέσματα. ‘Η το άλλο, που κατόρθωσε με super 8 κάμερα να τραβήξει βίντεο που να έχουν την υφή των βίντεο του ‘60-‘70 και να μη μοιάζουν με τα σημερινά. Είναι πολύ δύσκολο αυτό. Η διαφορά μου με τον Ναρκάβιτσους είναι ότι εκείνος μιλάει για πράγματα που έχει ζήσει από πρώτο χέρι. Εγώ σχεδόν ποτέ στη δουλειά μου δεν μιλάω για πράγματα που έχει ζήσει από πρώτο χέρι. Είναι πράγματα που με συγκλονίσανε και τα καταγράφω σαν να είμαι ένας παρατηρητής και γι’ αυτό πολλά έργα μου καταλήγουν σε μορφή εικαστικού βιβλίου.

Πού συναντιέστε λοιπόν; Στο πώς ο κάθε καλλιτέχνης κράτησε ένα κομμάτι της ιστορίας και ο τρόπος που το αφηγείται. Είτε βασίζεται στην προσωπική του ιστορία είτε σε αυτά που βλέπει και τον συγκλονίζουν και τα καταγράφει.

Εσείς γιατί προτιμήσατε αυτά τα θέματα; Εγώ, από τα νιάτα μου, πάντοτε διαβάζω πάρα πολύ εφημερίδες, έχω μανία. Δεν μπορώ να ζω χωρίς να ενημερώνομαι, να βλέπω ειδήσεις. Βέβαια οι ειδήσεις εδώ είναι κάπως... Κατάγομαι από την Αίγυπτο. Οι παππούδες και οι γονείς μου βρεθήκανε στην Αίγυπτο μετά από την καταστροφή της Σμύρνης. Η ίδια γεννήθηκα και έζησα στην Αίγυπτο έως τα 17 μου χρόνια, μετά βρέθηκα στην Αγγλία όπου σπούδασα στη σχολή Καλών Τεχνών και μετά βρεθήκαμε όλοι αναγκαστικά εδώ, γιατί και από την Αίγυπτο μας διώξανε κατά κάποιον τρόπο τη δεκαετία του ’60. Η ζωή μου λοιπόν είναι συνυφασμένη με τον κόσμο που δεν έχει όρια. Αυτό είναι κάτι που με χαρακτηρίζει, γιατί μπορεί σήμερα να είμαι εδώ και αύριο να βρίσκομαι κάπου αλλού. Με ενδιαφέρει και μου αρέσει αυτό το πράγμα: να είμαι με διαφορετικούς ανθρώπους σε διαφορετικά μέρη, δεν είναι κάτι που με ξενίζει. Και με ενδιαφέρει πάντα γιατί από μικρή άκουγα ιστορίες από την οικογένειά μου, γι’ αυτά που χαθήκανε στη Μικρά Ασία, για αυτά που χαθήκανε στην Αίγυπτο. Είναι μια φορτισμένη ιστορία και ίσως και γι’ αυτό να ασχολούμαι με αυτά τα θέματα.

Και από πού αντλήσατε το υλικό σας; Για το Derry και την ιστορία της Annette McGavigan έκανα έρευνα από τις αρχές του 2004. Για την Καμπότζη ξεκίνησα το 2005. Επισκέφτηκα τις πόλεις και τους χώρους που με ενδιέφεραν. Το υλικό που έχει να κάνει με την Annette McGavigan το πήρα από την οικογένειά της, μου δανείσανε δηλαδή τα τετράδια και τα υπόλοιπα προσωπικά της αντικείμενα. Όσον αφορά στο κομμάτι της Καμπότζης, έβγαλα φωτογραφίες μέσα στη φυλακή «Tuol Sleng» που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο και μπήκα στο site του μουσείου αυτού, όπου έχει πάρα πολλά στοιχεία.

Θεωρείτε ότι ο θεατής είναι εξοικειωμένος με τη λογική της βιντεοπροβολής; Όχι και τόσο. Είναι δύσκολο πράγμα. Δεν είναι μαθημένος ο κόσμος ακόμη. Μπαίνει και βγαίνει. Ενώ εάν κάτσεις μέσα πέντε λεπτά και δεις την ιστορία μπαίνεις στο νόημα.

info: Έκθεση «Genius Seculi» των Ντεϊμάντας Ναρκάβιτσους και Δέσποινας Μεϊμάρογλου στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης, στο λιμάνι Μέχρι τις 30/4

Βασίλης Χατζηβασιλείου

Ο Θεσσαλονικιός συγγραφέας που ασχολείται με την πεζογραφία, το θεατρικό έργο, το αφήγημα για παιδιά, το κόμιξ και τη συγγραφή τηλεοπτικών και κινηματογραφικών σεναρίων, μας μιλά εδώ για το τελευταίο του μυθιστόρημα «Κοιμούνται τα πράγματα, μαμά;» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός

Πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη συγγραφή αυτής της ιστορίας; Ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό, κάτι που να ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια του μυθιστορήματος. Έτσι έστησα τον καμβά μου και ξετύλιξα την πλοκή του μύθου μου χρησιμοποιώντας στοιχεία της τρέχουσας πραγματικότητας. Ψάρευα καθημερινά -σχεδόν επί τρία χρόνια - ειδήσεις από τις εφημερίδες και τις μπόλιαζα στον κορμό της ιστορίας μου. Όλα ξεκίνησαν σαν ιδέα, όταν είδα στην τηλεόραση να αποβιβάζεται από το πλοίο στο λιμάνι του Πειραιά σιδηροδέσμιο, βασικό στέλεχος της τρομοκρατικής οργάνωσης του Ε.Λ.Α. και ο παρουσιαστής να σχολιάζει ότι «τον έδωσε» η πρώην γυναίκα του. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήταν δυνατόν μια τόσο καλά δομημένη οργάνωση να εξαρθρώνεται από τη ζήλια μιας απατημένης συζύγου.

Ποια είναι τα βασικά πρόσωπα αυτού του έργου; Ο ευδαιμονιστής αναρχοαυτόνομος αρχιτέκτονας Παναγιώτης Άπραγος, η συμφεροντολόγα καταπιεσμένη ζωντοχήρα Μένια Μπατζόλα και ο ερωτοχτυπημένος θρασύδειλος συμβολαιογράφος Σωτήρης Φιδές. Πίσω τους, μέσα σε ένα ερωτικό ντεκόρ, έχουνε για φόντο την Ρώσικη μαφία, την εγχώρια και εισαγόμενη τρομοκρατία και την ελληνική πολιτική σκηνή, στις παραμονές των Ολυμπιακών αγώνων «Αθήνα 2004». Η ιστορία εξελίσσεται στη Θεσσαλονίκη.

Πώς προέκυψε ο τίτλος «Κοιμούνται τα πράγματα, μαμά;»; Είναι μια φράση - κλειδί και παράλληλα μια αφελής παιδιάστικη απορία που αρθρώνει ένας από τους πρωταγωνιστές του μυθιστορήματος σε κάποιο του ονειρικό παραλήρημα. Υποδηλώνει την ειρωνική αμφισβήτηση και την αρνητική συμπεριφορά σε όσα προσπαθούν να μας πασάρουνε θεωρώντας μας ηλίθιους, λες κι είμαστε πράγματα άβουλα και αντικείμενα προς εκμετάλλευση. Κάτι ας πούμε σαν την ερώτηση «Μοιάζω για Αμερικανάκι;» που κάναμε παιδιά όταν διαπιστώναμε ότι πήγαιναν να μας ξεγελάσουν, ή με το σύγχρονο «Μασάει η κατσίκα ταραμά;» ή με το άλλο το πιο μόρτικο «Για δες, κουνιούνται οι βάρκες;»

Γιατί σε κάποιο σημείο της αφήγησης εγκαταλείπεις τον κύριο ήρωα του μυθιστορήματος τον αρχιτέκτονα Άπραγο, ασχολείσαι για κάποια κεφάλαια με τον Ρώσο και την Μένια και επανέρχεσαι μετά σε αυτόν; Δεν τους ξεχνώ, αλλά προσπαθώ να δείξω στον αναγνώστη ότι δεν κινούνται μόνοι τους στο χώρο, την ίδια στιγμή συμβαίνουν κι άλλα πράγματα γύρω τους που τους αφορούν άμεσα. Είναι συνειδητό συγγραφικό τρικ. Επιλέγω να δώσω πολύπλευρη και γρήγορη εικόνα του κοινωνικού περιγύρου των ηρώων μου και παράλληλα να σκιαγραφήσω τους χαρακτήρες τους μέσα από πράξεις και όχι με επιθετικούς προσδιορισμούς.

Η ομοιότητα σε πολλά στοιχεία της προσωπικότητας του Παναγιώτη Άπραγου, με σένα είναι «συμπτωματική»; Τα προσωπικά δεδομένα, απ’ ότι ξέρεις, δεν δημοσιοποιούνται και θα ήταν τουλάχιστο αφελές να «βάλω το κεφάλι μου στο ντορβά» για να ικανοποιήσω την περιέργεια των αναγνωστών. Παρ’ όλα αυτά, θέλοντας να είμαι ειλικρινής, θα σου έλεγα ότι δεν λείπουν ούτε τα προσωπικά βιώματα, ούτε και η αλήθεια απέχει πολύ απ’ όσα καταγράφονται. Το θέμα είναι αν συνέβησαν και όχι σε ποιον συνέβησαν.

Όλες αυτές οι παρεκβάσεις σχετικά με την επικαιρότητα της εποχής που διαδραματίζονται τα γεγονότα της πλοκής, Ολυμπιακοί, εκλογές, κλπ, δεν υπάρχει κίνδυνος να μην είναι σαφώς αναγνωρίσιμες αναφορές αν το βιβλίο διαβαστεί μετά από χρόνια; Πρωτίστως με ενδιαφέρει να τονίσω τη διαχρονικότητα της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Να μεταγγίσω στον αναγνώστη το χρώμα, το κλίμα και την αύρα της εποχής που εξελίσσεται το μυθιστόρημα. Δεν με νοιάζει αν αναγνωρίζει ή όχι τα γεγονότα. Επιδιώκω να έχει αίσθηση και γνώση της εποχής που περιγράφω και όχι αναγνωρίσιμες εικόνες. Ο συγγραφέας μεταφέρει στα γραπτά του θέλοντας και μη, μαζί με τα πιστεύω του και την εποχή του. Δεν μπορώ λοιπόν να ζω τον επιθανάτιο ρόγχο της τρομοκρατίας, την αναλγησία του κράτους, τον ζαμανφουτισμό της νεολαίας, την απαξίωση των πολιτικών και την καταλήστευση των πολιτών και να μην τα χρησιμοποιήσω σαν υπόστρωμα του μυθιστορήματός μου. Ας μην ξεχνάμε ότι ήταν η εποχή των μεγάλων έργων, της εξάρθρωσης της 17Ν, της πολιτικής αλλαγής, των ντοπαρισμένων ολυμπιονικών, κ.ά., πράγματα που δεν θα μπορούσαν να αφήσουν αδιάφορο κανένα.

Τα επώνυμα των προσώπων αυτής της ιστορίας, όπως Άπραγος, Φιδές, Κωλαράκη, Ρίχτης, είναι ένα είδος αυτοσαρκασμού για να μην παίρνουμε πολύ στα σοβαρά αυτά τα πρόσωπα; Κάθε άλλο. Μπορεί το ύφος γραφής του βιβλίου να έχει έντονη σαρκαστική διάθεση, αλλά θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη τόσο τα πρόσωπα όσο και την επιλογή των επωνύμων, γιατί εκτός των άλλων είναι και επιθετικοί προσδιορισμοί που αποτυπώνουν με ειρωνική ίσως διάθεση, κυρίαρχες πλευρές του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς των ηρώων.

Είσαι σίγουρος πως αυτή η ιστορία δεν ήταν ένα πρώτο σχεδίασμα για σενάριο τηλεοπτικής σειράς, όπου θα γινόταν του «Κουτρούλη ο γάμος»; Ούτε που το φαντάστηκα. Εξάλλου, γιατί να ασχοληθώ με κάτι που δεν μου ζητήθηκε; Έχω αυτό το στιλ γραφής σε όλα μου τα βιβλία. Μου βγαίνει αυτόματα, αβίαστα και εύκολα. Μπορεί σήμερα να επιζητούμε γρήγορη ανάγνωση, καθώς ο τρόπος ζωής μας επιβάλλει μεγαλύτερες ταχύτητες, αλλά δεν πιστεύω ότι το «κινηματογραφικό» γράψιμο είναι η συνταγή για το πετυχημένο βιβλίο. Δεν επιδιώκω με την κινηματογραφική γραφή να προσελκύσω τον αναγνώστη, μπορεί αυτή να είναι μια συγγραφική αρετή, χωρίς ωστόσο να είναι απαραίτητα και λογοτεχνική.

Πώς βλέπεις τα λογοτεχνικά πράγματα στη Θεσσαλονίκη τα τελευταία χρόνια, «κοιμούνται» ή όλα καλά; Αυτή η πόλη δεν κοιμάται ποτέ. Έχει αστείρευτες δυνάμεις και παράγει διαρκώς πολιτισμό. Γίνονται καθημερινά γύρω μας όμορφα πράγματα και ξεπετιούνται συνεχώς καινούργια πρόσωπα με εμφανή τα στοιχεία της δημιουργικής δυναμικής τους. Δεν μπορώ τη μεμψιμοιρία, την ομφαλοσκοπία και την κατσουφιά. Και πάνω απ’ όλα δεν γουστάρω αυτούς που ό,τι δεν το καταλαβαίνουν το πυροβολούν και ό,τι τους προσπερνά το συκοφαντούν. Ας μην είμαστε τόσο φειδωλοί στο μπράβο και το χειροκρότημα των συμπολιτών μας, και κυρίως στους νέους δημιουργούς.

Τόνυ Άντονυ

Στην ξεκαρδιστική μαύρη κωμωδία «Σεσουάρ για δολοφόνους» ηθοποιοί και κοινό ψάχνουν να βρουν το δολοφόνο που χτυπάει σε ένα… κομμωτήριο! Τo City, με τη σειρά του, ψάχνει και βρίσκει τον πρωταγωνιστή της παράστασης

Υποδύεστε τον αστυνομικό που ερευνά μια υπόθεση δολοφονίας. Ο αστυνομικός συνήθως είναι ο καλός της υπόθεσης, έτσι δεν είναι; Όχι δεν είναι απαραίτητα καλός, είναι κι αυτός ύποπτος. Όλο όσοι βρίσκονται στο χώρο μπορεί να είναι ένοχοι για το φόνο που γίνεται κάποια στιγμή στον επάνω όροφο του κομμωτηρίου! Είναι ένας ρόλος που τον παίζω για έβδομη σεζόν και τον αγάπησα από την πρώτη στιγμή που τον διάβασα… Τότε πρόβλεψα πως το έργο θα παίζεται τουλάχιστον 10 χρόνια στην Ελλάδα. Γενικά μου αρέσει πολύ το έργο, είναι μια διασκεδαστική παράσταση, περνά πάρα πολύ καλά ο κόσμος σ’ αυτήν. Παίζει φυσικά ρόλο και η έξυπνη διασκευή που έχει κάνει ο Θοδωρής Πετρόπουλος.

Πού οφείλεται, για σας, η επιτυχία του έργου; Στην ιδιαιτερότητά του να έχει πρωταγωνιστή τον κόσμο, γιατί αυτός είναι που αποφασίζει, από ένα σημείο και μετά την έκβαση αλλά και το φινάλε του έργου. Μπορεί να έρθει κάποιος δυο φορές και να δει κάτι εντελώς διαφορετικό. Είναι ένα θεατρικό παιχνίδι.

Παράλληλα με αυτό το έργο, κάνετε και επιθεώρηση. Πώς τη βλέπετε να εξελίσσεται στην Ελλάδα; Η επιθεώρηση είναι ένα λαϊκό είδος, μπορεί να είναι και το πιο δύσκολο, γιατί πρέπει μέσα σε 10 λεπτά να εκθέσεις ένα ολόκληρο θέμα και να εκθέσεις μαζί και τον ίδιο τον εαυτό σου. Και είναι σημαντικό γιατί είναι σάτιρα και ασχολείται με την επικαιρότητα, αν γίνεται σωστά βέβαια, αν δεν στηριζόμαστε στα αστειάκια της πλάκας, γιατί η πλάκα από τη σάτιρα έχει διαφορά.

Πώς ξεκινήσατε την καριέρα σας; Έκανα οικογένεια νωρίς, και βγήκα στην αγορά κάνοντας επαγγέλματα διάφορα. Με εντόπισε ο Χάρρυ Κλυνν, ο συμπατριώτης σας, σε ένα αναψυκτήριο όπου δούλευα ως σερβιτόρος, γίναμε φίλοι, και πήγα να δουλέψω ως βοηθός στο κέντρο όπου εμφανιζόταν τότε ο Χάρρυ… Βρέθηκα τότε κάποια στιγμή για να «σκαμπιλάρω» τη θέση ενός ηθοποιού που δεν είχε έρθει, που είχε αργήσει, που δεν θα ερχόταν ποτέ… δεν ξέρω! Βλέποντας την αποδοχή του κοινού, άρχισα να το εξελίσσω αυτό, έχοντας για δασκάλους όλους τους αγαπημένους μου ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου.

Το πραγματικό σας όνομα ποιο είναι; Αντώνης Κόνιαρης! Το καλλιτεχνικό μου το οφείλω κι αυτό στον Χάρρυ! Στην πρώτη αυτή δουλειά που κάναμε με φώναζε Τόνυ, ενώ ο Δημήτρης Μητροπάνος -το καλύτερο παιδί της νύχτας!- που ήταν κι αυτός στο σχήμα, με φώναζε Άντονυ, και ξαφνικά προέκυψε το Τόνυ Άντονυ!

info: «Σεσουάρ για δολοφόνους», σε σκηνοθεσία K. A, στο θέατρο Κολοσσαίον

"Take me through the steps my love,

shall we dance again, I was older then, now we are the same, Bored by dreams". Η μούσα των Rolling Stones μας χαιρετάει σε «σπαστά εγγλέζικα», την Παρασκευή των Α’ Χαιρετισμών…

Αδελφή Μορφίνη
Σήμερα η πιο rock γιαγιά Marianne Faithfull είναι καλά, χαίρεται τις απολαύσεις της ζωής και τον εγγονό της, γράφει μουσική και στίχους και περιοδεύει με τους φίλους της. Στο πλαίσιο της «Songs of Innocence and Experience tour», η ερμηνεύτρια με τους μουσικούς που την πλαισιώνουν, θα προσεγγίσει στο Βελλίδειο, την Παρασκευή 14/3, με έναν ολοκαίνουργιο και μοναδικό «θεατρικό» τρόπο το ρεπερτόριό της («Βroken English», «Sister Morphine», «Come and Stay with me», «Crazy Love», «As tears go by», «Bored by dreams»). Με μια οικεία αίσθηση και «δεμένο» ήχο, εστιάζοντας στο συναίσθημα και στη δυναμική ισχύ της φωνής της.
info: Marianne Faithfull, Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο, 14/3

Σώπα κι άκουσε…
«Στις άκρες απ’ τα μάτια σου», «με μπουνάτσες και μποφόρια», «μανδραγόρας», «μαργαριτάρια», «πάρε με», «κληρώθηκα», «πάμε γι’ αλλού», «κύμα το κύμα», «πάμε νότια» και πολλά άλλα θα μας θυμίσει ο Γιώργος Ζήκας, τα 3 «αγαθά» και «συμμορίτικα» διήμερα (14 & 15, 21 & 22, 28 & 29/3) στο Πλατώ. Τον Γιώργο Ζήκα και την Αγαθή Συμμορία πλαισιώνουν οι τραγουδιστές Έλενα Δεληχρήστου και Φώτης Θεοδωρίδης. Για άλλες 2 Τετάρτες του Μαρτίου (19 & 26/3) ο Θωμάς Κοροβίνης και η Μαρία Φωτίου, παρουσιάζουν στην Πρόβα ένα αφιέρωμα - ανθολογία στα ωραιότερα γνήσια λαϊκά τραγούδια. «Ο ανθός του λαϊκού» αποτελεί το δεύτερο μέρος των εμφανίσεών τους. Στο πρώτο η ορχήστρα θα παίξει τραγούδια από την καινούρια δουλειά του Κοροβίνη καθώς και τραγούδια από το ρεπερτόριο της Φωτίου.
info: Θωμάς Κοροβίνης και Μαρία Φωτίου στην Πρόβα, Γιώργος Ζήκας στο Πλατώ

«Της γυναίκας η καρδιά …»
...είναι μια άβυσσος. Των τριών γυναικών οι καρδιές κι οι φωνές, μας εκπλήσσουν ευχάριστα, λαϊκά και τρυφερά. Η Ελένη Τσαλιγοπούλου «είναι εντάξει μαζί μας», αλλά και με τις άλλες δύο κυρίες με τις οποίες μοιράζεται το πάλκο της Αποθήκης του Μύλου, την Ανδριάνα Μπάμπαλη και την Γιώτα Νέ-γκα, από την Παρασκευή 14/3 και για τρία διήμερα. Στο πρόγραμμα «της γυναίκας η καρδιά», επικρατεί ο τρυφερός γυναικείος λόγος των τραγουδιών. Το πρώτο μέρος είναι βασισμένο στη συνεργασία της Ελένης με τους Μίκρο, με ήχους pop, ηλεκτρικούς, χορευτικούς. Στο δεύτερο μέρος το σκηνικό αλλάζει και μπαίνουμε σε ένα πιο λαϊκό κλίμα. Οι τρεις τους θα δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό και μέσα από τις επιμέρους αλλά και τις από κοινού εμφανίσεις θα μοιραστούν μαζί μας στιγμές μοναδικές και τραγούδια λαϊκά που όλοι αγαπήσαμε και διασκεδάσαμε με αυτά. «Τζιβαέρι μου», «Να ’χα χίλιες σιωπές να ακούς…».
info: Ε. Τσαλιγοπούλου, Α. Μπάμπαλη, Γ. Νέγκα, Αποθήκη Μύλου, από 14/3

Με τις υγείες μας
Νους υγιής εν σώματι Hyatt Regency Thessaloniki υγιεί. Στην τέταρτη υγιή χρονιά του ξενοδοχείου και του κύκλου δράσεων «My Health» διατροφολόγοι, γυμναστές, αισθητικοί, ψυχολόγοι και άλλοι ερευνητές προωθούν μια πιο θετική και υγιή στάση ζωής. Φέτος συνεργάζονται με το Hyatt οι κκ. Μυρσίνη Λαμπράκη και Ειρήνη Πασχαλέρη, με εκδηλώσεις για την υγιεινή διατροφή, team του περιοδικού Forma με συνεδρίες συμβουλευτικής για την αισθητική και την προσωπική περιποίηση, οι κκ. Ελένη και Νίκη Πετρουλάκη με workshop σύγχρονων μορφών yoga (power yoga, face yoga και gliding), team από τα κομμωτήρια Xanthi Hair Galleries με συνεδρίες συμβουλευτικής για την υγεία και το στιλ των μαλλιών, και η δερματολόγος κα Ελένη Λαμπρι-νοπούλου, λύνοντας απορίες του κοινού για τις επεμβάσεις ή επεμβατικές μεθόδους σχετικά με την αποκατάσταση μικρότερων ή μεγαλύτερων προβλημάτων του δέρματος.
info: «My Health», Hyatt Regency Thessaloniki, 15/3-14/4

Δη-μήτηρ μου, δη-μήτηρ μου
Υλικά και αντικείμενα που ανακινούν μνήμες, παλιές όσο και πρόσφατες, δημιουργούν μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα μέσα στην ιστορία που η καλλιτέχνις Έλενα Τονικίδη αφηγείται μέχρι τις 13/4 στην Αίθουσα Τέχνης Φλέμινγκ χρησιμοποιώντας εξω-ζωγραφικά υλικά. Η έκθεση «δη-μήτηρ… σχετικά με εκείνη» αποτελείται από ένθετα αντικείμενα και διάφορα υλικά ενσωματωμένα σε χάρτινες σακούλες. Υλικά τα οποία αποδίδουν σχήματα, φιγούρες και έννοιες. Oι χάρτινες σακούλες, το χρώμα, η άμμος συνθέτουν έναν άλλο ιδιότυπο διάλογο με τις «Τρεις υψηλές γυναίκες» του Άλμπι, όπου η ηρωίδα, μέσα από την ανασκόπηση και τη διαδρομή των τριών ηλικιών του βίου της, γίνεται η αφορμή για τη σύνθεση μιας άλλης πραγματικότητας.
info: Έκθεση της Έλενας Τονικίδη, Αίθουσα Τέχνης Φλέμιγκ, από 14/3

Τράβα μου μία…. Φωτογραφία
12 ώρες, 12 θέματα, 12 στάσεις. 1 φιλμ, 1 βραβείο, 1 γιορτή της Φωτογραφίας. To Φωτογραφικό Κέντρο stereosis, για δεύτερη χρονιά προκαλεί ερασιτέχνες και επαγγελματίες φωτογράφους, να διαγωνιστούν και να αυτοσχεδιάσουν. Το «Photo-day» είναι ένα μοναδικό φωτογραφικό happening στο οποίο οι συμμετέχοντες θα πρέπει σε ένα φιλμ 12 στάσεων να φωτογραφήσουν 12 θέματα σε ένα διάστημα 12 ωρών. Δεν είναι τόσο η τεχνική γνώση της φωτογραφίας που απαιτείται, όσο η διάθεση για δημιουργία. Όσοι δηλώσουν συμμετοχή (Ζεύξι-δος 3, 2310 250223, διαγωνίζονται απαραίτητα με αναλογική φωτογραφική μηχανή. Τα θέματα θα ανακοινωθούν το Σάββατο 15/3, ενώ την Κυριακή 16/3 θα γίνουν οι ονομαστικές ψηφοφορίες της καλύτερης συμμετοχής και της καλύτερης φωτογραφίας.
info: «2η Photoday 2008», Φωτογραφικό Κέντρο stereosis, 15 - 16/3

Ξανα… πετάμε χαρταετό
H παρουσία ενός τρίτου χρωμοσώματος στο 21ο ζευγάρι χρωμοσωμάτων δημιουργεί τη γενετική κατάσταση γνωστή ως σύνδρομο Down. Η 21η Μαρτίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα αφιερωμένη στο Σύνδρομο Down. Ο Σύλλογος Συνδρόμου Down διοργανώνει την Κυριακή 16/3 την εκδήλωση «Μαζί πετάμε ψηλά». Θέμα της ο «χαρταετός» που θα δημιουργήσουν απλοί άνθρωποι, εικαστικοί, αλλά και τα ίδια τα παιδιά του DOWN, από γυαλί, από μπογιά, από πηλό, από σύρμα, ή όποιο άλλο υλικό. Κι όλοι μαζί οι χαρταετοί θα εκτίθενται για μια εβδομάδα στο καφέ «Το Μουσείο» στο κτίριο της Τράπεζας Πειραιώς και την Κυριακή 16/3 θα πουληθούν σε μια μεγάλη γιορτή, σε συμβολικές τιμές, για την υποστήριξη τoυ έργου του συλλόγου.
info: «Μαζί πετάμε ψηλά», Καφέ «Το Μουσείο», Κυριακή 16/3

«She gives me love»!
Οι νονοί του rock ’n’ roll επιστρέφουν. Η μπάντα από το Λονδίνο με το αυθεντικό της line-up έχει ξεκινήσει μια σειρά από επιλεγμένες ζωντανές εμφανίσεις. Στις14/3 ένα ακόμα εκρηκτικό show των Godfathers. Δύο ώρες γεμάτες από αγνό rock’ n’ roll, στην καλύτερη μορφή του. Δύο ώρες… «She gives me love»! Ένα 24ωρο μετά είναι η μέρα που επιστρέφει το GAIA Festival. 10 χρόνια μετά από το πρώτο φεστιβάλ που είχε γίνει στο λιμάνι, world ήχοι του παρελθόντος παντρεύονται με τους global ρυθμούς του μέλλοντος. Το Σάββατο 15/3, ξεκινά το ταξίδι της «ΓΑΙΑΣ» από το μεγάλο σταυροδρόμι της Βαρκελώνης. Η βάση των Ojos de Brujo είναι το flamenco. Ως «Soundsystem» προσθέτουν τα μαγικά «flamenchillo» φίλτρα, φίλτρα από breakbeat μέχρι drum & bass, bulerias ή bhangra-balkan-HipHop-latin funk. Οι επόμενες στάσεις είναι το Παρίσι των Caravan Palace (21/3) και η Μασσαλία των Watcha-Clan (28/3).
info: Principal: 14/3 -The Godfathers, 15/3 - «Gaia Festival»: Ojos de Brujo Soundsystem

Το CITY στην Coffeebiz!

Όλα… σε μια κούπα γίνονται!
Το… εθνικό μας «ρόφημα», ο περίφημος καφέ - φραπέ γεννήθηκε πριν από πενήντα χρόνια στο χώρο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Εν έτει 2008, από τις 14 ως τις 17 Μαρτίου, η Coffeebiz το γιορτάζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο -και το αγαπημένο περιοδικό της πόλης, το CITY urban living, δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτήν τη διοργάνωση!
Και για το 2008, οι μεγαλύτερες εταιρίες από την ελληνική αλλά και την παγκόσμια αγορά του καφέ συναντιούνται στο χώρο της HELEXPO και παρουσιάζουν τα προϊόντα τους και τις νέες τάσεις του κλάδου, προσφέροντας μοναδικές εμπειρίες και ενδιαφέρον σε όλους τους επισκέπτες!
Παράλληλα με την έκθεση, διοργανώνονται τα Πρωταθλήματα Ελληνικού Καφέ Barista, Latte Art, Coffee in Good Spirits, Frappe Free Style, Smoothies Generation, Young Bartenders. Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ελληνικού Καφέ, ο νικητής θα μας εκπροσωπήσει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Παρασκευής Kαφέ με Mπρίκι που θα πραγματοποιηθεί για πρώτη φορά στον κόσμο στη Δανία τον Ιούνιο, όπου θα συμμετέχουν περισσότερες από δέκα χώρες. Επίσης θα πραγματοποιηθούν και σεμινάρια για την παρασκευή espresso, cappuccino και latte art από τους πρωταθλητές της Ελλάδας και τους εισηγητές της Barista Academy.

Το CITY σας καλεί για πρώτη φορά να βγείτε… για καφέ μαζί του και να διαβάσετε την ειδική έκδοση που ετοιμάζει για την περίσταση, μια έκδοση που χωράει στην τσέπη σας, ώστε να μάθετε κι άλλα πράγματα για τον καφέ ενώ τον πίνετε. Σας περιμένουμε στο περίπτερο 8, stand 63. Πώς τον πίνετε;

info: Coffebiz
Διάρκεια: 14-17/3
Πέμπτη & Παρασκευή 11.00-21.00, Σάββατο-Κυριακή 10.00-21.00

Έκθεση του Εργαστηρίου Χαρακτικής της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ

Η καταστροφή της μήτρας που γεννάει αντίτυπα ενώ η ίδια πεθαίνει καθώς τη δουλεύουμε, υποδηλώνει τον αέναο κύκλο του θανάτου που ζευγαρώνει με τη ζωή. Η πολλαπλότητα και ο πολιτισμός που προκύπτει από την έννοια του τυπώματος είναι μια βασική δύναμη της σημερινής αντίληψης για τη μνήμη και τη λήθη. Ό,τι χαράσσουμε αντιστέκεται στη λήθη περισσότερο. Δεν είναι τυχαία η έκφραση «χαράχθηκε στη μνήμη μου»

Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, πλούσια έκθεση χαρακτικής με έργα σπουδαστών και αποφοίτων του Εργαστηρίου Χαρακτικής της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ., από τη δεκάχρονη έως τώρα λειτουργία του, θα παρουσιαστεί από τις 13/3 έως τις 6/4 στο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης. Την έκθεση οργανώνουν το Ερ-γαστήριο Χαρακτικής του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. και το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, καθώς συμπληρώθηκαν 10 χρόνια εκπαιδευτικής διαδικασίας με δασκάλους τους Ξενή Σαχίνη και Μανόλη Γιανναδάκη, αναπληρωτές καθηγητές που εργάζονται με ξεχωριστές εκπαιδευτικές ομάδες.
Μέσα σ’ ένα πανεπιστημιακό τμήμα του Α.Π.Θ. που προσμετράει μόλις 22 χρόνια ζωής, τα 10 χρόνια λειτουργίας ενός εργαστηρίου σηματοδοτούν έναν κύκλο δραστηριοτήτων, που η συνειδητοποίησή τους διαμορφώνει το παρόν και την εξέλιξή του.
Η έκθεση περιλαμβάνει ένα πλήθος μελετών και προτάσεων των σπουδαστών, μαυρόασπρα ή χρωματικά χαρακτικά μονότυπα ή αντίτυπα που έχουν παραχθεί με τεχνικές της ανάγλυφης φόρμας χάραξης (ξυλογραφία, χάραξη σε λινόλεουμ ή σε ειδικές πλάκες προκατασκευασμένης ξύλινης επιφάνειας M.D.F.) και της βαθιάς φόρμας χάραξης πάνω σε μεταλλικές πλάκες χαλκού ή τσίγκου (ξηρή χάραξη, οξυγραφίες με όλες τις τεχνικές, όπως γραμμικές διατυπώσεις, τεχνικές της άκουατίντα, της ζάχαρης, του μαλακού βερνικιού). Επίσης, μικτές εν γένει τεχνικές αλλά και λιθογραφίες σε πέτρα ή σε ειδικούς τσίγκους αλουμινίου, πειραματισμοί σε άλλα υλικά, όπως πλεξιγκλάς, κολλαγραφίες, δηλαδή διάφορα υλικά που διαμορφώνονται με συνδετικό υλικό την κόλλα, σε «σώμα» -μήτρα. Τέλος, οι σπουδαστές χρησιμοποιούν και σύγχρονη τεχνολογία (υπολογιστές) για τις τεχνικές της φωτοχάραξης σε ειδικούς φωτοπολυμερικούς τσίγκους και για τις ηλεκτρονικές εκτυπώσεις. Με αντιπροσωπευτικά έργα σπουδαστών, που άλλοι επέλεξαν την χαρακτική ως κύριο άξονα των σπουδών τους κι άλλοι απλώς παρακολούθησαν μια σειρά μαθημάτων για μια χρονική περίοδο, όπως και με έργα των αποφοίτων του Εργαστηρίου, επιτυγχάνεται μια πολύπλευρη παρουσίαση της δράσης του.

info: ΜΙΕΤ, Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης
Βασ. Όλγας 108, Τ: 2310 295170-1, είσοδος ελεύθερη

1. Εγκαινιάζεται στις 14/3 η έκθεση της Έλενας Τονικίδη «δη-μήτηρ…σχετικά με εκείνη…» στην αίθουσα τέχνης στο θέατρο Φλέμιγκ. Μέχρι τις 13/4. Τ: 2310 812000

2. Εγκαινιάζεται στις 14/3 η έκθεση του Απόστολου Παλαβράκη με τίτλο «Signs and Cryptograms» στην γκαλερί Λόλα Νικολάου. Μέχρι τις 10/4. Τ: 2310 240416

3. Εγκαινιάζεται στις 14/3 η έκθεση του Μάρκου Καμπάνη, με τίτλο «Μονοτυπίες» στο βιβλιοπωλείο του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης. Μέχρι τις 3/5. Τ: 2310 288036

4. Εγκαινιάζεται στις 15/3 η τρίτη ατομική έκθεση του Στέργιου Στάμου «Inside-Out» στην γκαλερί Ζήνα Αθανασιά-δου. Η έκθεση περιλαμβάνει μία σειρά από ζωγραφικά έργα, κατασκευές και βίντεο. Μέχρι τις 10/4. Τ: 2310 275985

5. Εγκαινιάζεται στις 15/3 η έκθεση του Μανώλη Πολυμέρη με τίτλο «Μικρή Αναδρομή» στην αίθουσα τέχνης Tsatsis Projects/ArtForum. Μέχρι τις 5/4. Τ: 2310 257552

6. Συνεχίζεται μέχρι τις 22/3 η έκθεση ζωγραφικής του Στέφανου Χατζόπουλου με τίτλο «Αμοργός» στο Αλατζά Ιμαρέτ. Μέχρι τις 22/3. Τ: 2310 278587

7. Συνεχίζεται μέχρι τα τέλη Απριλίου η έκθεση ζωγραφικής της Τέτης Γιαννάκου-Κουτσούκου στο Art Cafe Theatral «Πρώτο Πάτωμα». Τ: 2310 223331

8. Εγκαινιάζεται στις 14/3 η έκθεση με εγκαταστάσεις της Ζέτας Ζωγράφου στην αίθουσα Α’ Εικαστικών Εκδηλώσεων 5ου ορόφου του Βαφοπούλειου Πνευματικού Κέντρου. Μέχρι τις 8/4. Τ: 2310 424132

9. Εγκαινιάζεται στις 19/3 η έκθεση ζωγραφικής της Θάλεια Θεοτοκάτου στο Γενί Τζαμί. Μέχρι τις 6/4. Τ: 2310 857978

Λύσεις και νικητές τεύχους 1/2

Λύσεις τεύχους 1/2
• Η 1η παρέα έφαγε κοτόπουλο σούβλας μαζί με σαλάτα σεφ και φέτα.
• Η 2η παρέα έφαγε γύρο μαζί με αγγουροντομάτα και πατάτες τηγανητές.
• Η 3η παρέα έφαγε μπιφτέκι μαζί με σαλάτα Caesar’s και κασεροκροκέτες.
• Η 4η παρέα έφαγε σουβλάκι μαζί με σαλάτα ρόκα - μαρούλι και κεφαλοτύρι σχάρας.
• Η 5η παρέα έφαγε πανσέτα μαζί με χωριάτικη και καυτερή πιπεριά.

Νικητές τεύχους 1/2
Χρήστος Σαραγιώτης, Χρυσοβαλάντου Λειβαδίτου, Ιωάννα Ξακουστού, Κιαρα Δημητριάδου, Βαγγέλης Μιχτόπουλος, Αναστασία Χριστοδούλου, Αχιλλέας Αρσλάνογλου, Λαμπρινή Μαλλετζίδου, Ντούμα Μαρία, Ντούμα Ολυμπία, Αγγελική Πίκη, Κατερίνα Βουτσινά, evian.tango@hotmail.com, Παναγιώτης Τσιακιρίδης, Βασιλική Κουτούλη, Ασλανίδου Όλγα, Τσαρτσαράκη Φανή, Λεονταρίδης Κώστας, Νάνσυ Σαρήπαπα, Φανή Ιωαννίδου, Απόστολος Γιαχανατζής, Χατζέλης Μάρκος, Ειρήνη Χιονίδου, Γραμμαλίδης Νίκος, Μαυρουδής Ιωάννης, Γούναρη Πηνελόπη, Γιώργος Κιορπές, Σταματιάδης Χαράλαμπος, Ευθυμίου Κωνσταντίνος, Ελένη Γάκου, Όλγα Παπαβασιλείου, Θωμάς Βασιλάκης, ckal@hotmail.com, Ξανίδου Νανά, pavlina83@yahoo.com, Περσάκης Ευάγγελος, Στέφανος Τσιάρας, Λαζαρίδου Ελένη, Έφη Κατσανίκα, Περσάκης Ανδρέας, Λαζαρίδου Κατερίνα, fin04159@uom.gr, pgrohleva@yahoo.co.uk, Βαγγέλης Τσακάλης, Πολίτη Άννα, Σπανού Άννα, Ζτάλιου Ελένη, Ρεβενάκης Θοδωρής

Tα ονόματα που σημειώνονται με κόκκινο χρώμα κερδίζουν από ένα γεύμα 2 ατόμων -προσφορά του Ψητοπωλείου «Γεύσεις», Τ: 2310 950242. Για να παραλάβετε το δώρο σας επικοινωνήστε μαζί μας στο τηλέφωνο 2310 288277, από τη Δευτέρα 17/03 έως και την Παρασκευή 21/03 από τις 10.00 έως τις 18.00

Ζώδια 14 - 20 Μαρτίου

ΚΡΙΟΣ
Η κατάσταση στα αισθηματικά σας κρίνεται από δικές σας κινήσεις, γι’ αυτό φροντίστε να πάρετε άμεσα θέση. Αν ξεκαθαρίσετε αυτό το σημαντικό κομμάτι της ζωής σας, τότε θα αφοσιωθείτε ολοκληρωτικά στον επαγγελματικό τομέα, που αυτό το διάστημα σας απασχολεί ιδιαίτερα.

ΤΑΥΡΟΣ
Χρειάζεστε ένα δικό σας άτομο δίπλα σας αυτό το δύσκολο για σας διάστημα αλλά δεν έχετε κανέναν. Μην τεντώνετε το σκοινί στα αισθηματικά, ακόμη και αν το δίκαιο είναι με το μέρος σας. Οι αδέσμευτοι πολύ πιθανόν να κάνετε μια ενδιαφέρουσα συνάντηση στο χώρο εργασίας σας.

ΔΙΔΥΜΟΙ
Ήρεμη προμηνύεται αυτή η εβδομάδα. Στα μέσα της εβδομάδας σας παρουσιάζονται ευκαιρίες να γιατρέψετε πληγές του παρελθόντος αλλά και τον εγωισμό σας. Μην πέφτετε στην παγίδα κάποιων συνεργατών. Μείνετε συγκεντρωμένοι στη δουλειά σας. Νιώθετε ότι η οικογένειά σας δεν σας κατανοεί.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ
Πριν προβείτε σε σημαντικές αγορές, σιγουρευτείτε ότι τα οικονομικά σας μπορούν να τις αντέξουν. Μην αντιδράσετε παρορμητικά σε ότι ακούσετε στη δουλειά σας. Ζυγίστε τα πράγματα με ψυχραιμία. Τα αισθηματικά σας πηγαίνουν πολύ καλά, μόνο που οι αδέσμευτοι πρέπει να αναλάβετε πρωτοβουλίες

ΛΕΩΝ
Από τις πρώτες κιόλας μέρες της εβδομάδας, έχετε αρχίσει να καταστρώνετε τα σχέδιά σας. Φροντίστε μόνο να περάσετε άμεσα σε υλοποίηση. Οι αδέσμευτοι γίνεστε κυνηγοί και κανένα θήραμα δεν μπορεί να σας αντισταθεί. Είστε υπερήφανοι για την πορεία σας στον επαγγελματικό τομέα.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ
Οι καλύτερες μέρες για να οργανωθείτε είναι αυτές που έρχονται. Μαθαίνετε πολλά μέσα από παλαιότερες άσχημες εμπειρίες και γίνεστε πιο δυνατοί. Αν το ταίρι σας αντιμετωπίζει κάποιες δυσκολίες, δείξτε κατανόηση και σταθείτε δίπλα του. Τα επαγγελματικά χρειάζονται πιο διπλωματικούς χειρισμούς

ΖΥΓΟΣ
Αρχηγική θέση σας προσφέρεται στον επαγγελματικό τομέα και εσείς φυσικά δεν αφήνετε τέτοιες ευκαιρίες να περάσουν ανεκμετάλλευτες. Βρίσκεστε με άτομα που έχετε να συναντήσετε καιρό, κι αυτό σας κάνει να νιώθετε πολύ όμορφα. Μην αφήσετε όμως παραπονεμένο το ταίρι σας

ΣΚΟΡΠΙΟΣ
Βρίσκεστε σε έντονη δραστηριοποίηση αυτές τις μέρες. Κάτι σχεδιάζετε, κάτι ψάχνετε. Όλα όμως γίνονται για καλό. Μείνετε ξεκάθαροι απέναντι στο πρόσωπο που σας ενδιαφέρει, για να μπορέσει με τη σειρά του ν’ αξιολογήσει την κατάσταση. Προκλήσεις στη δουλειά, ανεβάζουν την απόδοσή σας.

ΤΟΞΟΤΗΣ
Καθυστερήσεις αυτή την εβδομάδα, κάνουν τα σχέδιά σας να μείνουν στάσιμα για λίγο καιρό. Στα αισθηματικά σας κάνετε λάθος κινήσεις με αποτέλεσμα να μπερδέψετε το πρόσωπο που σας ενδιαφέρει. Ξεκαθαρίστε άμεσα τη στάση σας. Ένα επαγγελματικό ταξίδι κρύβει ευχάριστες εκπλήξεις.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ
Στα μέσα της εβδομάδας τα πράγματα δυσκολεύουν. Αν φανείτε προνοητικοί και προσεκτικοί, θα περάσετε αλώβητοι. Το ταίρι σας απαιτεί πολλά και εσείς είστε κουρασμένοι για να ανεχθείτε τέτοια συμπεριφορά. Ξεκαθαρίστε τη θέση σας. Το τέλος της εβδομάδας ευνοεί τα επαγγελματικά.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ
Βρείτε μόνοι σας τον τρόπο με τον οποίο θα εξομαλύνετε μια κατάσταση που σας ταλαιπωρεί τελευταία. Το φορτωμένο σας πρόγραμμα ίσως σας κάνει να παραμελήσετε το ταίρι σας. Μην ανησυχείτε όμως. Οι ισορροπίες θα βρεθούν. Μην πιέζετε καταστάσεις στα επαγγελματικά. Δείξτε κατανόηση.

ΙΧΘΕΙΣ
Με την υγεία σας ασχοληθείτε αυτό το διάστημα. Και ασχοληθείτε σοβαρά. Έχετε δοθεί πολύ στη σχέση σας τελευταία και έχετε ξεχάσει τον εαυτό σας. Αφιερώστε του λοιπόν όσο περισσότερο χρόνο μπορείτε. Ίσως έτσι ξαναβρείτε τις δυνάμεις για ν’ ασχοληθείτε με τα επαγγελματικά σας με περισσότερη όρεξη