Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2008

Κυκλοφορεί 29 Φεβρουαρίου

Πόσο απέχει ο δημοσιογράφος από το έργο του; *

* ρητορικό ερώτημα

Siemens, Κόσσοβο, Κούγιας, Ζαχόπουλος, Μακεδονία, Μάκης, Θέμος, Λαζόπουλος blog, εκβιασμοί, καρναβάλια.
Αυτή είναι η επικαιρότητα.... Εκατοντάδες άρθρα, εκπομπές, γνώμες, απόψεις, σχόλια. Λόγια, λόγια, λόγια.... Σε κάνουν να αναρωτιέσαι. Πόσα από αυτά είναι κούφια, πόσα λέγονται για να λέγονται, τι κρύβεται από πίσω, πόσο νούμερο μπορεί να γίνεις αγωνιώντας για τα νούμερα ακροαματικότητας, τηλεθέασης, αναγνωσιμότητας. Πόσο πικρόχολος μπορεί να γίνει κάποιος, πόσο αλήτης είναι ο άλλος. Γιατί εξευτελίζεται ο τρίτος, τι δουλειά έχει αυτός ο κακιασμένος. Ποιοι ξέρουν τι λένε, από πού τα παίρνουν, ποιοι εννοούν εν τέλει αυτά που λένε. Τελικά τα βράδια όλοι κοιμούνται ήσυχοι και οι πρωταγωνιστές και οι θεατές. Το έργο επιτελέστηκε και από τους μεν και από τους δε.

Πριν από 15 μέρες μοιράσαμε 40.000 λευκά τεύχη. (Θα προτρέπαμε και άλλα περιοδικά να το επαναλάβουν). Ήδη πήραμε πίσω τα πρώτα τεύχη συμπληρωμένα. Σχεδόν όλοι στο περιοδικό πανηγυρίσαμε που υπήρξε τέτοια ανταπόκριση. Μεγαλύτερα κείμενα παραλάβαμε και με mail. Και τώρα αναρωτιέμαι.... τι γράφουν για αυτή την απόπειρα. Δίλλημα!

¨Κανονικά¨ ένα περιοδικό σιελώνει τους αναγνώστες, τους ανεβάζει στα ουράνια και αν είναι Αθηναικό editorial, η θορυβώδη παθολογία του, συγκινημένη ως κορασίδα που μόλις τη διακόρευσαν σκύβει σεμνά τη κεφαλή να υποκλιθεί. Πάντα ¨εκπλήσσεται¨, ποτέ δεν παραλείπει να ¨συγκινείται¨. Επιδεικνύει ταυτόχρονα μια παράφορη ανάγκη να εξυψώσει το κοινό, όπως όλοι οι δημαγωγοί.
Και οι δικοί μας αναγνώστες; «Τι ψυχή θα παραδόσεις αν δεν τους κανακέψεις;» λέει ο δαίμων μου. Για αυτό θα πω και τον καλό μου λόγο. Με μια ματιά μπορείς να διαπιστώσεις ότι υπάρχουν ανάμεσα σε αυτούς που μας διαβάζουν ενδιαφέρουσες φωνές, κάποιες και πιο άρτιες από αυτές που ξεφυλλίζουμε στα περιοδικά, καλύτερες από τις δικές μας, πιο ουσιαστικές από τις κοινοτυπίες που κυκλοφορούν σε μερικές εφημερίδες, με χιούμορ, δεικτικές, αλλά και πολλές κουραστικές, μονότονες και φλύαρες. (Κοινωνία παιδί σου είμαι και σου μοιάζω). Καταλήγεις στο αβίαστο συμπέρασμα ότι τυχαία κάποιοι βρέθηκαν στην μια μεριά και οι άλλοι στην απέναντι. Μια γνωριμία, μια σχολή, επιμονή, πολύ υπομονή, ψώνισμα, ευγλωττία, λίγη ή πολλή γλοιώδη αναρρίχηση. Στην αναζήτηση ενός λόγου πιο ουσιαστικού, αυτοί οι ρόλοι θα έπρεπε να εναλλάσσονται. Διότι: πρακτικά είναι αδύνατο να εκτελείς διατεταγμένη υπηρεσία πάντα το πολύ σε 650 λέξεις. Και κάθε εβδομάδα συγκεκριμένη μέρα και ώρα να πρέπει οπωσδήποτε κάτι να πεις άσχετα με τις προσωπικές σου διακυμάνσεις. Κολλάς τις μαύρες αράχνες του είδους koinotopous - kenologοus.

Λατρεύω τo γραπτό λόγο. Διεγείρει τη φαντασία, εξημερώνει τα ένστικτα, προκαλεί τα συναισθήματα, υποκαθιστά τα πάθη που υπολειπόμαστε. Πολλοί θέλουμε να γράφουμε. Σχεδόν το 99,9% από εμάς όμως ¨εκσπερματώνει¨ μόνο όταν αποκτά αναγνώστες. Μια απάντηση στο ¨γιατί γράφουμε¨. Το λόγο που χιλιάδες στριμώχνονται να αποκτήσουν φωνή. Που τρελαίνονται με την ιδέα να εκδοθούν, να δημοσιεύσουν ένα κείμενο τους, μια ποιητική συλλογή, ένα δοκίμιο.
Να επανέλθω στους αναγνώστες. Εξευγενισμένες φωνές, έξυπνος λόγος, αλλά και σχεδόν μηδαμινές κραυγές απόγνωσης. Περίμενα κάτι πιο ανατρεπτικό, περισσότερο άναρχο. Το πάθος μοιάζει να είναι απύρετο. Είναι τρομερό. Εξευγενιζόμαστε, κατέληξε μεταφορικά να σημαίνει εκφυλιζόμαστε. Έλειψαν τα άγρια, πικρόχολα, κακιασμένα, πεινασμένα κείμενα. Το ξέσκισμα. Αντίθετα φαίνεται να κυριαρχεί ο όμορφος λόγος. Όλοι μα όλοι, υποχωρούν στη λαγνεία του ¨να αρέσω, να ξεχωρίσω¨, της επιβράβευσης, εν τέλει ακόμη και πίσω από την ανωνυμία. «H συμπεριφορά μας προκύπτει από την εμπλοκή του ερωτισμού μας» (σελ 34, Κωστή Παπαγιώργη, Ιμερος και Κλινοπάλη). Και όμως είμαστε στη καρναβαλική περίοδο που πίσω από τις μάσκες αφήνονται ελεύθερες οι φερομόνες να δράσουν.

Ευτυχώς ανάμεσα σε όλα υπήρξαν και κάποιες λέξεις που κατακερμάτισαν την ψευδοηθική κάποιων πραγμάτων. Σε καμιά δεκαριά μέρες υπολογίζουμε ότι θα έχουν επιστρέψει στα χέρια μας τα περισσότερα λευκά τεύχη. Με τη πρώτη ευκαιρία, κάπου καλοκαίρι θα τυπώσουμε ένα τεύχος λεύκωμα, με απόψεις, σκέψεις και κείμενα που παραλάβαμε. Θα βασίζεται στην πρωτοτυπία του όλου εγχειρήματος. Έχει το ενδιαφέρον του.

Στην τελική, παραμένει βασανιστικά το ίδιο ερώτημα: Πόσο απέχει η πραγματική ζωή που κρύβεται πίσω από τις μάσκες, από τη γραπτή της έκφραση... «Όση απόσταση έχει ο καλλιτέχνης από το έργο του» λέει ο δαιμονάκος μου. «Ίση με αυτή που απέχει ο δημοσιογράφος από το δικό του». Πασιφανέστατα, είναι στις κακές του...
27.02.08.13.59

Το «Λεωφορείο ο πόθος» σε μια ξενέρωτη εποχή

Όταν έμαθα ότι το ΚΘΒΕ ανεβάζει το «Λεωφορείο ο πόθος» του Τενεσί Ουίλιαμς με την Πέμη Ζούνη στο ρόλο της Μπλανς Ντυμπουά, αναρωτήθηκα: «Πού κολλάει τώρα αυτό το έργο στη δική μας ξενέρωτη εποχή;»

Όταν εξέφρασα φωναχτά αυτή τη σκέψη μου μπροστά σε έναν φίλο, αυτός με ρώτησε: «Τι θέλεις να πεις;» Του ανέφερα τότε την ταινία του 1951 με τον Μάρλον Μπράντο και την Βίβιαν Λι (που την επέλεξε το Χόλιγουντ γιατί ήταν διάσημη από το ρόλο της Σκάρλετ στο «Όσα παίρνει ο άνεμος» αντί για την Τζέσικα Τάντι που έπαιζε την Μπλανς δύο συνεχόμενα χρόνια επί σκηνής απέναντι στον νεαρό Μπράντο). Η οποία Βίβιαν Λι, παρότι χωρίς ιδιαίτερο ταλέντο, του τόνισα, ήταν σαν να ερμήνευε το ρόλο της ζωής της, αφού και η ίδια αργότερα κατέρρευσε και κλείστηκε σε νευρολογική κλινική όπως η Μπλανς Ντυμπουά... άσε δε που λέγανε ότι όταν έπαιζε την Μπλανς στο θέατρο
-πριν την ταινία- στο Λονδίνο, σε σκηνοθεσία του συζύγου της Λόρενς Ολίβιε, τριγυρνούσε τις νύχτες σε κακόφημα μέρη και είχε διάφορους εραστές, ανάμεσά τους και δύο ταξιτζήδες. Και τι να πούμε για τον Μάρλον Μπράντο που ήταν ο πρώτος που έπαιξε τον Στάνλεϊ Κοβάλσκι το 1947 και του οποίου ο ζωώδης μαγνητισμός που εξέπεμπε στις εναλλαγές εκρήξεων οργής, χυδαίας έπαρσης και ερωτικής τρυφερότητας, ήταν απλώς τα «φυσικά του προσόντα» που ξεγύμνωνε για να εμπλουτίσει τον χαρακτήρα του Κοβάλσκι! Μιλάμε δηλαδή, κατέληξα, για μια εποχή, στο θέατρο ή στον κινηματογράφο, που δύσκολα μπορούσες να πεις ποιοι ήταν πιο «ηρωικοί», ποιοι ήταν πιο Μπλανς και πιο Κοβάλσκι: οι χαρακτήρες ενός έργου ή κάποιοι ηθοποιοί που τους ερμήνευαν;
Ο φίλος έξυσε την κούτρα του και με ρώτησε: «Καλά, πέρα από τους βασικούς χαρακτήρες ενός έργου, δεν παίζει ρόλο και το θέμα του; Ποιο είναι λοιπόν το θέμα αυτού του έργου;» Το σκέφτηκα λίγο και μετά του είπα: «Δεν ξέρω… Είναι ο Στάνλεϊ απέναντι στην Στέλλα, τα ετερώνυμα που έλκονται, ο έρωτας ή ο πόθος αν θες, που ενώνει δύο ανθρώπους που ίσως αλλιώς, ως χαρακτήρες να μην άντεχαν ο ένας τον άλλον πάνω από μερικά φεγγάρια … Είναι η Μπλανς απέναντι στην Στέλλα, η αδελφική αγάπη που ενώνει και κάνει την Στέλλα να ανέχεται την παρείσακτη παρουσία της Μπλανς στο σπίτι της ακόμα και όταν κλονίζεται η συζυγική της σχέση… Και είναι βέβαια ο Στάνλεϊ απέναντι στην Μπλανς, δύο άνθρωποι που ποτέ δεν θα μπορούσαν να συνυπάρξουν αν δεν το έφερνε έτσι η ανάγκη, με τα… γνωστά αποτελέσματα». -«Ε τότε, ίσως το θέμα του έργου να είναι ο πόθος, ο ρόλος που παίζει ο πόθος στις σχέσεις των ανθρώπων, όπως το λέει μεταφορικά και ο τίτλος» είπε ο φίλος. «Μπορεί…» μουρμούρισα και μετά του είπα πιο φωναχτά: «Πάντως, για να ξέρεις, ο αρχικός τίτλος ήταν “Βραδιά πόκερ” και η δηλωμένη πρόθεση του Τενεσί Ουίλιαμς ήταν η Μπλανς Ντυμπουά να εκπροσωπεί με τον ξεπεσμό της την παρακμή της αριστοκρατίας του αμερικανικού Νότου… Αλλά όταν είδε να παίζεται το έργο και τον Μάρλον Μπράντο να κλέβει την παράσταση από την Τζέσικα Τάντι, μετατοπίζοντας το δραματουργικό βάρος προς την πλευρά του Κοβάλσκι αλλά και αποδραματοποιώντας υπονομευτικά, μερικές φορές και ακόμα γελοιοποιώντας την κατάσταση της Μπλανς, τότε έχασε και ο ίδιος το αρχικό του θέμα μπροστά απ’ τα μάτια του». -«Σωστό!» αναφώνησε ο φίλος μου με ενθουσιασμό, «Γιατί το έργο δεν ανήκε πια σε αυτόν αλλά σε αυτούς που το ενσάρκωναν με πάθος -και στο κοινό τους». Σηκώθηκε όρθιος και υποκλίθηκε θεατρινίστικα, σαν ευγενής. «Μπορώ να αποχωρήσω τώρα ή με χρειάζεσαι κι άλλο σαν αντηχείο για να λες τα δικά σου;» με ρώτησε περιπαιχτικά. Του έκανα ένα νεύμα (αυτοκρατορικό) ότι είναι ελεύθερος για απόψε από μένα.

Μετά πήγα και είδα την παράσταση. Και ήταν πολύ καλή παράσταση, μονταρισμένη κινηματογραφικά, πολυ-επίπεδη σκηνικά (σαν να βλέπαμε σκηνές παράλληλης δράσης), ατμοσφαιρική στις ερωτικές της σκηνές και το κυριότερο, κατάφερνε να μετακινεί τη συμπάθεια του θεατή από το ένα πρόσωπο στο άλλο… Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ζούμε σε ξενέρωτη εποχή. Απλώς η Τέχνη, κάποιες φορές, καταφέρνει και της ξεφεύγει. Αν και όχι (για) πολύ… νομίζω.

Αναστασία Ρέβη

Η μέρα που ανηφόρισα στο Studio Vis Motrix για να δω την παράστασή της «Velvet Scratch» ήταν η πρώτη μέρα που βγήκαν οι φράουλες. Καθώς έφευγα, έπεφτε το πρώτο χιόνι. Πόσο ταιριαστά ήταν αυτά με το αγγελικό και μαύρο σύμπαν που φτιάχνει μια Ελληνίδα σκηνοθέτις στο Λονδίνο και «ζωντάνεψε» τον κόσμο των νεκρών και των απόκληρων και στην Ελλάδα

Την τελευταία ταινία του Τιμ Μπάρτον την είδες; Ασφαλώς. Με το που βγήκε.
Το ρωτώ αυτό γιατί όσοι έχουν παρακολουθήσει τη δουλειά σου στην Ευρώπη προβαίνουν συχνά στον παραλληλισμό με το έργο του. Ποιες είναι οι επιρροές σου; Μεγάλη μου τιμή να με συγκρίνουν με τον Μπάρτον -για μένα είναι ένας ιδιοφυής σκηνοθέτης. Κατά τ’ άλλα, ο Έντγκαρ Άλαν Πόε είναι ένας συγγραφέας που ανακάλυψα πολύ μικρή και γοητεύτηκα αμέσως. Αγαπώ πολύ τα gothic φιλμ, μου αρέσουν πολύ και παραμύθια όπως το «Χάνσελ και Γκρέτελ», μ’ αρέσουν πολύ όλοι οι μοναχικοί ήρωες.

Η παράδοση του «gothic» που περιγράφεις ξεκίνησε από τη λογοτεχνία και έγινε και πολύ δημοφιλής στο σινεμά. Με το θέατρο όμως τι γίνεται; Αισθάνεσαι πως υπάρχουν περιορισμοί στο μέσο; Δεν αισθάνομαι κανέναν περιορισμό, δεν αισθάνομαι ποτέ και κανέναν περιορισμό. Tο θέατρο για μένα είναι ο απόλυτος χορός της απόλυτης ελευθερίας.

Τι κοινό έχουν όλοι οι χαρακτήρες που έχεις φτιάξει κατά καιρούς; Είναι «outcasts», είναι απόκληροι, περιθωριακοί, είναι από μια βελουδένια πόλη που έχει θλιμμένα παιδιά, ή μάλλον μοναχικά παιδιά με θλιμμένα χαμόγελα. Δεν έχουν… moralities, ηθικές αρ-χές, δεν ζουν καθώς πρέπει, δεν φιλτράρουν τα συναισθήματά τους, διακρίνονται από μια απίστευτη αθωότητα, με όλη τη σκληρότητα που μπορεί να κουβαλάει η αθωότητα… αυτά!

Δεν ξέρω αν ήταν σκόπιμο, αλλά η παράσταση που είδαμε εδώ εμπλέκει πολλές αισθήσεις. Πέρα από την όραση και την ακοή, μπορείς να μυρίσεις, ίσως και να αγγίξεις τα σκηνικά. Αυτό ακριβώς είναι και το point. Είναι μια παράσταση αισθήσεων. Έχει να κάνει με μυρωδιές, έχει να κάνει με αγγίγματα, έχει να κάνει με πολλές φρικιαστικές ιστορίες, αλλά σε ένα περιβάλλον αρκετά ποιητικό. Τα σκηνικά είναι δική μου ιδέα αλλά τα φτιάχνουμε πάντα όλοι μαζί, έχουν τη λογική πως πρέπει να εξυπηρετούν ανάγκες περιοδείας, να μπορούν να μπουν σε κούτες, σε αεροπλάνα, σε πλοία…

Επίσης, στις παραστάσεις σου ακούγονται πολλές γλώσσες. Ποιος είναι ο ρόλος της γλώσσας στη δουλειά σου; Στις παραστάσεις που δίνονται τώρα στην Ελλάδα, η βασική αφήγηση γίνεται στα ελληνικά γιατί πρέπει να μιλάμε και να εξηγούμε. Σε όλες τις υπόλοιπες χώρες, ακούγεται στα αγγλικά. Έγινε μόνο μια εξαίρεση τώρα. Οι πολλαπλές γλώσσες όμως είναι ένα στοιχείο με το οποίο μου αρέσει να πειραματίζομαι διαρκώς. Με ενδιαφέρει αυτή η κοινωνία η οποία ξεπερνάει το κομμάτι το λεκτικό. Αυτό το κομμάτι είναι βέβαια πολύ βασικό, αλλά είναι ένας μόνο τρόπος. Το συνονθύλευμα γλωσσών με ενδιαφέρει πολύ και «μουσικά», η ε-μπλοκή ελληνικών, αγγλικών, ισπανικών, εβραϊκών, συν την ηλεκτρική κιθάρα, συν τις ανάσες των ανθρώπων, τους ήχους από το μέταλλο, νομίζω είναι ένα άλλο επίπεδο γλωσσολογικό.

Εσύ σε ποια γλώσσα συλλαμβάνεις την ιδέα και το κείμενο; Στα ελληνικά ή στα αγγλικά; Είμαι δεκατρία χρόνια στο Λονδίνο. Φυσικά, η ελληνική είναι η μητρική μου γλώσσα, αλλά μετά από τόσο χρόνια που δουλεύω εκεί, μου είναι πιο εύκολο να λειτουργώ στα αγγλικά όταν φτιάχνω δουλειά devised theatre (σ.σ. το θέατρο της επινόησης).

Στο Λονδίνο πώς βρέθηκες; Πιο πριν ζούσα εδώ, στη Θεσσαλονίκη. Τελείω-σα τη Φιλοσοφική Σχολή -την Αγγλική Φιλολογία- τελείωσα και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας κι έφυγα για να συνεχίσω σπουδές και να γνωρίσω γενικότερα πεδία έκφρασης, θα έλεγα. Έχω ταξιδέψει πολύ… ναι, πολύ! Είχα την τύχη να κάνω θέατρο και στο Δουβλίνο και στο Εδιμβούργο και στο Βελιγράδι, αλλά είναι ωραίο να δοκιμάζεις την τύχη σου σε διαφορετικό κοινό και να βλέπεις τις αντιδράσεις. Γενικά το άνοιγμα μου αρέσει πολύ.

Δουλεύοντας έξω, έχεις καμία εικόνα του ελληνικού θεάτρου από τις σύντομες επισκέψεις σου; Όχι. Έρχομαι μόνο ως επισκέπτης, χαίρομαι πολύ όταν έρχομαι, και μετά φεύγω. Για παράδειγμα, οι τελευταίες παραστάσεις οργανώθηκαν γιατί είχα κάποια πρόταση στην Αθήνα, είχα μια επαφή με το Vis Motrix εδώ, μετά μου είπαν για ένα χώρο στα Ιωάννινα… Κάπως έτσι. Δεν θα ήταν προτεραιότητά μου δηλαδή αν δεν υπήρχε και μια διάθεση από την Ελλάδα.

Η ομάδα σας λέγεται Theatre Lab Company. Πώς δημιουργήθηκε; Ξεκίνησε ως μια ομάδα ελληνικού ύφους και μετά έγινε διεθνούς χαρακτήρα. Δουλεύω με καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, πιστεύω πάρα πολύ στην επιλογή κουλτούρας, γλώσσας, διαφορετικότητας. Στο ένα της κομμάτι η ομάδα προμοτάρει το σύγχρονο ελληνικό θέατρο, στο άλλο της κομμάτι devised, αυτοσχεδιασμό δηλαδή, μέσα από ιδέες που γεννιούνται από το ζύμωμα των ανθρώπων. Μ’ αρέσει πάρα πολύ αυτό το είδος, είναι απίστευτα δύσκολο, έχει πάρα πολλή δουλειά αλλά έχει παααάρα πολλά περιθώρια για δημιουργία. Γενικά, εγώ στην πορεία μου ενδιαφέρομαι να κάνω ένα διαφορετικό θέατρο. Γιατί το θέατρο σαν θέατρο το βαριέμαι!

Αλήθεια; Πολύ! Πιστεύω πως είναι το πιο βαρετό πράγμα στον κόσμο, το να μπεις στη διαδικασία να πας σε μια παράσταση. Αν αυτή η παράσταση δεν έχει γοητεία, δεν έχει τρέλα, δεν έχει αυτό που εμένα τουλάχιστον μου τραβά το ενδιαφέρον, κοιμάμαι! Το βλέπω συχνότατα το φαινόμενο, παντού και διεθνώς. Ως σκηνοθέτις, ως καλλιτέχνις, ως δημιουργός, με ενδιαφέρει να κάνω ένα πράγμα διαφορετικό, που θα ακουμπήσει το θεατή, σαν ένα γήπεδο που θα του ξυπνήσει τις αισθήσεις, θα τον ιντριγκάρει, θα τον ταράξει, θα τον ενοχλήσει. Απεχθάνομαι τις πολύωρες παραστάσεις, θέλω οι παραστάσεις μου να έχουν συγκεκριμένο χρόνο. Το να κάνεις μεγάλες παραστάσεις είναι μια χαρά που παθαίνει κανείς με τον εαυτό του και είναι εύκολο να την πάθει. Η μεγαλύτερη σε διάρκεια παράσταση που έχω ανεβάσει ήταν μία ώρα και είκοσι λεπτά, κι αυτό γιατί πιστεύω πως ό,τι έχει να πει ένας δημιουργός το λέει -σαφώς και επί της ουσίας- με συντομία. Να μην μακρηγορούμε, γιατί η ζωή είναι πάρα πολύ ωραία, κι έχει πάρα πολύ fun!

Από τα κλασικά έργα έχετε κάποιο αγαπημένο; Ο «Βυσσινόκηπος». Και πολλά άλλα. Τα κλασικά κείμενα τα λατρεύω, αλλά αν τα κάνω θα τα κάνω με έναν τρόπο που θα είναι για μένα συναρπαστικός!

Πέμη Ζούνη

Πρωταγωνιστεί στο έργο του Τενεσί Ουίλιαμς «Λεωφορείο ο πόθος», την τελευταία παραγωγή του ΚΘΒΕ, στο ρόλο της Μπλανς Ντυμπουά η οποία καταφθάνει στη Νέα Ορλεάνη, στο σπίτι της αδελφής της Στέλλας και του συζύγου της Στάνλεϊ Κοβάλσκι. Η «φευγάτη» Μπλανς και ο «πρωτόγονος» Στάνλεϊ είναι δύο κόσμοι που οδηγούνται σε μια αναπόφευκτη σύγκρουση...

Θέλετε να μας πείτε με λίγα λόγια την πλοκή του έργου; Προτιμώ να μη μιλάω για πράγματα που μπορεί να τα διαβάσει κάποιος σε ένα βιβλίο ή σε ένα δελτίο τύπου. Δεν θέλω να μιλάω γι’ αυτά που είναι αντικειμενικά πράγματα. Θα πω τα δικά μου, κι αυτά που αφορούν κι εσένα που θα με ρωτήσεις.

Σε παλαιότερη συνέντευξή σας έχετε πει ότι η Μπλανς ανήκει στους καταραμένους αγίους του περιθωρίου. Επεξηγήστε μου αυτόν σας το χαρακτηρισμό. Η Μπλανς είναι ένα πλάσμα που συγκρούεται μονίμως με τη φύση της, με τη σάρκα της. Έχει μεγαλώσει σε ένα πουριτανικό περιβάλλον με πάρα πολλή υποκρισία και πάρα πολλή πίεση και έχει μάθει να μισεί τη σάρκα, να μισεί τη σεξουαλικότητα, να μισεί τη φύση. Την έχει έντονη όμως αυτή τη σεξουαλικότητα. Αυτή η σύγκρουση μέσα της την οδηγεί σε νευρώσεις. Καθαρά ιστορικά, όσον αφορά στην πλοκή, η Μπλανς είχε μια ατυχή πρώτη ερωτική σχέση. Ο πρώτος της μεγάλος έρωτας, το αγόρι που παντρεύτηκε, αποδείχτηκε ομοφυλόφιλο. Αυτό έκανε κουβάρι την ψυχή της. Και μάλιστα αυτός αυτοκτόνησε και έφταιγε αυτή. Άρα έχει και αυτές τις ενοχές. Ένα πλάσμα κουβάρι λοιπόν, που για να ξεφύγει από τις ενοχές αυτοτιμωρείται με την ίδια την κακή πράξη που δεν επιτρέπεται να κάνει. Ένα πλάσμα που απέναντι στους πολλούς θανάτους που ζει απαντάει με πόθο, γι’ αυτό και λέει: «Το αντίθετο του θανάτου είναι ο πόθος». Αυτό είναι μια αλήθεια, μόνο που για εκείνη ο πόθος είναι κακό πράγμα. Και άρα «βυθίζεται» σε μια ζωή που δεν θέλει να τη δει, εθελοτυφλεί. Έτσι το βράδυ πάει στα μπαρ για να ψωνιστεί, για να εξασφαλίσει στέγη, επειδή έχει χάσει όλα της τα λεφτά. Ζει σε μια faux πραγματικότητα. Ενώ έχει όλο τον ψυχικό πλούτο και την ευαισθησία ώστε να είναι άγγελος, την τραβάει το σκοτάδι και η κόλαση. Αυτό ακριβώς την καθιστά μια καταραμένη αγία.

Σε τι διαφέρει αυτή η παραγωγή από προηγούμενες που ανέβασαν το «Λεωφορείο ο πόθος»; Αυτή είναι πολύ σκληρή, δηλαδή δείχνει τα «σκοτάδια» και την ξεφτίλα, τη σκληρότητα της Νέας Ορλεάνης, τους εφιάλτες της Μπλανς, το βρώμικο παρελθόν της. Δείχνει όχι μόνο την ωραιοποιημένη πλευρά της ζωής της αλλά και το dark κομμάτι της. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Πιστεύω ότι δεν έχει βγει ποτέ αυτή η πλευρά της, αυτά που δεν λέγονται δηλαδή. Αυτά που ο Τενεσί Ουίλιαμς έχει πει ότι θα ήθελε να μπορεί να δείξει.

Έχετε πει όμως ότι αυτό το ρόλο δεν σκεφτόσασταν να τον παίξετε. Γιατί; Επειδή ήταν όλες ερωτευμένες με την Μπλανς, με το ρόλο της Μπλανς, εγώ από αντίδραση έλεγα: «OΚ, εμένα δεν με νοιάζει η Μπλανς, θα υπάρξουν χιλιάδες άλλοι ρόλοι».

Για να δεχτήκατε τελικά την πρόταση του ΚΘΒΕ θα πρέπει να σας ενδιέφερε. Την ερωτεύτηκα παράφορα την Μπλανς, δεν το συζητάω. Αφού με το που μου είπε ο Νικήτας Τσακίρογλου για ποιον ρόλο με θέλει, μου έκανε ρουά ματ. Δεν μπορούσα να πω όχι.

Ποια στοιχεία της ερωτευτήκατε; Την Μπλανς δεν μπορείς να την περιγράψεις, εάν μπορούσες να την περιγράψεις θα ‘ταν εύκολο να την παίξεις. Έχει μια κατακερματισμένη σκέψη, είναι στα όρια της παράκρουσης. Είναι ένα νευρωτικό πλάσμα, εξαιρετικά εύθραυστο, που δημιουργεί με πείσμα άλλη πραγματικότητα από αυτή που ζει. Αυτό είναι δύσκολο πράγμα και πολύ ιντριγκαδόρικο.

Μοιράζεστε κάποιους φόβους της Μπλανς; Οι φόβοι του θανάτου και της φθοράς με βρίσκουν απολύτως σύμφωνη. Μόνο που δεν αντιδρώ με τους ίδιους τρόπους -ευτυχώς… Από την άλλη: η Μπλανς προσέχει πάρα πολύ το πώς θα πέσει το φως πάνω στο πρόσωπό της, το ίδιο κι εγώ (γέλια).

Πριν από περίπου είκοσι χρόνια ερμηνεύατε το ρόλο της Στέλλας στο πλευρό της Νόνικας Γαληνέα που έπαιζε την Μπλανς Ντυμπουά. Τι μεσολάβησε από τότε; Πολλά χρόνια βιωμάτων που είναι χρήσιμα για το ρόλο. Η Μπλανς δεν παίζεται σε νεαρή ηλικία, όσο ταλαντούχα κι αν είσαι. Πρέπει να έχει «γράψει» η ζωή πάνω σου. Μόνο τότε καταλαβαίνεις κάποια πράγματα, και σωστά μεσολάβησαν αυτά τα χρόνια μέχρι που να έρθει η ώρα που θα παίξω αυτό το ρόλο.

Τι χαρακτηρίζει τη σκηνοθεσία του Αντώνη Καλογρίδη; Υπάρχουν πολλά επίπεδα στην παράσταση, και δεν εννοώ βάθους και ανάλυσης, αλλά επίπεδα οπτικά. Υπάρχει εναλλαγή σκηνικών, κάτι που το αγαπάει ο Αντώνης. Υπάρχει μια κινηματογραφική ματιά στις σκηνές. Δεν γίνεται ποτέ αυλαία ώστε να αλλάξει το σκηνικό, η μια σκηνή μπαίνει μέσα στην άλλη. Υπάρχει ένα soundrack που συμπληρώνει το έργο. Μαγικές συνθέσεις από τον Θοδωρή Οικονόμου. Είναι άλλο έργο χωρίς τη μουσική του Οικονόμου. Υπάρχουν σκηνές χωρίς λόγια που παρεμβάλλονται. Πολλές εκπλήξεις, πραγματικά…

Ποιες ατάκες της Μπλανς θεωρείτε χαρακτηριστικές; Οι κλασικές ατάκες της Μπλανς που έχουνε μείνει παγκοσμίως γνωστές και αγαπημένες είναι: «Δεν θέλω ρεαλισμό, θέλω μαγεία. Αυτό προσπαθώ να δώσω και στους άλλους. Γι’ αυτό τους παρουσιάζω τα πράγματα πιο όμορφα. Γι‘ αυτό δεν τους λέω την αλήθεια, αλλά αυτό που θα έπρεπε να ‘ναι αλήθεια». Και η τελευταία της μαγική ατάκα: «Εγώ πάντα βασίστηκα στην καλοσύνη των ξένων» που είναι μια σπαρακτική ατάκα, αγαπημένη και σπαρακτική.
info: «Λεωφορείο ο πόθος» του Τενεσί Ουίλιαμς σε σκηνοθεσία Αντώνη Καλογρίδη, στο Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών

Το CITY και ο χαμένος θησαυρός


2ο Καρναβάλι Θερμαϊκού
Ένα φαντασμαγορικό τριήμερο που θα περιλαμβάνει κυνήγι με κρυμμένο θη-σαυρό, 30 καβαλάρηδες, 15 μαζορέτες, καυτές βραζιλιάνες, πρωτόγονους, πειρατές της θάλασσας και συναυλία με τους Locomondo προετοιμάζει ο Δήμος Θερμαϊκού για τις 8-10 Μαρτίου. Οι εκδηλώσεις ξεκινούν με το παιχνίδι «Ψάξτε το θησαυρό», ένα παιχνίδι εκπαιδευτικού χαρακτήρα που αναδεικνύει ιστορικά στοιχεία των περιοχών της Περαίας, Αγ. Τριάδας και Νέων Επιβατών. Οι ομάδες που θα συγκροτηθούν θα αναζητήσουν με τη βοήθεια ενός χάρτη τέσσερα διαφορετικά σημεία του Δήμου Θερμαϊκού προκειμένου να δώσουν λύση στο μυστήριο. Οι συμμετέχοντες δεν είναι υποχρεωτικό να είναι δημότες Θερμαϊκού. Οι πρώτες ομάδες θα περάσουν στον τε-λικό και στη συνέχεια θα υποβληθούν σε τρεις δοκιμασίες πνευματικής και σωματικής ικανότητας. Νικητές θα ανακηρυχθούν τα πληρώματα με την καλύτερη βαθμολογία. Η βαθμολογία θα προκύψει από τη βαθμολόγηση στα διάφορα παιχνίδια κι από τους βαθμούς ποινής για την εξεύρεση κάποιου κρυφού σημείου-προορισμού του παιχνιδιού. Τα βραβεία θα είναι χρηματικά έπαθλα και ταξίδια σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.
Όροι συμμετοχής: Οι ομάδες που θα συγκροτηθούν πρέπει να είναι τουλάχιστον τετραμελείς -ανώτερο όριο δεν υπάρχει. Οι ομάδες συνιστάται να έχουν ένα καρναβαλικό θέμα αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητο για τη συμμετοχή τους στο παιχνίδι. Τα μέλη της ομάδας μπορούν να βρίσκονται σε οποιοδήποτε σημείο και να βοηθούν για την επίλυση των γρίφων. Χρησιμότατο θα φανεί το μέσο μεταφοράς της ομάδας το οποίο μπορεί να είναι από πατίνι μέχρι liar jet!
Λοιποί όροι: Στο παιχνίδι μπορεί να συμμετέχει ο καθένας ανεξαρτήτου ηλικίας. Ο αρχηγός της ομάδας καθώς και τα τέσσερα μέλη που θα μετέχουν στις τελικές δοκιμασίες πρέπει να είναι άνω των 18 ετών. Οι δοκιμασίες και η επίλυση των γρίφων δεν απαιτούν καμία ιδιαίτερη σωματική αντοχή ή δύναμη. Οι μετακινήσεις που γίνονται από τις ομάδες στα όρια του Δήμου Θερμαϊκού πραγματοποιούνται με δική τους επιλογή και ευθύνη. Κάθε ομάδα που επιθυμεί να συμμετέχει στο Κυνήγι Θησαυρού 2008 οφείλει να καταβάλει το παράβολο των 30­.
Πληροφορίες-δηλώσεις συμμετοχής: Event Consulting, T/F: 2310 865778, Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Θερμαϊκού,
Τ: 23920 28803

Χρήστος Χατζηπαναγιώτης

Σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στη θεατρική μουσική κωμωδία «Σ’ Αγαπώ, Σε Λατρεύω, Χωρίζουμε!» των Joe Di Pietro και Jimmy Roberts, που ανεβαίνει μετά από δύο χρόνια επιτυχίας στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη

Ποιες ήταν οι δυσκολίες για το ανέβασμα αυτού του έργου; Κυρίως η μεταφορά του στα ελληνικά. Την εξασφαλίσαμε όμως με τον καλύτερο τρόπο από τον Θοδωρή Πετρόπουλο. Επειδή δεν είναι ακριβώς μιούζικαλ, θα το έλεγα μουσική κωμωδία, ήταν μια περαιτέρω δυσκολία αυτό το στοιχείο. Πρόκειται δηλαδή για μια μουσική που «μιλάει», απευθύνεται, μπαίνει μέσα στα κείμενα, «απαντάει», είναι μέρος του διαλόγου. Έπρεπε, λοιπόν, να βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος που θα αναλάμβανε να μεταφέρει τα μουσικά κομμάτια του έργου πάνω σε μια πολύ συγκεκριμένη μουσική. Από την πρώτη στιγμή σκεφτήκαμε τη Λίνα Νικολακοπούλου. Η Λίνα το διάβασε, το άκουσε και δέχτηκε. Ε, αυτό μας έδωσε χαρά και σιγουριά και αποφασίσαμε ότι τώρα -πριν 2 χρόνια για την ακρίβεια- είναι η κατάλληλη στιγμή να το ανεβάσουμε. Έκανε εξαιρετικούς στίχους, με χιούμορ, βάθος, ευαισθησία και την απαιτούμενη ελαφράδα, φυσικά.

Για τι ακριβώς μιλάει αυτή η «μουσική κωμωδία»; Για πράγματα που μας αφορούν όλους. Κυρίως για την κοινωνική πίεση που δεχόμαστε σε θέματα καρδιάς, με χιουμοριστικό βέβαια τρόπο αλλά και σκληρό. Είναι ένα βαθιά καυστικό έργο που μιλάει για το αιώνιο θέμα της σχέσης των δύο φύλων. Ξεκινάει με τη γένεση του κόσμου, με τον Αδάμ και την Εύα, και στη συνέχεια εστιάζει σε ανθρώπους της καθημερινότητάς μας, της διπλανής πόρτας, γι’ αυτό και είναι πολύ αναγνωρίσιμο. Οι ήρωες είναι άνθρωποι που προσπαθούν να φλερτάρουν, και βλέπουμε το πρώτο, το δεύτερο ραντεβού τους, την αποτυχία του ραντεβού, τον έρωτα, το χωρισμό και κυρίως την πίεση και το «σπρώξιμο» που δεχόμαστε όλοι μα όλοι για το γάμο.

Συμμερίζεσαι ότι «ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα»; Όχι μονάχα ο γάμος. Ο έρωτας είναι ένα δόλιο συναίσθημα. Ο έρωτας, βέβαια, είναι η αρχή της ζωής αλλά και μια κατάσταση που μπορεί να μας γεμίσει με πολλή δυστυχία και πόνο. Από αυτά, όμως, μαθαίνεις. Έτσι προχωράς... Ο έρωτας αλλάζει. Τις περισσότερες φορές στην αρχή μιλάει η φύση, μια έντονη σαρκική επιθυμία. Με τον καιρό όμως αυτό μεταλλάσσεται. Όχι με τον ίδιο τρόπο σε όλους τους ανθρώπους. Σε κάποιους με καταστροφή, σε άλλους με σχέση αγάπης.

Τι πιστεύεις ότι παίρνει ο θεατής μαζί του φεύγοντας από το θέατρο; Χαρά! Θα σου πω αυτό που μου είπε χαρακτηριστικά ο Σταμάτης Κραουνάκης, την επόμενη μέρα της πρεμιέρας, μιας δύσκολης μέρας, «σφιγμένης», με μεγάλο άγχος. Ενθουσιασμένος, μου λέει ότι κρίνει μια παράσταση, αν είναι καλή ή όχι, την επόμενη μέρα από το αν τη θυμάται ή όχι. Τη δική μας τη σκεφτόταν συνέχεια!

info: «Σ’ Αγαπώ, Σε Λατρεύω, Χωρίζουμε!» στο Θέατρο Εγνατία

face2face

Θεσσαλονίκη άκου... Σου μιλώ για ανθρώπινα δικαιώματα

Σε λίγες μέρες θα ξεκινήσει στη Θεσσαλονίκη το πρόγραμμα face2face της Διεθνούς Αμνηστίας. Το εν λόγω πρόγραμμα είναι μια φιλόδοξη προσπάθεια της οργάνωσης να εντείνει τη συμμετοχή του ελληνικού κοινού στη δράση για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η Διεθνής Αμνη-στία βγαίνει στο δρόμο για να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες και να τους καλέσει να την υποστηρίξουν.
Η Διεθνής Αμνηστία, οργάνωση τιμημένη με το Νόμπελ Ειρήνης, είναι γνωστή για το έργο της, που ξεπερνά πολιτικές πεποιθήσεις. Μοναδικός γνώμονας είναι οι αξίες της αξιοπρέπειας, της δικαιοσύνης και των ίσων ευκαιριών - ό,τι παγκόσμια συνοψίζεται στην έννοια των αν-θρωπίνων δικαιωμάτων. Η Διεθνής Αμνηστία, σε κάθε της βήμα, ζητά την βοήθεια των πολιτών, κινούμενη στη λογική ότι δεν υπάρχει ισχυρότερη δύναμη για αλλαγή στον κόσμο από τις φωνές απλών πολιτών, ειρηνικά ενωμένες, όταν διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
Στόχος του face2face είναι η διαφύλαξη της ανεξαρτησίας της Διεθνούς Αμνη-στίας. Στην πράξη, αυτό επιτυγχάνεται με το να ζητάμε και να δεχόμαστε χρήματα μόνο από τους απλούς πολίτες, και ποτέ από κρατικούς ή διακρατικούς φορείς. Η οικονομική υποστήριξη των νέων μελών είναι λοιπόν σημαντική, όπως είναι και η ενεργή συμμετοχή τους στη δράση της οργάνωσης. Στόχος επίσης είναι και η εγγραφή νέων μελών που θα συμμετέχουν εθελοντικά στις τοπικές ομάδες, που στηρίζουν τις εκστρατείες της Διε-θνούς Αμνηστίας. Με τη δράση τους προωθούν γνώση και κινητοποίηση για ένα εύρος θεμάτων, από διεθνή ζητήματα όπως η χρήση βασανιστηρίων στο Γκου-αντάναμο και άλλες φυλακές, μέχρι την ενδοοικογενειακή βία και τα δικαιώματα προσφύγων και μεταναστών, θέματα που αφορούν άμεσα την Ελλάδα.
Κάτι που πρέπει να ξέρουμε είναι ότι η ομάδα που θα δημιουργηθεί θα αποτελείται απο νέους που μένουν στην Θεσσαλονίκη. Από άτομα που παίρνουν το ρίσκο να ενημερώσουν οι ίδιοι τους συμπολίτες τους για το τι πραγματικά συμβαίνει με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στην ουσία αποτελεί μια προσπάθεια της ίδιας της πόλης να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο της. Για αυτό και πρέπει όλοι να ακούσουμε και να συμμετάσχουμε.
Αυτή η προσπάθεια έχει ξαναγίνει και στο παρελθόν στη Θεσσαλονίκη, όπως και σε άλλες μεγάλες πόλεις (Αθήνα, Πάτρα, Βόλος, Ηράκλειο, Ιωάννινα κ.ά.). Αν λοιπόν είσαι νέα ή νέος και ενδιαφέρεσαι να ζήσεις μια έντονη εμπειρία με τη Διεθνή Αμνηστία, με τη μορφή part-time απασχόλησης ως εκπρόσωπος στο face2face, αν θες να βγεις στο δρόμο και να πεις: «Θεσσαλονίκη άκου σου μιλώ για ανθρώπινα δικαιώματα», μπες στο www.amnesty.org.gr/face2face και δήλωσε συμμετοχή στα τηλέφωνα 210 3600628, 6936 723325 ή με e-mail στο face2face@amnesty.org.gr

"Δεν είναι απαραίτητα τα χέρια για να αγγίξουμε τον ουρανό.

...Δεν είναι απαραίτητα τα πόδια για να πηγαίνουμε μπροστά. Δεν είναι απαραίτητα τα μάτια για να βλέπουμε μέσα μας. Για να αισθανόμαστε ζωντανοί έχουμε ανάγκη από ένα όνειρο…"

Μαζί μπορούμε καλύτερα
«…Γι’ αυτό, άφησέ με να μπω στην καρδιά σου και πιάσε το χέρι μου». Η εισαγωγή ανήκει στο δελτίο τύπου που στάλθηκε για την γιορτή που κάνει το Κέντρο Περιθάλψεως Παίδων «ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ» και ο Σύλλογος Φίλων του ΚΕ.ΠΕ.Π, σε συνεργασία με τα νηπιαγωγεία «Συννεφούλα», «Το Σχολείο της Αγάπης», «Αργώ» και το νηπιαγωγείο των «Προτύπων Εκπαιδευτηρίων Θεσ-σαλονίκης». Διοργανώνουν για όλα τα παιδιά της πόλης μας, μουσική παράσταση με θέμα: «Αποκριές με τραγούδια και παιχνίδια του κόσμου» από την Παιδική Σκηνή «Κρουστόφωνο» στο Συνεδριακό Κέντρο «Ι. Βελλίδης», την Παρασκευή 29/2, στις 19.00. Μια γιορτή με ζωντανή μουσική και μουσικοκινητικά αποκριάτικα παιχνίδια απ’ όλο τον κόσμο με συντονιστές μουσικοπαιδαγωγούς. Τα έσοδα θα διατεθούν στο Σύλλογο Φίλων του ΚΕ.ΠΕ.Π «Άγιος Δημήτριος». Οι μικροί μαθητές προσεγγίζουν τα Άτομα με Ειδικές Ικανότητες (Α.μ.ε.Α). Θεωρούν το διαφορετικό ως φυσιολογικό και καταλαβαίνουν ότι…«Μαζί μπορούμε καλύτερα».
info: «Αποκριές με τραγούδια και παιχνίδια του κόσμου», Συνεδριακό Κέντρο «Ι.Βελλίδης», 29/2

Sambas στον πηγαιμό
Μη στεναχωριέστε αν δεν έχετε καινούρια ταυτότητα ή διαβατήριο, ούτε καν αν είστε ενήλικας, στα χαρτιά και την ψυχή. Κανονικά στα καζίνο η είσοδος επιτρέπεται σε όσους είναι 23 Μάηδων, «τουλλλάιστον» που λέει κι ένας φίλος μου. Όμως η μουσικοχορευτική παράσταση «Viva Brazil» είναι ανοιχτή και φιλική προς τους ανηλίκους που εισέρχονται στο Θέατρο Βεργίνα του Regency Casino Thessaloniki, από ανεξάρτητη είσοδο. «Είσοδο» κάνουν στη σκηνή 14 συνολικά χορευτές. Limbo dancers (χορευτές της φωτιάς) που με τα επικίνδυνα ακροβατικά τους κόβουν την ανάσα και ανεβάζουν την αδρεναλίνη στα ύψη. Capoeira dancers, σ’ ένα τελετουργικό που συνδυάζει την ακρίβεια των πολεμικών τεχνών με το πάθος του μοντέρνου χορού. Βραζιλιάνες και βραζιλιάνοι χορευτές με λυγερά κορμιά που λικνίζονται στους ρυθμούς της Samba και της Salsa. Η εννιαμελής ορχήστρα, με παραδοσιακά κρουστά και άλλα όργανα, θα μας ταξιδέψει σε έθνικ ρυθμούς και ηχοχρώματα. Το «Viva Brazil» έκανε πρεμιέρα στις 15/2, σε μια βραδιά για τις «ΘΕΡΜΑΪΔΕΣ» που συγκέντρωσαν έσοδα για τη δημιουργία παιδοκαρδιολογικής μονάδας στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ.
info: «Viva Brazil», Θέατρο Βεργίνα του Regency Casino Thessaloniki, έως τις 6/3

Τι σου κανα και πίνεις
…στο Πλατώ. Ζεστές, παρεϊστικες βραδιές και το Μάρτιο. Ο Νίκος Παπάζογλου παρατείνει τις παραστάσεις του στο Πλατώ. Τσικνοπέμπτη 28, Παρασκευή 29/2, Σάββατο 1/3 καθώς και Παρα-σκευή-Κυριακή (7-9/3), ένα μουσικό οδοιπορικό 4 σχεδόν δεκαετιών, από την «Εκδίκηση της γυφτιάς» έως τη «Μά’ισσα σελήνη». Για ακόμη ένα διήμερο η Μελίνα Ασλανίδου θα είναι η φιλοξενούμενη των Μανώλη Καραντίνη και Κώστα Ματσίγκου στο Πλατώ. Ρε-μπέτικα και λαϊκά ακούσματα από τη δισκογραφία της Μελίνας, καθώς και γνωστά ορχηστρικά με τις ενορχηστρώσεις του Κώστα Ματσίγκου.
info: Πλατώ: Νίκος Παπάζογλου, 29/2 & 1/3, Μελίνα Ασλανίδου 5 & 6/3

Ένας ιππότης για το Μέγαρο
Την Κυριακή 2/3, στο αποκριάτικο πάρτι του Κρουστόφωνου, στο café Blue της Κρήνης, θα πάω ντυμένη Δουλτσινέα και θα περιμένω να συναντήσω τον ιππότη μου. Όμως πολύ φοβάμαι πως ο Δον Κιχώτης μου δεν θα τα καταφέρει να περάσει και θα μου στείλει τον πιστό υπηρέτη του, Σάντσο Πάντσα. Είναι δεσμευμένος, Σάββατο 1 και Κυριακή 2/3, στο Μέγαρο Μουσικής, από τα Αυτοκρατορικά Μπαλέτα της Μόσχας. Στο «Don Quixote» 45 φημισμένοι χορευτές, σε ιπποτικές φιγούρες και περιπέτειες, βγαλμένες μέσα από τις σελίδες του Θερβάντες. Για τους φίλους του χορού, τις ίδιες μέρες (1-2/3) στις αίθουσες Α’ και Β’ Εικαστικών Εκδηλώ-σεων 5ου ορόφου και στο Φουαγιέ του Θεάτρου του, η ομάδα χορού «L. Re-dukta» θα παρουσιάσει την παράσταση «Ylang Ylang». Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.
info: «Don Quixote» στο Μέγαρο Μουσικής, 1 & 2/3 «Ylang Ylang» στο Βαφοπούλειο

Πάμε Χαβάη
Σε μέρα «δίσεκτη» μέρα, Παρασκευή 29/2, θα δώσουν συναυλία οι Matisse στο Ξυλουργείο του Μύλου. Στη κυριολεξία τέτοια συναυλία γίνεται μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια. Η αγγλόφωνη μπάντα των Matisse που ανοίγουν πανιά και για την Ευρώπη θα έχει μαζί της τους Βρετανούς The Longsands που θα τους ακολουθήσουν και στην περιοδεία τους στη Μακεδονία και τη Θράκη. Επίσης εξαιρετικές «δίσεκτες» παρουσίες θα είναι αυτές των 22 Puppies και των Mary’s Flower Superhead. Στη συναυλία θα πάρετε αποκλειστικό δωρεάν υλικό από τους Matisse -και όχι μόνο- για το κινητό σας μέσω Bluetooth. Κάντε τις ρυθμίσεις σας, να βολέψει επίσης να είστε στο Ξυλουργείο για τις «βρώμικες ιστορίες της γιαγιάς» που θα σου πουν οι «σκοτεινές μαριονέτες» Dirty Granny Tales και για τα μακρόσυρτα βαθιά μπλουζ και τα χαβανέζικα γιόντελ του δάσκαλου πολλών κιθαριστικών στιλ, Bob Brozman.
info: Ξυλουργείο Μύλου: Matisse, 29/2 Dirty Granny Tales, 2/3
Bob Brozman, 6/3

Με τρέλα και κορδέλα
Παντού κομφετί και σερπαντίνες. Απο-κριάτικες εκδηλώσεις θα βρούμε και σε διάφορους Δήμους, στη Νέαπολη, τη Σταυρούπολη, την Πολίχνη, τη Θέρμη. Στην πλατεία Ειρήνης της Νεάπολης (το γνωστό «Ρολόι»), την Πέμπτη 6/3 στις 20.30, η Μαριώ με το αστείρευτο κέφι, το κομπολόι της και την αυθεντική φωνή της σε ρεμπέτικα, λαϊκά, σύγχρονα και παραδοσιακά τραγούδια, ενώ την Τρίτη 4/3, στις 21.00 νεανικό πάρτι στο Πολυδύναμο Κέντρο Νεολαίας Νεά-πολης οι Nasa Funk σε funk και disco ρυθμούς. Την Πέμπτη 6/3, στις 17.00, στην πλατεία Μετεώρων, λαϊκό γλέντι με παραδοσιακά συγκροτήματα, αλλά και η αναβίωση του εθίμου του Φανού Κοζάνης.

Πήραν τα πιστολάκια φωτιά
Ο Luca Regina είναι καλλιτέχνης του δρόμου, γνωστός στο ελληνικό κοινό ως μέλος του ντουέτου Lucchettino και από τη διετή παρουσία του δίπλα στους Άγαμους Θύτες. Θα βρεθεί ξανά στη Θεσσαλονίκη για μία μόνο παράσταση, στο Θέατρο Σοφούλη, την Κυριακή 2/3 στις 11.30 με το ταχυδακτυλουργικό, κωμικό, interactive «Electromagico». Επιστρέφει και το «Σεσουάρ για Δολο-φόνους». Από την Τσικνοπέμτπη 28/2, στο Θέατρο Κολοσσαίον, «ένα πιστόλι σε σημαδεύει» καθώς κάνεις ανταύγειες στο κομμωτήριο του Τόνι Άντονυ.
info: Luca Regina, Θέατρο Σοφούλη,2/3
«Σεσουάρ για Δολοφόνους», Θέατρο Κολοσσαίον, από 28/2
I feel good
Περάστε κι εσείς για rock’ n’ roll εξέταση, το Σάββατο 1/3 από το εξωτερικό ιατρείο Principal. Oι Dr. Feelgood, ένα από τα μεγαλύτερα σχήματα της rhythm’n’blues, θα σας ακροάσουν και θα τους ακροάσετε. Μετά το θάνατο του Lee Brilleaux τον Απρίλιο του 1994 και ύστερα από μια μικρή παύση, η μπάντα που σχηματίστηκε στο Canvey Island του Essex, το 1971, ανασχηματίστηκε και συνεχίζει έχοντας ηγέτη στη νέα σύνθεση της, τον επί 17 χρόνια drum-mer της, Kevin Morris. Την προηγούμενη νύχτα στο Principal, o frontman των Active Member, κατά κόσμο Μιχάλης Μυτακίδης ή B.D.Fox-moor, θα παρουσιάσει την νέα του δισκογραφική δουλειά «Όταν οι μικρόνοοι hiphoραγούν». Στη σκηνή hiphoραγούν τα Χνάρια και οι Oscura Vista, δύο καινούρια γκρουπ που μόλις κυκλοφόρησαν τις δικές τους δισκογραφικές δουλειές.
info: Principal: B.D. Foxmoor, 29/2
Dr. Feelgood, 1/3

Λύσεις και νικητές τεύχους 18/1

Λύσεις τεύχους 18/1
•Η Κική έμεινε σε δωμάτιο με τζάκι, μέθυσε στην ταβέρνα «Πόζαρ» και αγόρασε γλυκό καρπούζι.
•Η Δέσποινα έμεινε σε δωμάτιο με τζακούζι, μέθυσε στην ταβέρνα «Υδρόλιθος» και αγόρασε γλυκό κυδώνι.
•Η Μάγδα έμεινε σε δωμάτιο με θέα στο βουνό, μέθυσε στην ταβέρνα «Ο τσολιάς» και αγόρασε γλυκό φράουλα.
•Η Θοδώρα έμεινε σε απλό δωμάτιο, μέθυσε στην ταβέρνα «Χωριάτικο» και αγόρασε γλυκό κολοκύθι.
•Η Πόπη έμεινε σε δωμάτιο με τζάκι και τζακούζι, μέθυσε στην ταβέρνα «Pothos» και αγόρασε γλυκό ροδάκινο

Νικητές τεύχους 18/1
Γαρουφαλίδου Σοφία, Ελένη Ζτάλιου, Ειρήνη Παπαδοπούλου, Ρεβενάκης Θοδωρής, Πολίτη Άννα, Ελένη Λαζαρίδου, Ιωάννα Ξακουστού, Δέσποινα Γουρτζέου, Σπυρλιάδης Αχιλλέας, Εύα Νεράντζη, Περσάκης Ευάγγελος, Ντούμα Μαρία, Ντούμα Ολυμπία, tabitha3188@gmail.com, Δάφνη Σιδηροπούλου, Μάγδα Ρόιδου, 6979674339@ imode.gr, Κατερίνα Βουτσινά, Μαρία Κατραντζόγλου, tsartsaraki@the.forthnet.gr, Περσάκης Ανδρέας, Σταματιά-δης Χαράλαμπος, Βιβή Πελτέκη, Αναστασία Γιαννοπούλου, Μαυρουδής Ιωάννης, e_ouzounthanasi@hotmail.com, Κιο-ρπές Γιώργος, Κιάρα Δημητριάδου, Ξανίδου Νανά, Λαζα-ρίδου Κατερίνα, Ζωή Τσαρσιώτου, Χρήστος Σαραγιώτης, Κατσούλη Βικτώρια, Λειβαδίτου Βάλια, Βαγγέλης Πετρίδης, pgrohleva@yahoo.co.uk, Σοφία Πετροχείλου, Ανδρονίκη Παπαδοπούλου, spirtulis@yahoo.gr, fin04159@uom.gr, Μαλλετζίδου Λαμπρινή, Βαγγέλης Τσακάλης, danaik @hotmail.com, Λεονταρίδης Κώστας, Ιτσοδέλη Χάιδω, Αλμπανίδου Στέλλα, Γρηγοριάδης Κώστας, Τογανίδου Δέσποινα, pavlina83@yahoo.com, Τσιακιρίδης Παναγιώτης

Όλοι οι νικητές κερδίζουν από ένα βιβλίο. Για να παραλάβετε το δώρο σας επικοινωνήστε μαζί μας στο τηλέφωνο 2310 288277, από τη Δευτέρα 3/3 έως και την Παρασκευή 7/3 από τις 10.00 έως τις 18.00

Ζώδια 29 Φεβρουαρίου - 6 Μαρτίου

ΚΡΙΟΣ
Σε ό,τι έχει να κάνει με τον επαγγελματικό σας τομέα, καλείστε να μείνετε προσγειωμένοι και συγκεντρωμένοι. Οι πολλές αλλαγές στη δουλειά δεν σας αφήνουν διάθεση και χρόνο ν’ ασχοληθείτε με τα αισθηματικά σας. Αυτό όμως θα προκαλέσει προβλήματα προς το τέλος της εβδομάδας.

ΤΑΥΡΟΣ
Κάποιος σας υποστηρίζει ανοιχτά στον επαγγελματικό τομέα και πρέπει να του το αναγνωρίσετε. Πρέπει να συγκεντρώσετε όσα ψυχικά αποθέματα σας έχουν μείνει για ν’ αντιμετωπίσετε μια δύσκολη κατάσταση που συνεχίζει να σας ταλαιπωρεί. Χρειάζεστε στήριξη από το ταίρι σας και την έχετε.

ΔΙΔΥΜΟΙ
Οι πρώτες μέρες του μήνα δεν ενδείκνυνται για συναλλαγές και επαγγελματικές συμφωνίες, γι’ αυτό μείνετε μακριά από τέτοιες κινήσεις. Το πρόσωπο που σας ενδιαφέρει προσπαθεί να πάρει το πάνω χέρι στη σχέση σας και αυτό σας κάνει να δυσφορείτε. Μη διστάσετε να τελειώσετε την κατάσταση.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ
Με μπερδεμένα αισθήματα ξεκινάτε αυτόν το μήνα. Ίσως πρέπει να διασκεδάσετε περισσότερο αυτόν το μήνα. Κάντε ότι μπορείτε για ν’ αλλάξετε την ψυχολογία σας. Γίνεστε αντικείμενο θαυμασμού και μια νέα σχέση δεν θα αργήσει να ομορφύνει τη ζωή σας από δω και πέρα.

ΛΕΩΝ
Με την υγεία σας πρέπει ν’ ασχοληθείτε αυτές τις μέρες. Αν αλλάξετε λίγο τις καθημερινές σας συνήθειες, θα δείτε θαύματα. Αν δεν προσπαθήσετε εσείς, η σχέση σας θα τελματώσει, αλλά αυτό σας αδικεί. Ο εγωισμός σας σάς βοηθάει να εδραιωθείτε στον επαγγελματικό σας τομέα.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ
Οι αδέσμευτοι πιθανότατα να συναντήσετε τον έρωτα στο χώρο της εργασίας σας. Προσέξετε όμως να μην κάνετε λάθος επιλογές. Τα επαγγελματικά σας προσφέρουν και άλλες συγκινήσεις, αφού νέες καταστάσεις ανανεώνουν το ενδιαφέρον σας και αυξάνουν κατακόρυφα την απόδοσή σας.

ΖΥΓΟΣ
Προσπαθείτε να βρείτε αυτό που θα σας κάνει να ανεβείτε και πάλι ψυχολογικά. Πιστεύετε ότι τίποτα δεν πάει καλά στα αισθηματικά σας αλλά αν αφήσετε χώρο στο ταίρι σας, θα μπορέσει να σας βοηθήσει. Είστε πολύ κοντά στο να πάθετε υπερκόπωση από την υπερβολική σας προσπάθεια στη δουλειά.

ΣΚΟΡΠΙΟΣ
Στο ενδιαφέρον που έχει αποκτήσει ο επαγγελματικός τομέας εστιάζετε από τις πρώτα κιόλας μέρες του μήνα. Θα ανακαλύψετε δυνατότητές σας τις οποίες ποτέ δεν ξέρατε ότι είχατε. Οι δεσμευμένοι έχετε αποκτήσει μοναδική χημεία με το ταίρι σας και όλα πάνε όπως πραγματικά θα θέλατε.

ΤΟΞΟΤΗΣ
Σε πολύ δημιουργική φάση σας βρίσκει ο καινούργιος μήνας. Για σας φαίνεται ότι η άνοιξη ήρθε νωρίτερα από τους υπόλοιπους. Ό,τι και αν σας απασχολεί σχετικά με τα αισθηματικά, καλά θα κάνατε να το συζητήσετε με το άμεσα ενδιαφερόμενο πρόσωπο. Θα ανακαλύψετε πολλά πράγματα.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ
Συγκεντρώνετε πάνω σας το ενδιαφέρον όπου κι αν βρεθείτε κι αυτό σας ανεβάζει ψυχολογικά. Τα οικονομικά σας χρειάζονται προσοχή γιατί ίσως κάποιος προσπαθήσει να σας εκμεταλλευτεί. Ο μήνας πρόκειται να σας προσφέρει έντονες συγκινήσεις στα αισθηματικά, φτάνει ν’ αποφύγετε τις υπερβολές.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ
Μόνο αν αποκτήσετε και πάλι πειθαρχία, θα καταφέρετε να οργανώσετε σωστά τα πάντα. Στα αισθηματικά σας καλά θα κάνετε να παραμείνετε πιστοί σε αυτά που υπόσχεστε, γιατί διαφορετικά θα γίνετε δικαίως αποδέκτες παραπόνων από το ταίρι σας. Οι μέρες αυτές φέρνουν αυξημένο φόρτο εργασίας.

ΙΧΘΕΙΣ
Μη διστάσετε να ζητήσετε βοήθεια από αγαπημένα σας πρόσωπα. Ίσως σας βοηθήσουν να εκμεταλλευτείτε καλύτερα τις ευκαιρίες που σας παρουσιάζονται. Οι αδέσμευτοι θα κάνετε αρκετές γνωριμίες αλλά καμία από αυτές δεν φαίνεται να καλύπτει αρκετά τα στάνταρ που έχετε ορίσει