Τετάρτη 9 Απριλίου 2008

Κυκλοφορεί 11 Απριλίου

Κύριε Δήμαρχε...

«Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια πολύ άσχημη πόλη. Βία, εγκλήματα, κυκλοφοριακό, ατυχήματα, ναρκωτικά, βρωμιά και γκρίζοι δυστυχισμένοι πολίτες. Και δεν ήταν καμιά μικρή πόλη, είχε έξι μύρια κατοίκους που είχαν παραδοθεί εντελώς στην μαυρίλα. Ένα πρωί, ο διευθυντής του Πανεπιστημίου της πόλης που ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, εκεί που πήγαινε στη δουλειά του και βλέποντας την κατάντια της πόλης του, πήρε μια πολύ κουφή απόφαση. Δήλωσε την παραίτησή του στο Πανεπιστήμιο, λέγοντας πως ήθελε να διευρύνει την διδασκαλία του και στα έξι εκατομμύρια κατοίκους.

Για την προεκλογική καμπάνια του λοιπόν, φόρεσε μια στολή σούπερμαν, αυτοχρίστηκε "υπερπολίτης" και αμολήθηκε στους δρόμους βάζοντας ταυτόχρονα υποψηφιότητα για δήμαρχος. Έφερε πολύ γέλιο στον κόσμο αλλά επειδή όπως έλεγαν, είχε αρκετά ειλικρινή φάτσα, τον ψήφισαν. Ο καινούργιος δήμαρχος όμως δεν είχε καμία σχέση με τους προηγούμενους.

Η πρώτη του κίνηση ήταν να προσλάβει μίμους και να τους σκορπίσει στους δρόμους της πόλης. Η δουλειά τους ήταν να χλευάζουν όσους παραβίαζαν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Σιγά, θα μου πείτε. Οι πολίτες όμως (που εννοείται στα τέτοια τους οι κανόνες οδικής συμπεριφοράς), άρχισαν να συμμορφώνονται γιατί αποδείχτηκε πως τους πείραζε πολύ περισσότερο η δημόσια κοροϊδία, παρά τα πρόστιμα. Αμέσως μετά, βγήκε σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές και έκανε ντους κατατσίτσιδος live, κλείνοντας την παροχή νερού ενώ σαπουνιζόταν, για να δείξει στους πολίτες πώς μπορούν να εξοικονομούν νερό. Και βουαλά! Η κατανάλωση νερού αμέσως έπεσε. Όρισε Ημέρα Γυναίκας όπου οι άντρες θα φρόντιζαν τα παιδιά και οι γυναίκες θα έβγαιναν βόλτα στην πόλη. Αυτό, ήταν ανήκουστο γιατί η συγκεκριμένη πόλη ήταν πολύ επικίνδυνο μέρος τα βράδια, ενώ οι γυναίκες δεν έβγαιναν βόλτες σχεδόν ποτέ ως τότε. 700.000 γυναίκες γέμισαν τους δρόμους πανηγυρίζοντας ενώ ακόμη και o αρχηγός της αστυνομίας ήταν γυναίκα εκείνο το βράδι.

Το καλύτερο; Μοίρασε στους πολίτες μικρές ταμπελίτσaες που έγραφαν «τώρα, γιατί το έκανες αυτό, μεγάλε;», για να επιδοκιμάζουν ή να αποδοκιμάζουν δημόσια τις πράξεις των συμπολιτών τους. Τ ο ομαδικό κράξιμο ήταν ό,τι έπρεπε τελικά, κατάφεραν και έκανε όσους αυθαιρετουσαν, σιγά σιγά, προσεκτικότερους.

Γενικώς σκαρφιζόταν αστείες ή περίεργες καμπάνιες για κάθε τί που ήθελε να πετύχει, όπως όταν ζήτησε να του τηλεφωνήσει (στο προσωπικό του γραφείο μάλιστα) όποιος πολίτης συναντούσε έστω κι έναν αξιέπαινο ταξιτζή. Σύντομα, 150 τηλεφωνήματα συντέλεσαν στο να δημιουργηθεί ομάδα ταξιτζίδων που ο δήμαρχος ονόμασε Ιππότες της Ζέβρας και είχαν την προσωπική του υποστήριξη. (παρακάμπτοντας με αυτό τον τροπο το διεφθαρμένο και ανίκανο συνδικάτο οδηγών ταξί).

Τέλος, προσπαθώντας να δείξει πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη ζωή, ζωγράφισε αστέρια σε κάθε σημείο θανάτου από τροχαίο στην πόλη, πράγμα εξαιρετικά έξυπνο γιατί το αποτέλεσμα ήταν πανέμορφο αλλά και ιδιαίτερα σοκαριστικό.»

Ήταν ένα mail από αυτά που κυκλοφορούν στο internet. Όταν το διάβασα είχα υποψίες ότι μπορεί να είναι ένα στημένο παραμύθι. Ψάχνοντας διαπίστωσα ότι πρόκειται για αληθινή ιστορία. Ο Αντάνας Μόκους Σίβικας 56 ετών Κολομβιανός μαθηματικός και φιλόσοφός με καταγωγή από τη Λιθουανία παραιτήθηκε το 1993 από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Κολομβίας και εκλέχτηκε δήμαρχος της Μπογκοτά για δύο συνεχόμενες θητείες μέχρι το 2004. Με εφευρετικούς τρόπους και χιούμορ κατάφερε να ενεργοποιήσει τα καλά στοιχεία των συμπολιτών του. Κανείς δεν ήταν ευχαριστημένος με τη κατάσταση που επικρατούσε στη πόλη του, εγκληματικότητα, ατμοσφαιρική ρύπανση, τρελό κυκλοφοριακό πρόβλημα, σκουπίδια και καθημερινές μικροπαραβάσεις, δυσκολεύανε την ζωή όλων. Ο κόσμος εκεί (που τελικά δεν φαίνεται να διαφέρει σε τίποτα με τον δικό μας κόσμο), βλέποντας συνεχώς το επίπεδο ζωής του να βαλτώνει όταν συνάντησε ένα ηγέτη που με ειλικρίνεια, διάθεση να βοηθήσει, γνώσεις και φαντασία έσκυψε πάνω από τη καθημερινότητα του, ανταποκρίθηκε βγάζοντας τον καλύτερο εαυτό του. 09.04.08.11.12

Στη Μπογκοτά οι πολίτες είδαν τον δήμαρχο τους να ξηλώνει απ' όλες τις δημοτικές υπηρεσίες τους αργόσχολους, τα λαμόγια και να εμποδίζει τους δημοτικούς συμβούλους άλλων παρατάξεων να διορίσουν τους δικούς τους ανθρώπους. Ίδρυσε επίσης ταμείο εθελοντικών φόρων για όσους ήθελαν να δώσουν παραπάνω χρήματα (!) στο δημοτικό ταμείο. Φυσικά και μάζεψε χρήματα (αν ο κόσμος πιστέψει ότι είσαι έντιμος σπεύδει να βοηθήσει). 63.000 άνθρωποι έσπευσαν να ενισχύσουν αυτό το ταμείο "εθελοντικής φορολογίας".

Υπάρχουν πια επικίνδυνοι ποιητές ή επικίνδυνοι μουσικοί;

Πήγα Δευτέρα βράδυ στο Αρχαιολογικό Μουσείο να παρακολουθήσω την ομιλία του Ντίνου Χριστιανόπουλου με θέμα: «Σολωμός και Καβάφης: ομοιότητες και διαφορές». Φτάνοντας είδα τον Ντίνο Χριστιανόπουλο να κατευθύνεται -συνοδευόμενος- προς την είσοδο του μουσείου. Τον προσπέρασα και πρόλαβα πιο μπροστά τον Θωμά τον Κοροβίνη τον οποίο χαιρέτησα εγκάρδια. «Να, ο Ντίνος είναι πίσω μας, αν θες να του κάνεις καμιά συνέντευξη…» μου είπε με κάποια έξαψη, «αλλά να τον τσιγκλίσεις λιγάκι, μην τον ρωτήσεις τα συνηθισμένα… Να σου πει για τα δύσκολα χρόνια, τότε που τον απέρριπταν όλοι, όχι όπως τώρα…». «E όχι σήμερα, σήμερα έχει την τιμητική του» μουρμούρισα.
Όταν μπήκα μέσα, το πλήθος του κοινού που είχε προσέλθει μου φάνηκε εντυπωσιακό και βέβαια δεν υπήρχε πουθενά καμιά θέση για να καθίσω. Κάπου μετακίνησα ένα σταντ με αφίσα του μουσείου λίγο πιο πίσω και βολεύτηκα όρθιος σε μια γωνιά. Από τον διάδρομο μπροστά μου πέρασε η διευθύντρια του μουσείου, η κυρία Τζένη Βελένη, κατευθυνόμενη προς την εξέδρα των ομιλητών και παράκαμψε για λίγο προς το μέρος μου να πούμε δυο κουβέντες.
Αμέσως μετά άρχισε η εκδήλωση, με την κυρία Βελένη να προλογίζει πρώτη τον ποιητή, ενώ ακολούθησε ο καθηγητής κύριος Χρήστος Τσολάκης, εκ μέρους του περιοδικού «Φιλόλογος», ο οποίος παρέθεσε ένα σύντομο εργοβιογραφικό του (ποιητή, πεζογράφου, επιμελητή κειμένων, εκδότη, γκαλερίστα, γραμματολόγου, στιχουργού τραγουδιών, κριτικού, μεταφραστή, κ.ά.) Ντίνου Χριστιανόπουλου, ξεκινώντας από την έκδοση της πρώτης του ποιητικής συλλογής, «Εποχή των ισχνών αγελάδων» το 1950. Εκείνη η αναφορά στο 1950 με έκανε και συνειδητοποίησα ξαφνικά την ηλικία του: «Ήταν περίπου 20 χρονών τότε, άρα τώρα οδεύει προς τα 80» σκέφτηκα και μετά, όταν ανέβηκε ο κύριος Ντίνος -με κάποια δυσκολία- στην έδρα του ομιλητή, έβγαλα τη βιντεοκάμερα από την τσάντα μου κι άρχισα να τον καταγράφω (για να τον «απαθανατίσω»).
Ε λοιπόν, από τη στιγμή που άρχισε να μιλάει -από στήθους παρακαλώ, επί μιάμιση ώρα δεν «έβαλε γλώσσα μέσα», κρατώντας τον ειρμό της σκέψης του
-παρά τις απαραίτητες παρεκβάσεις, χωρίς να κομπιάζει πουθενά και χωρίς να χάνει ούτε κόμμα ούτε τελεία (και χωρίς να πιει ο αθεόφοβος ούτε μια γουλιά νερό -γιατί στέγνωσε το στόμα του, βρε αδερφέ!- από το ποτήρι που βρισκόταν δίπλα του). Ώσπου, με το ρητορικό του οίστρο, που είχε μέχρι τέλους της ομιλίας σχεδόν ένα πάθος εφηβικό, μας «εξάντλησε» όλους.
Η βάση του θέματός του, μέσα από μια συγκριτική προσέγγιση, ήταν: γιατί ο μεγαλύτερος Έλληνας ποιητής του 19ου αιώνα, Διονύσιος Σολωμός, περνάει συνεχώς στα αζήτητα όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα, ενώ από την άλλη ο μεγαλύτερος Έλληνας ποιητής του 20ου αιώνα, Κωνσταντίνος Καβάφης έχει εδώ και χρόνια τεράστια διεθνή απήχηση (μεταφρασμένος ήδη σε 70 γλώσσες και με άπειρες μελέτες για το έργο του) που ανεβαίνει συνεχώς; Ένα ζήτημα το οποίο προσπάθησε να προσεγγίσει αναλύοντας τρία στοιχεία που αφορούν και στους δύο ποιητές: πρώτον, τον κοινωνικό και καλλιτεχνικό τους περίγυρο, δεύτερον, τη ζωή τους και τα προσωπικά τους προβλήματα και τρίτον, το έργο τους και τον τρόπο που επέλεξαν να το ολοκληρώσουν. Η απάντηση έβγαινε αβίαστα από την γλαφυρή περιγραφή των ιστορικών και βιογραφικών πληροφοριών και σε σχέση με τα θέματα των ποιημάτων, απ’ όπου προέκυπτε η δυνάμει οικουμενικότητα του -«μεγάλου μάστορα»- Καβάφη σε σχέση με την περιορισμένη «ελληνικότητα» των θεμάτων του -ανώτερου από τον Καβάφη ποιητή, κατά τον Ντίνο Χριστιανόπουλο- Διονύσιου Σολωμού.
Μόλις η ομιλία τελείωσε έφυγα τρέχοντας γιατί με περίμενε η γυναίκα μου η Αναστασία (που έφτασε προς το τέλος της εκδήλωσης αφού είχε ξεμπερδέψει στο σπίτι με τα παιδιά) για να πάμε στην Πριγκηπέσσα όπου έπαιζαν (είχαν αρχίσει ήδη) ο Κώστας Θεοδώρου κοντρα- μπάσο και ο Μπάμπης Παπαδόπουλος (από τις Τρύπες) κιθάρα, ως αυτοσχεδιαστικό ντουέτο στο πρώτο μέρος και στο δεύτερο μέρος έμπαινε με τα πνευστά του και ο Φλώρος Φλωρίδης.
Μετά το τέλος της παράστασης ο Κώστας Θεοδώρου μου είπε ότι θα μας στείλει προσωπικά, σε μένα και την Αναστασία, τον καινούριο δίσκο που έχει έτοιμο αλλά οι εταιρίες δεν τον αναλαμβάνουν, γιατί λένε ότι δεν έχουν χρήματα αυτήν την εποχή, είναι όμως που περιέχει και κάτι τραγούδια «επικίνδυνα»…!!!
Κουφό, ε;

Ραντεβού την Κυριακή 13/4, στις 09.00, στο Δημαρχείο Νεάπολης.

Δεν παντρευόμαστε. Τρέχουμε λέμε! 6 χιλιόμετρα. Με αερόσολες ή πατερίτσες, με φόρμα ή κολάν, παίρνουμε μέρος στο «Λαϊκό δρόμο ανεξαρτήτων ηλικιών του Δήμου Νεάπολης». Τα αναβολικά, επ… τα συμπληρώματα διατροφής απαγορεύονται

French kissinema/ γαλλικά σινεφιλιά
Λίγες μέρες μετά το θάνατο του Ζιλ Ντασέν, το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου παρουσιάζουν το 9ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου. Στο Ολύμπιον, από τις 10-16/4, θα προβληθούν συνολικά 25 φιλμ: 2 από το Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών των Κανών, 17 από το Επίσημο Πρόγραμμα του Φεστιβάλ και 6 που έχουν τιμηθεί τα τελευταία χρόνια με το βραβείο Ζαν Βιγκό. Το φετινό πρόγραμμα παρουσιάζει πλάι στους νέους ανερχόμενους δημιουργούς του γαλλόφωνου σινεμά, τις καινούργιες δουλειές καταξιωμένων σκηνοθετών όπως ο Ζακ Ριβέτ («Ne touchez pas la hache»), ο Κλοντ Σαμπρόλ («La fille coupée en deux»), ο Ντενίς Αρκάν («L’Age des ténèbres») και ο Χου Χσιάο Χσιέν («Le Voyage du ballon rouge»).
info: 9ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, Ολύμπιον, 10-16/4

Μουσικός Μάιος
Από το 1985 είναι ο Κύριος Διευθυντής Ορχήστρας της «Orchestra del Maggio Musicale Fiorentino». Ο Iνδός Zubin Mehta διευθύνει τις δύο συναυλίες της Ορχήστρας, στο Μέγαρο Μουσικής. Φόρος τιμής στη μεγάλη αυστρογερμανική οργανική παράδοση, το πρόγραμμα της Παρασκευής 11/4 που περιλαμβάνει το «Οκτέτο εγχόρδων σε Μι ύφεση μείζονα, Op. 20» του Felix Mendelssohn-Bartholdy, σε μεταγραφή για μεγάλη ορχήστρα εγχόρδων, και τη «Συμφωνία Αρ. 1 σε Ντο ελάσσονα, Op. 68» του Johannes Brahms. Η συναυλία του Σαββάτου 12/4 είναι αφιερωμένη στον Tσαϊκόφσκι, με δύο από τα πιο γνωστά έργα του μεγάλου Ρώσου συνθέτη, το «Κονσέρτο για πιάνο και ορχήστρα σε Σι ύφεση ελάσσονα, Op. 23» με τον Γιάννη Βακαρέλη στο πιάνο και τη «Συμφωνία Αρ. 6 σε Σι ελάσσονα», γνωστή ως «Παθητική». Παθητικό στη διαθεσιμότητα των εισιτηρίων, που εξαντλήθηκαν μέρες πριν. Προνοήστε εγκαίρως για τα μαγικά χαρτάκια της «Βασίλισσας Μαργκό» σε μουσική Goran Bregovic και των «Φθινοπωρινών Λουλουδιών» από το Εθνικό Μπαλέτο Βελιγραδίου.
info: Μέγαρο Μουσικής, 11 & 12/4 - Orchestra del Maggio Musicale Fiorentino, 19 & 20/4 - Εθνικό Μπαλέτο Βελιγραδίου

Σήκωσέ το το τιμημένο
Ήταν το καλοκαίρι που τα κορίτσια είδαν ποδόσφαιρο - μερικές ακόμα βλέπουν, κάθε φορά που «κλωτσάει» Νικοπολίδης και Δέλλας. Τελικά η ομάδα του Ότο Ρεχάγκελ το «σήκωσε» το τιμημένο κύπελλο του EURO 2004. Λίγο πριν την αναχώρηση της Εθνικής Ποδοσφαίρου για την τελική φάση του EURO 2008 στην Αυστρία και Ελβετία, ο Σύνδεσμος Φίλων Ευρωπαϊκής Ιδέας (Σ.Φ.Ε.Ι.) βραβεύει τη Δευτέρα 14/4, στις 19.30, στο Αλεξάνδρειο , το εθνικό μας συγκρότημα. Στην εκδήλωση συμμετέχουν το νεανικό κουαρτέτο «4tissimo», η 100 μελής παιδική χορωδία του Αριστοτέλειου Κολλεγίου Θεσσαλονίκης, 30 cheerleaders της Εύας Μπουραντά, η φιλαρμονική μπάντα του Δήμου και εθελοντές που θα μοιράσουν στο κοινό αναμνηστικές μπάλες και μπαλόνια με το μήνυμα «Εθνική Ελλάδος - Καλή επιτυχία». Θα θυμηθούμε και μερικά «ακατάλληλα» συνθήματα της κερκίδας: «Βρε πως κουνιέται μεσ’ το σορτσάκι, η ψ**ή, η ψ**ή του Ζαγοράκη», «Χόρεψες τον Κόλερ στο ταψί, ρε Καψή ρε Καψή», «Έπαιξες το ρόλο του Γκουσγκούνη, Καραγκούνη, Καραγκούνη», «Tι κι αν δε κέρδισε ο Σάκης, θα το φέρει ο Ζαγοράκης» και φυσικά το γνωστό «Είναι βαριά, βαριά, η π****α του τσολιά!».
info: Τιμητική βράβευση της Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου, Αλεξάνδρειο Μέλαθρον,14/4

Το Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου
…απονέμεται σε προσωπικότητες ή θεατρικούς θεσμούς, των οποίων το καλλιτεχνικό έργο έχει συμβάλλει στην συνεργασία μεταξύ των λαών. Το φετινό απονέμεται στον Γάλλο σκηνοθέτη Πατρίς Σερό. Την Παρασκευή 11/4, στις 12.00 στο Βασιλικό θα προβληθεί η ταινία του «Από το Σπίτι των νεκρών», την Παρασκευή και το Σάββατο 11-12/4, στις 15.00, θα υπάρξει «Συμπόσιο» και συνάντηση μαζί του, ενώ στην τελετή λήξης, την Κυριακή 13/4, στις 20.30 στο Βασιλικό, ο Πατρίς Σερό θα διαβάσει στην παράσταση-αναλόγιο «Coma» του Pierre Guyotat, σε σκηνοθεσία Τιερί Τιε Νιαγκ. Παράλληλα με το 12ο Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου, που εξελίσσεται στη Μονή Λαζαριστών και το θέατρο της Ε.Μ.Σ., θα απονεμηθεί το 10ο Βραβείο «Νέες Θεατρικές Πραγματικότητες».
info: 12ο Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου, 10-13/4, Βασιλικό, Μονή Λαζαριστών, Ε.Μ.Σ.

Λεβέντ Gevende
Η psychedelic fusion μπάντα Gevende (experimental / acoustic / folk) από την Κωνσταντινούπολη, τα τελευταία χρόνια έχει μια όλο και αυξανόμενη αποδοχή από τον κόσμο, για τις ιδιαίτερες συνθέσεις της, τις πειραματικές της συνεργασίες και για την ικανότητα των μελών της να διοχετεύουν τα συναισθήματά τους στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Οι Sleepin Pillow, το support group στη συναυλία των πρώτων στο Ξυλουργείο του Μύλου, την Τετάρτη 16/4 γεφυρώνουν με μοναδικό τρόπο το χθες με το σήμερα, την πολιτισμική κληρονομιά της Ανατολής με την καπιταλιστική Δύση, τις φόρμες της ηπείρου και του διεσπαρμένου Ελληνισμού με αυτές των psychedelic 70s και indie 90s του αγγλοαμερικανικού ονείρου.
info: Gevende, Ξυλουργείο Μύλου, 16/4

Xορεύοντας με τους φοιτητές
Από την Κυριακή 6/4, έχει ξεκινήσει το 26o ετήσιο Φεστιβάλ Παραδοσιακών Χορών και Μουσικής της Χορευτικής Ομάδας των Φοιτητικών Εστιών της Θεσσαλονίκης (Χ.Ο.Φ.Ε.Θ.) Τρεις βδομάδες πριν το Πάσχα, 8 ημέρες, 8 διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας, δεκάδες χορευτικά από κάθε γωνιά της χώρας, εκατοντάδες χορευτές και οργανοπαίχτες κάθε ηλικίας δίνουν κάθε βράδυ, στις 21.00, την ψυχή τους και τη φιγούρα τους, στο κινηματοθέατρο της Α΄ φοιτητικής Εστίας, δίπλα στον Κυανό Σταυρό. Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό, ενώ μετά το τέλος των παραστάσεων ακολουθεί γλέντι με τις ορχήστρες.
info: 26o ετήσιο Φεστιβάλ Παραδοσιακών Χορών και Μουσικής της Χ.Ο.Φ.Ε.Θ, κινηματοθέατρο Α’ Φοιτητικής Εστίας, 6-13/4

Δεν έχω χρόνο
… και χώρο για άλλα κείμενα, για να «φωτογραφίσω» κι άλλες εκδηλώσεις… όμως θα ζουμάρω σε περισσότερους από 30 χώρους της Θεσσαλονίκης που φιλοξενούν εκθέσεις της Photobiennale 2008/ 20ης Διεθνούς Φωτογραφικής Συγκυρίας. Το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης που τη διοργανώνει επέλεξε για φετινό θέμα το «Χρόνο».
info: Photobiennale 2008, αίθουσες τέχνης της Θεσσαλονίκης, Απρίλιος 2008

Hippy hippy shake
Μπορεί να λέγονται 17 Hippies, όμως την Παρασκευή 11/4 στο Principal, με τη συνεργασία του Γερμανικού Ινστιτούτου Goethe, θα δούμε 13 άτομα επί σκηνής (κόντρα μπάσο, banjo, ukulele και κιθάρα), που θα δίνουν μια ρυθμική βάση, ενώ η μελωδία θα υποστηρίζεται με βιολιά, τσέλο, ακορντεόν, κλαρίνο, τρομπέτα και τρομπόνι. Οι 17 Hippies, τριγυρνούσαν 14 χρόνια τώρα, με την εικόνα της περίεργης αστείας μπάντας, ενάντια στο αγγλο-αμερικανικό σκηνικό της pop μουσικής. Η ιδέα τους ήταν να κάνουν μια μίξη της παραδοσιακής μουσικής από Ανατολική Ευρώπη, Γαλλία και Αμερική με το δικό τους βερολινέζικο παρελθόν. Η ιστορία τους, ένα χρονικό της μουσικής ζωής του Βερολίνου από τη δεκαετία του 80. Τη συναυλία ανοίγουν οι 10 Δάρνακες. Η κομπανία με τον ελληνικό στίχο και τη Balkan post gypsy punk, με 21 όργανα, 53 χορδές, 4 επιστόμια πνευστών, 6 λαρύγγια, 1 κονσόλα και 1 νοικιασμένο φορτηγάκι.
info: 17 Hippies & Δάρνακες,
Principal, 11/4

Συνέντευξη με τον Θοδωρή Γκόνη

Είναι στιχουργός τραγουδιών, άνθρωπος του θεάτρου, ηθοποιός και σκηνοθέτης, και με όλες του τις ιδιότητες στην παράσταση «Έχω άνθρωπο» την οποία έντυσε με κείμενα, και μαζί με τον συνθέτη Κώστα Λειβαδά και την ερμηνεύτρια Γιώτα Νέγκα έρχονται για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη­

Πότε και πώς ήρθε η πρώτη σου στιχουργική υπογραφή σε τραγούδι; Το 1987
με τον Νίκο Ξυδάκη στο δίσκο «Κοντά στη δόξα μια στιγμή». Τυχαία όπως
όλα τα πράγματα και χωρίς πολλή σκέψη, ευτυχώς…

Ασχολιόσουν ήδη γενικά με το γράψιμο πριν; Όχι, δεν υπήρχε τίποτε πριν,
το ένα έφερε το άλλο, τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Υπήρχε πολύ διάβασμα
όμως και άκουσμα πολύ…

Ως άνθρωπος του θεάτρου πώς μπήκε μέσα σου το «μικρόβιο» της
στιχουργικής σε τραγούδια και όχι για θεατρικά κείμενα;
Έχω κάνει και μερικές απόπειρες για θέατρο, θεατρικούς μονολόγους που έχουν παιχτεί κιόλας, με τον Γιώργο Ανδρέου στο Μέγαρο και με την Όλια Λαζαρίδου στους Δελφούς…

Μιλώντας για τις νέες παραγωγές τραγουδιών, πώς βλέπεις σήμερα το στίχο
μέσα στο τρίπτυχο που αποτελεί μαζί με τη μουσική και την ερμηνεία;
Υπάρχουν σίγουρα καλοί στιχουργοί και καλά τραγούδια, αναλογικά βέβαια όχι πολλά, αλλά δέκα - δεκαπέντε τραγούδια γράφονται κάθε χρόνο καλά και δεν είναι λίγο για μένα αυτό. Βεβαίως, δεν μιλάω για το τραγούδι της άλλης πλευράς που δεν θα ήθελα να σχολιάσω εγώ, γιατί θα ήταν και ανόητο, καλώς κάνουν και υπάρχουν αφού δεν ενοχλούν και κανέναν από
εδώ. Στην πλευρά λοιπόν, των τραγουδιών που αγαπάμε εμείς, κυριαρχεί πολλές φορές στο στίχο ένα θέμα για τραγούδι, όχι τραγούδι αυτό καθαυτό, σαν να περιγράφω αυτό που θέλω να πω, να το υποδεικνύω…

Τι είναι λοιπόν, τραγούδι; Δεν μπορείς να πεις γιατί το ακούς. Τραγούδι είναι κάτι που συνεχώς κρύβει για να φαίνεται. Αν το δεις παύει να είναι, όπως τα παλιά σπουδαία λαϊκά τραγούδια, τα ρεμπέτικα ή ένα σπουδαίο ποίημα που κρύβει ένα καλό τραγούδι.

Τι ακριβώς δίνει η παράσταση «Έχω άνθρωπο»; Είναι μια παράσταση που εγώ την αγάπησα πάρα πολύ γιατί συναντήθηκα με έναν φίλο που ήταν φίλος και πριν, τον Κώστα τον Λειβαδά και μια σπουδαία τραγουδίστρια, την Γιώτα την Νέγκα. Είναι τραγούδια που γράφτηκαν τουλάχιστον από το 2000 έως και το 2006, έξι χρόνια σχεδόν, δεν είναι τραγούδια που γράφτηκαν σε ένα καλοκαίρι. Γραφόταν σιγά-σιγά, και ταυτόχρονα έχει και κείμενα. Το κάθε κείμενο αναφερόταν σε ένα τραγούδι και το κάθε τραγούδι αναζητούσε
ένα κείμενο. Ταυτόχρονα, ζητούσαμε και μια σπουδαία φωνή που ήταν η Γιώτα η Νέγκα και είμαστε πολύ ευτυχείς, γιατί είναι από τις τελευταίες σπουδαίες λαϊκές τραγουδίστριες. Η δουλειά του Κώστα του Λειβαδά είναι πολύ καλή, συνεργάζομαι με έναν πολύ νεότερο συνθέτη και χάρηκα πολύ γιατί παρ’ όλη τη διαφορά ηλικίας συνομιλήσαμε αρκετά καλά.

Τι αποκόμισες από τις παραστάσεις στην Αθήνα; Πήγε πάρα πολύ καλά στην Αθήνα και δυστυχώς κατέβηκε σχετικά γρήγορα, αφού ήταν προγραμματισμένες και άλλες εκδηλώσεις στον ίδιο χώρο στην Πλάκα, παρ’ όλη τη μικρή παράταση που πήραμε. Μετά κάναμε μια μικρή πανελλαδική περιοδεία σε χώρους επιλεγμένους. Κάναμε μια παρουσίαση του δίσκου
πέρσι στην Αθήνα και φέτος ερχόμαστε Θεσσαλονίκη που θέλαμε από πέρσι, αλλά δυστυχώς δεν έβγαιναν οι ημερομηνίες. Μαζί μας είναι και η ηθοποιός η Σύρμω η Κεκέ, ενώ είχαμε και τα φώτα του Δήμου του Αβδελιώδη στην Αθήνα. Είναι ωραίο που ο δίσκος βγήκε αφού είχαν περπατήσει και ακουστεί τα τραγούδια…

Γεννήθηκε κάτι καινούριο μετά από αυτό;
Φυσικά, όταν κάτι πάει καλά σου γεννάει καινούρια πράγματα, όπως η δουλειά που έγινε με τον Γιώργο τον Ανδρέου και την Ελένη Τσαλιγοπούλου μετά που τη σχεδίασα με τη ζεστασιά και τη θέρμη που είχα από το «Έχω άνθρωπο». Και συζητάμε και άλλα πράγματα ανάλογα…

Η πολυπραγμοσύνη σου σε δραστηριότητες, σε χρόνους και σε τόπους, δεν αποβαίνει σε βάρος του ποθητού σου αποτελέσματος;
Δεν νιώθω και αρχιτέκτονας, έχω τα γραψίματά μου, τα διαβάσματά μου και το θέατρο. Είναι η τούμπα του ενός και του άλλου. Όλα δίνουν χαρά, μπορείς να το έχεις δίπορτο και όταν σε μαλώνει ο ένας, να τρέχεις στον άλλο, είναι και λίγο πονηρό, παιδική πονηρία όμως, μη φανταστείς κάτι άλλο… Και ο
ένας και ο άλλος ξέρει περί τίνος πρόκειται… Έχουν το κλειδί που ξεκλειδώνουν τις πόρτες…

Και ποιο το μεγαλύτερο ανθρώπινο «κέρδος» σου από την τέχνη, από τη δημιουργία;
Κυρίως ότι αποκτάς κάποιους φίλους πολύ σοβαρούς και ότι καταλαβαίνεις ότι με τους φίλους σου πρέπει να είσαι αρκετά πιο ανοικτός, δηλαδή να δίνεις τα τραγούδια στους φίλους σου και να μην περιμένεις να πάρεις τίποτε πίσω… Αυτό και μεταφορικά και κυριολεκτικά, και ας το ακούσουν και πολλοί εδώ…

Πρόσφατα ανέλαβες και την καλλιτεχνική διεύθυνση του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών…
Έχω την πρόσφατη εμπειρία από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. του Αγρινίου. Είναι μια κρίσιμη εμπειρία για όλα τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., δεν διαφέρει to ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. των Σερρών. Οι άνθρωποι επιθυμούν το θέατρο να προχωρήσει και θα κριθούμε όλοι από τα αποτελέσματά μας. Αν εργαστούμε σωστά, όλο και θα βγούμε κάπου…

Τι καινούριο ετοιμάζεις αυτόν τον καιρό; Κάνουμε καινούρια τραγούδια με τον Γιώργο τον Ανδρέου για τον καινούριο δίσκο της Ελένης Τσαλιγοπούλου που γράφουν μουσικές και ο Κώστας ο Λειβαδάς και ο Σταμάτης ο Κραουνάκης. Θα έχω αρκετά τραγούδια κι εγώ σε αυτόν το δίσκο. Επίσης, ετοιμάζουμε και κάποια τραγούδια με τον Παντελή τον Θαλασσινό που τα μελοποιεί και έχω και αγωνία για αυτά…

info:
«Αίγλη - Γενί Χαμάμ»
Αγ. Νικολάου 3 και Κασσάνδρου,
T: 2310 270016
Παρασκευή 11 και Σάββατο 12/4 Ώρα έναρξης: 22.30
Είσοδος με ποτό: 20

Συνέντευξη με την 'Αννα Παναγιωτοπούλου

Πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Η θεία απ’ το Σικάγο» που αποδόθηκε για το θέατρο από το σενάριο του Αλέκου Σακελλάριου και σκηνοθέτησε ο Πέτρος Φιλιππίδης, όπου η ίδια ερμηνεύει το ρόλο που είχε στη γνωστή ταινία η Γεωργία Βασιλειάδου…

Γιατί κάνατε την επιλογή αυτού του έργου; Κατ’ αρχάς ήταν ο ρόλος που με τράβηξε - γιατί ήταν χρόνια που το σκεφτόμουν -, ένας ρόλος που με γοήτευε πάρα πολύ καθώς είχα δει το έργο πάρα πολύ μικρή. Μετά σκέφτηκα ότι αυτό το έργο ακουμπάει στο σήμερα, γιατί θίγει κάτι που το αποτέλεσμά του το ζούμε τώρα: ζούμε πια σήμερα συνειδητοποιημένα όλη αυτή την αμερικανιά που μας ήρθε μετά τον εμφύλιο, ας πούμε, από τη δεκαετία του 50. Με το ροκ εν ρολ, το φουρό, την τσιχλόφουσκα, το νάιλον ή τον έκτο στόλο που υπήρχε τότε και περιδιάβαινε γύρω-γύρω, όλο αυτό το «αμερικάνικο πνεύμα» που τότε ήταν όνειρο και μετά εξελίχθηκε σε απειλή… Εντάξει, τώρα έχουμε ξεφύγει από αυτήν την απειλή, αλλά τότε ήταν πολύ χοντρή απειλή η Αμερική… Και όλο αυτό το πράγμα λοιπόν,νομίζω ότι έχει να κάνει με το πώς σκεπτόμαστε σήμερα -άρα δεν είναιρετρό, ας πούμε, το έργο.

Αν και αυτή η κριτική δεν φαίνεται στην ταινία ως σημείο αιχμής… Ε, δεν μπορούσες σε μια ταινία του 1957 να κάνεις ανοιχτή κριτική, γιατί το έργο κάνει κριτική, όταν -ας πούμε- η θεία διώχνει τις αντίκες από το σπίτι και βάζει τις φορμάικες, δηλαδή μοντερνιές, λοξά έπιπλα, ή ο τρόπος που επιλέγει τους γαμπρούς για τα κορίτσια με βάση του αν είναι
γιατρός, δικηγόρος, μηχανικός, χωρίς να την ενδιαφέρει αν αυτός είναι καλός άνθρωπος, κακός ή ηλίθιος… Θέλω να πω πως αυτή είναι μια καπατσοσύνη αμερικάνικη που τότε δεν είχε να κάνει με τα ελληνικά δεδομένα -όπως ο Έλληνας πατέρας που το ψάχνει πολύ σε τι είδους άνθρωπο θα δώσει τα κορίτσια του. Θέλω να πω ότι ο Σακελλάριος κάνει κριτική, μόνο που την κάνει πολύ έμμεσα.

Περισσότερο πάντως μου έχει μείνει από την ταινία ότι κάνει κριτική στον παραδοσιακό Έλληνα που δεν θέλει να εκσυγχρονιστεί… Και στα δύο κάνει κριτική, αφού τα εμφανίζει και τα δύο τραβηγμένα στα άκρα, αυτό σημαίνει ότι τα κριτικάρει.

Επειδή ο Πέτρος Φιλιππίδης, που έχει σκηνοθετήσει αυτήν την παράσταση, πρωταγωνιστεί σε μια άλλη παράσταση, που προέρχεται επίσης από μια παλιά κινηματογραφική κωμωδία πολύ δημοφιλή, τον «Μπακαλόγατο» αναρωτήθηκα αν υπάρχει κάποια σύνδεση… Ο Πέτρος παίζει φέτος στον «Μπακαλόγατο» -ο οποίος είναι του Γιαννακόπουλου και όχι του Σακελλάριου- ενώ εμείς τη «Θεία από το Σικάγο» την ξεκινήσαμε πέρσι… Δεν μπορώ να σας απαντήσω στο γιατί ο Πέτρος επέλεξε να κάνει αυτό το
έργο, αλλά η δική μου αίσθηση -είναι μόνο δική μου όμως- είναι ότι γοητεύτηκε τόσο πολύ όταν κάναμε αυτό το έργο… όλοι γοητευτήκαμε πάρα πολύ, αλλά πραγματικά ο Πέτρος έχει κάνει τόση δουλειά με τόση αγάπη, με τόση συγκίνηση, με τόσο νοιάξιμο γι’ αυτήν την εποχή: για το παλιό σινεμά, ας πούμε… Πλησίασε λοιπόν αυτό το πράγμα με εξαιρετική ευαισθησία κι έτσι υποψιάζομαι ότι μπορεί να είναι αυτός ο λόγος για την επιλογή μετά του «Μπακαλόγατου».

Το λέω αυτό γιατί, επειδή έχω δει την ταινία άπειρες φορές κι έχω ταυτίσει απόλυτα το ρόλο με τον Κώστα Χατζηχρήστο, όταν είδα σε κάποιες στιγμές στην τηλεόραση τον Πέτρο Φιλιππίδη να παίζει το ρόλο κάπως μου κακοφάνηκε… Ε τότε σε μας θα σας κακοφανεί ακόμα περισσότερο, γιατί εγώ -ακόμα και να ήθελα- δεν θα μπορούσα να έχω καμία σχέση με την Γεωργία Βασιλειάδου, δηλαδή εκείνη είχε τελείως άλλους κώδικες υποκριτικής και άλλη προσέγγιση του ρόλου από μένα, οπότε… Το παίζουμε και όλο το έργο τελείως διαφορετικά, ας πούμε τα κορίτσια είναι αλλιώς, χορεύουνε, τραγουδάνε…

Στα κορίτσια δεν θα με πείραζε και να ήταν αλλιώς, αλλά στους ρόλους που παίζουν στην ταινία η Γεωγία Βασιλειάδου και ο Ορέστης Μακρής, τη θεία και τον πατέρα δηλαδή, θα είχα ένα κόλλημα… Και δεν θα είχατε και άδικο, αλλά εγώ είμαι αλλιώς και η αίσθηση που μου έδωσε αυτή η παράσταση αυτά τα δύο χρόνια που την παίζουμε είναι ότι ο κόσμος λέει «αχ τι ωραία, δεν μου θυμίζει τίποτα».

Στην υποκριτική ενός τέτοιου ρόλου τώρα, τόσο ταυτισμένου με κάποιον άλλον ηθοποιό, δεν παίζει να πετάξεις μια στις τόσες κάποιες μιμήσεις σαν αναφορές στην Βασιλειάδου;
Α όχι, σε καμιά περίπτωση… Τότε παύει να είναι άνθρωπος, δηλαδή ρεαλιστικός ρόλος αυτός που ερμηνεύεις. Η δική μου οπτική είναι εντελώς άλλη από της Βασιλειάδου… Ο ίδιος ρόλος είναι, αλλά ένας ρόλος δεν είναι ένα πράγμα, έχει πολλές προσεγγίσεις, από πολλές πλευρές μπορείς να τον αντιμετωπίσεις… Έχω την αίσθηση όμως ότι με το δικό μου τρόπο δεν τον προδίδω το ρόλο, και δεν προδίδω και την Γεωργία Βασιλειάδου, γιατί η Γεωργία Βασιλειάδου έκανε ένα καταπληκτικό πράγμα, που θα ήταν ένα τεράστιο λάθος και για μένα και για κείνη το να την μιμηθώ… Κάνω κάτι άλλο, το οποίο ο κόσμος που το έχει δει μέχρι τώρα δεν έχει προβληματιστεί… Τώρα εσείς, όταν έρθετε να το δείτε θα μου πείτε… Αλήθεια θέλω να έρθετε να μου πείτε.

Βεβαίως, γιατί το έχω μεγάλη απορία… Πάντως ο κόσμος που έρχεται να το δει προφανώς δεν έρχεται για να μάθει την υπόθεση του έργου, που μάλλον την ξέρει απ’ έξω κι ανακατωτά… Ε όχι, το ξέραμε αυτό, και γι’ αυτό -παρόλο που κρατήσαμε τις σκηνές και τους διαλόγους όπως ήταν στην ταινία-, πλουτίσαμε την παράσταση με τραγούδια της εποχής, με αναφορές στο γενικό κλίμα εκείνης της εποχής, το κάναμε περισσότερο θεαματικό…

(Στο σημείο αυτό χτύπησε το κινητό τηλέφωνο της κυρίας Παναγιωτοπούλου, μου ζήτησε συγνώμη και απάντησε. Η συνομιλία ήταν κάπως έντονη και το έκλεισε απότομα, εκνευρισμένη. Προσπάθησα να συνεχίζω…)

Παρόλα αυτά ο κόσμος -φαντάζομαι- γελάει στα κωμικά σημεία… Ο κόσμος μέχρι τώρα γελάει σε όλο το έργο -τόσο που δεν το περιμέναμε… Δηλαδή εμένα δεν μου φαινόταν και τόσο αστείο ως έργο -ίσως γιατί ασχολήθηκα και πάρα πολύ με αυτό, δεν ξέρω… Ίσως δεν μπορώ να δω πόσο αστείο είναι…

(Μου φάνηκε πως -μετά το τηλεφώνημα- απαντούσε πια αφηρημένη κι έτσι διέκοψα τη συνέντευξη εδώ και την ευχαρίστησα…)

info: «Η θεία απ’ το Σικάγο» του Αλέκου Σακελλάριου σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη στο θέατρο Κολοσσαίον

Συνέντευξη με τον Μοναχό Επιφάνιο

Εκατόν είκοσι έξι συνταγές, οι πλέον αντιπροσωπευτικές απ’ όσες συ-νηθίζουν οι μοναχοί του Αγιωνύμου Όρους, περιλαμβάνονται στο βιβλίο του «Μαγειρική Αγίου Όρους», που με αφορμή αυτό συζητάμε εδώ και για μια άλλη διάσταση -όχι τόσο και μόνο υλική- στις διατροφικές μας συνήθειες

Πόσα χρόνια είστε στο Άγιον Όρος; Τριάντα πέντε. Επήγα το 1973, τον Αύγουστο. Δεν είχα κλείσει τα δεκαοκτώ.

Εκεί, πώς ασχοληθήκατε με τη μαγειρική; Εμένα, για να σου πω, το φαγητό μου αρέσει, είμαι καλοφαγάς. Αν δεν σου αρέσει το φαγητό, δεν μπορείς να μαγειρέψεις. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους αρέσει το φαγητό, είτε φάνε είτε δεν φάνε, δεν μπορούν να βρουν διαφορά. Αυτοί δεν μπορούν να γίνουν μάγειρες, αν δεν έχεις μεράκι να βρεις το καλό φαγητό, τα καλά υλικά, δεν μπορείς να μαγειρέψεις και καλό φαγητό. Πρέπει να έχεις και προσωπικό ενδιαφέρον για να το κάνεις. Γενικά μ’ αρέσει να ασχολούμαι με την κουζίνα. Κάποια στιγμή, στην Iερά Mονή του Aγίου Παύλου όπου ήμουν στην αρχή, με βάλανε βοηθό και σιγά-σιγά, μετά από τρία τέσσερα χρόνια ανέλαβα υπεύθυνος μάγειρας και μαγείρευα για τα επόμενα οκτώ χρόνια κάθε μέρα για ογδόντα άτομα. Και ρωτώντας δεξιά κι αριστερά, δοκιμάζοντας και επειδή μου άρεσε και να μαγειρεύω έμαθα την τέχνη αυτή καλά. Πάντως είναι σημαντικό να σε ενδιαφέρει να ευχαριστήσεις τους άλλους.

Γιατί γράψατε το βιβλίο «Μαγειρική Αγίου Όρους»; Ήθελα να μεταφέρω κάτι απ’ όσα έζησα 35 χρόνια στο Αγιασμένο Όρος μαγειρεύοντας. Και πιστεύω ότι αυτή η διατροφή δεν απέχει πολύ από την μαγειρική των προγόνων μας, την παραδοσιακή ελληνική κουζίνα.

Η παραδοσιακή Αγιορείτικη κουζίνα επηρεάζεται καθοριστικά από τις νηστείες; Ναι, γενικά οι μοναχοί στο Άγιον Όρος δεν τρώνε κρέας. Γι’ αυτό και στο βιβλίο δεν υπάρχουν συνταγές φαγητών με κρέας. Υπάρχουν περίοδοι νηστείας, όπως τώρα την Σαρακοστή, από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι το Πάσχα, όπου οι μοναχοί δεν τρώνε αυγά και γαλακτοκομικά, δεν τρώνε ψάρια εκτός από του Ευαγγελισμού και των Βαΐων, τρώνε συνεχώς αλάδωτα φαγητά, εκτός από το Σάββατο και την Κυριακή που τρώνε λαδερά φαγητά και μαλάκια και οστρακόδερμα, σουπιές, χταπόδι και άλλα. Επίσης με τα αλάδωτα φαγητά δεν πίνουν κρασί. Γενικά η διατροφή των Ελλήνων παλιά αλλά και όλων των λαών στη Μεσόγειο δεν διέφερε πιστεύω πολύ από αυτές τις διατροφικές συνήθειες. Ως επί το πλείστον, όσπρια, λαχανικά
και ψάρια έτρωγαν οι λαοί στη Μεσόγειο. Σήμερα, σε σχέση με πριν από 200 χρόνια, πόσα χόρτα τρώμε;

Πολλοί θεωρούν ότι είναι πολύ δύσκολες ή κουραστικές οι πολυήμερες και συχνές νηστείες. Είναι αλήθεια πως η περίοδος της νηστείας για κάποιον άνθρωπο μπορεί να είναι ή να φαίνεται λίγο κουραστική. Σαν άνθρωπος επιθυμείς να φας τροφές που είναι εκτός νηστείας, αλλά το κέρδος από πλευράς υγείας και από το ότι δυναμώνει η ψυχή και η αυτοπεποίθηση του ανθρώπου είναι πολύ μεγάλο. Πιστεύω ότι ακόμα και κάποιος που κάνει
δίαιτα για να χάσει κιλά δεν ωφελεί μόνο την υγεία του αλλά και η αυτοπεποίθησή του ενισχύεται πολύ, είναι σαν να κερδίζεις μια μάχη. Οι πατέρες της εκκλησίας που έχουν θεσπίσει τη νηστεία απέβλεπαν και σε αυτό, που είναι το σημαντικότερο, γιατί με τη νηστεία ενισχύεται η ψυχή και το μυαλό του ανθρώπου, ενισχύεται η πίστη ότι μπορεί να κατορθώσει
πράγματα.

Η μαγειρική με τι έχει να κάνει; Με συνδυασμό υλικών, με την προσωπική σας αίσθηση γεύσης ή τι άλλο;
Πάντα μπαίνει κι ο προσωπικός παράγοντας μέσα, το τι αρέσει σε εσένα δηλαδή που μαγειρεύεις. Προσωπικά μου αρέσει και η ευρωπαϊκή κουζίνα, θα το φάω ευχάριστα κάτι από την κουζίνα αυτή, αλλά δεν είναι κάτι που θα το ζητήσω. Όλα αυτά, η κρέμα γάλακτος, τα βούτυρα… ίσως επειδή μεγάλωσα στην επαρχία και πήγα μικρός στο Άγιον Όρος, ίσως επειδή ταξίδεψα στην Κωνσταντινούπολη, στην Αίγυπτο, στην Παλαιστίνη, και μου αρέσουν περισσότερο οι άνθρωποι εκεί, η ιστορία τους, ίσως γι’ αυτό έχω αποδεχτεί πιο πολύ και την κουζίνα τους, μου αρέσει και μου έμαθε πολλά. Ας πούμε, μέσα στο βιβλίο λέω ιδιαίτερα για το κύμινο, ένα παρεξηγημένο μπαχαρικό που το χρησιμοποιούν ελάχιστα. Έλεγε κάποιος, «Α, η μάνα μου έβαζε κύμινο στα σουτζουκάκια», κι όμως πάει πάρα πολύ στα ψάρια.

Οι σύνθετες, πολύπλοκες και με πολλά αναμεμειγμένα υλικά συνταγές πώς σας φαίνονται;
Το κάθε τι ταιριάζει με κάτι συγκεκριμένο. Δεν έχει νόημα να το χρησιμοποιείς παντού. Ας πούμε, για μένα το λεμόνι δεν πηγαίνει στα τηγανητά ψάρια, αλλάζει εντελώς η γεύση τους. Στα ψητά τα ψάρια ναι, είναι άλλο πράγμα εντελώς. Στα τηγανητά μπαρμπούνια θα βάλεις λεμόνι από πάνω; Άλλαξες εντελώς τη γεύση τους. Ύστερα, έχουμε μπερδευτεί με πολλά πράγματα. Μας μπήκε αυτή η ιδέα από τους Ευρωπαίους και θέλουμε να τα κάνουμε όλα κρεμώδη, και παίρνουμε και το λάδι και το λεμόνι και το κάνουμε λαδολέμονο και κολοκύθια με τη ρίγανη. Βρε, κάνε όπως έκαναν παλιά… στάξε λίγες σταγόνες καλό λάδι και λίγο λεμόνι στο ψάρι το ψητό, δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα, να νιώσεις του ψαριού την
ομορφιά. Αν το πλακώσεις με το λαδολέμονο, αυτό χάνεται. Μπορείς να το κάνεις αλλά λέμε πώς μπορείς να νιώσεις ατόφιες τις γεύσεις. Σε μερικά εστιατόρια που επισκέπτομαι το έχουν πιάσει αυτό το νόημα και έχουν ωραίες γεύσεις, χωρίς πολλούς συνδυασμούς και φορτώματα.

Είμαστε ό,τι τρώμε; Σαφέστατα. Εξαρτάται πώς θα το εξηγήσει βέβαια κανείς αυτό, αλλά γενικά καλό είναι να αφιερώνουμε χρόνο και να προσέχουμε τη διατροφή μας. Είναι πολύ σημαντικό, όπως προσέχουμε να πάρουμε και να φορέσουμε καλά ρούχα, ή να περιποιηθούμε τον εαυτό μας, να προσέχουμε ακόμη περισσότερο τη διατροφή μας. Και βέβαια να μην
ξεχνάμε πως εκείνο που χαρακτηρίζει το φαγητό και τη μαγειρική είναι ότι χρησιμοποιείται από πολύ παλιά μέχρι σήμερα ως δείκτης κοινωνικότητας. Λέμε «και βέβαια γνωριζόμαστε με τον τάδε, φάγαμε μάλιστα και μαζί» ή συναντιόμαστε με φίλους και λέμε «άντε, να βρεθούμε, να πάμε να φάμε, να πιούμε ένα κρασί». Ακόμα περισσότερο όταν καλούμε έναν άν-θρωπο στο σπίτι μας, παίρνουμε κι εμείς χαρά όταν φιλοξενούμε κάποιους αν-θρώπους και μαγειρεύουμε γι’ αυτούς. Ας μάθουμε να μαγειρεύουμε με τους δικούς μας ανθρώπους. Το φαγητό και η προετοιμασία του φέρνουν πιο κοντά τους ανθρώπους. Κι ας εκτιμάμε το φαγητό που μαγειρεύει κάποιος για μας. Θυμάμαι έναν παππού που πέθανε και ήταν καλός μάγειρας, που έλεγε «έτοιμο φαγητό μην το κατηγορήσεις ποτέ, ας είναι και κακό -κάποιος έκανε κόπο για αυτό». Αυτό βέβαια έχει να κάνει με αυτό που λέει ο Απόστολος Παύλος, «να είμαστε επιεικείς με τους άλλους και αυστηροί με τον εαυτό μας», ενώ σήμερα κάνουμε συνήθως
το αντίθετο

info:
«Mαγειρική Aγίου Όρους», του Mοναχού Eπιφάνιου του Mυλοποταμινού. Εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες

Χόρτον

Ένα από τα πιο αγαπημένα οικογενειακά βιβλία, μεταφέρεται στο σινεμά. Ο ήρωάς του, το ελεφαντάκι Χόρτον, είναι ήδη… 54 ετών!!!

Το 1954 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Horton hears a who», γραμμένο από τον Θίοντορ Σους Γκέισελ, που έγραφε με το ψευδώνυμο, Δρ. Σους. Tο 2003 ο παραγωγός Κρίστοφερ Μελεντάντρι προσέγγισε την σύζυγο του εκλιπόντος συγγραφέα, Όντρεϊ Γκέισελ, προτείνοντας ένα τρισδιάσταστο κινούμενο σχέδιο βασισμένο στο βιβλίο.
Επί της υποθέσεως, τώρα. Ο Χόρτον, είναι ένας ευφάνταστος ελέφαντας, ο οποίος κάποια μέρα ακούει μια κραυγή. Η κραυγή ερχόταν από ένα μικρό κύμα σκόνης που αιωρούνταν στον αέρα και ζητούσε βοήθεια! Έτσι ο Χόρτον, με την υποψία ότι ίσως υπάρχει ζωή κάπου εκεί επάνω, και παρά το γεγονός ότι όσοι τον περιβάλλουν πιστεύουν ότι έχει χάσει τα λογικά του, είναι αποφασισμένο να βοηθήσει. Λοιπόν, ας γνωρίσουμε τους χαρακτήρες της ταινίας.
Χόρτον: Κατοικεί στη ζούγκλα του Νουλ. Ένας ελέφαντας με αυτιά τόσο μεγάλα και δυνατά που μπορεί να ακούσει και τον παραμικρό θόρυβο! Είναι ο αγαπημένος δάσκαλος όλων κι έχει καρδιά μικρού παιδιού. Το ταλέντο του είναι ότι μπορεί να κάνει με τα αυτιά του καπέλο του μπέιζμπολ! Διασκεδάζει με το να σώζει μικροσκοπικούς κόσμους που ζουν πάνω σε κύματα σκόνης.
Δήμαρχος του Χούβιλ: Είναι πατέρας 97 παιδιών, μπορεί να μεταφέρει 97 ποτήρια νερό με τη μία και του αρέσει να περνά ωραίες στιγμές με την οικογένειά του.
Σάλι: Η σύζυγος του Δημάρχου, μητέρα 97 παιδιών με ταλέντο στην ταχυδακτυλουργία και λάτρης του ύπνου!
Δρ. Μαίρη Λου Λαρού: Επιστήμονας που μπορεί να βγάζει νόημα ακόμη και από τα πιο ακατανόητα πράγματα και η πιο κομψή απ' όλους στο Χούβιλ.
Μόρτον: Ένα μικρό μπλε ποντικάκι και ο καλύτερος φίλος του Χόρτον. Λατρεύει τα τεράστια, για το μπόϊ του, μπισκοτάκια!
Κανγκαρού: Μια υπερπροστατευτική μητέρα που νομίζει ότι τα ξέρει όλα και τρομάζει τα άλλα ζώα της ζούγκλας με το παγωμένο της βλέμμα.
Βλαντ: Κατοικεί σε μια τρομακτική σπηλιά κάτω από τη ζούγκλα του Νουλ. Είναι ένα καθαρματάκι, ένας Ρώσικος αετός που έχει ταλέντο... στην υποκριτική και του αρέσει να περνάει τον καιρό του στον αέρα, εξασκώντας το φρικτό του γέλιο!

info: ΧΟΡΤΟΝ
HORTON HEARS A WHO
Σκηνοθεσία: Τζίμι Χέιγουορντ και Στιβ Μαρτίνο. Φωνές: Τζιμ Κάρεϊ, Στιβ Καρέλ, Σεθ Ρόγκεν, Ντέιν Κουκ, Τζέιμι Πρέσλι.

«Time Portraits» του Φωτογραφικού Kέντρου Θεσσαλονίκης

στην Γκαλερί Vlassis Art. Com στο πλαίσιο της Photobiennale 2008

Εγκαινιάζεται την Τρίτη 15 Απριλίου στην Γκαλερί Vlassis Art. Com, η έκθεση «Time Portraits», που είναι μια παραγωγή του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, αποτελείται από εργασίες που χειρίζονται το θέμα του χρόνου μέσω του πορτρέτου και γίνεται στο πλαίσιο της Photobiennale του 2008, που διοργανώνει το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης με θέμα «Χρόνος». Η έκθεση που επιμελείται ο φωτογράφος Θανάσης Ράπτης είναι μια πρωτότυπη παραγωγή και θα προσπαθήσει να εξερευνήσει την τέχνη της φωτογραφίας, όπως αυτή αντιμετωπίζεται από τους καλλιτέχνες την πρώτη δεκαετία του νέου αιώνα. Πλέον σε όλο και περισσότερα μουσεία και γκαλερί σε όλο τον κόσμο η φωτογραφία παρουσιάζεται, όλο και συχνότερα, έξω από την παραδοσιακή κορνίζα, όπως την είχαμε συνηθίσει τον περασμένο αιώνα. Αποτελεί πλέον αναπόσπαστο μέρος εικαστικών κατασκευών και εγκαταστάσεων, interactive multimedia παρουσιάσεων, βίντεο προβολών και -τελευταία- ιντερνετικών εικαστικών αναζητήσεων. Αυτή η πραγματικότητα αντιμετωπίζεται με επιφυλακτικότητα -καμιά φορά και με ειρωνεία- από τη φωτογραφική κοινότητα στην Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως. Δεν παύει να είναι όμως η νέα πραγματικότητα.
Το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης επέλεξε αντιπροσωπευτικές αυτής της τάσης εργασίες από γνωστούς και καταξιωμένους καλλιτέχνες, Έλληνες και ξένους, που αντιμετωπίζουν με δικό τους τρόπο ο καθένας το χρόνο και τα σημάδια που μένουν στο σώμα, αλλά και στο μυαλό και την ψυχή του ανθρώπου, με το πέρασμά του.
Ο Diego Goldberg στο έργο του «The Arrow of Time» παρουσιάζει φωτογραφίες της οικογένειάς του και του εαυτού του στις 17 Ιουνίου κάθε χρόνο από το 1976 μέχρι σήμερα.
Ο JK Keller στο «Living My Life Faster: 8 years of JK's Daily Photo Project» φωτογραφίζει τον εαυτό του στην ίδια θέση καθημερινά για 8 χρόνια και προβάλλει τις φωτογραφίες σαν ταινία με γρήγορη εναλλαγή των εικόνων και συνοδεία μουσικής.
Ο Βασίλης Καρκατσέλης παρουσιάζει 600 πορτρέτα φίλων του από το χώρο της φωτογραφίας ή -όπως σημειώνει ο ίδιος- την εικόνα του αφανούς. Ένα αντικείμενο, ένα άτομο, είναι τμήμα του πραγματικού.
Ο Γιώργος Χατζάκης και ο Θοδωρής Τζιάτζιος παρουσιάζουν τις φωτογραφίες τους σε μορφή 3D Video, χρησιμοποιώντας την τεχνική time slice.
Ο Θανάσης Πάλλας παρουσιάζει το έργο «Εικόνα» (η Εικόνα που βλέπει - Πολυμεσική κατασκευή). Ο Θεατής πλησιάζει μια Εικόνα-Οθόνη και διαπιστώνει ότι αυτή η Εικόνα παρουσιάζει το ψηφιακό είδωλό του.
Ως YouTube artists (ένα μικρό δείγμα αλιευμένο στο internet) συμμετέχουν με τα ψευδώνυμά τους η Ahreelee, η Okimdog, η Madandcrazychild και ο Νoah, με μικρά βίντεο.

info: Γκαλερί Vlassis Art. Com
Bεροίας 6, Άνω Λαδάδικα, Τ: 2310 552030

1. Εγκαινιάζεται στις 11/4 η έκθεση φωτογραφίας του Αργύρη Λιαπόπουλου «Χρονογραφίες» στην γκαλερί TETTIX στο πλαίσιο της Photobiennale 2008. Μέχρι τις 4/5. Τ: 2310 243304

2. Εγκαινιάζεται στις 12/4 η έκθεση του Δημήτρη Μεράντζα με κατασκευές «Οι δώδεκα εντολές» και η έκθεση ζωγραφικής του Ανδρέα Βάη «Chico's garden» στην αίθουσα τέχνης Tsatsis Projects/ArtForum. Μέχρι τις 3/5. Τ: 2310 257552

3. Εγκαινιάζεται στις 13/4 η έκθεση φωτογραφίας της φωτογραφικής ομάδας «Εικόνων Συλλέκτες» στο Καφωδείον Ελληνικόν. Μέχρι τις 30/4. Τ: 2310 237016

4. Εγκαινιάζεται στις 15/4 η έκθεση φωτογραφίας «Ροή στο χρόνο» στην γκαλερί ΙΑΝΟΣ στο πλαίσιο της Photobiennale 2008. Συμμετέχουν οι Φώτης Παλαιολόγος, Γιάννης Παπαδόπουλος, Κώστας Παρασκευαΐδης, Στέλιος Φιλίππου και Γιάννης Χολογγούνης. Μέχρι τις 3/5. Τ: 2310 276447

5. Εγκαινιάζεται στις 15/4 η ατομική έκθεση φωτογραφίας της Χρύσας Νικολέρη με τίτλο «Diaries» στην γκαλερί Λόλα Νικολάου στο πλαίσιο της Photobiennale 2008. Μέχρι τις 10/5. Τ: 2310 240416

6. Εγκαινιάζονται στις 16/4 οι εκθέσεις φωτογραφίας «Θεσσαλονίκη / Αυτεπαγγέλτως» του Άρι Γεωργίου, «Suite Cycladiques» του Eric Bance και «Όταν το ρεύμα βγήκε από την πόλη - Ελλάδα 1962» του Gilles Ehrmann στο Πολιτιστικό Κέντρο του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης στο πλαίσιο της Photobiennale 2008. Μέχρι τις 30/5. Τ: 2310 295170

7. Εγκαινιάζεται στις 17/4 η έκθεση φωτογραφίας του Ηλία Χάσου «Breaking Bread» στην γκαλερί του Ινστιτούτου Γκαίτε στο πλαίσιο της Photobiennale 2008. Μέχρι τις 25/5. Τ: 2310 889611

8. Συνεχίζεται μέχρι τις 23/4 η αναδρομική έκθεση ζωγραφικής του Νάσου Χαλκίδη «Επιλογές ΄92-΄08» στο Πνευμα-τικό Κέντρο Πολίχνης. T: 2310 665961

9. Συνεχίζεται μέχρι τις 30/4 η έκθεση origami του Δημήτρη Δάλα «Φιγούρες στον καμβά» στο Café-Bar Restaurant Ginger Oil. Τ: 2310 265038

10. Παρατείνεται μέχρι τις 4/5 η έκθεση του Κέντρου Διαφύλαξης Αγιορείτικης Κληρονομιάς «Αγιορείτικα Μνημεία: Μία Οπτικοακουστική Ξενάγηση», στο Συνεδριακό Κέντρο της Τράπεζας Πειραιώς. Τ: 2310 551023, 551032

11. Συνεχίζεται μέχρι τις 11/5 η έκθεση ζωγραφικής της Asada Tamaki με τίτλο «Here and there» στην αίθουσα τέχνης Αντιδημαρχίας Αρχιτεκτονικού. Τ: 2310 296800

12. Μέχρι τις 16/4 θα φιλοξενείται η έκθεση χαρακτικών έργων του Πάμπλο Πικάσο με τίτλο «Suite 347» στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ. Τ: 2310 991610

13. Συνεχίζεται μέχρι τις 20/4 η έκθεση ζωγραφικής του Χάρη Πανίδη με λάδι σε φύλλο χρυσού και ασημιού στο café-gallery «Παράλληλος». Τ: 2310 428724

14. Μέχρι τις 27/4 θα φιλοξενείται η έκθεση «Η Ελληνική Χαρακτική Σήμερα» στη Μονή Λαζαριστών. Θα παρουσιαστούν έργα των μελών - καλλιτεχνών της Ένωσης Ελλήνων Χαρακτών. Τ: 2310 589140-143

15. Μέχρι τις 27/4 θα παραμείνει η έκθεση «Διαδρομές» 55 καλλιτεχνών στη Μονή Λαζαριστών. Παρουσιάζονται έργα ζωγραφικής, γλυπτικής και χαρακτικής. Τ: 2310 589140-143

16. Συνεχίζεται μέχρι τις 30/4 η έκθεση φωτογραφιών και βίντεο-εγκαταστάσεων «Genius Seculi» των Ντεϊμάντας Ναρκάβιτσους και Δέσποινας Μεϊμάρογλου στην Αποθήκη Β1, στο Λιμάνι. Τ: 2310 546683

17. Συνεχίζεται μέχρι τα τέλη Απριλίου η έκθεση ζωγραφικής της Τέτης Γιαννάκου-Κουτσούκου στο Art Cafe Theatral «Πρώτο Πάτωμα». Η έκθεση περιλαμβάνει έργα με λάδι, παστέλ και ακουαρέλες. Τ: 2310 223331

18. Μέχρι τις 3/5 θα παραμείνει η έκθεση του Μάρκου Καμπάνη με τίτλο «Μονοτυπίες» στο βιβλιοπωλείο του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης. Πρόκειται για μια επιλογή μονοτυπιών από τα φοιτητικά, σχεδόν, χρόνια του καλλιτέχνη έως σήμερα. Τ: 2310 288036

Λύσεις και νικητές τεύχους 7/3

Λύσεις τεύχους 7/3
• Την πρώτη θέση πήρε ο Πάνος που ήταν ντυμένος γοργόνα και φορούσε μπλε περούκα.
• Την δεύτερη θέση πήρε ο Κώστας που ήταν ντυμένος παπάς και φορούσε κόκκινη περούκα.
• Την τρίτη θέση πήρε ο Χάρης που ήταν ντυμένος κλόουν και φορούσε πορτοκαλί περούκα.
• Την τέταρτη θέση πήρε ο Θοδωρής που ήταν ντυμένος νύφη και φορούσε μωβ περούκα.
• Την πέμπτη θέση πήρε ο Δημήτρης που ήταν ντυμένος μάγισσα και φορούσε πράσινη περούκα.

Νικητές τεύχους 7/3
Όλγα Παπαβασιλείου, Βιβή Πελτέκη, Δημακοπούλου Παπάζογλου Δάφνη, evian.tango@hotmail.com, Ιωάννα Λεπίδα, Ντούμα Ολυμπία, nefeli14@hotmail.com, Γεώργιος Βαρβέρης, Γιώργος Τούλιος, Τσαρτσαράκη Φανή, Λαμπρινή Μαλλετζίδου, Αναστασιάδης Δαμιανός, manensis@hot mail.com, Ιτσοδέλης Κώστας, Κώστογλου Ζαφείρα, tabitha3188@hotmail.com, Αλμπανίδου Στέλλα, Κατερίνα Βουτσινά, Καραϊλανίδης Ανδρέας, Παπαδόπουλος Λάζαρος, Αχιλλέας Αρσλάνογλου, Λευθέρης Ιωάννης, vasnez@ gmail.com, Βασίλης Φαρμακίδης, Γάκου Ελένη, Ξανίδου Νανά, Ζωή Τσαρσιώτου, Μαυρουδής Ιωάννης, Γούναρη Πηνελόπη, Καρανικόλα Άννα, Καϊμάκης Γιάννης, Στέφανος Τσιάρας, Καλαφάτης Δημήτρης, Ειρήνη Παπαδοπούλου, Υψηλάντης Γιάννης, Κατερίνα Ηλία, Ρεβενάκης Θοδωρής

Tα ονόματα που σημειώνονται με το κόκκινο χρώμα κερδίζουν από ένα βιβλίο. Για να παραλάβετε το δώρο σας επικοινωνήστε μαζί μας στο τηλέφωνο 2310 288277, από τη Δευτέρα 14/04 έως και την Παρασκευή 18/04 από τις 10.00 έως τις 18.00

Ζώδια 11 - 17 Απριλίου

ΚΡΙΟΣ
Αν δεν τολμήσετε, δεν θα πετύχετε τίποτα. Πάρτε πρωτοβουλίες αυτές τις μέρες και οδηγήστε τα πράγματα εκεί που θέλετε εσείς. Κάποια αναπάντεχα γεγονότα, σας βάζουν σε σκέψεις, σε ό,τι έχει να κάνει με τα αισθηματικά σας. Μην επηρεάζεστε από όσα γίνονται στον επαγγελματικό σας χώρο.

ΤΑΥΡΟΣ
Η διαίσθησή σας δεν θα σας προδώσει σε ό,τι έχει να κάνει με τα αισθηματικά σας, γι’ αυτό εμπιστευθείτε την απόλυτα. Το κλίμα στον επαγγελματικό σας χώρο σάς προδιαθέτει για όμορφες στιγμές, γι’ αυτό εκμεταλλευτείτε το. Εκμεταλλευτείτε τις γνωριμίες σας για να πετύχετε τους σκοπούς σας.

ΔΙΔΥΜΟΙ
Ήρθε η ώρα να παίξετε το τελευταίο σας χαρτί σε ό,τι έχει να κάνει με τον επαγγελματικό τομέα. Ρισκάρετε και δεν θα χάσετε. Το ταίρι σας είναι σε πολύ καλή διάθεση κι εσείς επιτέλους πρέπει να αρχίσετε να ασχολείστε μαζί του, πριν σας εγκαταλείψει οριστικά.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ
Οι αδέσμευτοι αναλαμβάνετε δράση και πλέον είναι πολύ δύσκολο σε κάποιον να σας αντισταθεί. Νέα σχέδια στα επαγγελματικά, γεμίζουν με ενδιαφέρον τις μέρες σας αλλά ταυτόχρονα σας ζητούν να εξισορροπήσετε λίγο τα πράγματα ανάμεσα στη δουλειά και το χρόνο που αφιερώνετε στην οικογένειά σας.

ΛΕΩΝ
Μια αχτίδα φωτός εμφανίζεται ανάμεσα από τα προβλήματα της καθημερινότητάς σας, και σας δίνει θάρρος. Παράλληλα, ξεκαθαρίζει και το τοπίο στα αισθηματικά, δίνοντας ευχάριστο τέλος στα εμπόδια της τελευταίας περιόδου. Στα επαγγελματικά, νιώθετε περήφανοι για τις ικανότητές σας.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ
Είστε πολύ ανεβασμένοι ψυχολογικά και θέλετε να παραμείνετε έτσι, γι’ αυτό φροντίζετε να συναναστρέφεστε με άτομα που έχουν θετική ενέργεια και σκέψη. Αν το πρόσωπο που σας προσεγγίζει δεν σας ενδιαφέρει, μην του φερθείτε σκληρά αλλά δώστε του μια δεύτερη ευκαιρία.

ΖΥΓΟΣ
Επιλέξτε πολύ προσεκτικά τα άτομα που θέλετε να είναι δίπλα σας αυτό το διάστημα που χρειάζεστε έμπνευση και βοήθεια για να συνεχίσετε. Μην αφήσετε να σας πάρει από κάτω μια δυσάρεστη εξέλιξη στα αισθηματικά. Ο χρόνος τα γιατρεύει όλα. Εμπιστευθείτε το ένστικτό σας σε ό,τι αφορά τα επαγγελματικά.

ΣΚΟΡΠΙΟΣ
Τα οικονομικά σε συνάρτηση με τον επαγγελματικό σας τομέα θα σας απασχολήσουν αυτή την εβδομάδα. Παράλληλα, θα πρέπει να φροντίσετε να φτιάξετε τις σχέσεις σας με τους ανωτέρους σας. Μην προσπαθείτε να επιβληθείτε στο ταίρι σας. Είναι λάθος κίνηση και θα σας κοστίσει αργότερα.

ΤΟΞΟΤΗΣ
Στον επαγγελματικό τομέα, μην αφήνετε άλλους να σας υποδείξουν τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να δουλέψετε. Ακολουθήστε τους γνωστούς σας ρυθμούς και δεν θα χάσετε. Οι διαφωνίες που είχατε τελευταία με το ταίρι σας, πιθανότατα θα οδηγήσουν σύντομα σε χωρισμό.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ
Δύσκολα ξεκινάει αυτή η εβδομάδα. Ξεκαθαρίστε τα αισθήματά σας όσο πιο γρήγορα γίνεται για να μπορέστε να συνεχίσετε με ηρεμία μέσα στη σχέση σας. Μην αντιδράτε υπερβολικά σε όποια αναποδιά σας συμβεί. Δείξτε την πρέπουσα ψυχραιμία. Προσοχή στα οικονομικά σας.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ
Πρέπει να συμβιβαστείτε μέσα στη σχέση σας, αν θέλετε να προχωρήσει παραπέρα. Το ταίρι σας δεν είναι υποχρεωμένο να ανέχεται την συμπεριφορά σας και πρέπει να το σεβαστείτε αυτό. Ίσως δεν καταφέρετε να εφαρμόσετε τις μεθόδους σας στον επαγγελματικό χώρο αλλά μην το βάζετε κάτω.

ΙΧΘΕΙΣ
Ασχοληθείτε με τα δικά σας προβλήματα επιτέλους και αφήστε τις ζωές των άλλων. Στα μέσα της εβδομάδας θα χρειαστείτε αρκετή διπλωματία για να χειριστείτε μια κρίση στα αισθηματικά σας. Κάποια άτομα στον επαγγελματικό χώρο σάς επιβουλεύονται αλλά δεν χρειάζεται να ταραχτείτε.