Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2007

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ 30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Παράλληλες σκέψεις

Ζούμε σε μια κοινωνία που μπορούμε να διαμαρτυρηθούμε (μόνο που δεν ιδρώνει το αυτί κανενός), έχουμε το δικαίωμα επιλογής (αλλά όχι του τι μας προσφέρεται) την ελευθερία της μετακίνησης (αλλά στην απαγορεύει είτε η τσέπη, είτε ο χρόνος σου). Για να σου επιτραπεί να δουλεύεις, να αλλάξεις διαμονή πρέπει να έχεις ειδικό χαρτί-άδεια (ταυτότητα-διαβατήριο). Μπορείς να επιλέξεις με ποιον θα συγκατοικήσεις (αλλά άτομα του ίδιου φύλου προγράφονται και λοιδορούνται) Μπορείς να κινείσαι ελεύθερα (αλλά σε παρακολουθούνε εκατοντάδες κάμερες στα φανάρια, στις τράπεζες, στα πολυκαταστήματα, στο ίδιο το κόμμα σου). Η ζωή είναι δική σου (αλλά ¨τρως¨ πρόστιμο αν δεν φορέσεις κράνος ή ζώνη ασφαλείας). Επιτρέπεται (και με τις ευλογίες της θρησκείας) να σκοτώνεις όταν διαταχθείς να πολεμήσεις (αλλά απαγορεύεται να αυτοκτονήσεις). Το ¨σωστό¨ είναι να υπακούς, να είσαι νομοταγής.

Το μυαλό σου, τα αισθήματα σου, οι αγάπες σου, όλα όσα έχουν καταχωνιαστεί στον πάτο, δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Κανείς δεν πρόκειται να σε κατακρίνει αν δεν έχεις διαβάσει Σεφέρη, Καβάφη, Πεσόα, Ντοστογιέφσκι, Παπαδιαμάντη, αν δεν έχεις μάθει να ζωγραφίζεις, να παίζεις μουσική. Κανείς δεν ενδιαφέρεται αν ξέρεις να κάνεις κατασκευές με τα χέρια, πολύ περισσότερο αν καλλιεργείς σαλατικά ή άνθη.

Η εκπαίδευση που λαμβάνουμε είναι άλλης μορφής, Επιβάλει την αποστήθιση και τιμωρεί την κριτική σκέψη. Κάποτε που είχα μια σχέση με μια φιλόλογο διάβαζα τις εκθέσεις που έφερνε στο σπίτι. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τις απαντήσεις στο θέμα «πως βλέπω μια μέρα από το μέλλον μου». Η πλειοψηφία των 15χρονων κοριτσιών ονειρευόταν να ¨τακτοποιηθούν¨ (περιέγραψαν το γάμο τους!) εκτός από μια που ήθελε να γίνει φαρμακοποιός και να κληρονομήσει το φαρμακείο του μπαμπά. Τα αγόρια επιθυμούσαν να ¨βολευτούν¨ κάπου.

Επειδή ξεχνάς να περπατήσεις στη πόλη, να σηκώσεις το κεφάλι και να χαζέψεις με τα άστρα, επειδή κάνεις μια δουλειά που σε καταπιέζει, αρχίζει η αναζήτηση ξεσπάσματος, γίνεσαι οπαδός κάποιας ομάδας ξεφουσκώματος κρίσης (φυσιολατρική, αθλητική, φιλοσοφική, θρησκευτική) Το πρώτο λάθος βήμα έχει γίνει. Η αποδοχή μιας κατάστασης ως δεδομένο και η αναζήτηση υποκατάστατου χαράς.

Δεν υπάρχουν κάγκελα αλλά ένα κύκλωμα ελέγχου που παρακολουθεί και βαθμολογεί τη κάθε κίνηση. Όμως μια φυλακή είναι... Χτυπάει συναγερμό κάθε φορά που κάτι πάει να αλλάξει, προσπαθώντας να κρατήσει τα πράγματα όπως έχουν. Καλλιεργείται μια φοβική κατάσταση και προβάλετε έντονα μια κοινωνική ανασφάλεια, το ¨μακριά μου θα χαθείς¨.

…Παιδιά που από την ώρα που θα μπουσουλήσουν και πριν καλά-καλά τελειώσουν τις σπουδές τους έχουν ρουφήξει μέχρι το μεδούλι, τη φιλοσοφία μιας σάπιας κοινωνίας. Αντί να οραματίζονται έναν νέο κόσμο, αντί να μάθουν να ποθούν την ομορφιά, τη γνώση, τα τριβελίζουμε το μυαλό με ένα ελεεινό τρίπτυχο που τα δηλητηριάζει (μονιμότητα, βόλεμα, σιγουριά).

Σήμερα για κάθε εργαζόμενο που παίρνει 700€ το μήνα στο χέρι η επιχείρηση καταθέτει άλλα 550€ στο ΙΚΑ. Αν αυτά τα χρήματα τα έπαιρνε όλα ο εργαζόμενος (δηλαδή 1.250€) και κατέθετε το ίδιο ποσό (550€) σε μια τράπεζα με ένα επιτόκιο 3% σε 35 χρόνια (όσα απαιτούνται για να βγει στη σύνταξη) θα είχε ένα κομπόδεμα 408.000€. Στη συνέχεια το ποσό αυτό με μόλις 3% το μήνα επιτόκιο θα απέδιδε 12.240€ το χρόνο!

Οι επιλογές που πιέζονται ασφυκτικά να κάνουν οι νέοι στη τρυφερή ηλικία των 16-18 ετών βασίζονται σχεδόν αποκλειστικά στα κοινωνικοοικονομικά κριτήρια της εποχής, μόνο που αυτά σχεδόν μονοδρομούν τη σκέψη και την ξεστρατίζουν από αυτό που ονομάζεται φυσική κλίση. Επικρατούν οι λέξεις αν-ασφάλεια-φόβοι. Σύμφωνα με τους επιστήμονες ψυχολόγους, όμως οι σημαντικές αποφάσεις (εργασία, προσωπική ζωή) που θα διασφάλιζαν μια ισορροπημένη και ευτυχισμένη ζωή πρέπει να παίρνονται μετά τα 28-30 χρόνια, όταν δηλαδή ολοκληρώνεται η ανάπτυξη του βιολογικού, πνευματικού και του συναισθηματικού κόσμου.

Αν πάλι αντί για τράπεζα αυτά τα χρήματα δινόταν σε μια ιδιωτική ασφαλιστική εταιρία, στη πιο τελευταία, ο εργαζόμενος θα είχε: ιατροφαρμακευτικές και νοσοκομειακές καλύψεις παρασάγγας καλύτερες του ΙΚΑ. Μετά 35 χρόνια, μια μηνιαία σύνταξη τουλάχιστον 1.000 € και το σημαντικότερο επιπλέον το κεφάλαιο των 408.000 ακέραιο, για να το χρησιμοποιήσει όπως νομίζει. Όμως αφενός το κράτος σου απαγορεύει να διαχειριστείς την αμοιβή της εργασίας σου και σου επιβάλει με το έτσι θέλω, το δικό του ¨ασφαληστρικό¨ ταμείο, αφετέρου οι συνδικαλιστές και τα κόμματα αντί να θίξουν την ουσία που βγάζει μάτια, μένουν να διαπληκτίζονται για τα ψίχουλα που τρέφουν τις κατσαρίδες.

Διαφωνεί κανείς;;;

by σπύρος σαρανταένας

Πρόβλημά μου! Πρόβλημά σου! Πρόβλημά του!

Μια ξένη δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου, που παρακολούθησε το 48ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, βλέποντας μεταξύ των άλλων ταινιών και σχεδόν όλες τις φετινές ελληνικές παραγωγές αποφάνθηκε: «Δεν έχετε σοβαρά προβλήματα ως κοινωνία, γι’ αυτό δεν μπορείτε να φτιάξετε καλές ταινίες». Δεν είχα ξανακούσει ποτέ αυτόν τον συσχετισμό και αιφνιδιάστηκα. Σκέφτηκα: «Εντάξει, αν είδε τις ταινίες "Alter Ego", "Straight Story", "Uranya", "Μια μέλισσα τον Αύγουστο", "Πρώτη φορά νονός", "Κορόιδο εν τάξει», "Γυναικείες συνομωσίες", "Κλέφτες", 8 στις 14 ταινίες μυθοπλασίας δηλαδή, που ήταν γενικώς του χαβαλέ, δίκιο είχε…». Μετά έξυσα την κούτρα μου και αναρωτήθηκα: «Όμως, εδώ που τα λέμε, και στις -δήθεν- πιο σοβαρές ταινίες: "Παρέες" και "Valse Sentimentale" αλλά ακόμα και στο "El Greco" ποιος ήταν τάχα ο προβληματισμός;». Έτσι μου απομείναν οι υπόλοιπες τρεις: "Επιστροφή" και "Διόρθωση" που είχαν τον Αλβανό τους, άρα, όσο να πεις, και τον σχετικό προβληματισμό τους, και τελευταία η πειραματική -άρα για τον μέσο θεατή ούτως ή άλλως προβληματική- "Μεταμόρφωση". Οπότε, κάνοντας το λογαριασμό, έβγαινε και αριθμητικώς ότι η κυρία είχε κάποιο δίκιο -εντάξει;

Κάποια στιγμή πήγα να το μεταφέρω όλο αυτό σε κάποιον φίλο καθώς τα λέγαμε τις μέρες του φεστιβάλ και τότε ξαφνικά μου ήρθε η φλασιά: «Και ξέρεις κάτι, αυτό δεν είναι απλώς το πρόβλημά μας στον τρόπο που κάνουμε ή δεν μπορούμε να κάνουμε κινηματογράφο, αλλά είναι μάλλον το πρόβλημά μας γενικώς» αναφώνησα. «Ποιο δηλαδή;» απόρησε ο φίλος με τον οίστρο μου. Πήρα μια βαθιά ανάσα, έψαξα να βρω τα λόγια μου και του είπα: «Οι νεοέλληνες, τον τελευταίο καιρό, δεν έχουμε πια προβλήματα: ιδού το μέγα πρόβλημά μας». Με κοίταξε για μια στιγμή ο φίλος με σκεπτικισμό και μου είπε: «Πώς δεν έχουμε προβλήματα; Όλοι έχουμε προβλήματα, άλλοι μικρότερα κι άλλοι μεγαλύτερα, προβλήματα οικονομικά, προβλήματα οικογενειακά, προβλήματα υγείας…». Και περίμενε μια απάντηση. «Ναι, μόνο που αυτά είναι προβλήματα ιδιωτικά, δεν λέω γι’ αυτά…» του απάντησα. «Τέτοια προβλήματα υπάρχουν και μπορεί να προκύψουν βεβαίως, και στις καλύτερες κοινωνικές συνθήκες, στον καθένα. Εγώ μιλάω για προβλήματα πιο συλλογικά, αν θέλεις ακόμα και προβλήματα υπαρξιακά, που να μας αφορούν όμως όχι ως ιδιώτες αλλά και ως κοινωνικά άτομα…» συνέχισα και κάπου κόμπιασα έχοντας την αίσθηση ότι δεν κατάφερνα να εκφράσω αυτό που ήθελα. «Για πες ένα παράδειγμα, από μια ταινία που είδαμε» με προκάλεσε (καλοπροαίρετα) ο φίλος. Το σκέφτηκα λιγάκι και είπα: «Πες ότι μια κοπέλα φτιάχνει μια σχέση με έναν νεαρό και τον ερωτεύεται και θέλει να είναι μαζί του… Από την άλλη ο νεαρός, παρόλο που θέλει κι αυτός να είναι μαζί της, δυσκολεύεται να δεσμευτεί, γιατί φοβάται μη χάσει την ανεξαρτησία του. Τώρα, αν το πρόβλημά τους δεν το προκαλεί ο κοινωνικός περίγυρος ή η οικογένεια, ας πούμε εξαιτίας κάποιας φυλετικής προκατάληψης, οπότε αυτό ως κατάσταση θα μας αφορούσε κι εμάς, αλλά δεν μπορούν να βρουν μια λύση στο πώς να είναι μαζί σαν ζευγάρι γιατί σαν χαρακτήρες είναι μπερδεμένοι, ανώριμοι, διστακτικοί, δηλαδή οι ίδιοι είναι το πρόβλημα, τότε όσο συμπαθητικοί κι αν είναι ως πρόσωπα αλλά και λόγω ηλικίας, το πρόβλημά τους είναι καθαρά ιδιωτικής φύσης και δεν μας αφορά αληθινά –έτσι δεν είναι;». Ο φίλος με κοίταξε κατάματα και ρώτησε: «Κι αν αυτό συμβεί σε ένα από τα παιδιά σου… και τραβάει ζόρια;» -«Ε, παραμένει πάλι μια υπόθεση ιδιωτικής φύσης, οικογενειακή, δεν αλλάζει…» απάντησα.

Μείναμε για λίγο σκεπτικοί και μετά ο φίλος είπε, κάπως περιπαικτικά: «Το ίδιο μπορούμε να πούμε τότε και για κάποιον τύπο που, όταν βγαίνει από τη φυλακή, θέλει να βοηθήσει, όπως μπορεί, τη χήρα και το ορφανό του άντρα που σκότωσε σε μια συμπλοκή, μήπως και επανορθώσει κάτι, αλλά δεν βρίσκει τον τρόπο, χωρίς μάλιστα να συναντά ιδιαίτερα εμπόδια από κάποια κοινωνική συνθήκη… Άρα: πρόβλημά του!» -«Ακριβώς» συμφώνησα εγώ. «Όμως εμένα κάπου μ’ άρεσε η ταινία "Διόρθωση", είχε κάτι… και με σαφή αναφορά σε κάποιο πρόβλημα κοινωνικό: τους ελληνάρες χουλιγκάνους» είπε ο φίλος. «Που δεν κατάφερε όμως να το κάνει… πρόβλημά σου» τον κοντράρισα κάπως αγριεμένος. Αλλά αμέσως μετάνιωσα και του χαμογέλασα. «Δεν γαμιέται!» σκέφτηκα. «Πρόβλημά τους!». Των ταινιών κι όλων των άλλων.

by σωτήρης ζήκος

Αρχή σοφίας, ονομάτων υπόσκαψις...

Με τη γλώσσα τους ως ασφαλή βαρκούλα, οι Έλληνες προτιμούν να πλέουν αμέριμνοι στη φλούο χαριτωμένη και αφελή ανοησιολογία τους, συνεννοούμενοι όχι τόσο με τη γλώσσα την ίδια, όσο με τα ενδεχόμενα νοήματα λέξεων, φράσεων και προτάσεων

Μπροστά στον πλούτο της όμορφης ελληνικής γλώσσης, ο νους του ανθρώπου βρίσκεται μειονεκτών και ελλιπής. Οι λέξεις ξεπερνούν τις έννοιες -κι ακόμη καλλίτερα- οι λέξεις φτιάχνουν έννοιες. Η γλώσσα είναι προαιώνια, πλούτισε από την εξαιρετικά γόνιμη αρχαία της φάση, προικίσθηκε από τη μεσαιωνική, δάνεισε και δανείσθηκε στα νεότερα χρόνια, απλουστεύθηκε, υπεραπλουστεύθηκε, πλανίστηκε και πλανήθηκε, και τώρα πια, κεκαθαρμένη, πεπλανημένη και απλουστευμένη, μας παραδόθηκε πια, σαν εξημερωμένος λεβιάθαν για να παίξουμε.

Ναι, αλλά και τα σηρογενή βράκεα θέ-λουν δεξιούς γλουτούς, και οι λέξεις με τις έννοιες πρέπει πάντα να βγαίνουν μαζί βόλτα.

Όχι στην Ελλάδα όμως. Με τη γλώσσα τους ως ασφαλή βαρκούλα, οι Έλληνες προτιμούν να πλέουν αμέριμνοι στη φλούο χαριτωμένη και αφελή ανοησιολογία τους, συνεννοούμενοι όχι τόσο με τη γλώσσα την ίδια, όσο με τα ενδεχόμενα νοήματα λέξεων, φράσεων και προτάσεων.

Ας πάρουμε, ας πούμε, τη χιλιοδιαφημισμένη λέξη «φιλότιμο», λέξη για την οποία οι Έλληνες καυχώνται ότι δεν ανευρίσκεται σε καμμιά άλλη γλώσσα, και, υποτίθεται, λέξη περιγράφουσα αρετή αποκλειστικώς ελληνική (οι υπόλοιποι, επομένως, λαοί, είναι, εκτός από «αμερικανάκια», «βάρβαροι», «βαλανοδίαιτοι», «υπανάπτυκτοι», «αμόρφωτοι» και «ξενέρωτοι», άρα «αφιλότιμοι»). Αν κάποιος αναζητήση τον ορισμό της λέξης, άκρη δεν θα βρη. Το «φιλότιμο» μπορεί να σημαίνη την «ανοχή», την «φιλοξενία», την «ανωτερότητα», την «δέσμευση στην αρετή», την «ευλάβεια στην ευγνωμοσύνη», την «πίστη στον ευεργέτη», την «καλοπιστία». Βγάλτε άκρη -και μετά, βρήτε μου και κάποιον φιλότιμο Έλληνα.

Ή, πάλι, η «μαγκιά». Άλλη πολυλέξη - θαύμα. Αν ρωτήσης κάποιον για το τι θα πη «μάγκας», θα προσκρούσης σε περιγραφικές λέξεις, του τύπου «κιμπάρης», «σωστός», «άπιαστος» και άλλες που προσδιορίζουν το ακατανόητο δια του ανοήτου. Μάγκας είναι ο ευθύφρων ή ο ειλικρινής, μάγκας και ο κρυψίνους. Μάγκας και ο οξυδερκής ή διορατικός, μάγκας και όποιος παίρνει τα πράγματα και τις καταστάσεις αψήφιστα, ανέμελα ή επιπόλαια. Μάγκας ο τίμιος και ο δίκαιος στις συναλλαγές του, μάγκας και ο ψιλοαπατεωνίσκος και ο ψιλοκαπάτσος. Προκειμένου περί γυναικών, το «μάγκισα», ή το (σεξιστικό) «μαγκάκι» (σμικρυντικό και ουδέτερο, παρακαλώ), υποδηλώνει την ξηγημένη, αντροφέρνουσα στη συμπεριφορά, καταφερτζού, ντόμπρα κατά την ανδρική αντίληψη του όρου, ελαφρώς ελαφρά κατά τα ήθη, κοινώς, τη γυναίκα που όλοι θα θέλαμε για φίλη, αλλά κανείς για κάτι περισσότερο. Η λέξη «μάγκας» διακρίνεται σαφώς από το «μαγκίτη», που προσποιείται, ή θα ήθελε να είναι όλα αυτά, χωρίς να τα καταφέρνη.

Καμιά αντίρρηση, φυσικά, για όλες αυτές τις πολύσημες λέξεις, που δίνουν χρώμα στη γλώσσα, έστω και με το ολίγον νεφελώδες εννοιολογικό τους περίγραμμα. Το κακό αρχίζει όταν αυτές αρχίζουν να παρεκτοπίζουν όσες άλλες λέξεις θα μπορούσαν να τις περιγράψουν, εξαιρώντας μερικές εξ ίσου ακαθόριστες και ομιχλώδεις συνώνυμες. Το δε ακόμα χειρότερο είναι το ότι περιγράφουν αρετές κυρίως ιδεατές, και, εν πάση περιπτώσει, σπανίζουσες παρ’ ημίν. Θα ’λεγε κανείς ότι η ελληνική γλώσσα περιγράφει εκείνες ακριβώς τις αρετές που λείπουν από τους κακόμοιρους Έλληνες. Μπέσες, κιμπαρλίκια, λεβεντιές, παλικαροσύνες, φιλότιμα, μαγκιές, λεκτικά ρα-πανάκια παντός καιρού για πάσαν νόσον και μαλακίαν, εκφραστικά γλωσσικά εκρίμματα με σπάνια αντιστοιχία στην πραγματικότητα.

Κόβεται το σεξ;

«Κόβεται το σεξ;» ρωτά η Θεοπούλα. «Όχι βέβαια» απαντά ο Καρυοθραύστης. Αλλά γίνεται με προφύλαξη. Την 1η Δεκεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS, στείλτε «Μήνυμα Ζωής». Για να μην κοπούν κι άλλα νήματα ζωής από αδιαφορία ή άγνοια

Κερνάω απόψε εγώ

Ο Φοίβος βάζει τον Θάνο Πετρέλη να λέει «Είμαι ακόμα ελεύθερος». Κι εκείνος γίνεται «Ελεύθερος» και… χρυσός. Η απονομή του χρυσού του δίσκου έγινε την Τετάρτη 28/12, στη Remvi. Στην πραγματικότητα, έχει κάνει πολιτικό γάμο, πρόσφατα και θρησκευτικό, έχει κάνει και μια κόρη. Επίσης είναι δεσμευμένος από τους επιχειρηματίες της Πύλης Αξιού, για εμφανίσεις στη Θεσσαλονίκη. Από την Παρασκευή 30/12 ο Θάνος Πετρέλης, από τους αγαπημένους σύγχρονους λαϊκούς τραγουδιστές, η Φανή Δρακοπούλου, νέα, επιτυχημένη, εντυπωσιακή παρουσία στο ελληνικό τραγούδι και η Λίτσα Διαμάντη, γνήσια λαϊκή φωνή με διαχρονική παρουσία στο χώρο του πενταγράμμου, θα μας χαρίσουν μέσα από μουσικές διαδρομές, βράδια αξέχαστα. Στη Θεσσαλονίκη θα κάνουν Χριστούγεννα οι Σταμάτης Γονίδης, Μαριάντα Πιερίδη, Χρήστος Πάζης. Πρεμιέρα την Παρασκευή 7/12 στο Odeon.

info: Θ. Πετρέλης, Λ. Διαμάντη, Φ. Δρακοπούλου, Πύλη Αξιού, από 30/11 Στ. Γονίδης, Μ. Πιερίδη, Χρ. Πάζης, Odeon, από 7/12


Έχεις μήνυμα … ζωής

Η μεγάλη ασθένεια με το μικρό όνομα δεν κάνει διακρίσεις σε ηλικίες. Την Τρίτη 4/12, στην αίθουσα της Ε.Μ.Σ. «Δύο συνθέτες και δύο πιάνο» συμμετέχουν στην εκδήλωση που είναι αφιερωμένη στα ορφανά, φορείς του AIDS. Τους συνθέτες Γιώργο Ανδρέου και Γιώργο Καζαντζή συνοδεύουν η Λιζέτα Καλημέρη και ο Κώστας Θωμαΐδης. Τα έσοδα θα διατεθούν στην οργάνωση «Ελληνική Δράση Αφρικής» για τη λειτουργία του σχολείου και ορφανοτροφείου για τα παιδιά-φορείς του AIDS στην Ακτή Ελεφαντοστού. Το Σάββατο 1/12 θα γίνουν αναφορές στο Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας, στους οροθετικούς για HIV, στους τρόπους μετάδοσης και προφύλαξης. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS (1/12), το Κέντρο Σεξουαλικής και Αναπαραγωγικής Υγείας του ΑΠΘ, για 4η χρονιά καλεί τους Θεσσαλονικείς να γράψουν ένα «Μήνυμα ζωής» και να το στείλουν για εκφώνηση στους ραδιοφωνικούς σταθμούς «Πανόραμα 9,84» και «Σ’ αγαπώ 96,1» ή να το κρεμάσουν από τις 12.00 -15.00 στο «Δένδρο Ζωής» που θα «φυτρώσει» στην Πλατεία Αριστοτέλους.

info: Εκδηλώσεις για το AIDS:

Σάββατο 1/12-Πλ. Αριστοτέλους, Τρίτη 4/12-Ε.Μ.Σ.


Κόβεται το σεξ; Κόβεται ο Σέξπιρ;

Μετά την περσινή επιτυχία, η ομάδα «Νέμεση» επαναλαμβάνει για τρίτη χρονιά και για λίγες ακόμα παραστάσεις την κωμωδία «Σεξ ή Σέξπιρ; Ιδού η απορία» στο studio ΝΕΜΕΣΗ. Απαντήσεις σε καυτά σεξουαλικά ζητήματα δίνουν εκτός από την διάσημη Dr. Ruth και τον δικό μας Ασκητή, τα μέλη της ομάδας «Νέμεση», η σκηνοθέτιδα της παράστασης Τίνα Στεφανοπούλου, οι εθελοντές από το κοινό που συμμετέχουν χωρίς ταμπού στο group (sex) therapy που λαμβάνει χώρα στο θεατρικό σανίδι. Αφηγήσεις. Αντιπαραθέσεις. Συγκρίσεις. Αναμνήσεις. Φαντασιώσεις. Όνειρα. Αποκαλύψεις. Και έρχεται η ώρα της διάγνωσης. Και της θεραπείας. «Πρέπει να κόψετε τ….»

info: «Σεξ ή Σέξπιρ; Ιδού η απορία», studio ΝΕΜΕΣΗ, κάθε Σάββατο (21.30) & Κυριακή (19.30)


Μου σπας τα… καρύδια

Το Εθνικό Μπαλέτο της Όπερας της Σόφιας παρουσιάζει την χριστουγεννιάτικη ιστορία του «Καρυοθραύστη» με την υπέροχη μουσική του P. Ι. Tchaikovsky και την χορογραφία του G. Grigorovic, τις 2 πρώτες μέρες του Δεκέμβρη στο Μέγαρο. Συμμετέχουν 50 φημισμένοι χορευτές και πρίμα-μπαλαρίνες, που εναλλάσσουν τους ρόλους που υποδύονται σε κάθε μια από τις δύο παραστάσεις.

info: «Καρυοθραύστης», Μέγαρο Μουσικής, Σάββατο 1 & Kυριακή 2/12


«Κομσί» άγγελοι,

«κομσά» Χριστούγεννα

H φετινή «Γιορτή των Αγγέλων» που θα γίνει τη Δευτέρα 3/12, στις 19.00. Οι εκπρόσωποι της Κύπρου στη Eurovision, Ευρυδίκη και Δημήτρης Κοργιαλάς, θα μοιραστούν τη σκηνή που θα στηθεί ανάμεσα στo φωτισμένο καράβι και τη φάτνη των αλόγων, με τους C:Real, τους De Niro και τη χορωδία του Ι. Ν. Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου. «Επίκίνδυνα σε θέλω», «Τα πιο μεγάλα σ’ αγαπώ», τα «προκαταρκτικά» κάλαντα του «Χριστός γεννάται σήμερον» και του «Last Christmas». «Κάθε μου σκέψη» θα είναι χριστουγεννιάτικη, όσο «Θα περιμένω» την Γιορτή των Αστεριών. «Άγια νύχτα σε προσμένει» την Κυριακή 2/12 στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς «Μελίνα Μερκούρη». Αφιερωμένη στο έργο της Διεθνούς Αμνηστίας είναι η φετινή χριστουγεννιάτικη συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας του Π.Ο.Δ. Καλαμαριάς.

info: «Χριστουγεννιάτικη Νύχτα»,

Δημ. Θέατρο Καλαμαριάς,

Κυριακή 2/12

«Γιορτή των Αγγέλων»,

Πλ. Αριστοτέλους, Δευτέρα 3/12

Τραγουδάτε στο… δωμάτιο;

Με 22 συμμετοχές από τη Ρωσία, τη Γερμανία, την Ισπανία, την Αυστρία και την Ελλάδα θα πραγματοποιηθεί στο Συνεδριακό Κέντρο «Ι. Βελλίδης», από τις 2-5/12 ο «17ος Διεθνής Διαγωνισμός Μουσικής Δωματίου», που διοργανώνει η ΔΕΘ Α.Ε.. Την Πέμπτη 6/12 θα δοθεί στον ίδιο χώρο η συναυλία των βραβευμένων καλλιτεχνών. Κάποιοι τραγουδάνε στο «δωμάτιο», άλλοι στο μπάνιο, κάποιοι άλλοι στη «Βάρδια», όπως η «Ευλαμπία», η Ξανθίππη Καραθανάση, ο Λάκης Παπαδόπουλος, ο Χρήστος Νικολόπουλος. Έχει περάσει καιρός που ο Λάκης σήκωσε για πρώτη φορά τα ρεβέρ ψηλά αλλά η μουσική του είναι πάντα επίκαιρη. Με το φρόνημα υψηλόν, θα βρεθεί με τον Γιάννη Γιοκαρίνη, για ένα διήμερο (4-5/12) στη Βάρδια. Δύο «ακουστικά» διήμερα (3-4/12 & 10-11/12) ο «Κουρσάρος» Βασίλης Παπακωνσταντίνου κι ο Χρήστος Θηβαίος, με ένα πιάνο και μια κιθάρα, στην Αποθήκη του Μύλου.

info: «17ος Διεθν. Διαγωνισμός Μουσικής Δωματίου», Βελλίδειο, 1-2/12 Βασίλης Παπακωνσταντίνου & Χρήστος Θηβαίος,

Αποθήκη Μύλου, 3-4/12

Λάκης Παπαδόπουλος & Γιάννης Γιοκαρίνης, Βάρδια, 4-5/12


Show me the money

Το αναπτυξιακό και οικονομικό Forum «MoneyShow» θα πραγματοποιηθεί στο ξενοδοχείο Hyatt υπό την αιγίδα της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης. Τις ίδιες μέρες (1-2/12) που οι εισηγητές του «MoneyShow» θα ψάχνουν τρόπους να αντιμετωπίσουν την ατμοσφαιρική ρύπανση, ο οινοποιός Άγγελος Ιατρίδης και ο αμπελουργός Μάκης Μαυρίδης θα αναφέρουν στην επιστημονική ημερίδα -του «Χάρτη των Γεύσεων»- τις «επιπτώσεις των κλιματολογικών αλλαγών στην αμπελοκαλλιέργεια και το κρασί». Οι εραστές του κρασιού, του ροζέ, του Cabernet, του Merlot, του Vinsanto, συ-ρέουν άφθονοι για «κάθετη δοκιμή» προς τις Αποθήκες Γ και Δ στο λιμάνι, ενώ οι εραστές του κινηματογράφου, στο Γκαίτε, για το «7o festival Κινηματογραφικής Πνευματικής Αναζήτησης» (1-2/12)

info: 1-2/12 : «MoneyShow», «Χάρτης των Γεύσεων», «7o festival Κινηματογραφικής Πνευματικής Αναζήτησης»


Κρουαζιέρα θα σε πάω …

...στα «Koop Islands», κάπου ανάμεσα στα Σκανδιναβικά φιόρδ, τα παριζιάνικα cabaret, τα jazz club της Nέας Υόρκης και την εξωτική Καραϊβική. Οικοδεσπότες, ξεναγοί οι Σουηδοί Magnus Zin-gmark και Oscar Simonsson. Το δίδυμο με τα εκκεντρικά outfit αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην ηλεκτρονική και την easy listening, την bossa nova και τη new jazz lounge. Το «My Summer Sun», από το 2ο τους άλμπουμ «Waltz for Koop» με τα αιθέρια φωνητικά της Yukimi Nagamo, το έχω για αφύπνιση. Την Κυριακή 2/12 με καλούν οι Κοοp και ο Cayetano.

info: Koop & Cayetano, Principal, Κυριακή 2/12



by βάσω μιδούχα

Ανδρέας Βουτσινάς

Σκηνοθετεί για το ΚΘΒΕ το έργο του Ντέιβιντ Χέαρ «Ανάσα ζωής» γραμμένο το 2002, που εστιάζει στην ψυχοσύνθεση της γυναίκας και ανεβαίνει στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών με πρωταγωνίστριες τις Αλεξάνδρα Λαδικού και Μαρία Σκούντζου

Τι πραγματεύεται το έργο «Ανάσα ζωής»; Ο τίτλος τα λέει όλα. Είναι μια ανάσα ζωής. Είναι άνθρωποι που έχουν φτάσει σε μια ηλικία που πλέον δεν υπάρχει μέλλον, μόνο παρελθόν. Όπως κι εγώ στην ηλικία που είμαι, είναι δύσκολο να πιστεύω ότι υπάρχει αύριο· για εμένα υπάρχει μόνο το χθες. Και γι’ αυτό αγαπάω τόσο πολύ τη δουλειά μου για το θέατρο, επειδή μου επιτρέπει να πιστεύω ότι υπάρχει αύριο. Λοιπόν εδώ βλέπουμε δυο γυναίκες. Η μία μοιραζόταν το σύζυγό της είκοσι χρόνια κι η άλλη ήταν η ερωμένη του. Τις άφησε και τις δύο και είναι τώρα στην Αμερική με κάποια μικρή για την οποία είπε: «Δεν την έχω πηδήξει. Θα πάω στην Αμερική, θα ζήσω μαζί της και μετά θα την πηδήξω». Βλέπουμε δηλαδή έναν άντρα που αφήνει τις δύο αυτές γυναίκες που μπορεί να ήταν μάνες του και πάει να βρει μία άλλη μάνα, που θα την κάνει πρώτα γυναίκα του. Έτσι η σύζυγος πάει να βρει την ερωμένη. Βάζει το δαχτυλάκι της στο κουδούνι και το χτυπάει. Η άλλη δεν την περιμένει, δεν ξέρει ότι θα δεχτεί αυτήν την επίσκεψη. Το έργο θέλει να δείξει ότι αυτές οι δυο γυναίκες ούτε μισούνται ούτε αγαπιούνται, αλλά ότι τους λείπει ο «γιος» τους. Αυτός ο άντρας δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένας γιος για αυτές. Μια γυναίκα μπορεί να λέει ότι έχει δύο γιους, ενώ ένας άντρας δεν μπορεί να έχει δύο μάνες.

Πόσο διαφορετικές είναι οι δύο αυτές γυναίκες; Η ερωμένη είναι γύρω στα 70 της, και οι δύο τους είναι γύρω στα 70, η οποία ήταν πάρα πολύ δραστήρια το ’60 με τις διαδηλώσεις και με τα πολιτικά, με μια αντρική αντίληψη για τη ζωή. Η άλλη είναι αυτό που εμείς νομίζουμε ότι είναι μια γυναίκα. Δηλαδή έμενε σπίτι, δούλευε, καθάριζε, πρόσεχε τον άντρα της. Όταν όμως «συνδέονται» αυτές οι γυναίκες, βλέπουμε ότι αποτελούν το δεξί και το αριστερό χέρι από το ίδιο κορμί.

Ποια είναι η πιο δυνατή σκηνή στην παράσταση; Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις μία σκηνή. Το όλο έργο είναι συγκλονιστικό. Το γεγονός ότι η σύζυγος δεν βρήκε ποτέ το θάρρος ή τη δικαιολογία μέσα σε 20 χρόνια να βρει την ερωμένη και τη βρίσκει τη στιγμή που τις έχει εγκαταλείψει και τις δύο ο άντρας είναι φοβερό. Και τότε μαθαίνει για πρώτη φορά ότι ήταν με την ερωμένη πριν γνωρίσει τη σύζυγo. Και οι δύο νομίζανε ότι ο άντρας απατούσε τη γυναίκα του. Επίσης, το έργο κάνει αναφορά στα χρόνια των διαδηλώσεων. Την έζησα αυτήν την εποχή και την ξέρω πολύ καλά.

Γιατί επιλέξατε τις Αλεξάνδρα Λαδικού και Μαρία Σκούντζου; Για μένα η Σκούντζου είναι μια γυναίκα που έχει γίνει πάρα πολύ δύσκολος άνθρωπος. Κά-που, εάν το πράγμα δεν πάει όπως θέ-λει, δεν το αφήνει. Θα το δουλέψει, θα το χτυπήσει κάτω να μαλακώσει. Είναι πράγματα όμως που δεν μαλακώνουν, αγριεύουν. Της Λαδικού πάντα της είχα αδυναμία. Της είχα δώσει ένα βουβό ρόλο κάποτε και τον έκανε με τέτοια ευχαρίστηση! Έχει κάτι αγορίστικο η Λαδικού. Δεν είναι εκείνο το φτηνό θηλυκό -στο θέατρο ιδίως όπου βάζουμε φω-τάκια «Είμαι γυναίκα. Α, α,α με θέλεις, σε θέλω». H Λαδικού είναι φιλαράκι. Βγαίνεις έξω και εάν δεν έχεις λεφτά θα πληρώσει αυτή για το φαγητό. Δεν είναι το ίδιο με την Σκούντζου. Ακόμη λέω κυρία Σκούντζου όταν της μιλάω, γιατί δεν μου έρχεται να πω Μαρία. Για να επανέλθω, τις επέλεξα με το αίσθημα που θα είχα εάν ήμουν κοινό και έβλεπα το έργο.

Βλέπουμε μόνο δύο ηθοποιούς πάνω στη σκηνή. Ποιες είναι οι δυσκολίες σε τέτοιου είδους παραστάσεις; Δεν υπάρχει καμία δυσκολία εάν στο έργο σε κάθε σκηνή ανακαλύπτεις και κάτι άλλο. Πρέπει να είναι κάτι που να δικαιολογεί την παρουσία του κάθε ηθοποιού, αλλιώς κουράζει, γίνεται επιθεωρησιακό, όπως στην επιθεώρηση που κάνουνε ένα σκετς. Εδώ βλέπουμε 12 ώρες από τη ζωή των γυναικών και σε αυτές τις 12 ώρες κάθε φορά βλέπεις κάτι καινούργιο. Βλέπεις από μια κλειδαρότρυπα τη ζωή κάποιου άλλου, που σε ενδιαφέρει η ζωή του. Η δυσκολία του έργου είναι περισσότερο για τις δύο ηθοποιούς. Πρέπει να έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, όχι στον άλλον. Κάπου τα χρόνια, δεν ξέρω… Πάντως είναι δύσκολο για μια γυναίκα ηθοποιό να μην θυμάται αυτό που μπορούσε να κάνει τότε και να μην το συγκρίνει με το τώρα…

Για πόσο καιρό προετοιμάζατε την παράσταση; Κάπου τρεις μήνες τώρα. Είχε τα πάνω κάτω η προετοιμασία. Είναι σαν ένα μαγείρεμα: ανησυχείς ότι το πράγμα μαγειρεύεται και ξαφνικά σκέφτεσαι ότι εάν το αφήσεις λίγο περισσότερο θα καεί. Κι όμως, εάν πάρεις μια κουτάλα και το ανακατεύεις δεν καίγεται. Θα καεί μόνον εάν περιμένεις να κάνει μόνο του κάτι που θα έπρεπε να κάνεις εσύ. Είχαμε και καυγάδες, ιδίως με την Σκούντζου. Μου θυμίζει πολύ τη μητέρα μου η Σκούντζου. Έχει κάποιο αντρικό στοιχείο που θα ήθελε να το πετάξει αλλά δεν γίνεται. Έχει γίνει συνήθεια πλέον.

Η κα Λαδικού τότε τι σας θυμίζει; Την αδελφή που δεν είχα ποτέ μου. Κι όταν δεν παίζει σε ένα έργο η Λαδικού, έρχεται, βλέπει πρόβες.

Κάθε καλλιτέχνης θέλει το κοινό να τον καταλαβαίνει. Θεωρείτε ότι το κοινό σας έχει καταλάβει; Πρέπει να με έχει καταλάβει επειδή όλα ήταν επιτυχίες (γέλια). Όταν μου πρότειναν να κάνουμε την παράσταση στο Μικρό Θέατρο είπα: «Γιατί, όχι;». Έχω κάνει στο Μικρό Θέατρο «Το χορό του θανάτου» με την Φιλαρέτη Κομνηνού που παίχτηκε δύο σεζόν. Και όλοι μου λέγανε: «Είσαι στα καλά σου; Θα κάνεις ‘’Το χορό του θανάτου’’ στο μικρό θεατράκι;». Κι εγώ τους είπα: «Γιατί; Εάν το κάνεις στο μεγάλο θα είναι παλιό έργο. Κάνοντάς το στο μικρό όμως γίνεται καινούργιο. Όπως κι εσύ τώρα με το μικρόφωνο. Εάν ήσουν μακριά από εμένα δεν θα μπορούσα να σου λέω τα πράγματα που σου λέω. Τώρα είμαστε κοντά και βλέπω ότι με ακούς. Ενώ αν ήσουν μακριά δεν ξέρω εάν με ακούς ή κάνεις ότι με ακούς.

Νιώθετε πλήρης καλλιτεχνικά; Όταν με ρωτάνε πώς αισθάνομαι, απαντάω ότι προσπαθώ. Αφού προσπαθώ υπάρχω. Μπορώ ακόμη να βλέπω το έργο σαν διακοπές από τη ζωή. Πρώτη φορά το λέω αυτό, χμ... (γέλια).

info: «Ανάσα Ζωής» του Ντέιβιντ Χέαρ σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών (βλέπε θέατρα)



by αθηνά τσακαλίδου

Νάε Καρανφίλ



Τιμώμενο πρόσωπο στο τμήμα «Ματιές στα Βαλκάνια» του 48ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και μέλος της κριτικής επιτροπής στο Διεθνές Διαγωνιστικό, είναι ένας γνήσιος εκπρόσωπος του νέου ρουμάνικου κινηματογράφου ο οποίος τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει μια συνεχώς ανερχόμενη δυναμική

Γεννημένος το 1960 στο Βουκουρέστι, είναι ένας από τους πρώτους σκηνοθέτες που δημιούργησαν αυτό που αποκαλείται σήμερα στη Ρουμανία «νέο κύμα», συνδέοντας μάλιστα τη γενιά της δεκαετίας του 1990, της οποίας αποτελεί εκπρόσωπο, με την επόμενη, τη γενιά της νέας χιλιετίας.

Όλοι μιλούν για τη νέα δυναμική γενιά του ρουμάνικου κινηματογράφου, ο οποίος τα τελευταία χρόνια διακρίνεται συνεχώς στα διεθνή φεστιβάλ. Πώς συνέβη αυτό; Μιλάμε για ένα θαύμα το οποίο αναπτύχθηκε βήμα-βήμα μέσα σε μερικά χρόνια, από το 2000 και μετά. Σίγουρα δεν γεννήθηκε μέσα σε μια νύχτα αλλά χτίστηκε πέτρα - πέτρα όπως ένα κτίριο και οπωσδήποτε δεν έγινε συνειδητά. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 δημιουργήθηκε, σ’ αντίθεση με ό,τι συνέβαινε ως τότε, ένα λο-γικό σύστημα για την προώθηση του κινηματογράφου και των σχεδίων που κατέθεταν οι κινηματογραφιστές. Κάθε ένα ή δύο χρόνια γινόταν ένας διαγωνισμός και μια επιτροπή επέλεγε ανάμεσα στα σενάρια που είχαν κατατεθεί αυτά τα οποία θα χρηματοδοτούνταν κατά ένα μέρος. Αυτό το σύστημα, που ισχύει και σε άλλες χώρες, όπως η Γερμανία και η Γαλλία, ήταν ό, τι καλύτερο. Η αλήθεια είναι πως στα πρώτα χρόνια δεν λειτούργησε σωστά αλλά ακόμη κι έτσι, κατάφεραν και γυρίστηκαν μερικές ταινίες. Αρχίζοντας από το 2001, εμφανίζονταν κάποιες ταινίες, μία-δύο το χρόνο. Κάποιοι νέοι σκηνοθέτες, οι οποίοι μόλις είχαν αποφοιτήσει, μπήκαν σε αυτόν τον ανταγωνισμό. Είχαν την τύχη να πρωτοεμφανιστούν περίπου μαζί, χωρίς να έχουν τίποτε κοινό μεταξύ τους, να αποτελούν, ας πούμε, ένα ρεύμα. Ο καθένας ήταν μόνος και ανεξάρτητος από τους υπόλοιπους. Έτυχε, λοιπόν, μια σειρά από ταινίες να εμφανιστούν σε διεθνή φεστιβάλ και να αρχίσουν να κερδίζουν βραβεία.

Ήταν και ευνοϊκό το διεθνές περιβάλλον σε ό,τι ερχόταν από τη Ρουμανία; Ναι, σε αντίθεση με την προηγούμενη δεκαετία. Είχε ανατραπεί η εικόνα της τριτοκοσμικής χώρας, αφού ήδη είχαν γίνει πολλά βήματα και η χώρα βάδιζε προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατάλαβαν όλοι πως είναι μια χώρα στην οποία υπάρχει διανόηση, ιστορία, πα-ράδοση και πολιτισμός. Έτσι και τα φεστιβάλ έγιναν πιο δεκτικά απέναντι στο ρουμάνικο κινηματογράφο, ενώ τα προηγούμενα χρόνια ακόμη και η επιλογή μιας ρουμάνικης ταινίας εθεωρείτο αστείο. Τώρα πλέον η κατάσταση έχει αντιστραφεί εντελώς, θεωρείται σχεδόν απαραίτητο να υπάρχει ταινία ή ταινίες από τη Ρουμανία και επί πλέον να βραβευτεί. Αυτήν η κατάσταση, ό-μως, εμπεριέχει κι έναν κίνδυνο. Τα φεστιβάλ είναι επίμονα, δημιουργούν καμιά φορά με τεχνητό τρόπο, διάφορες μόδες για μια χώρα, όπως έγινε για παράδειγμα τα προηγούμενα χρόνια με το Ιράν, που σχεδόν έχει εκλείψει τώρα ή με το Χονγκ Κονγκ κλπ. Δημιουργούν, λοιπόν μια μόδα, η οποία διαρκεί ένα διάστημα και στη συνέχεια την πετούν στο καλάθι σαν χρησιμοποιημένη χαρτοπετσέτα.

Πώς μπορεί να αποτραπεί κάτι τέτοιο; Για να μη συμβεί το ίδιο, η λύση είναι να διαφοροποιηθεί η προσφορά. Τι εννοώ. Πολλοί νέοι σκηνοθέτες οι οποίοι τώρα εμφανίζονται, βλέπουν τις επιτυχίες των σύγχρονων, όπως ο Κρίστι Πούγιου, ο Κορνέλιου Πορουμπόγιου, ο Κριστιάν Μουντζίου και θέλουν να κάνουν το ίδιο. Κάποιοι δανείζονται στοιχεία από αυτούς, ή τους «κλέβουν» και προσδοκούν στην επιτυχία. Δημιουργείται έτσι μια σειρά από πίσω, σκηνοθετών οι οποίοι κάνουν τα ίδια πράγματα, μιμούνται και προσφέρουν προς πώληση το ίδιο προϊόν. Κάποια στιγμή, εάν συνεχιστεί αυτό, τα φεστιβάλ στο εξωτερικό θα αρχίσουν να βαριούνται το ίδιο φαγητό πρωί, μεσημέρι, βράδυ. Σίγουρα αυτές οι ταινίες έχουν η κάθε μια την αξία της, αλλά εάν δεν αλλάξει το στιλ, κάποια στιγμή θα καταντήσει βαρετό.

Η τελευταία σας ταινία, «Τα υπόλοιπα είναι σιωπή», αναφέρεται στη δημιουργία της πρώτης ταινίας στη Ρουμανία. Είναι ταινία καθαρά ιστορική ή περιέχει και στοιχεία μυθοπλασίας; Είναι βασικά ταινία μυθοπλασίας, η οποία περιλαμβάνει αρκετά πραγματικά γεγονότα. Η ιδέα για την ταινία δεν είναι κάτι καινούργιο. Εδώ και περίπου 25 χρόνια, όταν τελείωσα τη σχολή, και σκεφτόμουν τι θα ήθελα να κάνω, ο κινηματογράφος ήταν ελεγχόμενος, υπήρχε λογοκρισία και γινόταν μόνο 2-3 είδη ταινιών. Ταινίες καθαρά προπαγανδιστικές υπέρ του καθεστώτος, ταινίες ιστορικές, με αρκετούς συμβολισμούς από τους σκηνοθέτες και καμιά φορά μερικές πολιτικές αλληγορίες οι οποίες ήταν τόσο θολές και δυσνόητες που δεν τις καταλάβαινε κανείς. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον δεν μπορούσα να φανταστώ πώς θα μπορούσα να κάνω μια ταινία. Έτσι άρχισα να σκέφτομαι τι θα μπορούσα να κάνω εάν ήμουν ελεύθερος. Και μια από τις ιδέες που μου κατέβηκε ήταν όταν διάβασα ένα βιβλίο για την ιστορία δημιουργίας κάποιων ταινιών. Μια από αυτές ήταν και η ταινία «Η ανεξαρτησία της Ρουμανίας». Διαβάζοντας πώς έγινε εκείνη η ταινία και για τα προβλήματα που αντιμετώπισε ο σκηνοθέτης, μου φάνηκε πολύ διασκεδαστικό να γράψω ένα σενάριο για τις απαρχές του κινηματογράφου σε μια χώρα όπως η Ρουμανία. Αυτό που περισσότερο με ενθάρρυνε ήταν ο ενθουσιασμός εκείνων των ανθρώπων και η συνεργασία με εταιρίες από το εξωτερικό. Δηλαδή ο αγώνας, η πάλη ανάμεσα στους ανεξάρτητους παραγωγούς και στις μεγάλες εταιρίες. Αλλά κράτησε καιρό μέχρι να συγκεκριμενοποιηθεί το σενάριο, δηλαδή από το 1988 που έφυγα από τη Ρουμανία και πίστευα πως δεν θα ξαναγυρίσω ποτέ. Όταν ήμουν στο εξωτερικό θεώρησα ως υποχρέωση να βάλω στο χαρτί την ιδέα και να τη γράψω.

Στην ταινία «Μην κρέμεστε απ’ το παράθυρο» μιλάτε για την εποχή Τσαουσέσκου αλλά το κάνετε με έναν τρόπο τρυφερό και όχι με μίσος. Θα ήθελα να μου μιλήσετε γι’ αυτό. Έκανα την ταινία το 1993, σε μια εποχή που οι άνθρωποι απελευθερώνονταν από την προηγούμενη κατάσταση, και περισσότερο ή λιγότερο υποκριτικά δαιμονοποιούσαν την κατάσταση -όχι πως είχαν άδικο- αλλά το έκαναν με τέτοια υστερία που καταντούσε γελοίο. Εμένα μου φάνηκε πιο ενδιαφέρον να διηγηθώ την εποχή εκείνη όπως την έζησα εγώ και πολλοί άνθρωποι οι οποίοι ποτέ δεν πίστευαν πως μπορούν να έχουν μια διαφορετική ζωή. Κανείς δεν πίστευε πως θα αλλάξουν τα πράγματα στην παγκόσμια πολιτική σκηνή και στη χώρα μας θα είχαμε κάποτε δημοκρατία. Έτσι επέστρεψα στην ψυχολογία την οποία είχαν τότε οι άνθρωποι και σκέφτηκα πως μπορώ να μιλήσω για εκείνη την εποχή αποστασιοποιημένα, με ειρωνεία και όχι για να πω πως ήταν καλύτερα ή χειρότερα.


by στρατος κερσανίδης

Κώστας Παυλίδης

Ο τσιγγάνος τραγουδιστής συνεργάζεται φέτος το χειμώνα με τον απόγονο του μεγάλου μας τσιγγάνου δημιουργού, του Κώστα Χατζή, τον Αλέξανδρο

Ήσουν πολύ μικρός σε ηλικία όταν ήρθε η επιτυχία του «Rom». Πώς αντιμετώπισες τότε την επιτυχία αυτή και πώς την ξεπέρασες; Ένα παιδάκι 12 χρονών όπως ήμουν τότε δεν μπορεί να καταλάβει καν τι είναι επιτυχία, πόσο μάλλον να την εξαργυρώσει, έτσι; Ήμουν τυχερός, αν θέλεις, ή ήταν και μοιραίο που βρέθηκα από πολύ μικρός κοντά στον Μάνο Χατζιδάκι. Μετά το «Rom» έγινε το πρώτο μου συμβόλαιο στην εταιρεία του Μάνου Χατζιδάκι, τον «Σείριο». Αυτό με σημάδεψε… Ήμουν σαν απλός θεατής, ένα μικρό παιδάκι που κάθεται και τα παρατηρεί όλα. Εισέπραττα ό,τι μου ερχόταν ως δέκτης… Η επιτυχία ήρθε αργότερα, η μερική αναγνωρισιμότητα…

Πόσο διαφορετικός νιώθεις σήμερα από εκείνον των προηγούμενων δεκαετιών; Μετά από είκοσι χρόνια σχεδόν και μετά από τόσες εμπειρίες, έχω κατασταλάξει στο μυαλό. Αισθάνομαι ευτυχισμένος και ικανοποιημένος με όλα αυτά που έχω κάνει μέχρι στιγμής, λίγα και καλά. Έχουν αλλάξει όμως πολύ τα πράγματα γενικά από τότε, έχουν έρθει τα πάνω-κάτω. Δεν είναι τόσο αγνά όπως ήταν…

Ποια είναι η κυριότερη ανταμοιβή που πήρες από το ελληνικό τραγούδι; Οι συνεργασίες κι οι γνωριμίες που έχω κάνει. Την πρώτη φορά που τραγούδησα σε μαγαζί ήμουν 17 χρονών, με την Ελέ-νη Τσαλιγοπούλου. Εκεί τη γνώρισα, ε-κεί και τον Αντώνη Απέργη ο οποίος έχει γράψει σχεδόν όλα μου τα τραγούδια. Έτσι γνώρισα και καλούς μουσικούς, την αφρόκρεμα από παλιά, τον Ηρακλή Βαβάτσικα, τον Κώστα Καλδάρα, τον Θοδωρή Κοτεπάνο κι άλλους. Ξεκίνησα με τις καλύτερες προϋποθέσεις.

Σ’ ενδιαφέρει η τσιγγάνικη μουσική; Έτσι κι αλλιώς δεν μπορώ να την διώξω από πάνω μου. Kάποιες φορές ήθελα παλιά να πω τραγούδια στα τσιγγάνικα αλλά δεν ήθελε ο manager μου τότε, ήμουν μικρός βλέπεις. Έχω βάλει τραγούδια σε 2 δίσκους, όπως ένα από μια συναυλία του 1992 «Οι δικοί μας τσιγγάνοι», με διάφορους τσιγγάνους της Ελλάδας, όπου είπα το «Jastar amenge dur» που έγινε κι επιτυχία. Δεν υπάρχουν και πολλά τσιγγάνικα τραγούδια. Ανάλογα τι έχει ο καθένας μέσα του γράφει…

Πού βρίσκεσαι δισκογραφικά και συναυλιακά; Έχω κυκλοφορήσει τρεις προσωπικούς δίσκους κι έναν πρόσφατα με την Λιζέτα Καλημέρη, το «Νύχτα με αστέρια» όπου λέμε ο καθένας από τα μισά τραγούδια που έχει γράψει ο Αντώνης Απέργης. Έχω κάνει αρκετές συμμετοχές και δισκογραφικές συνεργασίες. Έχω επιλέξει τα τελευταία χρόνια και κάνω λίγα, επιλεκτικά πράγματα, δεν θα κάνω πολλές συναυλίες κι αυτές σε μικρούς χώρους. Έχω βαρεθεί σε όλα αυτά τα χρόνια την ψευτιά, δύσκολα βρίσκεις ανθρώπους που μυρίζουν το ίδιο άρωμα, που ταιριάζουν τα χνώτα σου. Είναι σαν να διαλέγεις τους φίλους σου. Έχω δει πολλά κι έχω απογοητευτεί.

info: Πλατώ,

Γ. Αγγέλου 14,

Τ: 2310 321389,

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου



by χρηστος μιχαλέρης

Γιώργος Τσακίρης «Τέχνης Ασκήσεις στη Βιολογία»

Γιώργος Τσακίρης

«Τέχνης Ασκήσεις στη Βιολογία»

στο Α.Π.Θ.

Ακούγοντας την έκφραση «ραντεβού στον Τσακίρη» όπως και την «ραντεβού στον Ζογγολόπουλο» οι περισσότεροι συντοπίτες μας θα κοιτούσαν με εκείνο το απορημένο βλέμμα… ενώ σίγουρα όλοι έχουμε περάσει αμέτρητες φορές μπροστά από τους Περιστερώνες του Γιώργου Τσακίρη που από το 1995 βρίσκονται στην Πλατεία ΧΑΝΘ της πόλης μας

Στην έκθεση του Γιώργου Τσακίρη, που παρατάθηκε μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου, στο Τμήμα Βιολογίας του Α.Π.Θ., η φύση και το καλλιτεχνικό έργο απασχολεί για ακόμη μια φορά τον γνωστό καλλιτέχνη, καθηγητή της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, στο πλαίσιο των 42ων Δημητρίων.

Με σκοπό να αποδώσει εικαστικά βιολογικές λειτουργίες, με έργα-κατασκευές, ο καλλιτέχνης σχοινοβατεί, στη μεταμοντέρνα εποχή του, μεταξύ δύο τόσο διαφορετικών πεδίων: της Τέχνης και της Βιολογίας.

Η έκθεση πραγματοποιήθηκε με τη συνεργασία δύο καθηγητών του Τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ Βασίλη Μιχαηλίδη και την Αλεξάνδρα Στάικου, που ειδικεύονται σε θέματα προσαρμογής των οργανισμών στο περιβάλλον και συνέβαλλαν στην αρμονική απόδοση των βιολογικών λειτουργιών για την παραγωγή του εικαστικού έργου του καλλιτέχνη.

Κεντρικοί άξονες είναι οι οργανικές και βιολογικές λειτουργίες, οι οποίες από μόνες τους περιλαμβάνουν μια τόση αυτάρκεια διαδικασίας και ζωής σε σχέση προς το ανθρώπινο βλέμμα, ώστε ο καλλιτέχνης να μην αισθάνεται την ανάγκη να τις αναπαραστήσει με ακίνητα ζωγραφικά μέσα, αλλά αντίθετα να έχει τη διάθεση, όλο και περισσότερο, να τους αποδώσει τη φυσική τους αυτονομία. Η ίδια η φύση είναι για τον Τσακίρη το αντικείμενο. Ο καλλιτέχνης γενικότερα στη δουλειά του με εγκαταστάσεις, περιβάλλοντα, land art, process art, συνδεδεμένα με ποικιλομορφία με ένα υποδόριο εννοιολογικό ιστό, προτείνει μια ιδιαίτερη σχέση της τέχνης με τη φύση.

Η φύση και η διαδικασία της δημιουργίας όπως απελευθερώνουν και λυτρώνουν τον δημιουργό κατά τη διάρκεια της γέννας, για παράδειγμα, έτσι λυτρωτικά λειτουργούν και για τον καλλιτέχνη που λέει: «αν και φοβάμαι το νερό και δεν κολυμπώ ποτέ το βράδυ, όταν κυλά κάτω από τα πόδια μου τη στιγμή που ποτίζω ξεδιψώντας το φυτό και δίνοντάς του το απαραίτητο στοιχείο για ζωή, τότε τα συναισθήματα είναι απερίγραπτα…».

Τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η στιγμή της αναπαραγωγής και σχολιάζοντας τι τον ελκύει σ’ αυτό επεξηγεί: «Τι είναι αυτό που με ελκύει… μάλλον είναι η προσμονή του θανάτου, ξέρω ότι το απρόοπτο της ζωής θα συμβεί. Φοβάμαι το θάνατο, βλέπω να γερνώ και τρομάζω… Βλέποντας τον κύκλο της ζωής και το θάνατο κατάματα μέσα από το έργο μου, ησύχασα… όταν βοηθήσεις να φυτρώσει ένα δεντράκι και το κανακέψεις με τρυφερότητα και αυτό καρποφορήσει, η ευφορία που νιώθεις φτάνει στα όρια της ηδονής…».

info: Τμήμα Βιολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου

Διάρκεια έκθεσης έως 23 Δεκεμβρίου 2007

1. Εγκαινιάζεται στις 30/11 η έκθεση αρχειακού υλικού «Βασίλης Καλαφάτης (1869-1942)»-Σελίδες από την ιστορία της μουσικής της Διασποράς στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ. Μέχρι τις 31/1/2008. Τ: 2310 991610

2. Εγκαινιάζεται στη 1/12 η έκθεση φωτογραφιών της Ελένης Μπεντίλλα-Κακαράτσιου στη Δημοτική πινακοθήκη Θέρμης. Μέχρι τις 9/12. Τα έσοδα της έκθεσης θα διατεθούν στους Γιατρούς του Κόσμου. Τ: 2310 463423

3. Εγκαινιάζεται στη 1/12 η έκθεση «Αντανακλάσεις» της Πηνελόπης Βαλτής στην αίθουσα τέχνης Tsatsis Projects/ArtForum, παράλληλα με την ατομική έκθεση του Ανδρέα Τσορτανίδη με τίτλο «Μελιφέρα». Μέχρι τις 22/12. Τ: 2310 257552

4. Εγκαινιάζεται στις 2/12 η έκθεση του Γιώργου Μπογιατζίδη «A kingdom in pieces» στο café Cofix με έργα εμπνευσμένα από έργα μεγάλων ζωγράφων της αναγέννησης και του μπαρόκ. Μέχρι τη 1/1/2008. Τ: 2310 250011

5. Εγκαινιάζεται στις 3/12 η έκθεση «Νο name» στην οποία 40 περίπου εικαστικοί παρουσιάζουν στη γκαλερί TinT έργα μικρών διαστάσεων. Μέχρι τις 5/1/2008.

Τ: 2310 235689

6. Εγκαινιάζεται στις 4/12 η έκθεση της Τασίας Σέμψη -Παπαβασιλείου με γυάλινες συνθέσεις και κατασκευές και γυάλινα περίτεχνα κοσμήματα στο Κέντρο Ιστορίας μέχρι 12/12. Τ: 2310 264668

7. Εγκαινιάζεται στις 5/12 η αναδρομική έκθεση του Δημήτρη Κοντού (1931-1996) στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Μέχρι τις 30/1/2008. Τ: 2310 240002

8. Μέχρι τις 12/12 θα διαρκέσει η έκθεση χαρακτικών του αιγυπτίου καλλιτέχνη Hatem El Helw στην Κάζα Μπιάνκα. Τ: 2310 427555



by μαρία κενανίδου

Η «αγχωμένη» γενιά

Αναμφισβήτητα κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός όσον αφορά στον τρόπο σκέψης του και τη συμπεριφορά του. Διαφαίνονται όμως κάποιες γενικές τάσεις που μας επιτρέπουν να μιλάμε για τα χαρακτηριστικά μίας γενιάς


Ψάχνοντας στο «βυθό» του internet, βρήκα μία έρευνα που, πέρα από το ότι είναι ενδιαφέρουσα, φαίνεται να ήταν άκρως κοπιαστική ως προς την υλοποίησή της. Η έρευνα «Η Νέα Γενιά στην Ελλάδα σήμερα» (Μάιος 2005), που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ και την Εταιρεία Δημοσκοπήσεων ALCO για λογαριασμό της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς επιχειρεί να απαντήσει στα εξής ερωτήματα: Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της ελληνικής νεολαίας σήμερα; Ποιες πεποιθήσεις και ποιες αξίες έχουν οι νέοι και οι νέες; Ποια προβλήματα βιώνουν καθημερινά; Τι τους απασχολεί και με ποια διάθεση ατενίζουν το μέλλον;

Η έρευνα αναπτύχθηκε σε τρεις διαστάσεις: (1) Ποσοτική-δειγματοληπτική έρευνα, (2) Ποιοτική έρευνα, (3) Σύνθεση και επεξεργασία των αποτελεσμάτων σε ενιαίο κείμενο. Στην πρώτη φάση του ερευνητικού προγράμματος ακολουθήθηκε η εμπειρική μεθοδολογία με την τεχνική του ερωτηματολογίου. Έλαβε λοιπόν χώρα πανελλαδική ποσοτική-δειγματοληπτική έρευνα. Το μέγεθος του δείγματος ανήλθε σε 1.600 άτομα που επιμερίζονται σε τρεις ηλικιακές κατηγορίες: 15-17, 18-24 και 25-29 ετών. Σε μια δεύτερη φάση διενεργήθηκαν 18 ανοικτές συνεντεύξεις βάθους. Τα ευρήματα του ποσοτικού και του ποιοτικού τμήματος της έρευνας συναναλύθηκαν και ερμηνεύθηκαν από κοινού.

Γενικά χαρακτηριστικά: Από την έρευνα προκύπτει ότι η μεγάλη πλειονότητα των νέων διαμένει σε αστικές περιοχές (73.1%) με προεξάρχουσα την περιφέρεια της πρωτεύουσας, και χαρακτηρίζεται από τη σαφή υπεροχή του μέσου μορφωτικού επιπέδου (66.3%). Προέκυψε επίσης ότι οι περισσότεροι νέοι ζουν με τους γονείς τους (68.0%) και είναι, βεβαίως, ανύπαντροι/ες (86.7%). Στην κατηγορία όσων διαμένουν με τους γονείς τους ανήκει πάντως και το 30% των παντρεμένων. Ως προς την απασχόληση, οι νέοι μέχρι 29 ετών στην Ελλάδα σήμερα είναι σχεδόν κατά το ήμισυ ενταγμένοι αφενός στην εκπαιδευτική διαδικασία (μαθητές, φοιτητές κ.λ.π.), αφετέρου στην παραγωγική διαδικασία. Το ποσοστό των ανέργων είναι περίπου ίδιο με το επίσημο ύψος της ανεργίας στην Ελλάδα.

Νέες τεχνολογίες: Στη χρήση νέων τεχνολογιών εκτός της κινητής τηλεφωνίας, της οποίας η διείσδυση είναι γενικευμένη και ισομερώς κατανεμημένη, παρατηρείται μια συστηματική υπεροχή του κέντρου έναντι της περιφέρειας και των πλέον μορφωμένων έναντι των λιγότερο μορφωμένων. Από την άποψη της εξοικείωσης με τη σύγχρονη τεχνολογία, παρατηρείται πως ηλεκτρονικό υπολογιστή χρησιμοποιεί το 62.5% και πρόσβαση στο διαδίκτυο δηλώνει πως έχει το 47.8% των νέων, ενώ το 78.2% των ερωτώμενων βλέπει καθημερινά τηλεόραση έως τρεις ώρες.

Ανασφάλεια και άγχος: Όπως προκύπτει από τα ευρήματα της έρευνας, η ελληνική νεολαία συλλαμβάνει τον κόσμο γύρω της υπό το πρίσμα της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας, που δικαιώνει τον χαρακτηρισμό της από προγενέστερες έρευνες της ΓΓΝΓ ως «αγχωμένης γενιάς». Τούτο επιβεβαιώνεται από την κλίμακα απελπισίας που χρησιμοποίησε η ερευνητική ομάδα (Beck Hopelessness Scale - BHS). Η συνολική μέση τιμή είναι 4.3 (ελαφρά απελπισία). Η τιμή αυτή είναι αξιοπρόσεκτη καθώς, σε σχέση με άλλους νεανικούς πληθυσμούς, κυμαίνεται σε σχετικά υψηλό επίπεδο. Σχετικώς αξιόλογα ποσοστά του δείγματος (από 17.8% έως 27.3%), παρουσιάζουν σταθερότητα στην απαισιοδοξία, πιστεύουν ότι συστηματικά χάνουν τις ευκαιρίες στη ζωή και δεν περιμένουν να επιτύχουν αυτά που θέλουν, ενώ περίπου το 1/3 των νέων δεν αισθάνονται ιδιαίτερα τυχεροί/ές. Ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης του μέλλοντος τα αποτελέσματα είναι μάλλον ανησυχητικά, καθώς οι μισοί σχεδόν από τους νέους και νέες της χώρας βλέπουν το μέλλον ασαφές και αβέβαιο. Πάντως, το βασικό θέμα που απασχολεί, προβληματίζει και φοβίζει τους νέους σε όλες τις ηλικιακές ομάδες είναι η εξασφάλιση δουλειάς. Σε αυτό το πλαίσιο, το ερευνητικό πρόγραμμα επιδίωξε την καταγραφή των προσδοκιών των νέων από το επάγγελμά τους. Στην πρώτη θέση των απαντήσεων συναντούμε το χρήμα (38.9%). Ακολουθεί η ασφάλεια (25.3%), που δικαιολογεί την προτίμηση πολλών νέων για εργασία στον δημόσιο τομέα και επίσης αντανακλά ψυχολογικά το φάσμα της ανεργίας.

Οικογένεια και φιλικό περιβάλλον: Από την έρευνα προέκυψε ότι η οικογένεια προβάλλεται ως η πλέον σημαντική αξία. Αποτελεί δε ένα είδος «βασικού καταφυγίου» για το νέο άτομο. Ειδικότερα, σε μια δεκαβάθμια κλίμακα, η οικογένεια αξιολογείται με 9.4, ο έρωτας με 8.9, η φιλία και η γνώση με 8.8, το χρήμα με 7.9, η καριέρα με 8.3, η διασκέδαση με 8.2, και η θρησκεία με 7.8. Παράλληλα, ένα μεγάλο ποσοστό των νέων δηλώνουν ότι συχνά νιώθουν μόνοι και ότι θα ήθελαν να είχαν περισσότερους φίλους (39.2% και 37.2% αντιστοίχως).

Το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον: Οι περισσότεροι νέοι στην Ελλάδα σήμερα (59.3%), εκτός από τις τυπικές κοινωνικές υποχρεώσεις, εκκλησιάζονται μόνο στις μεγάλες θρησκευτικές γιορτές. Όμως είναι γνωστό ότι -στο Ορθόδοξο πλαίσιο- η συχνότητα εκκλησιασμού δεν αποτελεί ασφαλές κριτήριο θρησκευτικότητας. Το ενδιαφέρον είναι ότι ενώ η εμπιστοσύνη στην εκκλησία ως θεσμό εμφανίζεται αρκετά υψηλή, ο εκκλησιασμός ως πρακτική συγκεντρώνει μάλλον χαμηλή συχνότητα. Για το σχηματισμό μιας πληρέστερης εικόνας, επιχείρησαν οι ερευνητές να ελέγξουν επιπλέον την πίστη των νέων σε ένα κεντρικό σημείο αναφοράς του Χριστιανισμού, την ανάσταση των νεκρών: σχεδόν το ήμισυ (44%), φαίνεται να μην πιστεύει σε αυτό το βασικό αξίωμα της Ορθοδοξίας.

Πολιτική και πολιτικοί: Με τη θέση ότι υπάρχει διαφθορά στη δημόσια ζωή συντάσσονται απόλυτα ή σχεδόν απόλυτα περίπου οι εννέα στους δέκα νέους (86.5%). Ενώ, όσον αφορά στην πολιτική αυτο-τοποθέτηση των νέων, η πλειονότητά τους (44.1%) τοποθετείται στο κέντρο του άξονα Αριστεράς-Δεξιάς. Για να διαβάσετε την τελική έκθεση του έργου επισκεφτείτε το site της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς, www.nea genia.gr (Έρευνες Γ.Γ.Ν.Γ.)


by αθηνά τσακαλίδου

ΛΥΣΕΙΣ & ΝΙΚΗΤΕΣ

Λύσεις

τεύχους 26/10

• Ο μπαμπάς μου για το βήχα που είχε πήρε ένα μωβ χάπι και ήπιε γιασεμί.

• Η μαμά μου για το συνάχι που είχε πήρε ένα πράσινο χάπι και ήπιε φλαμούρι.

• Ο αδερφός μου για το πονοκέφαλο που είχε πήρε ένα ροζ σιρόπι και ήπιε μαντζουράνα.

• Ο ανιψιός μου για τη διάρροια που είχε πήρε ένα άσπρο σιρόπι και ήπιε χαμομήλι.

• Η νύφη μου για το πυρετό που είχε πήρε ένα κίτρινο χάπι και ήπιε θυμάρι.

Νικητές

τεύχους 26/10

Ρένα Σαπουντζή, Κιάτου Σοφία Αμπατσόγλου Ελένη, Καραλιόλιος Βασίλης, Ελένη Ζτάλιου, Ρεβενάκης Θοδωρής, Μελίνα Τάσσου, Γεκτίδου Σεβαστή, Γαρουφαλίδου Σοφία, Δρένου Άννα, Τόνια Τζεμανάκη, Ασλανίδου Όλγα, Χρήστος Σαραγιώτης, Παλησίδου Στρατούλα, Γεωργία Αλμπάνη, alexis98 @mycosmos.gr, Αλμπανίδου Στέλλα, Κατερίνα Βουτσινά, Βίκυ Κουτούλη, Αθηνά Τελλίδου, Ιωάννα Ξακουστού, Βαγγέλης Πετρίδης, Γεωργίου Βασίλης, zouzounitsasou@hotmail.com, Αχιλλέας Αρσλάνογλου, Κασίμης Αθανάσιος, Ντούμα Μαρία, Παπαδοπούλου Σωτηρία, Κερτίκη Αναστασία, Ειρήνη Λεβέντη, Αριστείδης Καραμάνος, animus_sano@hot mail.com, pavlina83@yahoo.com, Μπάμπης Σταματιάδης, Γεωργία Κατσαούνη, Τσιακιρίδης Παναγιώτης, Μανουσαριδου Σάντυ, Γιάννης Βασιλειάδης, Μανώλης Τζανιδάκης, Κιορπές Γιώργος, Γραμμαλίδης Νίκος, fin04159@uom.gr, Χρήστος Ζιέλκας, Ελένη Λαζαρίδου, Χριστίνα Τοζακίδου, Αναστασία Χριστοδούλου, Γούναρη Πηνελόπη, Κουστελίδης Σάββας, Λαμπρινή Μαλλετζίδου,vitalios888@mail.gr

Tα ονόματα που σημειώνονται με το κόκκινο χρώμα κερδίζουν από ένα cd. Για να παραλάβετε το δώρο σας επικοινωνήστε μαζί μας στο τηλέφωνο 2310 288277, από τη Δευτέρα 3/12 έως και την Παρασκευή 7/12 από τις 10.00 έως τις 18.00



by χάιντι

ΖΩΔΙΑ 30-7 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

ΚΡΙΟΣ

Αυτές τις μέρες δεν έχετε καθόλου διάθεση για δουλειά. Κάποια εμπόδια όμως θα σας βάλουν και πάλι στο κλίμα της σκληρής δουλειάς στο τέλος της εβδομάδας. Το άγχος σας επηρεάζει αρνητικά τα αισθηματικά σας και ίσως θα ’πρεπε να ελέγχετε περισσότερο τις αντιδράσεις σας.

ΤΑΥΡΟΣ

Η υγεία σας και η φυσική σας κατάσταση θα σας απασχολήσουν τις πρώτες μέρες του μήνα αυτού. Οι αδέσμευτοι κάνετε γνωριμίες που πιθανότατα θα οδηγήσουν σε σχέση και οι γιορτές θα σας βρουν δεσμευμένους. Οι σχέσεις σας με τους ανωτέρους σας βελτιώνονται αισθητά.

ΔΙΔΥΜΟΙ

Όλες αυτές οι εκκρεμότητες που εδώ και καιρό αγνοείτε επιδεικτικά, εμφανίζονται στο δρόμο σας και σας ζητούν άμεση επίλυση. Βρίσκετε νέους κώδικες επικοινωνίας με το ταίρι σας κι αυτό σας ανανεώνει. Κάντε ένα διάλειμμα από τις επαγγελματικές υποχρεώσεις για ν’ ανακτήσετε δυνάμεις

ΚΑΡΚΙΝΟΣ

Η σωστή επικοινωνία θα αποφέρει τα αποτελέσματα που περιμένατε και θα σας χαλαρώσει τις πρώτες μέρες του μήνα. Οι αδέσμευτοι διστάζετε να ανοίξετε τα χαρτιά σας στο πρόσωπο που σας ενδιαφέρει. Στο τέλος της εβδομάδας μια ευχάριστη έκπληξη σας περιμένει στη δουλειά

ΛΕΩΝ

Τα οικονομικά σας δεν είναι και τόσο ιδανικά αυτό το διάστημα. Μην προσπαθείτε άδικα να συντηρήσετε μια κατάσταση στα αισθηματικά η οποία είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να τραβήξει άλλο. Έκτακτες εργασίες σας βγάζουν εκτός προγράμματος στα επαγγελματικά.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ

Οι νέες ιδέες και το πολύ καλό κλίμα που υπάρχει γενικότερα στη ζωή σας αυτό το διάστημα, σας κάνουν πολύ αισιόδοξους. Όσο πιο όμορφα φερθείτε στο ταίρι σας, τόσο καλύτερα θα νιώσετε απέναντι στον εαυτό σας. Αρχίζετε από τώρα το σχεδιασμό του νέου έτους στα επαγγελματικά.

ΖΥΓΟΣ

Μην αμελείτε πράγματα που πρέπει να κάνετε γιατί κάποιο από αυτά θα σας προκαλέσει μεγάλο πρόβλημα. Ευνοείστε πολύ στο τέλος της εβδομάδας. Έχετε φορτωθεί πολλές ευθύνες μέσα στη σχέση σας κι αυτό σας φορτίζει συναισθηματικά. Υπενθυμίστε στο ταίρι σας τη θέση του.

ΣΚΟΡΠΙΟΣ

Έχετε αποφασίσει να περνάτε όσο περισσότερο χρόνο μπορείτε με τους φίλους και την οικογένειά σας και ετοιμάζετε εκπλήξεις. Οι πρώτες μέρες του μήνα σας δίνουν πολλές ευκαιρίες να προχωρήσετε περισσότερο στον αισθηματικό τομέα και στη διεκδίκηση του προσώπου που σας ενδιαφέρει

ΤΟΞΟΤΗΣ

Διαφωνίες προκύπτουν με τους ανώτερους σας στον επαγγελματικό τομέα. Διαφωνίες που πιθανόν να οδηγήσουν και σε οριστική ρήξη. Προβλήματα όμως προκύπτουν και στον αισθηματικό τομέα. Στο τέλος της εβδομάδας κάποιο φιλικό σας πρόσωπο σας προσφέρει μεγάλη βοήθεια.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ

Οι πρώτες μέρες του μήνα δεν είναι και πολύ ευνοϊκές, γι’ αυτό αφήστε για αργότερα αυτά που θέλετε να κάνετε και σχετίζονται κυρίως με τα οικονομικά σας. Αναπάντεχες συναντήσεις ταράζουν τα νερά στην ήρεμη μέχρι τώρα συναισθηματική σας ζωή και σας βάζουν σε περιπέτειες.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ

Στα επαγγελματικά φαίνεται ότι έχετε στρέψει την προσοχή σας αυτό το μήνα. Θεωρείτε ότι σας αξίζει μια προαγωγή. Μην κρατάτε στη ζωή σας σχέσεις που δεν έχουν τίποτα να σας προσφέρουν. Στα μέσα της εβδομάδας προσπαθήστε να προσεγγίσετε το πρόσωπο που σας ενδιαφέρει.

ΙΧΘΕΙΣ

Θέλετε να βάλετε τη ζωή σας σε μια τάξη, έστω και τον τελευταίο μήνα του έτους. Αυτές τις μέρες μην έρθετε σε συμφωνίες και μείνετε μακριά από νομικά έγγραφα. Οι αδέσμευτοι παίρνετε πρωτοβουλίες επιτέλους, ενώ οι δεσμευμένοι προσπαθείτε να ισορροπήσετε τη σχέση σας.



by μάνια δούρου