Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ 1 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

O άνεμος της πόλης


Είχα αποφασίσει να ανέβω στη κορυφή του. Το νησάκι που οι ντόπιοι ονομάζανε Νικουριά απείχε μόλις 10 λεπτά με τη βάρκα από την απέναντι ακτή της Αμοργού. Η υπόλοιπη παρέα θα κολυμπούσε στις αμμουδιές του. Από τις 10 το πρωί ξεκίνησα την ανάβαση. Χρειάστηκαν 4 ώρες ελιγμοί ανάμεσα στα τσαλιά και ισορροπία πάνω στις πέτρες. Πέρα από τα όρια μου, αν αναλογισθώ ότι καμιά σχέση δεν έχω με το άθλημα. Ήταν όμως μια εσωτερική παρόρμηση που με τραβούσε. Τα μυστήρια της Αμοργού, χασκογελούσα από μέσα μου ανεβαίνοντας. Εκείνος ο παράξενος που τα λέγαμε χθες στα τσίπουρα, υποστήριζε ότι είναι το δεύτερο ή το τρίτο ενεργειακό σημείο στο κόσμο, δεν θυμάμαι.

Δεν θα κάνω καν την απόπειρα να περιγράψω όσα ένιωσα όταν επιτέλους έφθασα στην κορυφή. Είμαι εμφανώς κατώτερος των περιστάσεων. Μόνος με το δεξί πόδι να πατάει στη μια και το αριστερό στην άλλη πλευρά του μικρού νησιού. Αν περιεστρεφες το βλέμμα 360 μοίρες μόνο κομμάτια γης και θάλασσα θα έβλεπες ότι τριγυρνούσαν.

Ποιος είσαι.... σκεφτόμουν, τι ζητάς εδώ πάνω...

Σιωπηλά με μια μεταλλική λάμα που την είχα καβατζάρει από ένα καρνάγιο άρχισα να σκάβω. Με δυσκολία άνοιξα μια λακκούβα. Έβγαλα από τη τσέπη μου ένα μικρό αντικείμενο και σχεδόν με ανακούφιση το σκέπασα με πέτρες και τα χώματα. Μια από τις χαζές συμβολικές κινήσεις που κάνεις στη ζωή σου. ‘Ισως το ίδιο ανόητη και ιερή όπως όταν πετάς ένα αναμνηστικό που σε έδενε με κάποιο αγαπημένο πρόσωπο, ή όταν φιλάς ευλαβικά ένα κομμάτι πανί, ή ένα κομμάτι ξύλο που συμβολίζει μια σημαία, μια θρησκεία.

Μια μικρή τελετή χωρίς μάρτυρες σκέφτηκα και ρίγησα. Δεν ήταν σχήμα λόγου, ήταν ένα διαπεραστικό ρίγος αυτό που διαπέρασε το κορμί. Ήμουν μόνος, ώρες απόσταση από τους παραθεριστές του καλοκαιριού. Κανείς δεν μπορούσε να ξέρει...

Ο άνεμος απειλητικά άρχισε να βουίζει μέσα στο κεφάλι μου. Φωνές, κλάματα, γέλια, τραπέζια γιορτινά, μια κηδεία, υποσχέσεις, παραβάσεις, βύσσινο γλυκό, μια μηχανή στο καλοκαίρι να γυρνά χαμένη στους δρόμους, παλιοί έρωτες, το σπίτι που γεννήθηκα, ο παππούς στην Αθήνα, όλα με απίστευτη ταχύτητα να εναλλάσσονται.

Την ίδια ακριβώς ανατριχίλα ένιωσα σήμερα 10 χρόνια μετά. Ξημερώματα 7.34 ο ήλιος ανατέλει. Βγήκα στο μπαλκόνι με την ελπίδα να φυσήξει να καθαρίσει λίγο το κεφάλι μου που βούιζε. Η πόλη ξυπνούσε, τα πλοία δεν είχαν σβήσει τα φώτα τους και άρχισα να ριγώ.

Φυσούσε ένα αέρας πιο καθαρός από τη λευκότητα των πάγων. Από αυτούς που βγάζουν τα πλοία από τη ρότα τους και καθυστερούν τα πουλιά στα ταξίδια τους. Σορόκος, νοτιοανατολικός που αν τον αγνοήσεις μπορεί να στα κάνει όλα λαμπόγυαλο. Αναρωτήθηκα... Πως μπορεί ο αέρας να επηρεάσει, να ξέρει, να καταλαβαίνει.

Οι άνθρωποι βλέπουν τα πράγματα καθαρά λέει μια φίλη, όταν φυσά και η ατμόσφαιρα ηλεκτρίζεται. Το ίδιο εύκολα που παρασέρνει τα μαλλιά μιας γυναίκας, κουβαλά μαζί του χιλιάδες εικόνες που έχουμε ζήσει, σε άλλους καιρούς, άλλες ζωές. Στιγμές που πιστέψαμε ότι έχουν διαγραφεί ή που ποτέ δεν κατάφεραν να εισχωρήσουν στις μνήμες μας.

Ο αέρας διανύει χιλιόμετρα για να μεταφέρει ένα άγγιγμα από κάποιο άλλο παρελθόν. Ανάπνεα, αισθανόμουν, σκεφτόμουν χιλιάδες πράγματα. Ότι ζήσαμε, ποτέ δεν παύει να υπάρχει. Εκείνη την ώρα αυτή η σκέψη ήταν που μου έδωσε να καταλάβω πως ήμουν ζωντανός. Πήρα βαθιά ανάσα και τη κράτησα.

Θυμάμαι πως όταν ήμουν μικρός κρυβόμουν κάτω από τις κουβέρτες όταν ο Βαρδάρης ξέσπαγε στα παλιά παραθυρόφυλλα βροντώντας άγρια για να μπει μέσα. Η γιαγιά μου χάιδευε τα μαλλιά και μου ψιθύριζε στο αυτί: «Μη φοβάσαι τον άνεμο, γιατί δεν είναι τίποτε άλλα παρά ...ένα τεράστιο μπαλόνι που ξεφουσκώνει»

Μέχρι να κατέβω είχε αλλάξει ο καιρός. Φυσούσε ένας λίβας αφρικάνικος που δεν επέτρεπε φλυαρίες. Χαμογέλασα.... Η Κατερίνα, ο Αλέκος, η Μελίνα, στην επιστροφή μου με υποδέχτηκαν με δεκάδες ερωτήσεις του τύπου, τι έγινε, τι κατάλαβες που τόσες ώρες ταλαιπωρείσαι. Βούτηξα στη θάλασσα και απομακρύνθηκα από την παραλία με μια σκέψη κολλημένη με τσίχλα στα μυαλά μου.

Τα δυνατά συναισθήματα είναι πάντα βουβά. Δεν περιγράφονται, δεν μιμούνται ήχους, δεν απολογούνται, δεν ξεφωνίζουν και κυρίως δεν έχουν να δώσουν σε κανέναν εξηγήσεις.

Τι σχέση μπορεί να έχει ο άνεμος της πόλης με αυτόν του νησιού?

Μισόκλεισα τα μάτια μου στο μπαλόνι, έτσουζαν από την αϋπνία. Όταν τα άνοιξα έβλεπα λαμπερές γραμμές στο μισοσκόταδο! Πήγα να φοβηθώ... «Σιγά...» μου ψιθύρισε ο άνεμος. «Μην ανησυχείς. Πεφταστέρια είναι. Ξέφυγαν από τον Αυγουστιάτικο ουρανό και σουλατσάρουν στην πόλη. Σας επισκέπτονται τις μέρες που αποκαλείτε Αλκυονίδες».

Τα συναισθήματα είναι η φωνή του σύμπαντος που ξεφυσάει την αγωνία του. Και είναι ίδια με αυτή που κρύβει ένα λάστιχο που ξεφουσκώνει στην άσφαλτο έχοντας την μεγαλειώδη ένταση που φανερώνουν οι πνιχτοί αναστεναγμοί μιας γυναίκας που χαϊδεύεται στα όνειρα της από έναν φανταστικό εραστή.

Θα με νομίζετε για μουρλό αλλά δεν είμαι. Οι άνεμοι της πόλης δεν είναι σιωπηλοί. Όταν έχεις αφήσει κάποιες χαραμάδες και ρωγμές, κάποιος αέρας με διαβολική ακρίβεια θα στοχεύσει πάνω τους και θα μπουκάρει μέσα. Κάποιος που δεν προκαλεί, δεν υπαινίσσεται, δεν συγκαλύπτει αλλά αποκαλύπτει τις μύχιες και ανομολόγητες στιγμές μας.

30.01.08.13.23

by σπύρος σαρανταένας

Σχετικά με τον Πάμπλο Πικάσο


Ήθελε τη σόμπα στο ατελιέ του πάντα αναμμένη. Τα καλοκαίρια προτιμούσε τις πιο ζεστές και ηλιόλουστες περιοχές. Γι’ αυτό, από μια ηλικία και μετά, το πρόσωπ’ο του είχε εκείνο το μπρούτζινο χρώμα που έκανε κοντράστ με τα λιγοστά κατάλευκα μαλλιά του. Αγαπούσε το φως, γι’ αυτό και γερνούσε ωραία.

Δεν έμαθε ποτέ του να διαβάζει και να γράφει σωστά, ήταν δυσλεκτικός. Αλλά μπορούσε να ζωγραφίζει τα πάντα, σαν να ήταν μοναδικά. Κι εκείνα τα καρφιά, που κάρφωνε κάποτε στους τοίχους του Μπατώ - Λαβουάρ, παρέμειναν μετά από σαράντα χρόνια ακόμη εκεί, καρφωμένα.

Επέμενε ότι ένας πίνακας που απεικόνιζε ένα μάτσο πράσα, έπρεπε να μυρίζει πράσα! Αλλά τα πράσα, τα ωμά πράσα, δεν μυρίζουν τίποτα, μόνο τα σοταρισμένα, τα μαγειρεμένα πράσα, μυρίζουν σαν πράσα. Όχι πως τον ένοιαζε αυτό…

Έκλεβε εικόνες από παντού, και ιδέες για εικόνες, ακόμη και από το δρόμο, όταν έβγαζε για βόλτα το σκύλο του. Έλεγε ότι ήταν συλλέκτης εικόνων, εικόνων που θαύμαζε πρώτα και μετά τις ζωγράφιζε, και ύστερα… ξαναζωγράφιζε αυτό που είχε πριν ζωγραφίσει, πάλι και πάλι, ώσπου να πάψει να μοιάζει με το πρώτο μοντέλο, και να γίνει μια άλλη εικόνα, δική του.

Άλλοτε έκλεβε εικόνες Τέχνης, άλλοτε έκλεβε εικόνες Ζωής, που δεν είχε ζωγραφίσει κανείς άλλος. Τις έκανε πίνακες -δικούς του, όχι όμως με προσθήκες αλλά με επάλληλες καταστροφές στις μορφές που απεικόνιζαν και στις προοπτικές και στα φόντα τους… ώσπου να μη μπορεί να τις αναγνωρίσει κανείς, σαν πηγή έμπνευσης, ούτε καν σαν αρχική εικόνα. Ήταν κλέφτης εικόνων -το ομολογούσε. Ένας τέλειος πλαστογράφος, αλλά από την ανάποδη: δεν αντέγραφε πιστά, αλλά παραποιούσε ξανά και ξανά την αρχική αντιγραφή του.

Κάθε μέρα εργαζόταν με πρόγραμμα αυστηρό, όπως ένας τσαγκάρης. Κι έβγαζε έργο, όχι αστεία, ήταν παραγωγικός. Έφτιαχνε συνεχώς νέα σχέδια, επιστρώσεις σε έργα παλιά, τελειώματα, καταστροφές. Και, κάποτε, μιμήσεις: του Γκρέκο, του Πουσέν, του Βελάσκεθ, του Ντελακρουά.

Ώσπου κατάλαβε ότι αυτά δεν είναι πια τέχνη, είναι ιστορία, ιστορία της τέχνης, ιστορία των μορφών… υψηλού επιπέδου διακόσμηση για τα μαυσωλεία της τέχνης, για τα μουσεία δηλαδή. Ενώ έξω απ’ αυτά, κυριαρχούσε πια η σκέτη διακόσμηση: η φωτογραφία, ο κινηματογράφος, η διαφήμιση… που αμείβονταν κι αυτές αδρά.

Μετά από πολλά χρόνια δουλειάς, απέκτησε όσα του άξιζαν και όσα απεύχονταν κάποτε: Φήμη, αμύθητη περιουσία και μια σίγουρη θέση στο Πάνθεον της Ιστορίας της Μοντέρνας Τέχνης. Με δικό του πύργο στην εξοχή, με σοφέρ, με γραμματέα, με γκουβερνάντα για τα παιδιά του, με κόλακες και φανατικούς συλλέκτες των έργων του, με υποτακτικές ερωμένες και συζύγους. Με μποέμικη ζωή και τον Τύπο να τρέχει στο κατόπι του κάθε στιγμή.

Έχανε όμως τα νιάτα του, τα χρόνια περνούσαν, κι αυτά δεν μπορούσε να του τα δώσει πίσω κανείς. Άρχισε να νοσταλγεί την εποχή που ήταν ανασφαλής, άσημος και φτωχός, εκείνα τα δύσκολα και όμορφα χρόνια που δεν ήταν τίποτα ακόμα και θα μπορούσε να παραμείνει για πάντα ένα τίποτα ή να γίνει τα πάντα. Τότε που έλεγε -και το πίστευε: Τα θέλω όλα ή τίποτα. Και απειλούσε τον εαυτό του: αν δεν τα αποκτήσω, θα αυτοκτονήσω… και το εννοούσε -τότε.

Τώρα αναρωτιόταν: πού χάθηκε εκείνη η ζωή; Ποια είναι τώρα η αληθινή εικόνα της νέας ζωής; Ένα ποτήρι κρασί, με ίχνη απ’ τα χείλη που λίγο πριν έχουν πιει; Αυτό που βρίσκεται εδώ σαν ση-μάδι, αλλά ήδη έχει φύγει; Μήπως όμως η ζωή, η αληθινή ζωή, στην απλούστερή της μορφή, παραμένει μια ουσία για πάντα ασχημάτιστη που διαρκώς επιθυμεί… και μόλις πραγματοποιήσει αυτό που θέλει κι αποκτήσει έτσι ένα σχήμα οριστικό, αδειάζει από την ουσία της - και πεθαίνει;

Όσο περνούσε ο καιρός κι έβλεπε στον καθρέφτη του, αυτό το κοντοπίθαρο και φαλακρό ανθρωπάκι να γερνάει και να λατρεύεται σαν θεός, τόσο μισούσε το ιδεώδες της ομορφιάς που λάτρεψε η κλασική αρχαιότητα σαν το ιδεώδες της αιώνιας νεότητας.

Έτσι κήρυξε τον πόλεμο στους καθρέφτες…

Υπάρχουμε, για όσο υπάρχουμε, μόνο για λίγο -για κάποιες στιγμές, σαν τέλειες μορφές… και μόνο μέσα από κάποιες φευγαλέες εικόνες. Μόνο που σ’ αυτές τις φευγαλέες εικόνες, δεν μετράνε οι υπογραφές.



by σωτήρης ζήκος

Η ξενεροποιός φύση του έλληνος οδηγού...


Μια φυλή που πέρασε από τη φεουδαρχία στη μεταβιομηχανική κοινωνία και από τον τρίτο κόσμο στον πρώτο μέσα σε τρεις δεκαετίες, οι Έλληνες αδυνατούν να δουν το αυτοκίνητο σαν μια απλή μηχανή ή μέσο μετακινήσεως

Ο οδηγός μέσα στην διακόσια-κάτι μαύ-ρη ες ελ κέυ ήταν ένα παιδαρέλι. Αν και το κρύο του απογεύματος ήταν τσουχτερό, είχε το αυτοκίνητο ανοιχτό, ύφος αφηρημένο, κοψιά αδιάφορη, σχεδόν χωρίς χαρακτήρα και χωρίς αποχρώσα υπόσταση, πρόσωπο μάλλον άχαρο και αδόνητο. Φορούσε στο κεφάλι ένα κωμικό μάλλινο σκούφο που τον έβγαζε σε τέλεια αντίστιξη με το σχετικά καλό όχημά του. Δεν θα είχε κανείς κανένα λόγο να τον προσέξη, αν δίπλα στην πισινή πινακίδα δεν σου τράβαγε το μάτι ένα στίκερ με τον Τσέ Γκεβάρα όπως όλοι τον ξέρουμε -με τον μπερέ, την πίπα και τα μαλλιά του στον αέρα. «Η κατανάλωση δεν επισκιάζει πρότυπα και σύμβολα, απλώς τα εκθέτει ανεπανόρθωτα», σκέφθηκα. Ο φέρων πάλι, το μειράκιο των εικοσιλίγων ετών, είναι εντελώς ανεύθυνος της μηδαμινότητάς του, που μάλιστα την εκπληρώνει στην εντέλεια: προσφέρει το σωστό, ουδέτερο υποκείμενο για μια σειρά από λουστραρισμένα, περίβλεπτα, κομψά ή μοδάτα αντικείμενα. Κουβαλάει νιάτα χωρίς ζωντάνια, τεχνολογία χωρίς εξυπνάδα, επανάσταση χωρίς σπίθα.

Η παραδίπλα κυριούλα μέσα στο επιβλητικό SUV της (δεν ξέρω γιατί ντε και καλά τις λέω «σουβλατζούδες» αυτές τις κοπελιές με τα αυτοκίνητα που, για τη σωματική τους κατασκευή, φαντάζουν σαν ερπυστριοφόρα), α, αυτή ΕΙΧΕ χρώ-μα. Καλοτυλιγμένη μέσα σε κάτι ακριβό σαν μπέρμπερυ’ζ, με περιποιημένο ξανθό μαλλί, προσεκτικά βαμμένη, θα ήταν χάρμα οφθαλμών, αν το πηγούνι και τα χείλη της, σφιγμένα με μια έκφραση μισοαγανακτισμένης μπαναλιτέ, δεν πρόδιδαν μάλλον ύποπτη κοινωνική προέλευση, αλλά με καλό ριζικό. Εμφανώς κάποιος τη σύγχυσε τη μανδαμίτσα -κι όταν της έδωσα την προτεραιότητα, η ματιά της προς την κατεύθυνσή μου έδειχνε μόνο μια βαριεστημένη επιθετικότητα. Δεν χαιρετάνε αυτές οι κοπέλες, σκέφθηκα, είτε τις διευκολύνεις είτε τους δώσης προτεραιότητα. Δεν σε κοιτάνε καν, παρά μόνο αν χρειασθή, για να σε βρίσουν. Όπως η κοπελίτσα, νεότατη και πολύ όμορφη μελαχρινούλα, που πριν λίγες μέρες με είχε λούσει με τα εξ αμάξης, μόνο και μόνο διότι διέσχιζα τη διάβαση πεζών, χωρίς να έχη προσέξει ότι η ίδια παρέβαινε κόκκινο φανάρι. Είναι, οι καημένες, φοβικές και αμήχανες στην άμυνά τους.

Αν ο Φρόυντ ήθελε να μελετήση τη σχέση του αυτοκινήτου με τον ψυχισμό του Έλληνα, ίσως θα είχε γράψει νέα κεφάλαια στην θεωρία του για το σεξ και τα φύλα. Για μια φυλή που πέρασε από τη φεουδαρχία στη μεταβιομηχανική κοινωνία και από τον τρίτο κόσμο στον πρώτο μέσα σε τρεις δεκαετίες, οι Έλληνες αδυνατούν να δουν το αυτοκίνητο σαν μία απλή μηχανή ή μέσο μετακινήσεως.

Για τον άνδρα, είναι το σύμβολο του κοινωνικού του στάτους ή των φιλοδοξιών του, ο διερμηνέας των μηνυμάτων των φερομονών του προς πάσα κατεύθυνση, ή, απλώς, «το εργαλείο του», η προέκταση του φαλλού του, άλλοτε ακριβό, μεγάλο, αξιόπιστο, ανθεκτικό και σταθερό, άλλοτε χαριτωμένο, γρήγορο, ευέλικτο και ατίθασο. Η αργή ταχύτητα λέει «θαυμάστε με, προελαύνω», οι σφήνες «δεν ξέρεις από πού θα σού χωθώ».

Για τη γυναίκα πάλι, είναι ταυτόχρονα η χειραφέτηση και η πανοπλία, η ανεξαρτησία της από το σπίτι - φυλακή, η ελευθερία της και η ελκυστική, κινητή οχύρωσή της. Μια πανοπλία, βέβαια, που κουβαλιέται αρκετά δύσκολα, όπως και η χειραφέτηση. Η γυναίκα δίνεται στο αυτοκίνητο όπως στον εραστή της τις περισσότερες φορές: μηχανικά, νευρικά, αμήχανα, σφιγμένα και ενοχικά. Έτσι και οδηγεί, κι ας έχη τουπέ. Δεν κοιτάζει γύρω της, ούτε από τους καθρέφτες. Η ιδιοδεξία της είναι απασφαλισμένη, ο προσανατολισμός της κατά κανόνα εκμηδενισμένος, ενώ τα αξεσουάρ της, τσιγάρο, κινητό, κραγιόν στο φανάρι και καλή καρδιά, αποσκοπούν στο να της θυμίσουν το τι θα ήθελε να κάνη στην πραγματικότητα.

Κι όλοι μαζί, γυναίκες και άντρες, ως πεζοί νοιώθουν να προηγούνται επειδή είναι πεζοί, ως οδηγοί δεν νοιώθουν να προηγούνται διότι οι άλλοι είναι πεζοί. Το άγχος με το οποίο οδηγούν, και που εκδηλώνεται πάντα, και όχι μόνον όταν έχουν αργήσει στη δουλειά τους, είναι το διάχυτο άγχος της ενδεχομένης ανεπαρκείας τους ή ο μύχιος φόβος ότι θα «καπελωθούν» ή θα υπερσκελισθούν.

Ο Έλληνας οδηγός δεν είναι ιππότης, ούτε και η Ελληνίδα αμαζόνα της ασφάλτου -κι ούτε μπορείς να είσαι κάτι τέτοιο, όταν ο μπαμπάς σου μετά βίας καβάλαγε γαϊδούρια και μουλάρια. Ο ιδιότυπος ελληνικός οδικός πολιτισμός δείχνει εμφανέστερα από κάθε εκδήλωση της ζωής μας την κοινωνική μας βραδυπορία και, συχνά, την προσωπική μας βραδύνοια.

Εκλογή νέου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος

Εκλογή νέου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος την Πέμπτη 7/2 από τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο, ενώ μία μέρα πριν (6/2) η ΕΡΤ θα παρουσιάσει τα τραγούδια των 3 υποψηφίων (Καλομοίρα, Μαρτάκης, Χρύσπα) της Eurovision


Όταν κοιτάς από ψηλά

Αν και στην εποχή μας οι περισσότεροι περπατάνε με το βλέμμα χαμηλωμένο, όχι από σεμνοτυφία, αλλά μπας και βρούνε κανά χαρτονόμισμα, ο Κώστας Χατζής εδώ και πολλά χρόνια μας προτρέπει να δούμε τη ζωή από ψηλά. Όχι αφ’ υψηλού, αλλά από ψηλά, από εκεί που η γη μοιάζει με ζωγραφιά, οι πύργοι μοιάζουν με κουκλόσπιτα και τα κανόνια με παιχνίδια. Νυχτερινά λαϊκά και έντεχνα παιχνίδια, κάθε Παρασκευή και Σάββατο από τις 26 Ιανουαρίου, στη Μουσική Σκηνή του FIX, με τον Κώστα Χατζή και την Πίτσα Παπαδοπούλου. Η μεγάλη κυρία του ελληνικού λαϊκού πενταγράμμου είναι και θεία της Λένας Παπαδοπούλου που τραγουδάει πλησίον του Fix, στα «Μαμούνια». Να περιμένουμε guest εμφανίσεις της μίας στο χώρο της άλλης; Άλλωστε, «σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει», «η αγάπη, που όλα τα υπομένει»!

info: Κώστας Χατζής, Πίτσα Παπαδοπούλου στη Μουσική Σκηνή του FIX κάθε Παρασκευή και Σάββατο

Σε βλέπω στο ποτήρι μου

«Αν είναι η αγάπη αμαρτία»… αμάρτησα για τη Τζένη Βάνου, που από τις 25/1 τραγουδάει στο Βυζάντιο ΙΙ «σε βλέπω στο ποτήρι μου». «Η Σκλάβα» θα παραμείνει στο bar-restaurant στα Λαδάδικα, για κάτι λιγότερο από «Χίλιες βραδιές», ενώ συνεχίζονται οι αφίξεις των φίλων απ’ τα παλιά. Ο «Σπόρος» Βαγγέλης Κουτσοτόλης, ιδρυτικό μέλος των Olympians, θα μας θυμίσει το απόγεμα του Σαββάτου 2/2 στο Times, μαζί με τον «Αλέξη» που κρύβεται πίσω από τις λέξεις, τον «Τρόπο» που χτυπάει ακόμα η καρδιά του «Κοριτσιού του Μάη». Σε μόνιμη βάση, ο γνωστός σαξοφωνίστας θα παίζει jazz επιτυχίες κάθε Τετάρτη βράδυ, παρέα με το trio του, στο παραλιακό ανακαινισμένο «Σχολείο» Interni. Πειράζει; Όχι δεν πειράζει. Όπως θα επιβεβαιώσει από το πάλκο του Δίχορδου και ο Γιάννης Φλωρινιώτης. Κάθε βράδυ αλλάζει τουλάχιστον 15 κοστούμια και χορεύει όλες τις εκτελέσεις (rap, hip hop, beat, κ.ά.) του «πειράζει που είμαι μεγάλη φίρμα, πειράζει». Ο Γιώργος Γιαννιάς στο Ρόδον, ο Δημήτρης Χρυσοχοϊδης στο Έρως, ο Χρήστος Κυπριανίδης στο Madam, ο Λευτέρης Πανταζής, ο Γιώργος Αλκαίος και η Βανέσα Αδαμοπούλου στο Odeon, οι Διονύσης Μακρής, Ανδρέας Στάμος, Χριστίνα Κολέτσα, Nίκος Απέργης στο Fix Live, δηλαδή, όλες οι αφίξεις της νέας χρονιάς στις πίστες της πόλης, υποκλίνονται στον έλληνα «Σούπερσταρ».

info: Το Βυζάντιο ΙΙ: Tζένη Βάνου

Δίχορδο: Γιάννης Φλωρινιώτης

Times: Olympians

Interni: Trio Βαγγέλη Κουτσοτόλη

Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά

Η θεατρική Ομάδα του Πολιτιστικού Κέντρου Θέρμης «Θεάτρου Όραμα» παρουσιάζει το έργο του Σωτήρη Πατατζή «Δον Καμίλλο» σε σκηνοθεσία Θεόφιλου Λάλου. Ο Δον Καμίλλο και ο Πεπόνε είναι παλιοί φίλοι και συμπολεμιστές που «μισιούνται» θανάσιμα. Ο ένας φανατισμός γεννάει άλλον, οδηγεί τους ανθρώπους στη μισαλλοδοξία, στην πονηριά, στην εκδίκηση. Γιατί μου θυμίζουν όλα αυτά κάποιο «ΘΕ-ΜΑ» της εποχής; Βέβαια η ομοιότητα με πρόσωπα της επικαιρότητας δεν ισχύει για τον έρωτα και το μεγάλο μυστικό ανάμεσα στο γιο του Πεπόνε, Μάριο και στην ανιψιά του Δον Καμίλλο, Τζούλια. Ο κομμουνιστής Πεπόνε εκλέγεται Δήμαρχος και τότε οι χριστιανοδημοκράτες χρεώνουν την αποτυχία τους στον κακόμοιρο Παπά Δον Καμίλλο. Λέτε να καταλήξει κι αυτός σε… μπανιέρα με τον Πεπόνε;

info: «Δον Καμίλλο», Δημοτικό Θέατρο Θέρμης, 1-3/2 & 15-17/2

Κάνε τον κύκνο

Από τον εγχώριο σούπερσταρ, στα εισαγόμενα αστέρια. Τα αστέρια είναι τα πρώτα αντικείμενα που βλέπει κανείς όταν κοιτάζει τον νυχτερινό ουρανό. «Τα αστέρια της Ρωσίας» είναι αυτά που βλέπεις το πρώτο Σαββατοκύριακο του Φλεβάρη, αν και η εναέρια διαφήμιση (λέγεται και banner) για τις παραστάσεις των σολίστ του Θεάτρου Μπολσόι στο Μέγαρο Μουσικής, έχει ξεκινήσει λίγο πριν ή μετά -δεν ενθυμούμαι, πέρασε κι ένας χρόνος από τότε- από τη «Γιορτή των Αστεριών». Υψηλές προδιαγραφές κλασικού μπαλέτου στο Gala από: «Λίμνη των Κύκνων», «Καρυοθραύστη», «Συλφίδες», «Ωραία Κοιμωμένη», «Ταραντέλα», «Κορσάρ» και «Δον Κιχώτη».

info: «Τα αστέρια της Ρωσίας»,

Μέγαρο Μουσικής, 2 & 3/2

Mε πότισες φαρμάκι

Οι σύγχρονοι γιατροί ισχυρίζονται ότι ο Σωκράτης δεν ήπιε κώνειο αλλά κάποιο άλλο δηλητήριο, για να φύγει ήρεμος στο κρεβάτι του κι όχι με βασανιστικά ενοχλήματα και σπασμούς. Ο Γιάννης Σπάθας και ο Αντώνης Τουρκογιώργης όχι μόνο ασπάζονται την αρχαία εκδοχή αλλά βάφτισαν με τη φράση «Socrates drank the conium» τη rock μπάντα που δημιούργησαν το 1970. Mια δεκαετία αργότερα γεννήθηκε το σπουδαιότερο σημερινό blues ελληνικό συγκρότημα. Οι Blues Wire και οι Socrates, δύο από τα καλύτερα ελληνικά ιστορικά σχήματα της rock & blues σκηνής, θα συναντηθούν στο Principal την πρώτη νύχτα του Φλεβάρη. Τη δεύτερη, ο Natty Bo, ηγετική μορφή και ιδρυτής των Ska Cubano, μας ξεναγεί στις μουσικές της Κούβας και της Τζαμάικα (ska, mambo, reggae, son, calypso, jazz κ.α.) Επίσης θα «πιεί μπάφους και θα παίξει pro» με τους Locomondo που μπόλιασαν δύο «λαϊκές» μουσικές, τη reggae και το ρεμπέτικο, στη διασκευή της «Φραγκοσυριανής» του Μάρκου.

info: Principal: Socrates & Blues Wire 1/2 Locomondo & Natty Bo 2/2

Το αστέρι του βορρά

…θα φέρει ξαστεριά. Το κρασί του Βορρά, θα φέρει ευφορία. Λίγες μέρες μετά την γιορτή του Αγίου Τρύφωνα (1 Φεβρουαρίου), προστάτη των αμπελουργών, οι οινοποιοί της Βορείου Ελλάδος, οι «ΒορΟινοί», μας προσκαλούν, σύσσωμοι, στην καθιερωμένη ετήσια εκδήλωσή τους, τα «ΒορΟινά», τη Δευτέρα 4/2, στο ξενοδοχείο Makedonia Palace. Η περιπλάνηση στους Δρόμους του Κρασιού της Β.Ε. με το σχετικό ποτήρι γευστικής δοκιμής γίνεται ανάμεσα σε μπουκάλια που φέρουν την ένδειξη «Τοπικός Οίνος» ή «Οίνος Ονομασίας Προέλευσης» καθώς και αποσταγμάτων. Η είσοδος στο χώρο είναι δωρεάν από τις 16.00-18.00 για επαγγελματίες από το χώρο του κρασιού και της γαστρονομίας, ενώ για το οινόφιλο κοινό της πόλης, από τις 18.00-22.00. Ακόμα ένα ποτηράκι, ΒορΟινό…

info: «ΒορΟινά», Makedonia Palace, 4/2

Μπείτε στα χωράφια της

Η 22η Διεθνής Έκθεση Γεωργικών Μηχανημάτων, Εξοπλισμού & Εφοδιών επιστρέφει πιστή στο διετές ραντεβού της για να φωτίσει το σύγχρονο προφίλ του αγρότη και για να συμβάλει στην εξέλιξη της ελληνικής γεωργίας. Η 22η Agrotica, σπέρνει τους καινούριους σπόρους από τις 6-10/2 στο Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο της Helexpo. Σκαλίστε την (καθημερινές: 10.00-19.00, Σάββατο 10.00-20.00, Κυριακή:10.00-19.00) γιατί η Γεωργία δεν είναι μόνο μια χώρα δίπλα στη Μαύρη Θάλασσα… αλλά και το καθημερινό μας πιάτο.

info: 22η Agrotica, Ηelexpo, 6 - 10/2

Κατάλληλοι από 13

Kατάλληλον δι’ ανηλίκους και το διήμερο (4-5/2) της Μελίνας Κανά, του Ορφέα Περίδη και της Λιζέτας Καλημέρη στη Βάρδια αλλά και το διήμερο που ακολουθεί (6-7/2) με τον Φοίβο Δεληβοριά που πριν από απο μερικούς μήνες βγήκε «Έξω» και από τότε τραγουδά «Σουξέ» του για την « Έλσα» και τα άλλα κορίτσια. Ο παραμυθάς-ράπερ και οι «Κατάλληλοι από 13» συνεργάτες του παρουσιάζουν με καταιγιστική δράση, σκηνές καταδίωξης, μικρές δόσεις βίας και σεξ, μερικές κακές λέξεις και μια σκηνή κανιβαλισμού. Να είστε κι εσείς εκεί. Γιατί του χρόνου, μπορεί οι 5 μουσικοί και οι 2 νέες τραγουδίστριες, Πέννυ Μπαλτατζή και Μάρω Μαρκέλλου, να καταφέρουν να γίνουν… ακατάλληλοι! Αμαρτωλά παιδιά, τα βρετανικά μέλη της μακροβιότερης και καλύτερης «Rory Gallagher tribute band». Το Σάββατο 2/2, οι Sinnerboy στο Ξυλουργείο του Μύλου.

info: Φοίβος Δεληβοριάς, Βάρδια, 6-7/2,

Sinnerboy, Ξυλουργείο, 2/2



by βάσω μιδούχα

Nikolay Baskov


Η Όπερα Θεσσαλονίκης παρουσιάζει τις όπερες του Ruggero Leoncavallo «Οιδίπους Τύραννος» και «Παλιάτσοι» σε ενιαίο πρόγραμμα. Στο ρόλο του Canio στους «Παλιάτσους» ο Nikolay Baskov, που εκτός από το κλασικό τραγούδι έχει μια μεγάλη καριέρα και ως τραγουδιστής της ποπ στην Ρωσία



Ξεκινήσατε να τραγουδάτε πολύ μικρός. Είχε κάποιος στην οικογένειά σας επαγγελματική σχέση με το τραγούδι; Κανένας, ήμουν ο πρώτος. Από μικρό παιδί αγαπούσα πολύ τη μουσική, στα δέκα μου ήμουν στο θέατρο, μετά μπήκα στο κονσερβατόριο και παράλληλα στο θέατρο Μπολσόι. Την κλασική μουσική όμως δεν την αγάπησα από όταν ήμουν μικρός. Σε ηλικία όμως δεκαέξι ετών με εντυπωσίασε μια παράσταση του Τζεφιρέλι με τον Ντομίνγκο, αυτή ουσιαστικά ήταν η αφορμή, το σημείο από το οποίο και μετά μπήκα στο χώρο του κλασικού τραγουδιού. Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια άκουσα πάρα πολλή κλασική μουσική, Ραχμάνινοφ, Βάγκνερ, όλους, και περνούσαν όλα αυτά μέσα μου. Η κλασική μουσική ένιωσα ότι είναι κομμάτι του εαυτού μου. Ακούγοντάς την ανατρίχιαζα, με άγγιζε πολύ βαθιά.

Είστε μαθητής της Μονσερά Καμπαγιέ, μιλήστε μας για εκείνη ως δασκάλα. Είμαι πάρα πολύ τυχερός γιατί είμαι ο μόνος της μαθητής. Η ίδια έχει πει ότι λάτρεψε τη φωνή μου όταν την άκουσε, της θυμίζει αυτήν του Τζουζέπε ντι Στέφανο. Είναι μεγάλη ευθύνη να είσαι μαθητής της. Γνωριζόμαστε πέντε χρόνια. Στην αρχή ήταν πάρα πολύ δύσκολο, γνωρίζοντας πόσο διάσημη και σπουδαία είναι, ήμουν αρκετά μπλοκαρισμένος και δεν μπορούσα να τραγουδήσω μπροστά της. Υπήρχαν φορές που δεν μπορούσα να βγάλω καμία νότα και μου έλεγε «Πήγαινε μέχρι την κουζίνα, κι όταν συνέλθεις, επιστρέφεις και βλέπουμε». Το βασικότερο πράγμα που πήρα από τη διδασκαλία της είναι η τεχνική, αλλά πέρα από την τεχνική σπουδαίο μάθημα ήταν το πώς να νιώ-θω τη μουσική όταν τραγουδώ, πώς να ενσαρκώσω το συναίσθημα που η μουσική μου δίνει. Για μένα είναι η ιδανική καθηγήτρια… Τις προάλλες που τραγούδησα στην πρόβα την άρια με πλησίασε μετά η διευθύντρια της χορωδίας και μου είπε «Πραγματικά με κάνατε και δάκρυσα». Συνειδητοποίησα ότι πέτυχα το στόχο μου γιατί το βασικότερο πράγμα είναι να μπορέσεις πέρα από τη φωνή -γιατί τραγουδιστής δεν είναι μόνο φωνή, κάποιος που παράγει ωραίους ήχους- το θέμα είναι να μπορέσεις, αυτά που νιώθεις εσύ ο ίδιος, να τα νιώσει και ο ακροατής. Είναι σαν μια σχέση που έχουν ένας άντρας και μια γυναίκα όπου ο ένας αισθάνεται ό,τι και ο άλλος.

Συνδυάζετε την καριέρα στο κλασικό τραγούδι και την όπερα με μια πολύ πετυχημένη πορεία στο σύγχρονο ποπ τραγούδι της Ρωσίας. Πώς είναι αυτός ο συνδυασμός; Για να χρησιμοποιήσω παραδείγματα τραγουδιστών που γνωρίζετε καλά, θα έλεγα ότι τραγουδώ όπως ο Μάριος Φραγκούλης, ο Αντρέα Μποτσέλι, η Σάρα Μπράιτμαν, σύγχρονο τραγούδι και κλασικό ρεπερτόριο. Στις συναυλίες μου μπορεί κάποιος να με ακούσει να τραγουδώ και ποπ και κλασικό ρεπερτόριο. Ήμουν ήδη τραγουδιστής της σύγχρονης ποπ μουσικής σκηνής στη Ρωσία, είχα κάνει δίσκους με επιτυχία, με χιτ στα ραδιόφωνα, με πρώτες θέσεις και βραβεία όταν άρχισα να τραγουδώ κλασικό τραγούδι. Με ενδιαφέρει πολύ το να γνωρίσει πολύς περισσότερος κόσμος την κλασική μουσική και χαίρομαι πάρα πολύ γιατί βοηθώ κάποιους θαυμαστές μου που δεν έχουν ακούσει ποτέ τους κλασική μουσική και παίρνουν την αφορμή από εμένα να μπουν σε έναν καινούριο κόσμο.

Έχετε το ίδιο ανάγκη και την κλασική και την ποπ μουσική; Αυτό που με νοιάζει βέβαια περισσότερο και εκείνο που με τραβά περισσότερο είναι η κλασική μουσική. Αυτά που μου προκαλεί η κλασική μουσική δεν μπορεί να μου τα προκαλέσει η ποπ, γι’ αυτό και εκείνη είναι η προτεραιότητά μου και δεν με απασχολεί ότι οι αμοιβές στο κλασικό τραγούδι είναι μικρότερες από εκείνες στο ποπ, ξέροντας ότι με αυτήν την επιλογή μου μπορεί να χάνω αρκετά, έως και πάρα πολλά χρήματα. Είμαι ειλικρινής, 250.000.000 στον κόσμο μιλάνε ρώσικα, με γνωρίζουν όλοι, από μικρά παιδιά μέχρι πολύ μεγαλύτεροι. Κάνω εκπομπή κάθε Σάββατο βράδυ στην τηλεόραση. Όμως ξέρω καλά ότι στην ποπ μουσική πολλές φορές δεν ξέρεις προς τα πού πας, ενώ στην κλασική μουσική πάντα υπάρχει ένας δρόμος προς τον οποίο θέλω να προχωρήσω. Στα τριανταένα μου έχω πάρει τόσα βραβεία, «καλλιτέχνης της χρονιάς», «άλμπουμ της χρονιάς», βραβεία του MTV, στην ηλικία μου λοιπόν τα έχω ζήσει όλα αυτά και ξέρω καλά τι είναι αυτό που θέλω. Θεωρώ ότι η κλασική μουσική δίνει τη δυνατότητα σε έναν καλλιτέχνη να γίνει αθάνατος. Στην κλασική μουσική ακόμα κι όταν θα έχω φύγει, θα ξέρω ότι υπάρχουν κάποιες ηχογραφήσεις και θα υπάρχει κοινό το οποίο θα συνεχίζει να ακούει γιατί η κλασική μουσική υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, ενώ η ποπ μουσική είναι εφήμερη.

Θα ήθελα να μας μιλήσετε για το ρόλο του Canio που ερμηνεύετε στην όπερα «Παλιάτσοι» του Ruggero Leonca-vallo, στην νέα παραγωγή της Όπερας Θεσσαλονίκης. Αυτό στο οποίο αναφέρεται ο ρόλος του Canio τον οποίο ερμηνεύω είναι κάτι που είναι μέσα στη ζωή. Πολλοί άνθρωποι έχουν ζήσει την απάτη, έχουν απατηθεί, πολλοί έχουν υποφέρει από την αγάπη, στη δική μου ζωή έγινε αυτό, παίζω λοιπόν τον εαυτό μου. Το μόνο που είναι διαφορετικό είναι ότι δεν έγινα δολοφόνος.

Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας από την Ελλάδα; Η κάθε χώρα έχει τη δική της κουλτούρα, είναι διαφορετικές οι συνήθειες των ανθρώπων και πάντα μου αρέσει να παίρνω αυτό που υπάρχει διαφορετικό στην κάθε χώρα, να μαθαίνω τα έθιμά τους, να γνωρίζω άλλες συμπεριφορές και τρόπους ζωής. Με ενδιαφέρει να γνωρίζω την κάθε χώρα που επισκέπτομαι. Οι Έλληνες μπορώ να σας πω, όσο σας γνωρίζω, ότι μοιάζουν πολύ με τους Ρώσους. Υπάρχουν πολλοί ορθόδοξοι ναοί όπως και στη Ρωσία, είναι πολύ ανοιχτοί άνθρωποι οι Έλληνες, ξέρουν να ζουν τη ζωή τους ανεξάρτητα από την κοινωνική τους θέση. Εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο ο κόσμος στη Θεσσαλονίκη κινείται. Τις ημέρες που είμαι εδώ έχω γευτεί το καλύτερο φαγητό, έχω κάνει πολλές βόλτες για να γνωρίσω την πόλη και σε λίγες μέρες έρχονται στη Θεσσαλονίκη η ρώσικη τηλεόραση και δημοσιογράφοι από μια από τις μεγαλύτερες εφημερίδες στη Ρωσία με τεράστια κυκλοφορία και θα προσπαθήσω να τους πω τα καλύτερα για να ξέρουν οι ρώσοι τουρίστες να προτιμούν τη Θεσσαλονίκη. Έχω κάνω ήδη ένα σχεδιάγραμμα σε ποια μέρη θα τους πάω για να δουν, εκεί όπου ήπια ξινόγαλο, έφαγα κάστανα στο δρόμο ή μπουγάτσα ή γλυκά και βέβαια όπου περπάτησα κι έκανα βόλτα.

info: Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, Τ: 2310 288000

2,3,5,6,8,9 & 10 /2, ώρα έναρξης: 21.00 & 19.30 τις Κυριακές

by αναστασία γρηγοριάδου

Τζένη Βάνου



Μια από τις κλασικές «μεγάλες» λαϊκές φωνές του ελληνικού τραγουδιού επιστρέφει τραγουδώντας μετά από χρόνια στη Θεσσαλονίκη για λίγες παραστάσεις στο «Βυζάντιο II». Λίγο πριν την πρεμιέρα την συναντήσαμε αγχωμένη, σαν να τραγουδά για πρώτη φορά, και μίλησε για την πορεία του ελληνικού τραγουδιού


Ποιο είναι το βαθύτερο πρόβλημα του ελληνικού τραγουδιού; Είμαι ειδική να μιλάω γι’ αυτό αλλά δεν με πολυαρέσει να ψάχνω να βρω αφορμές κι αιτίες. Εγώ νομίζω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι η κάθε ελληνική εταιρία έχει πάψει να είναι ελληνική, τουλάχιστον οι πιο πολλές έχουν ν’ αποδώσουν λογαριασμό στην πολυεθνική τους. Η πολυεθνική η οποία εδρεύει στο Λονδίνο ή στη Χάγη δεν ενδιαφέρεται ποιο είναι το ρεπερτόριο που κάνει το budget πιο πλούσιο, τους ενδιαφέρει ακριβώς το οικονομικό budget κι αναγκαστικά στρέφεται και η ελληνική δισκογραφία στο τι θα πουλήσει. Από εκεί και πέρα λοιπόν είναι επόμενο να παραβλέπονται οι στόχοι ή η ποιότητα και να πηγαίνουμε με στόχο την εμπορική επιτυχία.

Επιλέγατε ή σας επέλεγαν καλά τραγούδια; Η εποχή μου ήταν διαφορετική. Στην εποχή μου είχαμε κι εμείς «φω-νή»… Οι τραγουδιστές λέγαμε ότι δεν είναι και πολύ καλό αυτό για μένα και μπορούσαμε να ελιχτούμε γύρω απ’ το ζητούμενο… Αυτό με έσωσε, γιατί με μια λογική συζήτηση έλεγα «ίσως μπορώ να το πω εγώ αυτό» στον εκάστοτε διευθυντή παραγωγής κι ευτυχώς την είχα αυτή την ευκαιρία, να γίνεται αυτή η επιλογή του ρεπερτορίου. Ίσως έχω πει κι εγώ ορισμένα πράγματα που δεν ήταν πάρα πολύ καλά, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό μου ήτανε πολύ επιλεγμένη διαλογή.

Τι σας κράτησε μακριά από την πρώτη γραμμή της δημοσιότητας, από καλά τραγούδια, από εμφανίσεις, τα τελευταία χρόνια; Καταρχήν από μόνη μου είπα ότι δεν είμαι για να είμαι στη δισκογραφία. Θεωρώ ότι είναι δύσκολο να βρεθεί ρεπερτόριο για μένα. Αυτήν τη στιγμή, σύμφωνα με τα δεδομένα της εποχής, δεν μπορώ να προσαρμοστώ στο μοντέρνο, αυτό που πουλάει. Αυτή τη στιγμή, εφόσον -απ’ ό,τι ξέρεις- όποιος κάνει δίσκο κι έχει εμπορική επιτυχία είναι στο προσκήνιο, ενώ αν έχει φύγει από τη δισκογραφία τελειώνει η ιστορία γι’ αυτόν. Ακόμη και άν-θρωποι που χθες έκαναν το hit της χρονιάς και φέτος, επειδή δεν έκανε ο επόμενος δίσκος τους, μπαίνουν στο περιθώριο, δηλαδή είναι τραγικό...

Υπάρχουν όμως και συνθέτες ακόμα ευτυχώς…. Υπάρχουν πολύ μεγάλα ταλέντα. Η Ελλάδα είναι πλούσια από μεγάλα ταλέντα, μεγάλες φωνές κι από μεγάλους συνθέτες κι από μεγάλους στιχουργούς. Ποια είναι όμως η διαφορά; Ότι, την ώρα της επιλογής, η εταιρία λέει άστο αυτό για καμιά άλλη στιγμή, το καλό, το πολύ καλό τραγούδι. Πού και πού τους ξεφεύγει και βγαίνουν ορισμένα αριστουργήματα.

Τι ζητάτε από τη ζωή, από εσάς, από το κοινό σήμερα; Από τη ζωή μου είναι άλλο… Γιατί η ζωή μου μού ανήκει. Ως Τζένη Βάνου παρακαλάω να μην πάψει ο κόσμος να μ’ αγαπάει. Αυτό είναι νομίζω το χειρότερο που μπορώ να πάθω…

Η μεγαλύτερη ανταμοιβή σας; Πάλι αυτή. Η αγάπη του κόσμου, καμία άλ-λη, να είσαι σίγουρος γι’ αυτό.

Ποιο τραγούδι θα θέλατε να έχεις τραγουδήσει; Δεν είναι ένα τραγούδι, είναι μια σειρά τραγουδιών αυτά που θα σου πω. Θα ήθελα να είχα τραγουδήσει Γιάννη Σπανό, θα ήθελα πριν απ’ όλα να είχα τραγουδήσει Μάνο Χατζιδάκι και Αντώνη Βαρδή. Είναι ορισμένα τραγούδια αυτών των συνθετών, τραγούδια που είναι τόσο μεγάλα, μα τόσο μεγάλα, που ο οποιοσδήποτε τα ζηλεύει, δεν υπάρχει περίπτωση.

Ποιο δικό σας τραγούδι σήμερα ακόμα το τραγουδάτε και σας συγκλονίζει; Ίσως έχω κολλήσει λίγο περισσότερο στο «Αν είναι η αγάπη αμαρτία»… Είναι και ο κόσμος πώς το δέχεται…

H νέα γενιά τραγουδιστών σας γνωρίζει; Καταρχάς δύο κομμάτια που επανέλαβε ο Πλούταρχος μου, το «Έλα» και το «Έρωτά μου ανεπανάληπτε», είναι οι πρώτες εκτελέσεις -προ εικοσιπενταετίας- δικές μου. Το να τις επαναλαμβάνει λοιπόν ένας πολύ επιτυχημένος τραγουδιστής δεν είναι κακό. Μου είπανε ότι σε κάποια εκπομπή είπε ότι απ’ όλη την ελληνική δισκογραφία έχει κολλήσει στις ερωτικές μπαλάντες της Τζένης Βάνου. Η Αρβανιτάκη, επίσης, πόσα τραγούδια μου δεν έχει πει; Γενικώς είναι πάρα πολύ καλό, αν και υπάρχουν ορισμένοι συνάδελφοι οι οποίοι κλωτσάνε στο ότι το είπε αυτός και λέει ότι είναι δικό του τραγούδι… Το καλό είναι ότι επανέρχεται στην επικαιρότητα μια επιτυχία από 25 χρόνια πριν. Είναι παρά πολύ προσοδοφόρο όλο αυτό, ψυχολογικά προσοδοφόρο, όχι οικονομικά, διότι εγώ δεν έχω καμία σχέση με τα οικονομικά, είμαι η ερμηνεύτρια. Εκείνος που δίνει το δικαίωμα να ξανατραγουδηθεί έχει και την οικονομική απολαβή ποσοστών, είναι ο συνθέτης και ο στιχουργός, εμείς είμαστε απλώς εκτελεστικά όργανα.

Δεν πρέπει να αναφέρεται όμως κάθε ένας ότι είναι από εσάς; Εντάξει, ηθικό είναι το θέμα αυτό… Δεν είναι θέμα οικονομικό, το ότι τα πιτσιρίκια σήμερα δεν ξέρουν ότι οι «Χίλιες καρδιές» είναι Τζένη Βάνου, όταν ακούν Αρβανιτάκη ή το «Αλλά» του Πλούταρχου… Εμένα μου αρέσει αυτό το πράγμα γιατί υπάρχει μια πολύ μεγάλη μερίδα ανθρώπων που δεν μ’ έβγαλε απ’ το μυαλό της ποτέ.

Οι εμφανίσεις σας στο «Βυζάντιο II»; Θα μείνουμε για λίγες παραστάσεις - είναι αυτό που λέμε «βλέποντας και κάνοντας» συνήθως στη δουλειά μας. Εκείνο που οφείλω να πω είναι ότι με συγκίνησε η αγάπη που το «Βυζάντιο II» μα είτε είναι το αφεντικό είτε είναι τα γκαρσόνια είτε είναι οι κοπέλες των λουλουδιών -ξέρεις τι θέλω να πω- όλο αυτό το περιβάλλον με αγκάλιασε τόσο ζεστά που αισθάνθηκα απίθανη άνεση, αυτό ήταν που με βοήθησε στην πρώτη μου εμφάνιση να αισθανθώ κάποια άνεση. Με αγκάλιασαν, δεν με δέχτηκαν, έχει μεγάλη διαφορά το «σε δέχομαι» και το «σ’ αγκαλιάζω».

Τι σκέφτεστε για τη Θεσσαλονίκη; Είχα πάρα πολύ καιρό να έρθω, τουλάχιστον 7-8 χρόνια. Δεν δούλευα εντατικά, πότε δούλευα, πότε καθόμουν, αλλά μετά από αυτή τη φορά που ήρθα έχω γλυκαθεί πάλι. Το έχω δηλώσει επανειλημμένα, παρ’ όλο που είμαι Αθηναία, ότι προτιμώ ως κοινό και ως τραγουδίστρια το κοινό της Θεσσαλονίκης -αγάπη μου δεν πλησιάζεται αυτό το κοινό. Το λέω και θα το λέω πάντα. Είναι πιο αληθινοί…

Τι σας έχει μείνει ανεκπλήρωτη επιθυμία; Ετοιμάζετε κάτι; Όχι, δεν ετοιμάζω τίποτα και η ανεκπλήρωτη επιθυμία μου ήταν να γίνω γιαγιά. Γίνομαι σε ένα μήνα, οπότε αυτό θα γίνει πρώτα -αν θέλει ο Θεός και η Παναγία- και καταλαβαίνεις ότι είναι το πιο μεγάλο γέμισμα αυτή τη στιγμή.

info: Βυζάντιο II, Δόξης 5, Λαδάδικα,

Τ: 2310 551400

Κάθε Παρασκευή και Σάββατο



by χρήστο μιχαλέρη

Γιάννης Παπάζογλου

Γραμμένο μόλις το 2007, το έργο του «Ταξίδι στην έρημο» ανεβαίνει στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών στο πλαίσιο του «1x4» του ΚΘΒΕ, έναν κύκλο παραστάσεων με τέσσερα σύγχρονα νεοελληνικά έργα σε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο

Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεστε με το ΚΘΒΕ. Ποιες άλλες συνεργασίες έχετε κάνει; Αυτό είναι το έβδομο έργο μου που ανεβαίνει. Έχω πάρει δύο φορές κρατικό βραβείο θεάτρου, το 1989 και το 2004. Έχουν ανέβει σε θέατρα της Αθήνας τα άλλα έξι. Στο θέατρο Λήδρα, ξεκίνησα το 1992-1993 με τη «Νυχτερινή πολιορκία», μετά στο Δημοτικό Θέατρο Δάφνης με τη «Διαδρομή σε λευκό τοπίο» που είχε πάρει το κρατικό βραβείο το ‘89, στη συνέχεια στο θέατρο Μάσκες όπου παιζόταν «Η γυναίκα και ο σκύλος», εν συνεχεία στο θέατρο του Ήλιου με το «Ο τόπος του εγκλήματος», στο Θέατρο Φανάρι με το «Ο χορός των φαντασμάτων» το 2000 και πέρυσι με το «Εξόριστοι» -βραβευμένο το 2004- στο θέατρο Σημείο, το οποίο σκηνοθετούσε ο Νίκος Διαμαντής που σκηνοθετεί και το «Ταξίδι στην έρημο» εδώ.

Σε ποια περίοδο αναφέρεται το έργο; Αναφέρεται στο σήμερα. Σε μια φανταστική χώρα που μπορεί να είναι το Ιράκ. Γράφτηκε με αφορμή τον πόλεμο του Ιράκ και κάποιες φωτογραφίες που είχαν δημοσιευτεί από φωτορεπόρτερ στις εφημερίδες και κατέγραφαν τη βία που κυριαρχούσε στον πόλεμο. Εγώ το είδα σαν μια επίγεια κόλαση όπου κατεβαίνουν οι ήρωες και, ενώ βρίσκονται σε αυτή την κόλαση, αλλάζει η ζωή τους και προσπαθούν από κει με πέρα να βγούνε και πάλι στο φως, έχοντας αλλάξει την οπτική με την οποία βλέπουν τα πράγματα -ένα «κλειδί» στην υπόθεση είναι ο θάνατος ενός παιδιού σε ένα οδόφραγμα που πυροδοτεί την όλη δράση.

Ποια είναι λοιπόν η πλοκή στο «Ταξίδι στην έρημο»; Ο ένας ήρωας, ο Άλκης, είναι φωτορεπόρτερ, ο οποίος έχει πάει σε μια χώρα στο πλαίσιο μιας αποστολής για να βγάλει φωτογραφίες από τον πόλεμο. Στη συνέχεια εξαφανίζεται και το έργο ξεκινάει από το μυστήριο της εξαφάνισής του. Εν συνεχεία η γυναίκα του που είναι δημοσιογράφος στην Ελλάδα πάει στη χώρα αυτή την τριτοκοσμική. Στην αναζήτηση του άντρα της την βοηθάει ένας έλληνας διπλωμάτης, το τρίτο πρόσωπο, και αρχίζουνε από κει και πέρα οι μοίρες των ανθρώπων αυτών να περιπλέκονται.

Βασιστήκατε αποκλειστικά σε πραγματικά γεγονότα; Ένα ερέθισμα όπως σας είπα ήταν οι εικόνες από τον πόλεμο του Ιράκ, από το Αφγανιστάν κτλ. Κι επίσης μια φωτογραφία που είχε δημοσιευτεί και στο διαδίκτυο και στις εφημερίδες ενός νοτιοαφρικανού φωτορεπόρτερ, του Kevin Carter, που έδειχνε ένα κοριτσάκι στο Σουδάν πριν από τη δεκαετία του 90, το οποίο ήταν ετοιμοθάνατο και προσπαθούσε να φτάσει στον Ερυθρό Σταυρό και από δίπλα του φαινόταν ένας γύπας. Έτσι ο συγκεκριμένος φωτορεπόρτερ έθιξε αυτό που προσπαθώ να προσεγγίσω κι εγώ στο έργο, την κατάσταση την εσωτερική, γιατί στην ουσία ένα εσωτερικό ταξίδι είναι αυτό που κάνουν οι ήρωες στο έργο.

info: «Ταξίδι στην έρημο»

1/2 μέχρι 3/2 (βλέπε θέατρα)

by αθηνά τσακαλίδου

Miss Kittin


Λέει πως αυτήν την πε-ρίοδο το αγαπημένο της venue είναι το σαλόνι της. Το Σάββατο 2 Φεβρουρίου όμως, το αγαπημένο της venue θα γίνει η Αποθήκη 8, στο DJ set της για τους φίλους της στη Θεσσαλονίκη




Το δεύτερο σόλο album σου «BatBox» θα κυκλοφορήσει από το δικό σου label «Nobody’s Bizzness». Είχες προσφορές από άλλες, ανεξάρητες και μη εταιρίες; Είχα, αλλά για να είμαι ειλικρινής, δεν ήταν τίποτα συναρπαστικό. Όλη αυτή η τρέλα μου την έδωσε και αποφάσισα να απορρίψω όλες τις προτάσεις. Φοβόμουν να βρεθώ μόνη αλλά, και πάλι, κοιμάμαι καλύτερα το βράδυ γνωρίζοντας πως όλα έγιναν με τον τρόπο που τα ήθελα, χωρίς συμβιβασμούς.

Έχεις πει πως το «BatBox» είναι για σένα μια επιστροφή στο φως. Πώς συνυπάρχει το φως και το σκοτάδι στη μουσική σου; Τα άκρα πάντα συνυπάρχουν. Έτσι και στη μουσική μου. Για παράδειγμα, όταν γράφω μια μελωδία για γλυκιά φωνή, μ’ αρέσει να την επενδύω με σκοτεινούς στίχους. Όταν η μουσική είναι πιο «βαριά», τραγουδώ πιο ελαφριά θέματα. Πάντως προσπαθώ να γράφω μη προφανή πράγματα, με ένα μη προφανή τρόπο. Δεν ξέρω πώς να γράφω ποπ τραγούδια σαν και αυτά που ακούμε στο ραδιόφωνο.

Το «Kittin is high» είναι το κομμάτι που ανοίγει το δίσκο. Tι βλέπεις από ψηλά; Βλέπω τον ήλιο να λάμπει! Αυτή η φρά-ση είναι ακριβώς αυτή που ήθελα να βάλω πρώτη, γιατί περιγράφει τη χαρά του να περνάς καλά. Όταν το συνειδητοποιείς αυτό μπορείς να κρατήσεις την αίσθηση για πολύ παραπάνω, όσο περισσότερο γίνεται. Ή μπορείς να το δεις και σε οριζόντια κλίμακα: το να κοιτάς προς τα πίσω σε κάνει να αισθάνεσαι πολύ καλύτερα απ’ ότι αισθανόσουν τότε. Είναι σαν μια νίκη επί του εαυτού σου.

Τι έχει αλλάξει στη μουσική σου και την προσωπική σου ζωή από την εποχή του πρώτου σου σόλο album, «I.com»; Η ζωή αλλάζει. Απολαμβάνω περισσότερο τη ζωή αντί να δουλεύω τόσο σκληρά. Έβγαλα το «I.com» σε συνθήκες άγ-χους, στο Βερολίνο, ανάμεσα σε πάρα πολλά DJ sets. Αργότερα μετακόμισα στο Παρίσι, πεταγόμουν στο Λονδίνο με την πρώτη ευκαιρία, ήμουν πιο νηφάλια και σε προσωπικό επίπεδο, πιο ευτυχισμένη.

Στις αρχές της δεκαετίας έκανες και τα φωνητικά για πολλά club hits, κάτι που δεν κάνεις τώρα πια. Γιατί; Γιατί δεν συνάντησα κάτι πραγματικά ενδιαφέρον. Ποιο το νόημα του να κάνεις διαρκώς το ίδιο πράγμα; Μάλλον ήταν μεγαλύτερη έκπληξη το ότι δεν έκανα κάποια τέτοιου είδους συνεργασία. Πάντως πρόσφατα βρέθηκα στο Λονδίνο για μια διασκευή ενός κομματιού των Suicide μαζί με τους Primal Scream.



by γκέλυ μαδεμλή

Δημήτρης Μίγγας

Ο συγγραφέας που το 2000 τιμήθηκε με το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου πεζογράφου για τα διηγήματά του «Των κεκοιμημένων» και ακολούθησαν άλλα τρία βιβλία του, μας μιλά για το τελευταίο του βιβλίο «Τηλέμαχου Οδύσσεια»

Πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη συγγραφή αυτής της ιστορίας; Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι κάποιον άνθρωπο που, όταν του έπεσε ένα στραγάλι από το χέρι, το ακολούθησε για αρκετά μέτρα στον κατήφορο μέχρι να το πιάσει. Πάντα ήθελα να διασώσω τη σκηνή εκείνη σε ένα γραφτό μου. Συνδύασα αργότερα αυτή τη συμπεριφορά με ανάλογα φερσίματα άλλων ιδιόρρυθμων ανθρώπων που γνώρισα κι έτσι έφτιαξα το χαρακτήρα του Τηλέμαχου. Έχοντας το βασικό ήρωα και μάλιστα βαφτισμένο αυθαίρετα Τηλέμαχο, ήταν εύκολο από εκεί και πέρα να οδηγηθώ στη συγγραφή μιας ιστορίας σαν κι αυτή.

Ποια είναι η πλοκή και τα βασικά πρόσωπα αυτού του έργου; Ήρωας του βιβλίου είναι ο ιδιόμορφος (για μερικούς «φευγάτος», για τους περισσότερους «ζαβός») Τηλέμαχος Χαρίτος. Καθώς ενηλικιώνεται διεκδικεί όσα (κατά την περιορισμένη και ιδιότυπη αντίληψή του) κρίνει πως του ανήκουν και δικαιούται· έχει καλλιτεχνικές ανησυχίες και θεμιτές φιλοδοξίες να αναδειχθεί σε «εκτελεστή» μουσικού οργάνου, ερωτεύεται με τον ξεχωριστό δικό του τρόπο, ζει το μεγάλο πάθος με τη βοήθεια αντιπροσώπου (πιο έντονα από αυτούς που ερωτοτροπούν μέσω του διαδικτύου) και χωρίζει επεισοδιακά. Στο στρατό διακρίνεται για τον ηρωισμό του και βραβεύεται δίχως να γνωρίζει την αιτία, παντρεύεται εν αγνοία του πλην όμως από συμφέρον και υπολογισμό, δίνει ωστόσο έγκαιρα λύση σε μια σχέση αδιέξοδη. Αργότερα και σε στιγμές αναγνωστικού οίστρου αναθέτει σε δόκιμο συγγραφέα το δυσχερές καθήκον να επαναπατρίσει τον απόδημο πατέρα του, ώσπου στο τέλος συνειδητοποιεί πως πρέπει να στηρίζεται στις δικές του μοναχά δυνάμεις κι αποφασίζει να οργανώσει ένα ταξίδι για να πληροφορηθεί από πρώτο χέρι τι απόγινε ο γεννήτοράς του. Τον βρίσκει ύστερα από μήνες, όταν επιστρέφει στο νησί του, καθισμένο στο καφενείο να πίνει ούζο και τον αγνοεί, προετοιμάζοντας μ’ αυτόν τον τρόπο, δίχως κι ο ίδιος να το ξέρει, την κάθαρση.

Στη δική σου «Οδύσσεια» πέρα από το γενικό πλαίσιο αναφοράς υπάρχουν κάποια επεισόδια που αντιστοιχούν με κάποια της ομηρικής «Οδύσσειας»; Ο δικός μου Τηλέμαχος (Μάχος) Χαρίτος του Οδυσσέα και της Πηνελόπης, είναι μακρινός απόγονος και κοντοχωριανός του πασίγνωστου Τηλέμαχου, γιου του Οδυσσέα Λαερτιάδη και μιας άλλης (οριακά πιστής) Πηνελόπης, όμως, δεν αντιγράφει μήτε έχει σαν πρότυπό του το διάσημο συνονόματό του. Κάτοικος, φυσικά, κάποιου νησιού του Ιονίου ο Τηλέμαχος του βιβλίου, περιμένει, βέβαια, κι αυτός να επιστρέψει ο από χρόνια αγνοούμενος πατέρας του, ωστόσο ο Μάχος λαχταρά την επιστροφή κάποιου γονιού κοντά στα δικά του μέτρα. Τον θέλει, (αν και δυσκολεύεται να εκφράσει ή έστω να συνειδητοποιήσει τη συγκεκριμένη επιθυμία του), ήπιο, λιγομίλητο και άδολο· που να αντιμετωπίζει και εκείνος την κάθε μέρα κι ό,τι αυτή φέρνει μαζί της σαν κάτι το ξεχωριστό, κι όχι κάποιον σαν τον Οδυσσέα Λαερτιάδη ο οποίος ενώ άφηνε να εννοηθεί πως αρμένιζε 10 χρόνους στις θάλασσες και πάλευε με κύματα και με στοιχειά απέφευγε επιμελώς να αφαιρέσει τα 8 χρόνια που ήταν σπιτωμένος απ’ την Καλυψώ, τους μήνες που τον μάγεψε η Κίρκη, χώρια τις νύχτες που έτρωγε, έπινε και παραμύθιαζε τους Φαίακες.

Αν η ιστορία σαυ αυτή ήταν σενάριο και μεταφερόταν στον κινηματογράφο, θα ήταν μια ευτράπελη κωμωδία ή κάτι παραπάνω; Η λογοτεχνία και ο κινηματογράφος είναι δυο διαφορετικές μορφές τέχνης με τους δικούς τους κανόνες και ιδιαιτερότητες. Αν κάποιο λογοτεχνικό έργο φύγει από τα χέρια του δημιουργού του και πάρει το δρόμο προς τις αίθουσες προβολής, τότε εξαρτάται από πολλούς παράγοντες (και κυρίως από το σεναριογράφο και το σκηνοθέτη) τι μορφή θα πάρει. Ενδέχεται να μετεξελιχθεί σε δημιούργημα καλύτερο ή ίσως και χειρότερο, οπωσδήποτε όμως θα πρόκειται για ένα άλλο έργο. Δεν είμαι εγώ εκείνος που θα κρίνει αν το δικό μου κείμενο είναι μια ευτράπελη κω-μωδία ή κάτι παραπάνω. Στα χέρια ωστόσο κάποιων κινηματογραφικών συντελεστών θα μπορούσε να κερδίσει ή και να χάσει ανάλογα με τα προσόντα και το όραμά τους.

Οι αναφορές που γίνονται στην «Οδύσσεια» του Ομήρου είναι περιπαικτικά ερμηνευτικές, που θυμίζουν Τσιφόρο… Δεν θα χαρακτήριζα αυτές τις αναφορές περιπαικτικές. Θα ήταν από μεριά μου ύβρις να σταθώ περιπαικτικά απέναντι στο Όμηρο. Θα μπορούσα ωστόσο να τις ονομάσω χιουμοριστικές. Ας πούμε πως πρόκειται για μια προσπάθεια ανατρεπτικής ερμηνείας κάποιων περιστατικών της Οδύσσειας (ύστερα από χιλιάδες χρόνια) με καλή διάθεση και σεβασμό.

Θα περίμενε κανείς μια «Οδύσσεια» να είναι χωρισμένη σε 24 μέρη, όπως οι ραψωδίες, αλλά εδώ υπάρχουν 16 κεφάλαια… Όπως προσπάθησα να διευκρινίσω και πιο πάνω δεν πρόκειται για μια πιστή μεταφορά της Οδύσσειας. Ο τίτλος του βιβλίου θα μπορούσε και να είναι «Ο βίος και η πολιτεία του Τηλέμαχου Χαρίτου». Διάλεξα τον τίτλο «Τηλέμαχου Οδύσσεια» σαν πιο ελκυστικό, όμως δεν μπήκα ποτέ στον πειρασμό να ακολουθήσω ουσιαστικά ή και τυπικά το Ομηρικό πρότυπο. Χρειάστηκαν δεκαέξι κεφάλαια για να ολοκληρώσω όσα κατά τη γνώμη μου είχα να πω και εκεί σταμάτησα.

Τα γλωσσικά ιδιώματα στους διαλόγους είναι καθαρά νησιώτικα ή κάποιες συνθέσεις δικές σου; Όπως αφήνεται να εννοηθεί σε ορισμένα σημεία του βιβλίου η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα νησί του Ιονίου, τη Λευκάδα, η οποία σύμφωνα με τη θεωρία του γερμανού αρχαιολόγου Γ. Δαίρπφελδ (W. Dörpfeld) ήταν η Ομηρική Ιθάκη. Έζησα αρκετά χρόνια στη Λευκάδα και σε όσα κείμενά μου αναφέρονται σε αυτόν το τόπο προσπαθώ να μπολιάσω στους διαλόγους κάτι από το τοπικό γλωσσικό ιδίωμα -πάντα με μέτρο βέβαια για να μην κουράσω τον αναγνώστη.

Τι σημαίνουν οι λέξεις «καντούνια», «κογιονάρει», «γρέγο»; «Καντούνια» ονομάζονται οι στενοί δρόμοι (δρομάκια) των νησιών. «Γρέγος» (ή και «γραίγος») είναι ο βορειοανατολικός άνεμος. «Κογιονάρω» σημαίνει κοροϊδεύω, εμπαίζω, περιπαίζω, περιγελώ.

Από το κεφάλαιο 13 και μετά υπάρχουν δύο πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις, ενώ η «Οδύσσεια» παύει να είναι μόνο (με την παρουσία) του «Τηλέμαχου»… Η παράδοση αναφέρει την ύπαρξη ενός ακόμα (νόθου) γιου του Οδυσσέα, του Τηλέγονου. Στα κείμενά μου προσπαθώ να εκμεταλλευτώ αυτό το γεγονός εμφανίζοντας έναν νόθο γιο του δικού μου Οδυσσέα, που παρουσιάζεται ξαφνικά στο νησί προερχόμενος από τη Λατινική Αμερική και οποίος αναλαμβάνει από κάποιο σημείο και μετά την αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο αλλά και έμμεσα χρεώνεται και τις προηγούμενες τριτοπρόσωπες αφηγήσεις.



by σωτήρης ζήκος

Κωμωδία για σφιγμένα δόντια!

Ιάκωβου Καμπανέλλη «Μία Κωμωδία»*


Στη χώρα του Πλούτωνα ραγδαίες εξελίξεις και αλλαγές συντελούνται με την απροσδόκητη είσοδο του Κεφαλαίου... Επενδύσεις, έργα υποδομής, χώροι διασκέδασης και ψυχαγωγίας, δημιουργία τραπεζών, έρχονται να ανατρέψουν τη γαλήνια και ειδυλλιακή ατμόσφαιρα του τόπου. Τότε ο Πλούτωνας καλείται να πάρει μια μεγάλη «πολιτική» απόφαση που θα κρίνει το μέλλον της επικράτειάς του… Το έργο αυτό -όχι από τα καλύτερα του σημαντικού συγγραφέα μας- προσπαθεί να ξορκίσει τα κακώς κείμενα της ελληνικής πραγματικότητας μεταφέροντας το χωροχρόνο σε μια ανέπαφη από τον σύγχρονο πολιτισμό περιοχή, τη λίμνη Αχερουσία. Ένας επίπλαστος κόσμος, ο οποίος μάχεται με κάθε τρόπο να επιβληθεί και να «χτίσει» το μέλλον του. Ο Καμπανέλλης σατιρίζει πολιτικά και με πολύ κομψό τρόπο όσα ενοχλούν τον ίδιο και τους υπόλοιπους που βλέπουν πέρα από το δάκτυλό τους. Ο τίτλος που δίνει, απολύτως ειρωνικός, θα προέκυπτε από το γέλιο που ευφραίνει την καρδιά του θεατή, το μόνο δραστικό όπλο σε αδιέξοδες (;) καταστάσεις. Ο Γιώργος Ρεμούνδος ωστόσο προσάρμοσε το έργο στους ρυθμούς του μιούζικαλ. Έστησε μια κεφάτη παράσταση, επιδιώκοντας τον συντονισμό του πολυπρόσωπου θιάσου. Η προσπάθεια δεν ευοδώθηκε παρά το «εντυπωσιακό» της ξεκίνημα. Οι σκηνές πλήθους -σχεδόν από την αρχή ως το τέλος- τον δυσκόλεψαν εμφανώς κάνοντας το θέαμα βραδυκίνητο, ράθυμο αν και υπήρχαν λειτουργικές επιμέρους σκηνές. Ο Άγγελος Παπαδημητρίου (Πλούτων), χαρισματικός αλλά πελαγωμένος από την έκταση του πράγματος, έχανε τον τρόπο να επιβληθεί ως κύριος ρόλος. Τα τυποποιημένα χορευτικά σκιρτήματα του Χάρη Μανταφούνη δεν προσέδιδαν το παραμικρό σε αντίθεση με την επιτηδευμένη κιτς σκηνογραφία του Αντώνη Δαγκλίδη που ταυτοποιούσε με νόημα την αισθητική καταγωγή των κατοίκων.

*Η παράσταση παρουσιάζεται στο Θέατρο της Μονής Λαζαριστών - Σκηνή Σωκράτης Καραντινός από το ΚΘΒΕ



by δημήτρης φοινίτσης

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΩΝ 3/01 - 06/02

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ-ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΪΚΟΠΟΥΛΟΣ TASTA Α.Ε.Β.Ε.

Εθν. Αμύνης 2, T: 2310 262051 & 2310 270073

• JUNO: 19.00 / 21.00 / 23.00

ΒΑΚΟΥΡΑ

Ιωάννου Μιχαήλ 8, T: 2310 233665

• ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ: Αιθ.1: 19.00 / 21.00 • ΤΟ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ: Αιθ.1: 23.00

• ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ: Αιθ.2: Σάββατο & Κυριακή: 17.00 • ΑΓΙΟΥΡΒΕΔΑ: Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ: Αιθ.2: 19.10 • ΜΑΪΚΛ ΚΛΕΪΤΟΝ: Αιθ.2: 21.00 / 23.10

VILLAGE CENTRE

Εμπ. Κέντρο MEDITERRANEAN COSMOS, Τ: 2310 499999

• ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ ΘΗΣΑΥΡΟΥ: ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ: Αιθ.1: 17.10, Πέμπτη & Σάββατο & Κυριακή: 11.50 / 14.40 / 17.10 • ΤΖΟΝ ΡΑΜΠΟ: Αιθ.1: 19.40 / 21.40 / 23.40

• Η ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ - μεταγλωττισμένη: Αιθ.2: 16.00 / 18.00, Σάββατο & Κυριακή: 12.00 / 14.00 / 16.00 / 18.00 • ΧΩΡΙΣ ΙΧΝΗ: Αιθ.2: 20.00 / 22.00 / 00.50

• Ο ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΒΥΘΟΥ - μεταγλωττισμένη: Αιθ.3: 15.00 / 17.00, Πέμπτη & Σάββατο & Κυριακή: 11.00 / 13.00 / 15.00 / 17.00 • ΕΥΚΟΛΟ ΧΡΗΜΑ: Αιθ.3: 18.50 / 21.00 / 23.10

• Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ: Αιθ.4: 15.20 / 17.50 / 20.20 / 22.50, Πέμπτη & Σάββατο & Κυριακή: 12.50 / 15.20 / 17.50 / 20.20 / 22.50

• Ο ΑΛΒΙΝ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ - μεταγλωττισμένη: Αιθ.5: 16.10, Σάββατο & Κυριακή: 12.10 / 14.10 / 16.10, Δευτέρα: 16.00 • ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ: Αιθ.5: 18.10 / 20.10 / 22.10 / 00.10, Δευτέρα: 18.00 / 20.20 / 00.20

• Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ: Αιθ.6 Max screen: 16.30 / 19.00 / 21.30 / 00.00, Πέμπτη & Σάββατο & Κυριακή: 11.30 / 14.00 / 16.30 / 19.00 / 21.30 / 00.00

• Η ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ - μεταγλωττισμένη: Αιθ.7: 15.30 / 17.30, Πέμπτη & Σάββατο & Κυριακή: 11.20 / 13.30 / 15.30 / 17.30 • ΕΞΙΛΕΩΣΗ: Αιθ.7: 19.20 / 22.00 / 00.40

• Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ: ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ: Αιθ.8: Πέμπτη & Σάββατο & Κυριακή: 11.10 / 13.50 • ΤΟ ΓΑΜΗΛΙΟ ΠΑΡΤΙ: Αιθ.8: 16.20 / 18.30 / 20.30 / 22.30 / 00.30

• ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ: Αιθ.9 Gold Class: 20.10 / 22.10, Παρασκευή: 20.10 / 22.10 / 00.10, Σάββατο: 16.10 / 18.10 / 20.10 / 22.10 / 00.10, Κυριακή: 16.10 / 18.10 / 20.10 / 22.10, Δευτέρα: 20.10 / 22.20

• Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ: Αιθ.10 Sound Gold Class: 19.00 / 21.30, Παρασκευή: 19.00 / 21.30 / 00.00, Σάββατο: 16.30 / 19.00 / 21.30 / 00.00, Κυριακή: 16.30 / 19.00 / 21.30

ΘΕΑΝΩ

Κων/πόλεως 75 (Μπότσαρη), T: 2310 837587

2 ΣΕΞ ΤΑΙΝΙΕΣ

ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ

Βασ. Όλγας 150, Τ: 2310 831565

• ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ: Σάββατο & Κυριακή: 17.00 • IRINA PALM: 19.00 / 21.45 • ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ: 22.30

ΛΑΪΚΟΝ

Μοναστηρίου 2, T: 2310 513880

2 ΣΕΞ ΤΑΙΝΙΕΣ

MAΚΕΔΟΝΙΚΟΝ

Φιλ. Εταιρίας 44 & Δ. Μαργαρίτη, Τ: 2310 261727

• SLEUTH: ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΥΑΛΟΥ: 19.00 / 21.00 / 23.00

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ

Κρατήσεις: Τ: 2310 290290, www.i-ticket.gr

• Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ: Αιθ.1: 15.30 / 18.00 / 20.30 / 23.00, Κυριακή: 13.00 / 15.30 / 18.00 / 20.30 / 23.00

• ΕΥΚΟΛΟ ΧΡΗΜΑ: Αιθ.2: 16.30 • TO ΓΑΜΗΛΙΟ ΠΑΡΤΙ: Αιθ.2: 19.00 / 21.10 / 23.20

• Η ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ - μεταγλωττισμένη: Αιθ.3: Σάββατο: 15.40, Κυριακή: 13.30 / 15.40 • ΤΖΟΝ ΡΑΜΠΟ: Αιθ.3: 17.30 / 19.30 / 21.30 / 23.30

• Ο ΑΛΒΙΝ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ - μεταγλωττισμένη: Αιθ.4: Σάββατο: 15.00, Κυριακή: 12.30 / 15.00 • TO ΓΑΜΗΛΙΟ ΠΑΡΤΙ: Αιθ.4: 16.50 • ΕΥΚΟΛΟ ΧΡΗΜΑ: Αιθ.4: 18.50 / 21.00 / 23.10

• ΕΞΙΛΕΩΣΗ: Αιθ.5: 18.30 / 21.00 / 23.30, Σάββατο & Κυριακή: 16.00 / 18.30 / 21.00 / 23.30

• JUNO: Αιθ.6: 17.50 / 20.00, Σάββατο & Κυριακή: 15.50 / 17.50 / 20.00 • ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ: Αιθ.6: 22.10 / 00.20

• Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ: Αιθ.7: 17.00 / 19.30 / 22.00 • ΤΖΟΝ ΡΑΜΠΟ: Αιθ.7: 00.30

• DEEP END: Αιθ.8: 17.10 / 00.00 • ΧΩΡΙΣ ΙΧΝΗ: Αιθ.8: 19.10 / 21.30

ΟΛΥΜΠΙΟΝ

Πλατεία Αριστοτέλους, Τ: 2310 378404

• Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ: Αιθ.1: 18.00 / 20.30 / 23.00

• Η ΠΑΓΙΔΑ: Αιθ.«Παύλος Ζάννας»: 18.30 / 20.45 / 23.00

STER CINEMAS

Εμπ. Κέντρο «Μακεδονία», Τ: 2310 469300, 469310

• Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ: Αιθ.1: 16.10 / 18.40 / 21.10 / 23.40, Σάββατο & Κυριακή: 11.10 / 13.40 / 16.10 / 18.40 / 21.10 / 23.40

• JUNO: Αιθ.2: 17.10, Σάββατο & Κυριακή: 12.40 / 15.00 / 17.10 • ΕΞΙΛΕΩΣΗ: Αιθ.2: 19.10 / 21.40, Παρασκευή & Σάββατο: 19.10 / 21.40 / 00.10

• ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΓΗ: Αιθ.3: 17.00, Σάββατο & Κυριακή: 12.00 / 14.45 / 17.00 • ΕΥΚΟΛΟ ΧΡΗΜΑ: Αιθ.3: 19.15 / 21.30 / 23.50

• Ο ΑΛΒΙΝ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ - μεταγλωττισμένη: Αιθ.4: 17.30, Σάββατο & Κυριακή: 11.20 / 13.20 / 15.30 / 17.30 • ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ: Αιθ.4: 19.20 • ΤΖΟΝ ΡΑΜΠΟ: Αιθ.4: 21.20 / 23.20

• ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ: Αιθ.5: 18.10 / 20.30, Σάββατο & Κυριακή: 11.00 / 13.30 / 15.50 / 18.10 / 20.30 • ΤΖΟΝ ΡΑΜΠΟ: Αιθ.5: 22.50, Παρασκευή & Σάββατο: 22.50 / 00.50

• ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ ΘΗΣΑΥΡΟΥ: ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ: Αιθ.6: 16.15, Σάββατο & Κυριακή: 13.00 / 16.15 • TO ΓΑΜΗΛΙΟ ΠΑΡΤΙ: Αιθ.6: 19.00 / 21.00 / 23.00

• Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ: ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ: Αιθ.7: 16.00, Σάββατο & Κυριακή: 11.30 / 13.45 / 16.00 • TO ΓΑΜΗΛΙΟ ΠΑΡΤΙ: Αιθ.7: 18.00 / 20.00 / 22.00, Παρασκευή & Σάββατο: 18.00 / 20.00 / 22.00 / 00.00

• Η ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ - μεταγλωττισμένη: Αιθ.8: 16.20 / 18.20, Σάββατο & Κυριακή: 12.20 / 14.20 / 16.20 / 18.20 • ΕΞΙΛΕΩΣΗ: Αιθ.8: 20.10 / 22.40

• TO ΓΑΜΗΛΙΟ ΠΑΡΤΙ: Αιθ.9: 16.30, Σάββατο & Κυριακή: 12.30 / 14.30 / 16.30 • ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ: Αιθ.9: 18.30 / 20.30 / 22.30 • ΤΟ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ: Αιθ.9: Παρασκευή & Σάββατο: 00.30

• Η ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ - μεταγλωττισμένη: Αιθ.10: 17.40, Σάββατο & Κυριακή: 11.50 / 13.50 / 15.40 / 17.40 • ΧΩΡΙΣ ΙΧΝΗ: 19.30 / 21.50, Παρασκευή & Σάββατο: 19.30 / 21.50 / 00.20

• ΜΑΓΕΜΕΝΗ: Αιθ.11: Σάββατο & Κυριακή: 12.50 / 15.10 • Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ: Αιθ.11: 17.20 / 19.45 / 22.15, Παρασκευή & Σάββατο: 17.20 / 19.45 / 22.15 / 00.40

STER CINEMAS

Εμπ. Κέντρο CITY GATE, Τ: 2310 469300, 469310

• Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ: Αιθ.1: 16.40 / 19.00 / 21.20 / 23.40, Σάββατο & Κυριακή: 12.00 / 14.20 / 16.40 / 19.00 / 21.20 / 23.40

• TO ΓΑΜΗΛΙΟ ΠΑΡΤΙ: Αιθ.2: 16.30, Σάββατο & Κυριακή: 12.30 / 14.30 / 16.30 • ΧΩΡΙΣ ΙΧΝΗ: Αιθ.2: 18.30 / 21.00 / 23.20

• Η ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ - μεταγλωττισμένη: Αιθ.3: 17.00 / 18.45, Σάββατο & Κυριακή: 11.10 / 13.15 / 15.10 / 17.00 / 18.45 • ΤΖΟΝ ΡΑΜΠΟ: Αιθ.3: 20.30 / 22.30, Παρασκευή & Σάββατο: 20.30 / 22.30 / 00.30

• TO ΓΑΜΗΛΙΟ ΠΑΡΤΙ: Αιθ.4: 17.20 / 19.20, Σάββατο & Κυριακή: 11.00 / 13.00 / 15.20 / 17.20 / 19.20 • ΕΞΙΛΕΩΣΗ: Αιθ.4: 21.30 • ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΘΡΥΛΟΣ: Αιθ.4: 23.50

• Η ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ - μεταγλωττισμένη: Αιθ.5: 17.40, Σάββατο & Κυριακή: 12.10 / 14.00 / 15.50 / 17.40 • ΕΥΚΟΛΟ ΧΡΗΜΑ: Αιθ.5: 19.30 / 21.45, Παρασκευή & Σάββατο: 19.30 / 21.45 / 00.00

• ΜΑΓΕΜΕΝΗ: Αιθ.6: Σάββατο & Κυριακή: 11.20 / 13.30 / 15.40 • TO ΓΑΜΗΛΙΟ ΠΑΡΤΙ: Αιθ.6: 18.00 / 20.00 / 22.00, Παρασκευή & Σάββατο: 18.00 / 20.00 / 22.00 / 00.00

• ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΓΗ: Σάββατο & Κυριακή: Αιθ.7 VIP: 11.40 / 14.10 • ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ: Αιθ.7 VIP: 16.20 / 18.50 • ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ: Αιθ.7 VIP: 21.10 / 23.00

ΦΑΡΓΚΑΝΗ

Αγ. Παντελεήμονος 10, Τ: 2310 960063

• LA ANTENA: 19.00 / 21.00 / 23.00

ΘΕΑΤΡΑ

θέατρα

Lingua di Corpo (Ολυμπίου Διαμαντή 19, Άνω Λαδάδικα, Τ: 2310 517007) «Ludus Οιδίπους» από το εργαστήριο έρευνας παραστατικών τεχνών AlmaKalma, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μήτρου, με τους Έλενα Αγαθοκλέους, Lucasz Walewski, κ.ά. Σάββατο, Κυριακή, Παρασκευή 21.30, εισιτήρια 15, 10­ (φοιτητικό)

Studio Νέμεση (Δελφών 176, Τ: 2310 326230, 853361) «Σεξ ή Σέξπιρ; Ιδού η απορία» σε κείμενο της ομάδας «Νέμεση» και σκηνοθεσία Τίνας Στεφανοπούλου, με τους Κική Ιωαννίδου, Τζίμη Κούρτη, Αναστάση Μαυρομιχάλη, Στάθη Πεχλιβανίδη, Δημήτρη Σιδηρόπουλου, Τίνα Στεφανοπούλου, κ.ά. Σάββατο 21.30, Κυριακή 19.30

Studio Παράθλαση (Κασσάνδρου 132, Τ: 2310 216567) «Ο Μαιτρ κι η Μαργαρίτα» του Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ, σε μετάφραση Μόνας Κιτσοπούλου και Γιώργου Γκασνάκη, και σε σκηνοθεσία Μόνας Κιτσοπούλου. Σάββατο & Κυριακή 21.00, εισιτήρια 15, 10­ (φοιτητικό)

Αθήναιον (Βασιλίσσης Όλγας 35, πληροφορίες: 2310 832060) «ΑΓΑΝΤΑ…» από τον Χάρρυ Κλυνν και «Τα παιδιά της Σαλονίκης». Τετάρτη, Κυριακή 20.30, Πέμπτη, Παρασκευή 21.30, Σάββατο 18.30, 21.30, εισιτήρια 20, 15­ (μειωμένο)

Βασιλικό Θέατρο (Πλατεία Λευκού Πύργου, Τ: 2310 251630, πληροφορίες 2310 288000) «Συρανό ντε Μπερζεράκ» του Εδμόνδου Ροστάν, σε μετάφραση Στρατή Πασχάλη και σκηνοθεσία Εύη Γαβριηλίδη, με τους Κώστα Σαντά, Διονύση Μπουλά, Κορίνα Βασιλοπούλου, κ.ά. Σάββατο 18.00 & 21.00, Κυριακή 19.00, Τετάρτη 18.00 & 21.00, Πέμπτη 21.00, εισιτήρια 20, 15­ (εξώστης, φοιτητικό-πλατεία), 12­ (φοιτητικό-εξώστης-λαϊκές)

Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο (Γ. Βαφόπουλου 3, Τ:. 2310 424132) Το Σκοτεινό Δωμάτιο / Το Πορτραίτο μιας Μαντόνας / Μια υπέροχη κυριακή για εκδρομή μονόπρακτα του Τέννεσση Γουίλιαμς, σε σκηνοθεσία Τζένη Ζαπτιέ, με τους Νατάσσα Αστρεινίδη, Μαρία Βαγιωνά, Βαλάντη Δρίτσα, κ.ά. Σάββατο 20.30, είσοδος ελεύθερη

Βίλκα (26ης Οκτωβρίου 24, απέναντι από το JUMBO Σφαγείων, πληροφορίες: 2310 555528, 449989) «Sex+Pyr» παράσταση χορού από το χοροθέατρο «Παρουσίες» της Μπέττυς Βυτινάρου. Σάββατο, Κυριακή 21.00, εισιτήρια 15, 12­ (φοιτητικό)

Δημοτικό Θέατρο Θέρμης (Δημητρίου Καραολή & Καπετάν Χάψα, Θέρμη, Τ: 2310 463423, πληροφορίες ) «Δον Καμίλλο» του Σωτήρη Πατατζή, από τη θεατρική Ομάδα του πολιτιστικού Κέντρου Θέρμης, θέατρο «Όραμα», σε σκηνοθεσία Θεόφιλου Λάλου, με τους Γρηγόρη Σούγγαρη, Θεόφιλος Λάλο, Βάντα Ερμείδου, Τάνια Βρατσκίδου, κ.ά. Παρασκευή-Κυριακή 20.30, εισιτήρια 10, 6­ (φοιτητικό)

Θέατρο Raphael Hall (Κολλέγιο Ανατόλια, πληροφορίες: 2310 398328) «Ο Αχόρταγος» του Δημήτρη Ψαθά, από τον Όμιλο Ελληνικού Θεάτρου του Ανατόλια. Παρασκευή-Κυριακή 21.00

Θέατρο Αμαλία (Αμαλίας 71 & Παρασκευοπούλου, Τ: 2310 821483, 2310 239248-κρατήσεις) «Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης» του Άκη Δήμου, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου, με τους Δημήτρη Ναζίρη, Έφη Σταμούλη, κ.ά. Τετάρτη-Σάββατο 21.00, Κυριακή 19.00, εισιτήρια 20, 12 (φοιτητικό), 15­ (Τετάρτη & Πέμπτη), 10­ (φοιτητικό Τετάρτη & Πέμπτη)

Θέατρο ΡΟ (Αριστοτέλους 23, Τ: 2310 261584 πληροφορίες: 2310 274570, 225570) «Το ημέρωμα της στρίγγλας» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Γιώργου Ροντίδη, με τους Όλγα Ροντίδη, Χρήστο Χατζηνάσιο, Γιώργο, Χαντζαρίδη, κ.ά. Σάββατο 21.15, Κυριακή 20.30

Θέατρο Τέχνης «Ακτίς Αελίου» (Χριστοπούλου 12, Κάθετος Ιασωνίδου, Τ: 2310 229249) «Έλεος (Blasted)» της Σάρα Κέιν, σε σκηνοθεσία Θωμά Βελισσάρη, με τους Γρηγόρη Παπαδόπουλο, Μάρα Τσικάρα, κ.ά. Τετάρτη-Κυριακή 21.15, εισιτήρια 15, 10­ (φοιτητικό)

Θέατρο Τεχνουργείο (Αγίου Δημητρίου 121, πληροφορίες: 2310 472090) «Common People» της Σμαρώς Πλατιώτη, σε σκηνοθεσία Σμαρώς Πλατιώτη, με τους Ελευθερία Τσάκουρη, Γιάννη Τσίκουλα, κ.ά. Σάββατο-Κυριακή 21.30

Θέατρο Φλέμιγκ (Μισραχή 15, Τ: 2310 812000) «Λας Παλάβρας» Stand Up Comedy σε σκηνοθετική επιμέλεια Γρηγόρη Μήττα. Παρασκευή, Σάββατο 22.00, εισιτήρια 10, 7­ (φοιτητικό). «Μαντεμουαζέλ Λούλου» σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Μήττα, με τους Ιωάννα Σιδηροπούλου, Αντιγόνη Μπάρμπα, Γιώργο Πούλιο, κ.ά. Κυριακή 21.00, εισιτήρια 10, 7­ (φοιτητικό)

Καφωδείο Ελληνικό (Ιουστινιανού 3, Τ: 2310 237016, πληροφορίες: 6944 613607, 6945 524190) «Μου Λεν… Ρουζ» μουσικοθεατρική παράσταση από το Θέατρο Τέχνης Ακτίς Αελίου. Τετάρτη 22.30, τιμή εισόδου 3­

Μικρό Θέατρο (Αντωνίου Καμάρα 3, Τ: 2310 232799, πληροφορίες: 6979 884401) «100» των Diene Petterle, Neil Monaghau και Christopher Heimann, από το θέατρο «Περιπλάνηση», σε σκηνοθεσία Εύης Δημητροπούλου, με τους Τζέησον Αρκουίν, Βίκυ Παναγιωτοπούλου κ.ά. Παρασκευή, Σάββατο 21.00, Κυριακή 20.00, εισιτήρια 15, 10­ (φοιτητικό)

Μονή Λαζαριστών (Κολοκοτρώνη 25-27, Σταυρούπολη, πληροφορίες: 2310 288000) Σκηνή «Σωκράτης Καραντινός» «Μία Κωμωδία» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, από το Κ.Θ.Β.Ε., σε σκηνοθεσία Γιώργου Ρεμούνδου, με τους Άγγελο Παπαδημητρίου, Γιάννη Σιαμσάρη, κ.ά. Πέμπτη, Παρασκευή 21.00, Τετάρτη, Σάββατο 18.00 & 21.00, Κυριακή 19.00, εισιτήρια 20, 15­ (εξώστης, φοιτητικό-πλατεία), 12­ (φοιτητικό-εξώστης). Μικρό Θέατρο «Ταξίδι στην έρημο» του Γιάννη Παπάζογλου, σε σκηνοθεσία Νίκου Διαμαντή, με τους Μαρίζα Τσάρη, Στέργιο Τζαφέρη, κ.ά. Παρασκευή 22.00, Σάββατο 20.00 & 22.00, Κυριακή 19.00, εισιτήρια 20, 15­ (εξώστης, φοιτητικό-πλατεία), 12­ (φοιτητικό-εξώστης). «Μια παρτίδα σκάκι» του Αντώνη Δωριάδη, σε σκηνοθεσία Εύης Δημητροπούλου, με τους Στράτο Τζώρτζογλου, Καλλιόπη Ευαγγελίδου. Πέμπτη 21.00, εισιτήρια 20, 15­ (εξώστης, φοιτητικό-πλατεία), 12­ (φοιτητικό-εξώστης)

Ράδιο Σίτυ (Παρασκευοπούλου 9, Τ: 2310 834996) «Annie» σε σκηνοθεσία Μαριάννας Τόλη και χορογραφίες Chet Walker. Σάββατο 18.00, Κυριακή 11.30 & 18.00 (Παραστάσεις καθ’ όλη τη διάρκεια των γιορτών), εισιτήρια 16, 12­ (μειωμένο). «Caveman» του Rob Becker, από το Coronet και το Theater Mogul, σε σκηνοθεσία και διασκευή Αναστασίας Παπαστάθη, με τον Χριστόδουλο Στυλιανού. Τελευταίες παραστάσεις: Παρασκευή-Κυριακή (1-3/2), εισιτήρια 22, 18­ (φοιτητικό)


Εκδηλώσεις - θεάματα


Brahma Kumaris (Ανδρεοπούλου 37, Τ: 2310 828491) Σεμινάρια Θετικής σκέψης. Δευτέρα 19.30

Gallery TINT (Χρυσοστόμου Σμύρνης 19, πληροφορίες: 2310 235689, 220191) «Φωτογραφία και παγκοσμιοποιημένη οικονομία, Ιστορικός της τέχνης» σεμινάριο από την ιστορικό της τέχνης Ηρώ Κατσαρίδου. Τετάρτη 19.30

Park Hotel (Ίωνος Δραγούμη 81, πληροφορίες: 2310 556145, 210 520 5200)«Οι σύγχρονες προσεγγίσεις για το φαινόμενο της παιδικής εργασίας, η ανάπτυξη τεχνικών και μεθόδων προσέγγισης στο δρόμο (street work) και εναλλακτικοί τρόποι στήριξης του παιδιού.» από τη μη Κυβερνητική Οργάνωση PRAKSIS σε συνεργασία με το Αγγλικό Δίκτυο Οργανώσεων Consortium For Street Children, στo πλαίσιο της υλοποίησης του Προγράμματος: «Act For Children». Σάββατο 09.00

Αίθουσα Διαλέξεων του DEI (κτίριο Βρετανικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, Εθνικής Αμύνης 9, πληροφορίες: 2310 224833) «Αναζητώντας την ενοποιητική αφήγηση της Δύσης», κύκλος σεμιναρίων από τον Θανάση Τριαρίδη, σε συνεργασία με το βιβλιοπωλείο Σαιξπηρικόν: «Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι: τα γυμνά μάτια». Δευτέρα 19.00. «Η αρσενική απελπισία και οι παρεκτροπές του ρεαλισμού: Μέλβιλ, Κόνραντ, Χέμινγουεϊ, Καζαντζάκης, Μάρκες». Τετάρτη 19.00

Αίθουσα Τελετών Α.Π.Θ. (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Τ: 2310 995208) «Χριστόδουλος Γαλάνος: Η οικουμενικότητα της ευεργεσίας» παρουσίαση βιβλίου της Ελένης Γκίνου και καλλιτεχνικό πρόγραμμα με το συγκρότημα παραδοσιακής μουσικής του Δήμου Θεσσαλονίκης, τη χορωδία γυναικών του συλλόγου Βλαστιωτών Πτολεμαΐδας και μουσικό σχήμα από την Ανατολική Αφρική: αφιέρωμα στον ευεργέτη Χριστόδουλο Γαλάνο, εν όψει της συμπλήρωσης 50 χρόνων από το θάνατο του. Κυριακή 11.00, είσοδος ελεύθερη

Αίθουσα Τέχνης «A Tempo» (Επταλόφου 7, Κάτω Τούμπα, πληροφορίες 2310 905631, 932791) «Τα χέρια των μουσικών» σεμινάριο με εισηγητή τον Θεόδωρο Παναγόπουλο, μουσικό και καθηγητή κιθάρας. Κυριακή 12.00

Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης (Μ. Ανδρόνικου 6, Τ: 2310 830538) Duo για βιολιά με τις Ε. Ταλακούδη και Δ. Παπαστεργίου, μουσική εκδήλωση. Δευτέρα 20.30, είσοδος ελεύθερη.

Γαλλικό Ινστιτούτο (Λεωφόρος Στρατού 2Α, πληροφορίες: 2310 821231) «Γκιγιώμ Κανέ: ηθοποιός και σκηνοθέτης»: «Η κόλαση μέσα μας» προβολή ταινίας. Παρασκευή 19.30, είσοδος ελεύθερη

Εταιρία για τον Κοινωνικό Αποκλεισμό και την Ψυχική Υγεία (E.Κ.Α.Ψ.Υ.) (Καμβουνίων 8, 3ος όροφος, Τ: 2310 276782) «Σχέσεις των γυναικών» ανοιχτή εκδήλωση-συζήτηση στο πλαίσιο του κύκλου συναντήσεων της Λέσχης του Κέντρου Κοινωνικής Υποστήριξης Γυναικών. Πέμπτη 20.00, είσοδος ελεύθερη

Ιανός (Αριστοτέλους 7, Τ: 2310 277004) «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο μια νευροβιολογική ανάγνωση» παρουσίαση βιβλίου του Θανάση Ντινόπουλου από τις εκδόσεις Παρισιάνου. Παρασκευή 19.30. «Επιπόλαιος επί πόλεως» παρουσίαση του βιβλίου του Αλμπέρτου Ναρ από τις εκδόσεις University Studio Press. Σάββατο, 12.00. «Τα Πουλιά της Ελλάδας, της Κύπρου και της Ευρώπης», παρουσίαση του Οδηγού Αναγνώρισης με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Υγροτόπων (2/2). Θα ακολουθήσει η παρουσίαση dvd του Κώστα Παπακωνσταντίνου «Υγρότοποι και Birdwatching» με ειδική αναφορά στους υγροτόπους κοντά στη Θεσσαλονίκη. Τρίτη 20.00. Η είσοδος είναι ελεύθερη για όλες τις εκδηλώσεις

Κέντρο Ιστορίας Δήμου Θεσσαλονίκης (Μέγαρο Μπίλλη, Πλατεία Ιπποδρομίου, Τ: 2310264668, 274167) «Φιλοσοφικά ρεύματα στη Γαλλία τον 20ο αιώνα» διάλεξη του γάλλου φιλόσοφου Alain Badiou που διοργανώνει το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με τις εκδόσεις Πατάκη. Παρασκευή 19.30, είσοδος ελεύθερη.

Κέντρο Πολιτισμού και Περιβάλλοντος των Νέων Μαλγάρων (Τ: 2310 794811) «Εορτασμός της Ημέρας υγροτόπων στο Δήμο Αξιού» εκδήλωση του Φορέα Διαχείρισης Δέλτα Αξιού-Λουδία-Αλιάκμονα. Σάββατο 10.00, είσοδος ελεύθερη

Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (εντός ΔΕΘ, Εγνατίας 54, Τ: 2310 240002) «Τα μουσικά πρωινά στο μουσείο». Τζαζ από το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, με τους μουσικούς Δήμο Δημητριάδη (σαξόφωνο), Κωστή Χριστοδούλου (πιάνο), Βαγγέλη Κοτζάμπαση (ντραμς). Κυριακή 11.45, εισιτήρια 10, 5­ (φοιτητικό)

Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (25ης Μαρτίου & Παραλία, Τ: 2310 895938, 895939) Συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης σε έργα των Ravel και Poulenc, με σολίστ τους Θανάση Αποστολόπουλο και Στέφανο Θωμόπουλο (πιάνο). Παρασκευή 21.00 εισιτήρια 20­ (πλατεία Α’), 15­ (πλατεία Β’, θεωρεία), 10­ (εξώστης)

ΟΛΟ ΥΓΕΙΑ, Πρότυπο Διαιτολογικό Κέντρο, (Τσιμισκή 100, πληροφορίες: 2310 244841) «Πείνα. Η χρήση του φαγητού ως τρόπου εκτόνωσης των συναισθημάτων μας» σεμινάριο. Τετάρτη 19.00-21.00. Για συμμετοχή καλείτε μέχρι και Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου


Για παιδιά και νέους


Mediterranean Cosmos (11ο χλμ Θεσσαλονίκης-Μουδανιών, Τ: 2310 489571) «Μαμά πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι;» παιδική εκδήλωση που γνωρίζει στα παιδιά το διαπλανητικό κόσμο μέσα από τον εξομοιωτή φεγγαριού. Δευτέρα-Παρασκευή 11.00-21.00, Σάββατο-Κυριακή 12.00-20.00, είσοδος ελεύθερη

Αθήναιον (Βασιλίσσης Όλγας 35, πληροφορίες: Τ: 2310 749549) «Κου-Κου» της Μαρίας Αλβανού, από το θέατρο «Νεφέλες», σε σκηνοθεσία Παντελή Καραγιάννη, με τους Μαρία Αλβανού, Νίκο Κασάπη, κ.ά. Κυριακή 11.30, εισιτήρια 9, 6­ (σχολικό)

Αριστοτέλειον (Εθνικής Αμύνης 2, Τ: 2310 262051, πληροφορίες 2310 417068, 6977 445161) «Η Κοιμωμένη ξύπνησε» της Ξένιας Καλογεροπούλου και του Θωμά Μοσχόπουλου, από το Νέο Θέατρο Θεσσαλονίκης. Κυριακή 11.30, εισιτήρια 12­

Βακούρα (Ι. Μιχαήλ 8, Τ: 2310 223665, πληροφορίες 2310 274570, 225570) «Ρουμπελστίλτσκιν» των αδερφών Γκριμμ, από την παιδική σκηνή Ροντίδη, σε σκηνοθεσία Γιώργου Ροντίδη. Κυριακή 11.30, 15.00, εισιτήρια 12­

Βασιλικό Θέατρο (Πλατεία Λευκού Πύργου, Τ: 2310 296800, πληροφορίες: 2310 288000) «Η Πεντάμορφη και το Τέρας» σε σκηνοθεσία Γλυκερίας Καλαϊτζή, με τους Βασίλη Βασιλάκη, Ελευθερία Τέτουλα, κ.ά. Παρασκευή-Κυριακή 11.00, εισιτήρια 10­ (ομαδικό), 7­ (σχολικό)

Βίλκα (απέναντι από το JUMBO Σφαγείων, πληροφορίες: 2310 555528, 449989) «Lion King» από το «Παιδικό Χοροθέατρο» της Μπέττυ Βυτινάρου. Κυριακή 12.00, εισιτήρια 12, 7­ (σχολικό)

Θέατρο Αμαλία (Αμαλίας 71 & Παρασκευοπούλου, Τ: 2310 821483) «Το όνειρο του Ρο» της Στέλλας Μιχαηλίδου, από την Πειραματική σκηνή της Τέχνης σε σκηνοθεσία Στέλλας Μιχαηλίδου, με τους Δημήτρη Βάρκα, Σταύρο Ευκολίδη, κ.ά. Κυριακή 11.30, εισιτήρια 10, 7­ (σχολικό)

Θεάτρο Εγνατία (Πατριάρχου Ιωακείμ 1, Τ: 2310 225172) «Ομήρου Οδύσσεια, το Παραμύθι των Παραμυθιών» από το θίασο «Culture Factory» σε σκηνοθεσία Κάρμεν Ρουγγέρη, με τους Αργυρώ Ανανιάδου, Σταυρούλα Αραμπατζόγλου, Δημήτρη Μποζίνη, κ.ά. Κυριακή 11.00 & 15.00, εισιτήρια 12, 7­ (σχολικό)

Θέατρο Λαμπιόνι (Αγάθωνος 31, Ξηροκρήνη, Τ: 2310 749259) «Ο Πρίγκιπας της Γομολάστιχας» της Υβόννης Μεταξάκη, σε σκηνοθεσία Αννίτας Γκαϊτατζή, με τους Αστέρη Αναστασιάδη, Αγγελική Σδράνη, Χρήστο Σιταρίδη, κ.ά. Κυριακή 11.30, εισιτήριο 10­

Θέατρο Σοφούλη (Τραπεζούντος 5 & Σοφούλη γωνία, Τ: 2310 423925) «Μόνοι στο Σπίτι» της Καλλιόπης Παπαδάκη, σε σκηνοθεσία Παυλίνας Χαρέλα, με τους Κώστα Αποστόλου, Μαρίνο Καρπούζα, Κώστα Καβακιώτη, κ.ά. Κυριακή 11.30, εισιτήρια 12, 7­ (σχολικό)

Θέατρο Φλέμιγκ (Μισραχή 15, Τ: 2310 812000) «Πετάει πετάει ο γλάρος» της Κορίνας Ιωαννίδου, σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Μήττα, με τους Ελένη Γκαπ, Σταυρούλα Δάλμπαλη, Μαρία Ραμματά, κ.ά. Κυριακή 11.30, εισιτήρια 8­

Λιλιπούπολη (Αλ. Σβώλου 7, Τ: 2310 277501) Εργαστήριο Δημιουργικής έκφρασης και γραφής με την Αριάν Κότση, Δευτέρα 21.00-22.30. Μαθήματα αφρικανικών κρουστών για αρχάριους από τον Άρη Παπανικολάου, Τρίτη 20.30-22.30. Ομάδα γονέων με την Αριστέα Αρσενοπούλου, Πέμπτη 17.30

Μέγαρο ΧΑΝΘ (Πλατεία ΧΑΝΘ, Τ: 2310 241007) «Ο Καραγκιόζης και οι δύο γάμοι» θέατρο σκιών από τον Μιχάλη Χατζάκη. Σάββατο 18.30, εισιτήρια 7­. «Ο Φασουλής και οι Πειρατές» κουκλοθέατρο από τις Λίτσα και Χριστίνα Μπήτιου. Κυριακή 12.30, εισιτήρια 5­

Μονή Λαζαριστών (Κολοκοτρώνη 25-27, πληροφορίες: 2310 288000) Σκηνή «Σωκράτης Καραντινός»: «Όνειρο του Δωδεκάμερου» του Γιώργου Θεοτοκά, σε σκηνοθεσία Τάσου Ράτζου, με τους Ανθή Ευστρατιάδου, Χρήστο Τανταλάκη, κ.ά. Κυριακή 11.00, εισιτήρια 10­

Ολύμπιον (Πλ. Αριστοτέλους 10, Τ: 2310 378400) «Οι ιστορίες του γερό-πλάτανου» παραμυθόδραμα στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος «Κόκκινη Κλωστή…» της Ομάδας Τέχνης και Λόγου «Φαντασία». Κυριακή 11.30, εισιτήρια 8, 6­ (σχολικό)

Παιδικό Μουσείο Θεσσαλονίκης (Γοργούς 11,Άνω Πόλη, Τ: 2310-968769) «Η ανακύκλωση πάει …στο Μουσείο» διαδραστικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα για την εξοικείωση των παιδιών ηλικίας 6-12 ετών με την ανακύκλωση, από την εκπαιδευτική ομάδα του Συνδέσμου Ο.Τ.Α. Μείζονος Θεσσαλονίκης. Κυριακή 11.30