Γραμμένο μόλις το 2007, το έργο του «Ταξίδι στην έρημο» ανεβαίνει στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών στο πλαίσιο του «1x4» του ΚΘΒΕ, έναν κύκλο παραστάσεων με τέσσερα σύγχρονα νεοελληνικά έργα σε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο
Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεστε με το ΚΘΒΕ. Ποιες άλλες συνεργασίες έχετε κάνει; Αυτό είναι το έβδομο έργο μου που ανεβαίνει. Έχω πάρει δύο φορές κρατικό βραβείο θεάτρου, το 1989 και το 2004. Έχουν ανέβει σε θέατρα της Αθήνας τα άλλα έξι. Στο θέατρο Λήδρα, ξεκίνησα το 1992-1993 με τη «Νυχτερινή πολιορκία», μετά στο Δημοτικό Θέατρο Δάφνης με τη «Διαδρομή σε λευκό τοπίο» που είχε πάρει το κρατικό βραβείο το ‘89, στη συνέχεια στο θέατρο Μάσκες όπου παιζόταν «Η γυναίκα και ο σκύλος», εν συνεχεία στο θέατρο του Ήλιου με το «Ο τόπος του εγκλήματος», στο Θέατρο Φανάρι με το «Ο χορός των φαντασμάτων» το 2000 και πέρυσι με το «Εξόριστοι» -βραβευμένο το 2004- στο θέατρο Σημείο, το οποίο σκηνοθετούσε ο Νίκος Διαμαντής που σκηνοθετεί και το «Ταξίδι στην έρημο» εδώ.
Σε ποια περίοδο αναφέρεται το έργο; Αναφέρεται στο σήμερα. Σε μια φανταστική χώρα που μπορεί να είναι το Ιράκ. Γράφτηκε με αφορμή τον πόλεμο του Ιράκ και κάποιες φωτογραφίες που είχαν δημοσιευτεί από φωτορεπόρτερ στις εφημερίδες και κατέγραφαν τη βία που κυριαρχούσε στον πόλεμο. Εγώ το είδα σαν μια επίγεια κόλαση όπου κατεβαίνουν οι ήρωες και, ενώ βρίσκονται σε αυτή την κόλαση, αλλάζει η ζωή τους και προσπαθούν από κει με πέρα να βγούνε και πάλι στο φως, έχοντας αλλάξει την οπτική με την οποία βλέπουν τα πράγματα -ένα «κλειδί» στην υπόθεση είναι ο θάνατος ενός παιδιού σε ένα οδόφραγμα που πυροδοτεί την όλη δράση.
Ποια είναι λοιπόν η πλοκή στο «Ταξίδι στην έρημο»; Ο ένας ήρωας, ο Άλκης, είναι φωτορεπόρτερ, ο οποίος έχει πάει σε μια χώρα στο πλαίσιο μιας αποστολής για να βγάλει φωτογραφίες από τον πόλεμο. Στη συνέχεια εξαφανίζεται και το έργο ξεκινάει από το μυστήριο της εξαφάνισής του. Εν συνεχεία η γυναίκα του που είναι δημοσιογράφος στην Ελλάδα πάει στη χώρα αυτή την τριτοκοσμική. Στην αναζήτηση του άντρα της την βοηθάει ένας έλληνας διπλωμάτης, το τρίτο πρόσωπο, και αρχίζουνε από κει και πέρα οι μοίρες των ανθρώπων αυτών να περιπλέκονται.
Βασιστήκατε αποκλειστικά σε πραγματικά γεγονότα; Ένα ερέθισμα όπως σας είπα ήταν οι εικόνες από τον πόλεμο του Ιράκ, από το Αφγανιστάν κτλ. Κι επίσης μια φωτογραφία που είχε δημοσιευτεί και στο διαδίκτυο και στις εφημερίδες ενός νοτιοαφρικανού φωτορεπόρτερ, του Kevin Carter, που έδειχνε ένα κοριτσάκι στο Σουδάν πριν από τη δεκαετία του 90, το οποίο ήταν ετοιμοθάνατο και προσπαθούσε να φτάσει στον Ερυθρό Σταυρό και από δίπλα του φαινόταν ένας γύπας. Έτσι ο συγκεκριμένος φωτορεπόρτερ έθιξε αυτό που προσπαθώ να προσεγγίσω κι εγώ στο έργο, την κατάσταση την εσωτερική, γιατί στην ουσία ένα εσωτερικό ταξίδι είναι αυτό που κάνουν οι ήρωες στο έργο.
info: «Ταξίδι στην έρημο»
1/2 μέχρι 3/2 (βλέπε θέατρα)
by αθηνά τσακαλίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου