Μάκης Παπαδημητράτος

Αν οι «Κλέφτες» «έρχονται στο χώρο σας» και στους κινηματογράφους, ο Μάκης Παπαδημητράτος έρχεται στο χώρο μας με μια συνέντευξη για τη δεύτερη δουλειά του, που δεν θα «κλέψει», αλλά θα κερδίσει τις εντυπώσεις

Περίγραψέ μας με λίγα λόγια την υπόθεση της ταινίας.
Οι κωμικοτραγικές ιστορίες δυο ζευγαριών στην Αθήνα του σήμερα. Δυο λούμπεν και δυο αστοί, οι ζωές τους, (ή μάλλον καλύτερα , αποσπάσματα από αυτές) και η σύγκρουση αυτών των δύο κόσμων. Ως ταινία έχει αρκετά στοιχεία. Γέλιο, αγωνία, ανατροπές και δυνατές σκηνές. Αυτός ήταν και ο στόχος μου όταν έγραφα το σενάριο, μια ταινία που να δημιουργεί έντονα συναισθήματα, (χωρίς αυτό να είναι αυτοσκοπός φυσικά). Ο θεατής να τη «ζει» έντονα, χωρίς να βαρεθεί δευτερόλεπτο, και να παρακολουθεί την εξέλιξη της ιστορίας με ενδιαφέρον.

Και στις δύο ταινίες σου (σ.σ. προηγήθηκε το «Τσίου») επιλέγεις να παίξεις έναν από τους βασικούς ρόλους. Γιατί το κάνεις αυτό;
Μάλλον γιατί με ευχαριστεί να το κάνω, δεν το έχω φιλοσοφήσει ιδιαίτερα. Προσπαθώ να βελτιώνομαι και στα δύο, γνωρίζοντας φυσικά πως έτσι δεν θα γίνω πολύ καλός σε ένα από τα δύο, μια που μοιράζομαι. Βαθιά μέσα μου δεν με νοιάζει όμως.
Το ύφος των σκηνών μεταξύ των δυο κλεφτών είναι εντελώς διαφορετικό από αυτών μεταξύ του ζευγαριού. Το μεν θυμίζει φάρσα, το δε ψυχολογικό θρίλερ. Πώς σκέφτηκες αυτήν την ανάπτυξη του σεναρίου;
Από διάθεση πειραματισμού ξεκίνησε (όπως όλα τα πράγματα) και μου άρεσε μετά και το συνέχισα έτσι. Μπορεί να είμαι και επηρεασμένος από κάποιους μεγάλους θεατρικούς συγγραφείς που στα έργα τους συνυπάρχουν κωμικά και τραγικά στοιχεία. Όπως και στη ζωή άλλωστε... Απλά δυσκολεύω αυτούς που θέλουν να κατατάξουν την ταινία σε κάποιο είδος. Κωμωδία, δράμα, θρίλερ, κοινωνική κλπ.

Και πάλι σε ό,τι αφορά τους χαρακτήρες, τα κλεφτρόνια βγάζουν κάτι συ-μπαθητικό, ενώ το ζεύγος ενσαρκώνει το απόλυτο κακό.
Διαφωνώ, οι κλέφτες δεν κάνουν ούτε μια καλή πράξη σε όλη την ταινία. Και όταν λέω καλή πράξη, εννοώ την παραμικρή κίνηση που κάνει κάποιος, κι από αυτήν δεν θα ωφελήσει παρά μόνο τον εαυτό του. Είναι ακριβώς σαν το άλλο ζευγάρι, απλά σε άλλη κλίμακα. Οι συνθήκες αλλάζουν.

Ποιον από τους χαρακτήρες σου βρίσκεις πιο ενδιαφέροντα;
Το ρόλο της πόρνης. Είναι πολύ έξω από μας για να τον κατανοήσουμε. Ένα τυπικό θύμα του trafficking (δουλεμπόριο γυναικών προς εκπόρνευση). Όλοι οι άλλοι χαρακτήρες κάνουν ότι κάνουν στην ταινία από επιλογή τους, και αυτό τους κατατάσσει σε άλλη κατηγορία. Αυτή, είναι εκεί και κάνει ό,τι κάνει, επειδή κάποιοι της το επέβαλλαν με σκοπό να ωφεληθούν εις βάρος της.