Τετάρτη 2 Απριλίου 2008

Μεταξύ σοβαρού κι αστείου...

Συναντηθήκαμε με την Σώτη Τριανταφύλλου στο πατάρι του βιβλιοπωλείου Ιανός λίγο πριν ξεκινήσει η παρουσίαση του τελευταίου μυθιστορήματός της «Λίγο από το αίμα σου» και τα είπαμε στα πεταχτά (όσο προλάβαμε πριν μας διακόψουν ως συνήθως). Εκεί που λέγαμε -με αφορμή την εγκυμοσύνη μιας ηρωίδας του μυθιστορήματος στα δεκατέσσερά της- για την έκτρωση και την υστερία κάποιων θρησκόληπτων Αμερικανών σχετικά με το θέμα, της είπα: «Παρεμπιπτόντως, αν θέλεις γράψε κάτι -εσύ που σε ακούνε- για αυτήν την ιστορία με την Κίνα εν όψει των ολυμπιακών αγώνων, με βάση το ερώτημα: ποια είναι η θέση της ελληνικής αριστεράς για το ζήτημα…». «Εννοείς για το Θιβέτ…» είπε η Σώτη. «Ε, και όλα τα άλλα: τα ανθρώπινα δικαιώματα, την εκμετάλλευση των παιδιών, τη λογοκρισία, τις εκτελέσεις θανατικών ποινών… Το ενδιαφέρον μας για πολιτικά ζητήματα σε παγκόσμια κλίμακα εξαντλείται συνήθως μόνο στα όσα κάνουν εδώ κι εκεί οι Αμερικάνοι» γκάζωσα εγώ. «Ναι, θα γράψω, θα γράψω γι’ αυτό» είπε η Σώτη και μετά δήλωσε (ανιχνεύοντας μάλλον τη δική μου θέση): «Ξέρεις όμως, εγώ είμαι και υπέρ του μποϊκοτάζ των ολυμπιακών τους αγώνων…». «Κι εγώ, δεν το συζητώ, αλλά θα ήθελα να πάρουν μια καθαρή θέση εδώ και οι δικοί μας, οι τάχα μου προοδευτικοί, όχι ήξεις αφίξεις» σήκωσα τον τόνο της φωνής μου. Και μετά συμπλήρωσα πιο χαμηλόφωνα: «Τις προάλλες ρώτησα έναν δικό μου, που είναι ενεργό στέλεχος του Συνασπισμού και απόφυγε να μου απαντήσει, ακόμα και να μου πει τη δική του θέση… Μόνο αστειεύτηκε, αναφέροντας αυτό που είπε ο σύντροφος Τσίπρας σε μια δήλωσή του: ότι η σκέψη του Μάο είναι πιο διαχρονική και από την σκέψη του Μαρξ». «Δεν το πιστεύω! Είπε τέτοιο πράγμα;» αναφώνησε η Σώτη και τα μάτια της άστραψαν. «Ναι, το διάβασα κι εγώ» την διαβεβαίωσα και την είδα να με ζυγώνει συνωμοτικά (με διάθεση να το κουτσομπολέψουμε λίγο το θέμα). «Ώστε έτσι; Θαυμαστής της σκέψης του Μάο…» σάρκασε. «Σιγά μην ξέρει τη σκέψη του Μάο και τι κουμάσι ήταν ο Μάο…» την σιγοντάρισα εγώ. «Απλώς πετάει και καμιά περισπούδαστη μαλακία για να εντυπωσιάσει». Και κάπου εκεί μας διέκοψαν γιατί έπρεπε να αρχίσει κι η εκδήλωση.

Μετά την παρουσίαση του βιβλίου άρχισαν οι ερωτήσεις από το κοινό και η Σώτη κάτι είπε για τις αμφιβολίες που έχει ως συγγραφέας κάθε φορά που γράφει λογοτεχνία και μετά μια κυρία την ρώτησε για τα άλλα πράγματα που γράφει και η Σώτη απάντησε ότι στον τομέα των ιδεών για πολύ λίγα πράγματα αμφιβάλλει πια, ότι στην ηλικία της έχει πλέον κατασταλαγμένες απόψεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι δογματική. Και ανέφερε ένα παράδειγμα: «Πριν από κάποιο καιρό έγινε στην Αθήνα μια συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής η οποία -παρά τη βαθιά αντιπάθειά μου για τους χρυσαυγίτες- οφείλω να ομολογήσω πως ήταν ειρηνική. Κι όμως, ενάντια στην συγκέντρωση αυτή έγινε μια αντισυγκέντρωση αριστερών ομάδων που δεν ήθελε να επιτρέψει τη συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής και κατέληξαν σε επεισόδια. Ε λοιπόν εγώ δεν συμφωνώ με αυτήν τη στάση: να μην επιτρέπεις σε οποιονδήποτε να διαδηλώνει τις θέσεις του, εφόσον τηρεί κάποιους κανόνες, ακόμα κι αν πρόκειται για τον ιδεολογικό σου εχθρό. Και γι’ αυτό λέω πως δεν είμαι δογματική».

(Με την Σώτη έχω -φτιάξει εντός μου, στο φαντασιακό μου- μια σχέση μεταφυσική: Επειδή έχουμε το ίδιο όνομα και την ίδια ηλικία, παρόμοιες πολιτικές και αισθητικές ανησυχίες αλλά οι ζωές μας έχουν κινηθεί σε άκρα αντίθετα, όταν άρχισε να τα χώνει στους Έλληνες και να γράφει παθιασμένα για ζητήματα πολιτικής και κοινωνικής ευθύνης, την θεώρησα κάτι σαν το θηλυκό alter ego μου, και είπα «ουφ, αφού αυτό το βάρος το φορτώθηκε εκείνη, εγώ παύω πια να οργίζομαι και να φορτίζομαι με όλα αυτά». Κι έτσι “ξεφόρτωσα” (σχετικά). Της το είπα μια φορά, αλλά νόμισε πως αστειευόμουν. Eγώ όμως βρήκα την ηρεμία μου. Αν και τώρα τελευταία, κάπου-κάπου κάτι με ξαναπιάνει… όταν τύχει και πιάνουμε την κουβέντα για την κατάσταση που επικρατεί γύρω μας και τη μαλακία που μας δέρνει. Και τότε ο φίλος μου ο Φίλιος, αν το πάρει χαμπάρι, μου τραγουδάει: «Τα παίρνεις όλα πολύ στα σοβαρά, είπε ο παλιάτσος στον ληστή…».)

Δεν υπάρχουν σχόλια: