Πέμπτη 20 Μαρτίου 2008
Σμαράγδα Καρύδη
Παίζει το ρόλο της «άσχημης» Μπάμπολα στο έργο του Θοδωρή Αθερίδη «Συνέβη κι όποιος θέλει το πιστεύει» με συμπρωταγωνιστή τον ίδιο -και μαζί τους την Βίκη Βολιώτη, από την Πέμπτη 27 Μαρτίου στο Ράδιο Σίτυ και μας μιλά για το έργο, την παράσταση και το ρόλο της
Λένε πως όταν κάποιος πεθαίνει περνάει η ζωή του μπροστά απ’ τα μάτια του σαν ταινία... Αν αυτό όντως συμβαίνει, τότε ένα πλήθος από ερωτήματα αρχίζει να μας τυραννάει το μυαλό... Ποιοι παίζουν τη ζωή μας; Είναι καλοί ηθοποιοί; Ποιος έχει γράψει το σενάριο; Με ποιο κριτήριο διαλέγει τις σκηνές ο σκηνοθέτης; Είναι τουλάχιστον μεγάλη παραγωγή;
Στην περίπτωση της ζωής του αλκοολικού Μπίλυ, ένα προβληματάκι με τη ροή σίγουρα υπάρχει... Άκρη δεν βγαίνει... όλα είναι λίγο μπερδεμένα... Ένας περίεργος θίασος παίζει τη ζωή του και προσπαθεί να ανακαλύψει εάν ο θάνατός του ήταν έγκλημα ή αυτοκτονία. Το φλας μπακ είναι το ένα πάνω στο άλλο, οι ηθοποιοί μπαινοβγαίνουν στις λάθος στιγμές, ο σεναριογράφος δεν είναι αυτό που θα λέγαμε πρώτο μυαλό, οι σκηνές φαίνονται να είναι διαλεγμένες στην τύχη και ο «νεκρός» δεν βοηθάει καθόλου στη διαλεύκανση της υπόθεσης.
Ωστόσο ας δούμε τι μας λέει η πρωταγωνίστρια της παράστασης…
Τι ακριβώς συμβαίνει στο έργο «Συνέβη κι όποιος θέλει το πιστεύει»; Πρόκειται για τη ζωή ενός ανθρώπου που μόλις έχει πεθάνει. Ένας παράξενος θίασος προσπαθεί να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά. Βλέπουμε τα γεγονότα της ζωής του προς τα πίσω, τους ανθρώπους που συνάντησε και τους ρόλους που πλαισιώνουν αυτή την ομάδα γύρω του.
Ποια είναι τα θέματα που θίγει το κείμενο; Τον αλκοολισμό, την παιδοφιλία, την κακοποίηση γυναικών και άλλα πολλά, δίχως να στέκεται ιδιαιτέρως σ’ αυτά γιατί στην ουσία είναι η εξιστόρηση του «παραμυθιού» ενός ανθρώπου. Δεν αναλύονται ιδιαίτερα αυτά τα θέματα ως τέτοια, ούτε γίνεται κάποια έντονη κοινωνική κριτική. Το έργο είναι κωμωδία. Λέει κάποια πράγματα μέσα από το χιούμορ.
Έχει όμως και μια έντονη δραματική πλευρά. Ναι, βέβαια. Και αυτό είναι κάτι που ο κόσμος δεν το περιμένει, μένει λίγο άναυδος με το δραματικό στοιχείο, δεν το περιμένει, του έρχεται λίγο απότομα. Σε κάποια πράγματα όμως δεν μπορείς να κάνεις κι αλλιώς. Δεν μπορείς να κάνεις συνέχεια πλάκα!
Η ηρωίδα που παίζετε είναι ευτυχισμένη με τις επιλογές της; Η Μπάμπολα, η βασική ηρωίδα που παίζω στην παράσταση, είναι διαρκώς σε φάση νέου ξεκινήματος και αλλαγής. Θέλει να φύγει, να χωρίσει, να αλλάξει ό,τι την ενοχλεί. Και τα καταφέρνει κιόλας, παρά το ό,τι δείχνει να είναι ένα σούργελο, τελικά αποδεικνύεται δυνατή.
Είναι η πρώτη φορά που βγαίνετε άσχημη επί σκηνής; Ναι, ξέρετε εγώ το ζήτησα από τον Θοδωρή. Όταν γράφει ένα νέο έργο φέρνει στην πρόβα κάθε σελίδα που τελειώνει και μας τη διαβάζει, οπότε κάποια στιγμή γυρίζω και του λέω «δεν θέλω να παίζω άλλο την γκόμενα, γράψε μου κάτι άλλο». Έτσι κι έγινε!
Αυτό υποκριτικά αποδείχτηκε πιο απαιτητικό; Ως παιχνίδι το βλέπω. Δεν θεώρησα ότι ήταν και η πιο σοβαρή υποκριτική πρόκληση της ζωής μου. Μπορεί να ήταν και πιο εύκολο, γιατί κρύβεσαι πίσω από μια περούκα και μια μύτη. Πάντως το αντιμετώπισα ως παιχνίδι!
Η Μπάμπολα αλλάζει και εσωτερικά, μετά την επέμβαση πλαστικής χειρουργικής που της γίνεται στο πρόσωπο; Ακριβώς, και μάλιστα αυτό την κάνει πιο δυνατή. Της δίνει αυτοπεποίθηση.
Που αποδίδετε την επιτυχία που είχε η παράστασης για δύο χρόνια στην Αθήνα; Νομίζω πως είναι κάτι πολύ φρέσκο. Ο κόσμος γελάει πολύ στην παράστασή μας, περνάει καλά. Γελάει με έναν τρόπο που φεύγοντας ο καθένας κρατάει και κάτι δικό του. Κλαίνε και καμιά φορά, προβληματίζονται.
Με τον Θοδωρή Αθερίδη έχετε ταιριάξει στο θέατρο, αλλά και με τους υπόλοιπους συντελεστές. Αυτή η «ομάδα» έχει δρόμο μπροστά της; Δεν έχω ιδέα. Το θέλουμε πάντως, είμαστε πολύ καλά μεταξύ μας. Περνάμε τέλεια. Βέβαια, εξαρτάται από τις ορέξεις του καθενός. Δεν έχουμε πει ότι θα είμαστε για πάντα μαζί. Συνήθως, όμως, έτσι διαρκούν τα πράγματα. Δεν υπάρχει τέτοιου είδους πίεση, δεν έχουμε υπογράψει κανένα καταστατικό. Ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει.
Το καλοκαίρι θα παίξετε «Ελένη» του Ευριπίδη, αρχίσατε πρόβες; Ξεκινάμε τις πρόβες αμέσως μετά τις παραστάσεις μας στη Θεσσαλονίκη.
Έχετε ξαναβρεθεί με κεντρικό ρόλο σε αρχαία τραγωδία;
Όχι. Ήμουν όμως στο χορό της «Ελένης» που σκηνοθέτησε ο Γιάννης Χουβαρδάς με το Θέατρο του Νότου, τότε που έπαιζε η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη τον κεντρικό ρόλο, το ρόλο της Ελένης.
Πού θα γίνει η πρεμιέρα της «Ελένης»; Μάλλον στη Θεσσαλονίκη, αν και ακόμα είναι πολύ νωρίς για να σας πω με σιγουριά.
info:
«Συνέβη κι όποιος θέλει το πιστεύει» σε κείμενο του Θοδωρή Αθερίδη στο Ράδιο Σίτυ. Σκηνικά του Γιώργου Γαβαλά, κοστούμια της Έβελυν Σιούπη, φωτισμοί της Ελευθερίας Ντεκώ και η μουσική επιμέλεια του Θοδωρή Αθερίδη και του Γιώργου Σκληρού
Λένε πως όταν κάποιος πεθαίνει περνάει η ζωή του μπροστά απ’ τα μάτια του σαν ταινία... Αν αυτό όντως συμβαίνει, τότε ένα πλήθος από ερωτήματα αρχίζει να μας τυραννάει το μυαλό... Ποιοι παίζουν τη ζωή μας; Είναι καλοί ηθοποιοί; Ποιος έχει γράψει το σενάριο; Με ποιο κριτήριο διαλέγει τις σκηνές ο σκηνοθέτης; Είναι τουλάχιστον μεγάλη παραγωγή;
Στην περίπτωση της ζωής του αλκοολικού Μπίλυ, ένα προβληματάκι με τη ροή σίγουρα υπάρχει... Άκρη δεν βγαίνει... όλα είναι λίγο μπερδεμένα... Ένας περίεργος θίασος παίζει τη ζωή του και προσπαθεί να ανακαλύψει εάν ο θάνατός του ήταν έγκλημα ή αυτοκτονία. Το φλας μπακ είναι το ένα πάνω στο άλλο, οι ηθοποιοί μπαινοβγαίνουν στις λάθος στιγμές, ο σεναριογράφος δεν είναι αυτό που θα λέγαμε πρώτο μυαλό, οι σκηνές φαίνονται να είναι διαλεγμένες στην τύχη και ο «νεκρός» δεν βοηθάει καθόλου στη διαλεύκανση της υπόθεσης.
Ωστόσο ας δούμε τι μας λέει η πρωταγωνίστρια της παράστασης…
Τι ακριβώς συμβαίνει στο έργο «Συνέβη κι όποιος θέλει το πιστεύει»; Πρόκειται για τη ζωή ενός ανθρώπου που μόλις έχει πεθάνει. Ένας παράξενος θίασος προσπαθεί να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά. Βλέπουμε τα γεγονότα της ζωής του προς τα πίσω, τους ανθρώπους που συνάντησε και τους ρόλους που πλαισιώνουν αυτή την ομάδα γύρω του.
Ποια είναι τα θέματα που θίγει το κείμενο; Τον αλκοολισμό, την παιδοφιλία, την κακοποίηση γυναικών και άλλα πολλά, δίχως να στέκεται ιδιαιτέρως σ’ αυτά γιατί στην ουσία είναι η εξιστόρηση του «παραμυθιού» ενός ανθρώπου. Δεν αναλύονται ιδιαίτερα αυτά τα θέματα ως τέτοια, ούτε γίνεται κάποια έντονη κοινωνική κριτική. Το έργο είναι κωμωδία. Λέει κάποια πράγματα μέσα από το χιούμορ.
Έχει όμως και μια έντονη δραματική πλευρά. Ναι, βέβαια. Και αυτό είναι κάτι που ο κόσμος δεν το περιμένει, μένει λίγο άναυδος με το δραματικό στοιχείο, δεν το περιμένει, του έρχεται λίγο απότομα. Σε κάποια πράγματα όμως δεν μπορείς να κάνεις κι αλλιώς. Δεν μπορείς να κάνεις συνέχεια πλάκα!
Η ηρωίδα που παίζετε είναι ευτυχισμένη με τις επιλογές της; Η Μπάμπολα, η βασική ηρωίδα που παίζω στην παράσταση, είναι διαρκώς σε φάση νέου ξεκινήματος και αλλαγής. Θέλει να φύγει, να χωρίσει, να αλλάξει ό,τι την ενοχλεί. Και τα καταφέρνει κιόλας, παρά το ό,τι δείχνει να είναι ένα σούργελο, τελικά αποδεικνύεται δυνατή.
Είναι η πρώτη φορά που βγαίνετε άσχημη επί σκηνής; Ναι, ξέρετε εγώ το ζήτησα από τον Θοδωρή. Όταν γράφει ένα νέο έργο φέρνει στην πρόβα κάθε σελίδα που τελειώνει και μας τη διαβάζει, οπότε κάποια στιγμή γυρίζω και του λέω «δεν θέλω να παίζω άλλο την γκόμενα, γράψε μου κάτι άλλο». Έτσι κι έγινε!
Αυτό υποκριτικά αποδείχτηκε πιο απαιτητικό; Ως παιχνίδι το βλέπω. Δεν θεώρησα ότι ήταν και η πιο σοβαρή υποκριτική πρόκληση της ζωής μου. Μπορεί να ήταν και πιο εύκολο, γιατί κρύβεσαι πίσω από μια περούκα και μια μύτη. Πάντως το αντιμετώπισα ως παιχνίδι!
Η Μπάμπολα αλλάζει και εσωτερικά, μετά την επέμβαση πλαστικής χειρουργικής που της γίνεται στο πρόσωπο; Ακριβώς, και μάλιστα αυτό την κάνει πιο δυνατή. Της δίνει αυτοπεποίθηση.
Που αποδίδετε την επιτυχία που είχε η παράστασης για δύο χρόνια στην Αθήνα; Νομίζω πως είναι κάτι πολύ φρέσκο. Ο κόσμος γελάει πολύ στην παράστασή μας, περνάει καλά. Γελάει με έναν τρόπο που φεύγοντας ο καθένας κρατάει και κάτι δικό του. Κλαίνε και καμιά φορά, προβληματίζονται.
Με τον Θοδωρή Αθερίδη έχετε ταιριάξει στο θέατρο, αλλά και με τους υπόλοιπους συντελεστές. Αυτή η «ομάδα» έχει δρόμο μπροστά της; Δεν έχω ιδέα. Το θέλουμε πάντως, είμαστε πολύ καλά μεταξύ μας. Περνάμε τέλεια. Βέβαια, εξαρτάται από τις ορέξεις του καθενός. Δεν έχουμε πει ότι θα είμαστε για πάντα μαζί. Συνήθως, όμως, έτσι διαρκούν τα πράγματα. Δεν υπάρχει τέτοιου είδους πίεση, δεν έχουμε υπογράψει κανένα καταστατικό. Ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει.
Το καλοκαίρι θα παίξετε «Ελένη» του Ευριπίδη, αρχίσατε πρόβες; Ξεκινάμε τις πρόβες αμέσως μετά τις παραστάσεις μας στη Θεσσαλονίκη.
Έχετε ξαναβρεθεί με κεντρικό ρόλο σε αρχαία τραγωδία;
Όχι. Ήμουν όμως στο χορό της «Ελένης» που σκηνοθέτησε ο Γιάννης Χουβαρδάς με το Θέατρο του Νότου, τότε που έπαιζε η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη τον κεντρικό ρόλο, το ρόλο της Ελένης.
Πού θα γίνει η πρεμιέρα της «Ελένης»; Μάλλον στη Θεσσαλονίκη, αν και ακόμα είναι πολύ νωρίς για να σας πω με σιγουριά.
info:
«Συνέβη κι όποιος θέλει το πιστεύει» σε κείμενο του Θοδωρή Αθερίδη στο Ράδιο Σίτυ. Σκηνικά του Γιώργου Γαβαλά, κοστούμια της Έβελυν Σιούπη, φωτισμοί της Ελευθερίας Ντεκώ και η μουσική επιμέλεια του Θοδωρή Αθερίδη και του Γιώργου Σκληρού
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου