Πώς γράφτηκε αυτό το έργο; Ξεκίνησε ως έμπνευση όταν ειπώθηκε μια πρόταση στο σπίτι μου από μια κυρία που έβλεπα πρώτη φορά και η οποία είπε «Όταν η κόρη μου ήταν μικρή, την έβαζα στην κούνια, έκλεινα πόρτες παράθυρα κι έβαζα στη διαπασών τη μουσική για να μην ακούω το κλάμα της». Δεν ήταν τόσο αυτό που είπε, όσο ο τρόπος που το είπε, με αποτέλεσμα το ίδιο βράδυ να ξεκινήσω το έργο -και γι’ αυτό είναι και ο τίτλος «Volume», η «ένταση», δηλαδή «χαμηλώστε το νolume»- το οποίο σε λιγότερο από ένα μήνα ήταν έτοιμο. Αυτός ήταν ο βασικός λόγος που το ξεκίνησα και ο άξονας που γυρίζει γύρω γύρω το έργο είναι η εγκατάλειψη.
Η πλοκή του έργου ποια είναι με λίγα λόγια;
Η ηρωίδα του έργου είναι η Μίνα, η Ασημίνα, η οποία στα 34 χρόνια της ανεβαίνει πάνω στην ταράτσα του σπιτιού της και κάνει μια αναδρομή σε γεγονότα και αγαπημένα πρόσωπα που την πλήγωσαν -ξεκινώντας από τη μητέρα της. Αυτά τα πρόσωπα παρεμβάλλονται, είναι τα πρόσωπα που την έχουν εγκαταλείψει, τα οποία μέσα από τα δικά τους λεγόμενα παρουσιάζουν και από ποιους άλλους ή μέσα από ποιες άλλες συνθήκες έχουν εγκαταλειφθεί και τα ίδια. Ανεβαίνει λοιπόν η Μίνα στην ταράτσα και το θέμα είναι αν θα πέσει ή δεν θα πέσει από κει.
Η επιλογή αυτού του έργου για να συμμετέχει στην παραγωγή «1Χ4» του ΚΘΒΕ πώς έγινε;
Εγώ - επειδή δεν έχω κάνει θεατρικές σπουδές, δεν ανήκα σε θεατρικές ομάδες, αλλά μια μέρα ξαφνικά πριν τρία χρόνια ξεκίνησα να γράφω -, έστειλα αρκετό υλικό στον κύριο Τσακίρογλου και ένα από όλα αυτά τα έργα που έστειλα επιλέχτηκε τελικά.
Δηλαδή πόσα έργα έχεις γράψει;
Το «Volume» είναι το δέκατο στη σειρά, αλλά τώρα γράφω το δέκατο τρίτο έργο… Έχω πειραματιστεί με έργα μονόπρακτα, με δύο πράξεις, με τρεις πράξεις και πάει μόνο του, απλώς γράφω συνέχεια.
Γράφεις μόνο θεατρικά, χωρίς να έχεις ξεκινήσει με λογοτεχνία, με κάποια διηγήματα ή κάτι άλλο;
Όχι, όχι, μόνο θεατρικά. Καθόμουν ένα βράδυ στο σπίτι μου και λόγω μεγάλης πλήξης άρχισα να γράφω ένα ποιηματάκι, στο οποίο ποιηματάκι έβαλα παύλες μπροστά στους στίχους κι έτσι οι στίχοι έγιναν διάλογος κι ο διάλογος αυτός έγινε στη συνέχεια το πρώτο θεατρικό μου, το οποίο έχει τον τίτλο «Κηλίδα».
Έχεις στείλει τα έργα σου και αλλού εκτός από το ΚΘΒΕ;
Ναι. Στο Εθνικό Θέατρο, σε ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., την Πειραματική Σκηνή της Τέχνης στη Θεσσαλονίκη, σε αξιόλογους σκηνοθέτες και ενδιαφέρουσες σκηνές που δεν κάνουν ή κάνουν ανοίγματα σε Έλληνες συγγραφείς. Έκανα μια επιλογή πού θα τα στείλω, επειδή δεν είμαι μέσα στο χώρο για να έχω τον γνωστό του γνωστού που θα με συστήσει ίσως, και ή τα έστειλα ταχυδρομικώς ή τα πήγα η ίδια.
Από πού είσαι και με τι ασχολείσαι; Είμαι από την Αθήνα. Έχω σπουδάσει μάρκετινγκ και οικονομικά και εργάζομαι σε μια εταιρία ως ιδιωτική υπάλληλος.
Και το βράδυ, μετά τη δουλειά, γράφεις τα έργα… Α ναι. Κοιμάμαι λίγο.
Είχες άλλη θετική ανταπόκριση στα έργα σου, εκτός από το ΚΘΒΕ; Ένα έργο μου που λέγεται «Bed», δηλαδή «Κρεβάτι», κέρδισε ένα βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου θεατρικού συγγραφέα από το Υπουργείο Πολιτισμού το 2006 και ένα άλλο έργο μου «Σάμοτνοσκ, θα πει μοναξιά» κέρδισε πριν λίγο καιρό, το 2007, το δεύτερο βραβείο στην Πανελ-λήνια Ένωση Λογοτεχνών.
Πολλές φορές έργα βραβευμένα από το Υπουργείο Πολιτισμού, όπως το δικό σου, το «Bed», δεν βρίσκουν ενδιαφέρον από κάποιον να τα ανεβάσει… Ναι, πολλές φορές μπορεί να συμβεί αυτό… Το δικό μου το έργο αποτελείται από έντεκα ιστορίες - γιατί θέλει να δείξει ότι τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή ενός ανθρώπου, από τη γέννηση μέχρι το θάνατο, συμβαίνουν σε ένα κρεβάτι -, και είναι πολυπρόσωπο, οπότε θα μπορούσαν να δείξουν ενδιαφέρον μόνο μεγάλες σκηνές… Αλλά είναι μόνο λίγοι μήνες που το έχω στείλει, θα περιμένω…
Με το «Volume» έχεις παρακολουθήσει πρόβες εδώ; Έχω παρακολουθήσει μόνο δύο πρόβες, συνειδητά αυτό, γιατί δεν ήθελα να εμπλακώ περισσότερο, γιατί και η Χριστίνα Χατζηβασιλείου έχει τη δική της οπτική, είναι πολύ καλή σε αυτό που κάνει… Είδα ότι οι ηθοποιοί νιώθουν καλά με το ρόλο, ότι είναι ευχαριστημένοι και τους άφησα ήσυχους, να μην είμαι σαν τον μπαμπούλα από πάνω, μη μου αλλάξουν το «και», μη μου αλλάξουν το κόμμα… δημιουργήθηκε μια σχέση εμπιστοσύνης όπως έχει πει και η Χριστίνα. Έγιναν βέβαια κάποιες συνεννοήσεις στην αρχή, για να δούμε ποια είναι η δική της οπτική και ποια είναι η δική μου, απλά δεν περιμένω να δω ένα έργο όπως το έχω στο μυαλό μου εγώ, νομίζω ότι πρέπει να αφήνεις ελεύθερους και τον σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς να βρουν τα δικά τους μονοπάτια -εξάλλου, αλλιώς θα έπληττα κι εγώ.
Πάντως όταν ένας θεατρικός συγγραφέας δεν έχει σπουδάσει θέατρο και δεν συμμετέχει πριν τη συγγραφή στα θεατρικά πράγματα, συνήθως γράφει πιο λογοτεχνικά και μόνο όταν δει πώς ανεβαίνει ένα έργο του επί σκηνής βελτιώνει το γράψιμό του, ως προς την τεχνική της γραφής τουλάχιστον…
Ο κάθε συγγραφέας ακολουθεί τη δική του τεχνική, όπως συμβαίνει και στην περίπτωσή μου. Στήνεις τη δομή με διάφορους τρόπους, πειραματίζεσαι και καταλήγεις. Έχω μελετήσει πολλά έργα διαφορετικού ύφους και παρατήρησα ότι μια δίωρη παράσταση μπορεί να προκύψει από έναν ολόκληρο τόμο, αλλά και από ένα μικρότερο κείμενο. Όλα είναι σχετικά κι εγώ ερευνώ ακόμα…
info:
«Volume» της Άννελης Ξηρογιάννη σε σκηνοθεσία Χριστίνας Χατζηβασιλείου
στο Μικρό θέατρο της Μονής Λαζαριστών
by σωτήρης ζήκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου