Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2008

Αργύρης Μπακιρτζής

Λέει ότι θα πούνε τις δύο μέρες που παίζουνε στην Αίγλη τραγούδια απ’ το δίσκο που ετοιμάζουνε, πιθανόν για φέτος, τραγούδια του δίσκου που μόλις κυκλοφόρησε, του προηγούμενου, πρόσφατου κι αυτού, των παλαιοτέρων και άλλα πολλά. Και μας προσκαλεί: «αν θέλετε ελάτε να πείτε κάνα τραγουδάκι κι εσείς, ή κάποια φίλη σας. Ή φίλος σας. Ή και όλοι μαζί»

Συγκρότημα από το 1979 σχεδόν. Από το 1981 στο 2007, 26 χρόνια δισκογραφίας, 7 δίσκοι. Τι σου λένε αυτοί οι αριθμοί όταν τους βλέπεις σε δυο φράσεις;
Οι δίσκοι, ούτε λίγοι ούτε πολλοί. Εκκρεμεί υλικό για 2-3 τουλάχιστον ακόμη. Τώρα, με την ερώτηση, συνειδητοποιώ ότι τη ζωή μου τη διακρίνω συχνά στα πριν και στα μετά το 1981 χρόνια. Είκοσι έξι χρόνια με τους πιο στενούς μου, θα ‘λεγα, ανθρώπους, μια δεύτερη οικογένεια.

Είστε ένα από τα μακροβιότερα συγκροτήματα στην Ελλάδα. Πώς τα καταφέρατε; Ή δεν είναι κατόρθωμα κι εμείς νομίζουμε έτσι;
Όσο δύσκολο φαίνεται, τόσο εύκολο είναι όταν κάτι δεν το υπολογίζεις και πολύ, ή έστω δεν το ομολογείς στον εαυτό σου, και το αφήνεις τον περισσότερο καιρό στη σκιά.

Τα περισσότερα μέλη του συγκροτήματος ακολουθούν την προσωπική τους διαδρομή στην ελληνική μουσική σκηνή, είναι κι αυτό ένας τρόπος να μπορείτε να είστε μαζί χωρίς αποκλειστικότητες και ό,τι αυτή συνεπάγεται;

Φυσικά, η μουσική προτεραιότητα των μελών του συγκροτήματος δεν είναι το συγκρότημα, πλην του Κ. Σιδέρη και εμού, που είμαστε και οι λιγότερο «μουσικοί» απ’ την άποψη της εκπαίδευσης και της ενασχόλησης με τη μουσική. Ακόμη άλλος φεύγει, άλλος έρχεται. Δύο φύγαν, δύο ήρθαν όλα αυτά τα χρόνια. Όποιος δεν μπορεί απουσιάζει. Έρχεται την άλλη φορά. Πάντως, συνήθως είμαστε απαρτία. Όπου πάμε, κυρίως στην Αθήνα βέβαια, όπου εμφανιζόμαστε συχνότερα, όλο και προστίθεται κάποιος ή κάποιοι ντόπιοι στη σκηνή.

Πώς λειτουργεί το σχήμα των Χειμερινών Κολυμβητών; Πότε και πού συναντιέστε, πώς γράφετε νέα τραγούδια, πώς δουλεύετε για τους δίσκους σας;
Συναντιόμαστε, οι περισσότεροι, για άλλους λόγους και όχι για τα θέματα του συγκροτήματος. Συχνά στο σπίτι του Σιδέρη, που είναι το πιο ευρύχωρο γιατί η κάπνα με τα χρόνια ενοχλεί περισσότερο. Στο στούντιο του Σιγανίδη. Στην Κατερίνη στου Παπαδόπουλου και στη Λεπτοκαρυά, στην ταβέρνα «Παράδεισος», τα καλοκαίρια. Τα τραγούδια τα περισσότερα είναι δικά μου, οπότε αναλαμβάνω την πρωτοβουλία για τις νέες ηχογραφήσεις. Ένα πρώτο στήσιμο γίνεται τελευταία με τον Χάρη Παπαδόπουλο, που κι αυτός συνεισφέρει συνθετικά, όπως με τη μελοποίηση του ποιήματος «Σαν εξομολόγηση» του Βαρβέρη στον τελευταίο μας δίσκο. Συνεισφορά στη σύνθεση έχουν βέβαια όλοι. Μετά βρισκόμαστε, τα ενορχηστρώνουμε, βρίσκει γρήγορα ο καθένας το ρόλο του, και τα γράφουμε όλοι μαζί. Στο τελικό αισθητικό αποτέλεσμα λόγο έχουν κυρίως ο Σιγανίδης και ο Βόμβολος. Τα περισσότερα τραγούδια τα έχουμε δοκιμάσει στις συναυλίες, τα τελείως καινούργια δουλεύονται λίγο πριν την ηχογράφησή τους.

Οι Χειμερινοί Κολυμβητές όλα αυτά τα χρόνια μοιάζει να είναι ένα χαλαρό συγκρότημα φίλων που παίζουν, όχι μόνο μουσική, αλλά παίζουν σαν παιδιά όσα χρόνια κι αν περάσουν; Πόσο λάθος είναι αυτό;
Μερικοί έχουμε και σχέσεις κουμπαριάς. Για να εμπεδώσουμε τη μακρόχρονη σχέση μας. Μερικοί συμμετέχουν και από κοινού σε κάποια άλλα μουσικά σχήματα, όπως στους Primavera en Salonico. Καμιά φορά λέμε στις συναυλίες μας ένα τραγούδι πάνω σε στίχους του μακαρίτη Γιώργου Μουρέλου απ’ την ποιητική του συλλογή «Η Μεγάλη σύρτις», που αρχίζει με το στίχο: «Aνέμελα παιδιά, παίξαμε με τις ουσίες του χρόνου». Αυτό ίσως καλύπτει, λίγο έμμεσα, την ερώτησή σας.Μαζί σοβαρά και παιχνιδιάρικα.

Με μια φωνή που δεν είναι ακριβώς η κλασική αναμενόμενη φωνή καλλίφωνου τραγουδιστή. Με δίσκους που δεν ακολουθούν αυτό που η αγορά επιβάλλει. Είστε μάλλον ένα συγκρότημα-φαινόμενο, ε;
Για να πω την αλήθεια, όπως την αντιλαμβάνομαι, αυτό που συμβαίνει είναι το πιο φυσικό για μένα. Σκεφτείτε την ταλαιπωρία τόσων καλλιτεχνών που πρέπει να υπηρετούν την κατασκευασμένη από άσχετους εικόνα τους κατά πώς αυτοί εκτιμούν την εύνοια του κόσμου. Για άλλον φυσικό είναι να ζει στο χωριό με τον μπαξέ του, για άλλον στην ησυχία του τελευταίου ορόφου ενός ουρανοξύστη και να κατεβαίνει όποτε θέλει στην καρδιά της πόλης: όνειρο ενός φίλου μου, μακαρίτη Εγγλέζου, που είχε έναν ξάδελφο στο Σαν Φρανσίσκο και ήθελε να πάει να ζήσει εκεί και που η ελληνίδα γυναίκα του τον πήγε να κόβει ξύλα σε ένα χωριό στη Θάσο.

Στον καινούριο δίσκο των Χειμερινών «Το πέρασμά σου», τι ακούμε;
Συγκέντρωσα τις μελοποιήσεις που έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με το τραγούδι. Παρότι είμαι επιφυλακτικός με τις μελοποιήσεις, υπήρξαν ποιήματα που τα ένιωσα πολύ βαθιά μέσα μου, μερικά από τα οποία δεν μπόρεσα να μη μελοποιήσω. Πολλά από αυτά είναι τελείως νεανικά μου τραγούδια: Οι «Παραλληλισμοί» του Καββαδία, «Το πέρασμά σου» του Βάρναλη και «Το φιλί» του Χριστιανόπουλου του 1970, τo «Άσμα ασμάτων» και η «Τρελή ροδιά» του Ελύτη του 1973, ο «Ερωτικός λόγος» του Σεφέρη του 1976. Δεν επέλεξα να μελοποιήσω αυτά τα ποιήματα σήμερα, όπως ίσως υποθέσει κάποιος που αγοράζει το δίσκο, κάποιος που περιμένει να αρπαχτεί από κάπου για να φθάσει σε κάποιο ιδεολογικό συμπέρασμα που θα τον κάνει να αποφασίσει αν του αρέσει ή όχι ο δίσκος… Πέστε μου πώς διαβάζεται η «Τρελή ροδιά» το 1973, μετά από ταλαιπωρία μηνών στις Ασφάλειες για την εξασφάλιση διαβατηρίου, σε μια πανσιόν της οδού Cavour, χωρίς λέξη ιταλικά και ενώ διαδηλώνουν από κάτω οι οικοδόμοι με τις μαύρες και κόκκινες σημαίες να ανεμίζουν; Αυτό σας το λέω γιατί κάποιος φίλος, αυτάρεσκα «ριζοσπαστικός», ενοχλήθηκε που περιλαμβάνεται ο Ελύτης και ο Σεφέρης στις μελοποιήσεις. Όπως κάποιοι Αθηναίοι που ενθουσιάστηκαν το 1981 με την πρώτη μας ανεξάρτητη παραγωγή, όμως ενοχλήθηκαν όταν άκουσαν ότι έκανα πρώτη παραγγελία 4.000 κομμάτια και όχι 300 όπως θα ήθελαν αυτοί. «Διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις…». Ας τελειώσω λέγοντάς σας ότι για μένα το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του νέου δίσκου είναι ότι τα περισσότερα τραγούδια του γράφτηκαν με μια νεανική ορμή και ηχογραφήθηκαν με ό,τι τέλος πάντων είμαστε μετά από πολλά χρόνια.

«Ήμουνα κοιμισμένη, αλλά η καρδιά μου αγρυπνούσε», διαλέγω κάτι από το δίσκο, θα διαλέξεις κάτι κι εσύ; «
Σήκω φίλη μου, έλα όμορφη κοπέλα», όμως και «Είναι πόρνη κι από κούνια η μοίρα, δεν ανοίγει σε φτωχόν τη θύρα» και «Σ’ αυτήν την πόλη των θελγήτρων ολομόναχοι».

info:
Αίγλη - Γενί Χαμάμ
Αγ. Νικολάου 3 & Κασσάνδρου
Τ: 2310 270016, 1/2 & 2/2, ώρα έναρξης: 22.30, είσοδος με ποτό 20­

Δεν υπάρχουν σχόλια: