Αν πέρσι το χειμώνα τον βλέπαμε στους δρόμους της πόλης (και γενέτειράς του), φέτος τον βλέπουμε στη μεγάλη οθόνη, να βουτά στο «Deep end» σε σενάριο του Αλέξανδρου Κακαβά και σκηνοθεσία του Θανάση Αντωνίου, ταινία που βγαίνει αυτήν την εβδομάδα στις κινηματογραφικές αίθουσες
Η αφίσα της ταινίας για κάποιο λόγο με παρέπεμψε στην «Ελεύθερη κατάδυση», όπου έκανες και την πρώτη σου εμφάνιση. Το «Deep end» αφορά και αυτό ένα ερωτικό τρίγωνο και τη θάλασσα! Ποια είναι η υπόθεση;
Η ταινία αφορά στην απιστία και την προδοσία: η γυναίκα μου με απατά με τον καλύτερό μου φίλο. Άρα τα μέτωπα που αντιμετωπίζει ο χαρακτήρας που υποδύομαι, ο Γιάννης, είναι δύο και ισχυρά, δεν ξέρουμε ποιο είναι ισχυρότερο αλλά και τα δύο είναι πολύ ισχυρά. Κι αυτό κάνει έναν άντρα να μπει σε ένα ανταγωνιστικό και διεκδικητικό πεδίο μάχης, και να ξεκαθαρίσει τα... ακαθάριστα. Πρόκειται για την ιστορία δύο ζευγαριών, δεν είναι ένα ερωτικό τρίγωνο, και η σχέση είναι πιο πολύπλοκη απ' ότι ακούγεται, γιατί εμπλέκονται και οι τέσσερις. Με το που αποκαλύπτεται το μυστικό, τα δύο ζευγάρια θα βρεθούν αντιμέτωπα σε ένα παραθεριστικό μέρος όπου κάνουν διακοπές.
Τι σε τράβηξε στο ρόλο;
Πάντα με τραβούν οι ρόλοι που έχουν να αντιμετωπίσουν κάποια στιγμή στη ζωή τους το απρόβλεπτο. Οι μοιραίοι χαρακτήρες, αυτοί που παραφέρονται, πάντα κάτι μου κάνουνε. Ενώ νομίζουμε πως ορίζουμε τη ζωή, αυτή τραβάει το δικό της δρόμο κι εμείς είμαστε πιόνια των καταστάσεων.
Αυτό εξηγεί ίσως και τη δήλωση που έκανες στο παρελθόν για την ταινία «Το κυνήγι του λαγού»; Το ότι «να υποδύεται έναν αδύναμο χαρακτήρα, είναι πιο δελεαστικό από το να υποδύεσαι έναν δυνατό, καθώς ο αδύναμος είναι τρωτός και πολύμορφος»; Ο χαρακτήρας του Γιάννη σε ποια κατηγορία ανήκει;
Ο Γιάννης είναι πολύ δυνατός χαρακτήρας. Ίσως στην ουσία να είναι αδύναμος με την έννοια την οποία περιέγραφα πριν, να τον καθορίζει η μοίρα, αλλά ως προς το πώς τοποθετείται στις καταστάσεις, επιδεικνύει ένα δυναμισμό. Σηκώνει μπαϊράκι, δεν το καταπίνει, το αντιμετωπίζει κατάματα.
Έχει καμία σχέση αυτό με την κοινωνική και οικονομική του θέση; Είναι ο πλούσιος της παρέας.
Ναι, αλλά για τον εξής λόγο: δεν είναι μόνο το ότι τον εκμεταλλεύονται συναισθηματικά, αλλά αποβλέπουν και στην τσέπη του. Οπότε είναι διπλή η επανάσταση. Και δεν είναι ένας νεόπλουτος ή γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας που δεν δίνει σημασία στο αν τον εκμεταλλεύονται, αλλά είναι ένας άνθρωπος αυτοδημιούργητος με καθαρή συνείδηση και εκεί είναι που τον πιάνει το «γαμώτο» του!
Τον τίτλο πώς τον ερμηνεύεις εσύ; Και αλήθεια, γιατί είναι στα αγγλικά;
Γιατί είναι μαλάκες! (γέλια)
Να το γράψω αυτό;
Να το γράψεις! Έχουμε μια τάση στο ξένο, είμαστε ξενολάτρεις. Γιατί να μην είναι «Ο πάτος του βυθού»,« Το αδιέξοδο», όπως θες πέστο. Εγώ το παραφράζω ως «Dep-end», που έχει να κάνει και με την εξάρτηση και την ανεξαρτησία του ατόμου. Και επειδή υπάρχει μεγάλη σύγκρουση μεταξύ των ηρώων, κινούνται στην κόκκινη γραμμή, υπάρχει η αίσθηση του τέλους. Δεν με πολυενθουσιάζει ο τίτλος, ούτε στα αγγλικά, ούτε στα ελληνικά. Μπορεί λοιπόν να πει κανείς για την ταινία πως ανήκει στα ερωτικά θρίλερ. Δεν υπάρχουν όμως πολλές αντίστοιχες ταινίες του είδους στη σύγχρονη κινηματογραφική παραγωγή.
Αυτό είναι καλό ή κακό για την πορεία του φιλμ;
Θα σου ομολογήσω πως είμαι αδιάβαστος. Δεν γνωρίζω τι γίνεται στο ελληνικό σινεμά, δεν το κρύβω.
Νομίζεις πως αυτή η άγνοια ανήκει σε ένα γενικότερο σχήμα για το πώς βλέπει ένας έλληνας ηθοποιός τον ελληνικό κινηματογράφο;
Ο έλληνας ηθοποιός βλέπει τον κινηματογράφο όπως βλέπει και τον κινηματογράφο ο ηθοποιός. Άμα δεν του δίνει ψωμί και δεν του δίνει προτάσεις, τον βλέπει αδιάφορα. Άμα τον καλεί, ανταποκρίνεται. Το μέλλον, σε διεθνές επίπεδο, είναι για μένα χλωμό!Οπότε ποιο είναι το κίνητρο ενός ηθοποιού να παίξει σε μια ταινία; Νομίζω πως το κάνουμε για να καλύψουμε το ναρκισσισμό μας και τίποτε άλλο. Να βλέπουμε τον εαυτό μας στη μεγάλη οθόνη. Γιατί δεν πιστεύω ότι καταφέρνουμε να μπούμε τόσο βαθιά, σε απάτητα μονοπάτια υποκριτικά και ψυχολογικά, γιατί και ο τρόπος με τον οποίο γίνονται οι ταινίες είναι συγκεκριμένος. Φυσικά, αυτό δεν συμβαίνει πάντα! Έχουμε δει στο ελληνικό σινεμά και πολύ ωραίες υποκριτικές και ενδιαφέροντα σενάρια. Δεν θέλω να τα υποτιμήσω αυτά, απλά όπως είναι γνωστό, η τέχνη του σινεμά είναι η τέχνη του σκηνοθέτη. Μια κάμερα δείχνει μια έκφραση, αυτό, εκείνο, το άλλο... Η εικόνα μιλάει! Αν ένας ηθοποιός θέλει να ανακαλύψει πιο πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα για τον εαυτό του μέσα από ένα δυνατό κείμενο, θα το κάνει μέσα από το θέατρο.
Περίεργο να το λέει αυτό κάποιος που ξεκίνησε την καριέρα του από μια ταινία, και μάλλον όχι σε μικρή ηλικία...
Ναι, μετά τα ογδόντα (γέλια). Αλλά σοβαρά, μάλλον με την ηθοποιία ασχολήθηκα μεγάλος, αλλά αυτό συνέβη χωρίς να το πολυσκεφτώ γιατί δεν ήταν απόφαση που πάρθηκε από εμένα. Μέσα από μια συγκυρία, μου έγινε μια πρόταση να παίξω στην «Ελεύθερη κατάδυση», ενώ δεν ήμουν ηθοποιός. Και ο Γιώργος ο Πανουσόπουλος δεν έψαχνε τότε ηθοποιό, κάναμε την ταινία κι έκτοτε η αγορά η ίδια με καλοδέχτηκε κι εγώ έπρεπε απλώς να κληθώ να ξεχωρίσω τα «μη καλά» και να υποστηρίξω τα καλά. Μια διαδικασία που θα συνεχίζεται μέχρι να κλείσουμε τα ματάκια μας.
Υπάρχει ένα γενικό κριτήριο για το ποια είναι αυτά τα καλά, ανεξαρτήτως του μέσου όπου δουλεύεις;
Ξεκινάω με τοναν μου λέει κάτι το κείμενο που διαβάζω. Αν μου κάνει, έχει να κάνει με το χρόνο, τη στιγμή, την ηλικία και όλα αυτά. Μετά σκέφτομαι τους συντελεστές, γιατί με αυτούς έχεις να περάσεις καλά. Γιατί το σινεμά είναι μια καλοπέραση, και πολύς κόσμος το κάνει γι' αυτό, για να περάσει καλά, κι ευτυχώς δηλαδή, γιατί έτσι πρέπει να γίνεται. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν κάνουμε καλά τη δουλειά μας, αυτό θέλω να τονίσω, πως όταν περνάμε καλά, και το πιο έντονο θρίλερ να υποστηρίζουμε, λειτουργεί.
Με τους συντελεστές του «Deep end» πώς έγινε η πρώτη επαφή;
Το σενάριο έφτασε στα χέρια μου 3 ή 4 χρόνια πριν, γιατί τότε με τον Αλέξανδρο Κακαβά, που υπογράφει το σενάριο, δουλεύαμε στην τηλεόραση, είχε γράψει ένα επεισόδιο από τον «Κόκκινο κύκλο». Απλά τώρα βρέθηκε η παραγωγή. Ξεκίνησα πρώτα εγώ με το σκηνοθέτη, και μετά βρέθηκαν οι υπόλοιποι ηθοποιοί.
Είχες κάποιο λόγο στην εύρεση αυτών;
Η επιλογή, σε κάποιο βαθμό, γινόταν και κοινή συναινέσει, όχι όμως σε όλους τους χαρακτήρες. Σε ό,τι αφορά τους άνδρες, οι οποίοι έκαναν και πολύ καλά τη δουλειά τους, ήμουν ουδέτερος. Στους γυναικείους έπρεπε να έχω μια θέση λόγω του ότι ουσιαστικά με τις γυναίκες μπαίνεις και μπλέκεσαι μαζί τους και υπάρχει το ερωτικό στοιχείο! Εκεί, πρέπει να ξέρεις τι γίνεται...
Η αφίσα της ταινίας για κάποιο λόγο με παρέπεμψε στην «Ελεύθερη κατάδυση», όπου έκανες και την πρώτη σου εμφάνιση. Το «Deep end» αφορά και αυτό ένα ερωτικό τρίγωνο και τη θάλασσα! Ποια είναι η υπόθεση;
Η ταινία αφορά στην απιστία και την προδοσία: η γυναίκα μου με απατά με τον καλύτερό μου φίλο. Άρα τα μέτωπα που αντιμετωπίζει ο χαρακτήρας που υποδύομαι, ο Γιάννης, είναι δύο και ισχυρά, δεν ξέρουμε ποιο είναι ισχυρότερο αλλά και τα δύο είναι πολύ ισχυρά. Κι αυτό κάνει έναν άντρα να μπει σε ένα ανταγωνιστικό και διεκδικητικό πεδίο μάχης, και να ξεκαθαρίσει τα... ακαθάριστα. Πρόκειται για την ιστορία δύο ζευγαριών, δεν είναι ένα ερωτικό τρίγωνο, και η σχέση είναι πιο πολύπλοκη απ' ότι ακούγεται, γιατί εμπλέκονται και οι τέσσερις. Με το που αποκαλύπτεται το μυστικό, τα δύο ζευγάρια θα βρεθούν αντιμέτωπα σε ένα παραθεριστικό μέρος όπου κάνουν διακοπές.Τι σε τράβηξε στο ρόλο;
Πάντα με τραβούν οι ρόλοι που έχουν να αντιμετωπίσουν κάποια στιγμή στη ζωή τους το απρόβλεπτο. Οι μοιραίοι χαρακτήρες, αυτοί που παραφέρονται, πάντα κάτι μου κάνουνε. Ενώ νομίζουμε πως ορίζουμε τη ζωή, αυτή τραβάει το δικό της δρόμο κι εμείς είμαστε πιόνια των καταστάσεων.
Αυτό εξηγεί ίσως και τη δήλωση που έκανες στο παρελθόν για την ταινία «Το κυνήγι του λαγού»; Το ότι «να υποδύεται έναν αδύναμο χαρακτήρα, είναι πιο δελεαστικό από το να υποδύεσαι έναν δυνατό, καθώς ο αδύναμος είναι τρωτός και πολύμορφος»; Ο χαρακτήρας του Γιάννη σε ποια κατηγορία ανήκει;
Ο Γιάννης είναι πολύ δυνατός χαρακτήρας. Ίσως στην ουσία να είναι αδύναμος με την έννοια την οποία περιέγραφα πριν, να τον καθορίζει η μοίρα, αλλά ως προς το πώς τοποθετείται στις καταστάσεις, επιδεικνύει ένα δυναμισμό. Σηκώνει μπαϊράκι, δεν το καταπίνει, το αντιμετωπίζει κατάματα.
Έχει καμία σχέση αυτό με την κοινωνική και οικονομική του θέση; Είναι ο πλούσιος της παρέας.
Ναι, αλλά για τον εξής λόγο: δεν είναι μόνο το ότι τον εκμεταλλεύονται συναισθηματικά, αλλά αποβλέπουν και στην τσέπη του. Οπότε είναι διπλή η επανάσταση. Και δεν είναι ένας νεόπλουτος ή γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας που δεν δίνει σημασία στο αν τον εκμεταλλεύονται, αλλά είναι ένας άνθρωπος αυτοδημιούργητος με καθαρή συνείδηση και εκεί είναι που τον πιάνει το «γαμώτο» του!
Τον τίτλο πώς τον ερμηνεύεις εσύ; Και αλήθεια, γιατί είναι στα αγγλικά;
Γιατί είναι μαλάκες! (γέλια)
Να το γράψω αυτό;
Να το γράψεις! Έχουμε μια τάση στο ξένο, είμαστε ξενολάτρεις. Γιατί να μην είναι «Ο πάτος του βυθού»,« Το αδιέξοδο», όπως θες πέστο. Εγώ το παραφράζω ως «Dep-end», που έχει να κάνει και με την εξάρτηση και την ανεξαρτησία του ατόμου. Και επειδή υπάρχει μεγάλη σύγκρουση μεταξύ των ηρώων, κινούνται στην κόκκινη γραμμή, υπάρχει η αίσθηση του τέλους. Δεν με πολυενθουσιάζει ο τίτλος, ούτε στα αγγλικά, ούτε στα ελληνικά. Μπορεί λοιπόν να πει κανείς για την ταινία πως ανήκει στα ερωτικά θρίλερ. Δεν υπάρχουν όμως πολλές αντίστοιχες ταινίες του είδους στη σύγχρονη κινηματογραφική παραγωγή.
Αυτό είναι καλό ή κακό για την πορεία του φιλμ;
Θα σου ομολογήσω πως είμαι αδιάβαστος. Δεν γνωρίζω τι γίνεται στο ελληνικό σινεμά, δεν το κρύβω.
Νομίζεις πως αυτή η άγνοια ανήκει σε ένα γενικότερο σχήμα για το πώς βλέπει ένας έλληνας ηθοποιός τον ελληνικό κινηματογράφο;
Ο έλληνας ηθοποιός βλέπει τον κινηματογράφο όπως βλέπει και τον κινηματογράφο ο ηθοποιός. Άμα δεν του δίνει ψωμί και δεν του δίνει προτάσεις, τον βλέπει αδιάφορα. Άμα τον καλεί, ανταποκρίνεται. Το μέλλον, σε διεθνές επίπεδο, είναι για μένα χλωμό!Οπότε ποιο είναι το κίνητρο ενός ηθοποιού να παίξει σε μια ταινία; Νομίζω πως το κάνουμε για να καλύψουμε το ναρκισσισμό μας και τίποτε άλλο. Να βλέπουμε τον εαυτό μας στη μεγάλη οθόνη. Γιατί δεν πιστεύω ότι καταφέρνουμε να μπούμε τόσο βαθιά, σε απάτητα μονοπάτια υποκριτικά και ψυχολογικά, γιατί και ο τρόπος με τον οποίο γίνονται οι ταινίες είναι συγκεκριμένος. Φυσικά, αυτό δεν συμβαίνει πάντα! Έχουμε δει στο ελληνικό σινεμά και πολύ ωραίες υποκριτικές και ενδιαφέροντα σενάρια. Δεν θέλω να τα υποτιμήσω αυτά, απλά όπως είναι γνωστό, η τέχνη του σινεμά είναι η τέχνη του σκηνοθέτη. Μια κάμερα δείχνει μια έκφραση, αυτό, εκείνο, το άλλο... Η εικόνα μιλάει! Αν ένας ηθοποιός θέλει να ανακαλύψει πιο πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα για τον εαυτό του μέσα από ένα δυνατό κείμενο, θα το κάνει μέσα από το θέατρο.
Περίεργο να το λέει αυτό κάποιος που ξεκίνησε την καριέρα του από μια ταινία, και μάλλον όχι σε μικρή ηλικία...
Ναι, μετά τα ογδόντα (γέλια). Αλλά σοβαρά, μάλλον με την ηθοποιία ασχολήθηκα μεγάλος, αλλά αυτό συνέβη χωρίς να το πολυσκεφτώ γιατί δεν ήταν απόφαση που πάρθηκε από εμένα. Μέσα από μια συγκυρία, μου έγινε μια πρόταση να παίξω στην «Ελεύθερη κατάδυση», ενώ δεν ήμουν ηθοποιός. Και ο Γιώργος ο Πανουσόπουλος δεν έψαχνε τότε ηθοποιό, κάναμε την ταινία κι έκτοτε η αγορά η ίδια με καλοδέχτηκε κι εγώ έπρεπε απλώς να κληθώ να ξεχωρίσω τα «μη καλά» και να υποστηρίξω τα καλά. Μια διαδικασία που θα συνεχίζεται μέχρι να κλείσουμε τα ματάκια μας.
Υπάρχει ένα γενικό κριτήριο για το ποια είναι αυτά τα καλά, ανεξαρτήτως του μέσου όπου δουλεύεις;
Ξεκινάω με τοναν μου λέει κάτι το κείμενο που διαβάζω. Αν μου κάνει, έχει να κάνει με το χρόνο, τη στιγμή, την ηλικία και όλα αυτά. Μετά σκέφτομαι τους συντελεστές, γιατί με αυτούς έχεις να περάσεις καλά. Γιατί το σινεμά είναι μια καλοπέραση, και πολύς κόσμος το κάνει γι' αυτό, για να περάσει καλά, κι ευτυχώς δηλαδή, γιατί έτσι πρέπει να γίνεται. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν κάνουμε καλά τη δουλειά μας, αυτό θέλω να τονίσω, πως όταν περνάμε καλά, και το πιο έντονο θρίλερ να υποστηρίζουμε, λειτουργεί.
Με τους συντελεστές του «Deep end» πώς έγινε η πρώτη επαφή;
Το σενάριο έφτασε στα χέρια μου 3 ή 4 χρόνια πριν, γιατί τότε με τον Αλέξανδρο Κακαβά, που υπογράφει το σενάριο, δουλεύαμε στην τηλεόραση, είχε γράψει ένα επεισόδιο από τον «Κόκκινο κύκλο». Απλά τώρα βρέθηκε η παραγωγή. Ξεκίνησα πρώτα εγώ με το σκηνοθέτη, και μετά βρέθηκαν οι υπόλοιποι ηθοποιοί.
Είχες κάποιο λόγο στην εύρεση αυτών;
Η επιλογή, σε κάποιο βαθμό, γινόταν και κοινή συναινέσει, όχι όμως σε όλους τους χαρακτήρες. Σε ό,τι αφορά τους άνδρες, οι οποίοι έκαναν και πολύ καλά τη δουλειά τους, ήμουν ουδέτερος. Στους γυναικείους έπρεπε να έχω μια θέση λόγω του ότι ουσιαστικά με τις γυναίκες μπαίνεις και μπλέκεσαι μαζί τους και υπάρχει το ερωτικό στοιχείο! Εκεί, πρέπει να ξέρεις τι γίνεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου