Αργύρης Αγγέλου

Μιλήστε μας για τον ρόλο σας, τον Άντυ. Ο Άντυ είναι ο «οργανωτικός». Έχει αναλάβει να κάνει τα πάντα προκειμένου ο Νόρμαν να γράφει. Από το να κάνει όλα τα χατίρια στην 75χρονη σπιτονοικοκυρά τους, για να μην τους πετάξει στο δρόμο, που αυτά τα χατίρια είναι να πηγαίνουν για σκι, σέρφινγκ, μαθήματα καράτε και καραόκε πάρτι, μέχρι να τρέχει όλη τη μέρα για να πουλήσει συνδρομές του περιοδικού. Είναι ένας πολύ αστείος αλλά και τρυφερός ρόλος. Τον έχω αγαπήσει πολύ!
Γιατί αγωνίζεται ο συγκεκριμένος ή-ρωας που παίζετε μέσα από το περιοδικό που εκδίδουν οι δύο φίλοι; Αγωνί-ζεται να αλλάξει τον κόσμο. Να τον κάνει πιο δίκαιο, πιο αξιοκρατικό, πιο ανθρώπινο. Ίσως να ακούγεται από ρομαντικό έως ουτοπικό, αλλά την εποχή που γράφτηκε το έργο, ήταν το όνειρο πολλών νέων. Μ’ αρέσει που έχουμε κρατήσει ατόφιο αυτό το ρομαντισμό του έργου και της εποχής του. Εκτός αυτού, τα περισσότερα όνειρα, μέχρι να γίνουν πραγματικότητα, ακατόρθωτα φαίνονται.
Θεωρείτε ότι οι αμυδρά διαφαινόμενες αριστερές θέσεις του Σάιμον είναι πραγματικές ή φέρουν ένα ειρωνικό φορτίο προς την αντίπερα όχθη, το αντίπαλο δέος των ΗΠΑ, την κραταιά Σοβιετική Ένωση εκείνης της εποχής; Δεν έχω διαβάσει το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο, στην ελληνική απόδοσή του πάντως δεν υπάρχει ίχνος τέτοιας ειρωνείας. Και πιστεύω πως ούτε και στο πρωτότυπο κείμενο θα συναντούσαμε κάτι τέτοιο. Απλώς ο Σάιμον λόγω του ότι δεν ήρθε ποτέ ανοιχτά σε ρήξη με το σύστημα, αλλά και λόγω του ότι το χιούμορ ήταν ο βασικός του κώδικας επικοινωνίας με το κοινό, επέλεξε να χρησιμοποιήσει μια κωμωδία για να περάσει αυτές του τις θέσεις. Κι όχι ένα αμιγώς πολιτικό και καταγγελτικό έργο. Είναι θέσεις έξυπνα καμουφλαρισμένες πίσω από ένα κωμικό κείμενο.
Γιατί ο Άντυ αποφεύγει συστηματικά τα ερωτικά βέλη της Σόφι; Εξαιτίας της επιθυμίας του Νόρμαν προς το πρόσωπό της; Εάν δεν υπήρχε ο Νόρμαν, ο Άντυ θα ενέδιδε; Ποια είναι η προσωπική σας αίσθηση; Νομίζω ότι το ερωτικό στοιχείο που βάζει ο Σάιμον, ουσιαστικά είναι ένα εύρημα. Μέσα απ’ αυτό θέλει να δώσει στους τρεις ήρωες να καταλάβουν πόσο «στεγνοί» έχουν μείνει από συναισθήματα. Γι’ αυτό το λόγο δεν υπά-ρχει και σαφής κατάληξη στο τέλος. Δεν μας αφορά με ποιoν θα συνδεθεί ερωτικά η Σόφι, αλλά ότι αυτοί οι άνθρωποι συνειδητοποίησαν ότι υπάρχει και η μυρωδιά του σώματος.
Η φιλία τι ρόλο παίζει στη δική σας ζωή; Πολύ μεγάλη! Υπάρχουν φίλοι μου, ελάχιστοι βέβαια, που με το πέρασμα του χρόνου γίνονται οικογένεια. Τώρα έχω περάσει στο επόμενο στάδιο. Θέλω να αποκτώ και συγγενική σχέση μαζί τους. Πρόσφατα πάντρεψα την κολλητή μου και έτσι πια δεν είμαστε άπλα φίλοι, αλλά συγγενείς…
Αποδείχθηκε πετυχημένη η συνταγή της δοκιμασμένης χημείας των ηθοποιών του σχήματος στο θέατρο Ιλίσια-Βολα-νάκη; Εννοείται. Ξέραμε από την αρχή το ότι το γεγονός ότι και οι τρεις ήμασταν και φίλοι, θα μας έδινε ένα προβάδισμα χρόνου. Είναι τελείως διαφορετικό να ξεκινάς από την αρχή με ανθρώπους που δεν γνωρίζεις καθόλου και να πρέπει να αποκτήσεις οικειότητα μαζί τους πάνω στη σκηνή. Εμείς αυτό το είχαμε, επομένως η παράσταση στήθηκε πολύ πιο γρήγορα. Είχαμε κοινό στόχο. Είναι ωραίο να είσαι με φίλους πάνω στη σκηνή. Νιώθεις πολύ ασφαλής.
Πέρα από τον ρόλο υπογράφετε και τη μουσική του πρωτότυπου τραγουδιού της παράστασης. Μιλήστε μας για αυτή την πλευρά σας, της σύνθεσης εννοώ. Με τη μουσική ασχολήθηκα πολύ πριν αποφασίσω να ασχοληθώ με το θέατρο. Από πολύ μικρός έκανα μαθήματα πιάνου και θεωρίας της μουσικής και μάλιστα θεωρούσα ότι αυτό θα ακολουθήσω ως καριέρα. Κάπου στο λύκειο άλλαξαν τα πλάνα και στράφηκα στο θέατρο. Εννοείται ότι όλες αυτές οι σπουδές μου φάνηκαν πολύ χρήσιμες. Φέτος λοιπόν όταν έπεσε η ιδέα να κλείσει η παράσταση με ένα τραγούδι, ένιωσα την ανάγκη να δοκιμάσω να το γράψω εγώ. Το ετοίμασα λοιπόν, το άκουσαν οι υπόλοιποι , τους άρεσε πολύ κι εκεί είπε ο Γιώργος να γράψει τους στίχους. Το ονομάσαμε «Αυτά που ψάχνω από παιδί». Όταν ποια μπήκαμε στο στούντιο για να το γράψουμε, ένιωσα πολύ περήφανος που τα κατάφερα. Πιστεύω ότι βγήκε ένα πολύ τρυφερό αποτέλεσμα που τελικά άγγιξε και τον κόσμο. Έχω ακούσει υπέροχα σχόλια για αυτό το τραγούδι.
Η τηλεοπτική καθιέρωση ως πρόσωπο αποτελεί πλέον το μόνο «διαβατήριο» για το σανίδι; Δεν ξέρω αν αποτελεί το μόνο, αλλά σίγουρα βοηθάει. Δεν είναι τυχαίο ότι από τότε που ξεκίνησα να κάνω τηλεόραση άρχισαν να μου δίνουν και σημαντικούς ρόλους στο θέατρο. Ενώ πριν έδινα άπειρες ακροάσεις για μια θέση στο κόρους. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, αλλά ήξερα από την αρχή ότι έτσι είναι το παιχνίδι. Δεν απογοητεύτηκα ποτέ, αντίθετα πείσμωνα και έλεγα ότι θα έρθει και εμένα η ώρα μου. Δεν ξέφυγα ποτέ από το στόχο μου.
Βρήκατε εύκολα τον δρόμο σας προς τη Σκηνή ή αντιμετωπίσατε δυσκολίες μετά το τέλος των σπουδών σας; Τελειώ-νοντας τη σχολή αντιμετώπισα τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει οποιοδήποτε παιδί. Πιστεύω όμως ότι είχα κάποια συστατικά που τελικά έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στο να πάνε καλά τα πράγματα. Πείσμα, υπομονή και διάθεση για πάρα πολύ τρέξιμο. Νομίζω ότι δεν υπάρχει σκηνοθέτης και θέατρο που δεν έχω δώσει οντισιόν και εταιρία παραγωγής που δεν είχε τουλάχιστον πέντε βιογραφικά μου. Στην τηλεόραση βέβαια αποδείχτηκε ότι ήμουν κυρίως τυχερός μιας και την ευκαιρία μου την έδωσε ο Γιώργος (Καπουτζίδης). Του το χρωστάω αυτό. Στο θέατρο όμως ό,τι έχω καταφέρει το έχω καταφέρει μόνος μου.
Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια; Μόλις τελειώσουν οι παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη, ξεκινάω πρόβες για καλοκαιρινή περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με ένα καταπληκτικό μιούζικαλ, το «Blood brothers». Θα έχω τη χαρά να είμαι με τον Κώστα Σπυρό-πουλο, την Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, το Διονύση Τσακνή κι άλλους υπέροχους συναδέλφους.
info: «Το όνειρο της διπλανής πόρτας» του Νιλ Σάιμον, σε σκηνοθεσία Βαρβάρας Δούκα, από την Κυριακή του Πάσχα στο Θέατρο Εγνατία
(βλ. θέατρα)