Συνέντευξη της Μαρίας Λούκα

Μπήκε με όρεξη, σεβασμό και σιγουριά στο δύσκολο σύγχρονο ελληνικό μουσικό σκηνικό, τραγουδώντας για τέσσερα χρόνια δίπλα στον Σωκράτη Μάλαμα και καταθέτοντας την «Καλημέρα» της, τον πρώτο της προσωπικό δίσκο λίγο μετά. Η νέα γενιά της γυναικείας τραγουδοποιίας είναι εδώ και η Μαρία Λούκα την υποστηρίζει και φέτος στη συναυλιακή της συνεργασία με τον Στάμο Σέμση, που κάνει στάση στο Καφωδείο «Ελληνικό». Έδωσε συνέντευξη στον Χρήστο Μιχαλέρη.

Θα σε ενδιέφερε ο ρόλος της ερμηνεύτριας σε δίσκο ενός σύνθέτη;
Βεβαίως, αφού ούτως ή άλλως ο πρώτος μου ρόλος είναι ο τραγουδιστικός - αυτό εξασκούσα τόσα χρόνια, μετά ήρθε ο ρόλος της τραγουδοποιού. Σαφώς, λοιπόν, θα ήθελα να τραγουδήσω και το υλικό κάποιου άλλου ανθρώπου.

Πώς σου φαίνεται που δεν υπάρχουν πια πολλές νέες γυναίκες τραγουδοποιοί;
Δεν νομίζω ότι είναι κάτι περίεργο αν σκεφτούμε ότι η γυναίκα από τη φύση της έχει να κουμαντάρει τόσα πράγματα στη ζωή και είναι και πιο πρακτικός άνθρωπος σε σχέση με την αντρική φύση. Νομίζω πως τα τελευταία χρόνια περισσότερα κορίτσια έχουν αρχίσει να γράφουν δικά τους τραγούδια σε σχέση με παλαιότερα χρόνια, όπως η Δανάη Παναγιωτοπούλου ή κάποια τραγούδια που γράφει η Ανδριάνα Μπάμπαλη κι αυτό θα συνεχίσει να γίνεται περισσότερο.

Ποια συνεργασία σου θα θυμάσαι εντονότερα;
Η πιο χαρακτηριστική είναι με τον Σωκράτη Μάλαμα και γιατί περάσαμε περισσότερο χρονικό διάστημα μαζί - τέσσερα χρόνια κράτησε η συνεργασία μας -, αλλά και γιατί ήταν πολύ ουσιαστική, αφού πέρα από το επαγγελματικό κομμάτι που με βοήθησε να ανακαλύψω τον ρόλο μου μέσα στη μουσική και το τι θέλω να κάνω πραγματικά, με βοήθησε πολύ και ως άνθρωπο σε προσωπικό επίπεδο να οριοθετήσω τις σχέσεις μου με τους άλλους ανθρώπους, τι χρειάζομαι ως άνθρωπος για να αναπτυχθώ και αυτό να βγει και στην καλλιτεχνική μου υπόσταση. Αυτή είναι η πιο ισχυρή συνεργασία μου έως τώρα…

Δεν θα μπορούσε να ολοκληρωθεί και δισκογραφικά αυτή η συνεργασία;
Αυτό θα ήταν ευχής έργο. Τα πράγματα πάντα έρχονται καλώς, είναι κάτι που πολύ ευχαρίστως θα δεχόμουν. Αν πρόκειται να γίνει θα το φέρει το πλήρωμα του χρόνου…

Είσαι ικανοποιημένη από την πρώτη σου προσωπική δουλειά; Νιώθεις πως μπήκες στις καρδιές πολλών ακρατών;
Νομίζω ότι το αποτέλεσμα ήταν το καλύτερο δυνατό αν σκεφτούμε ότι ήταν η παρθενική μου εμφάνιση στη δισκογραφία και ήμουν πάρα πολύ τυχερή γιατί είχα μια εξαιρετική ομάδα από μουσικούς που στο αντικείμενο τους είναι από τους καλύτερους, όπως ο Δημήτρης ο Μπασλάμ, ο Δημήτρης ο Μυστακίδης, ο Φώτης Σιώτας, ο Σάκης Αποστολάκης… Ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσα να φανταστώ για πρώτη δουλειά. Και άλλοι άνθρωποι που πέρασαν από την ηχογράφηση όπως ο Μανόλης Πάππος, ο Λουκάς ο Μεταξάς, δούλεψαν όλοι με πάρα πολύ μεράκι. Κάθε άνθρωπος και τραγουδοποιός φεύγοντας από τη συγκεκριμένη δουλειά πάντα ανακαλύπτει στο δρόμο για την επόμενη δουλειά ότι κάποια πράγματα θα μπορούσαν να είχαν γίνει με διαφορετικό τρόπο. Είναι ένα παιχνίδι κι αυτό, όσο περνάει ο καιρός μαθαίνεις, γίνεσαι πολύ πιο συγκεκριμένος σε αυτό που θέλεις να κάνεις. Έτσι δεν έχω ανασφάλειες σε σχέση με την πρώτη δουλειά, όλα έγιναν όπως έπρεπε.

Επιβιώνεις από τη μουσική;
Ναι, προσπαθώ και επιβιώνω, είναι η δουλειά που κάνω, η δουλειά που με ζει. Δεν έχω παράπονο, δεν δημιουργώ πολλές ανάγκες, προσπαθώ να ζω λιτά…

Πώς σου φάνηκε, και από μέσα, η καριέρα και οι γνωριμίες με καταξιωμένους δημιουργούς που άκουγες από έξω πριν;
Η οποιαδήποτε απομυθοποίηση δεν έχει να κάνει από το αν είσαι μέσα ή έξω από τα πράγματα, έχει να κάνει με το πώς επιλέγεις να αντιλαμβάνεσαι και να προσλαμβάνεις τα πράγματα. Έχω μάθει σε σχέση με τους καλλιτέχνες, να μην μπλέκω την προσωπικότητα με το έργο τους. Σαφώς γνωρίζω ανθρώπους που έχουν προσφέρει εξαιρετικό έργο, αλλά ως προσωπικότητες δεν μου πάνε, δεν θα μπορούσα να κάνω παρέα. Δεν με επηρεάζει αυτό, εξακολουθώ να σέβομαι και να αγαπώ το έργο τους. Αυτό που έκανα εκτός δουλειάς, αυτό συνεχίζω να κάνω, να τραγουδώ και να γράφω. Προσπαθώ να κρατάω ακέραιο αυτό το χαρακτηριστικό, της αθωότητας δηλαδή, της κινητήριας δύναμης. Μόνο έτσι μπορείς να πορεύεσαι ήσυχος και νηφάλιος με αυτό που συμβαίνει. Τα πράγματα που κάνουμε είναι ένα κομμάτι μας, έχουμε και άλλες πλευρές. Είναι ωραίο να βγαίνεις απ’ έξω ως παρατηρητής και να κοιτάς τη δουλειά σου και να την αφήνεις να ρέει μαζί με το ποτάμι του χώρου και του χρόνου.

Τι ετοιμάζετε με τον Στάμο Σέμση στο καφωδείο «Ελληνικό»;
Ουσιαστικά θα παρουσιάσουμε τραγούδια από την πρώτη δουλειά, το «Καλημέρα», πράγματα που μου αρέσει να τραγουδάω από Χατζιδάκι μέχρι λαϊκά και Beatles και από παραδοσιακά μέχρι ό,τι μου κατέβει στο κεφάλι. Μου αρέσει να υπάρχει ένα ευέλικτο σχήμα και πρόγραμμα, έτσι ώστε να μπορώ ανάλογα με τα vibes που παίρνω εκείνη την ώρα, να διαχειρίζομαι και το ρεπερτόριο. Κάθε βραδιά και κάθε συναυλία έχει από μόνη της τέτοια ζωή που σε πηγαίνει σε ένα άλλο πρόγραμμα, σε έναν άλλο δρόμο. Υπάρχει ένας αρχικός κορμός και από εκεί και πέρα ό,τι αγαπώ…

Θα ήθελες να ζεις σε πιο ανθούσα εποχή για την ελληνική μουσική;
Νομίζω ότι η εποχή μου είναι αυτή ακριβώς που πρέπει να ζω, όπως και κάθε άνθρωπος, αρκεί να ξέρει να τη διαβάσει και να τη μυριστεί σωστά. Κάθε εποχή έχει τα ωραία της και πρέπει να μάθουμε να ζούμε τα μέγιστα, στο τώρα και σε αυτό που υπάρχει γύρω μας. Θα ήταν ψέμα να πω ότι θα ήθελα να ζήσω κάτι άλλο από τη στιγμή, που δεν είναι εφικτό, και αυτό που ζω είναι τόσο ωραίο…

Πώς επιλέγεις ένα τραγούδι για να μπει στο δίσκο;
Αυτό γίνεται με τον καιρό: φτιάχνω ένα τραγούδι και το αφήνω να κυλήσει μέσα στο χρόνο, αν καταπιαστώ με αυτό μετά από δύο - τρεις μήνες και εξακολουθεί να μ’ αρέσει, τότε είναι έτοιμο να μπει σε ένα δίσκο. Έχει να κάνει με την συγκινησιακή φόρτιση που σου προκαλούν τα εκάστοτε τραγούδια. Ποτέ δεν γράφω ένα τραγούδι εν θερμώ, γράφω και το αφήνω, δεν το ακούω, ώσπου να κατασταλάξω μέσα μου, να μη με επηρεάσει ο ενθουσιασμός της στιγμής -και μετά το βάζω στο δίσκο… Γράφω αρκετά τραγούδια και πετάω και πάρα πολλά, και νομίζω είναι και υγιές αυτό…

info:
Καφωδείο «Ελληνικό»
Ιουστινιανού 3, πίσω από το Δημαρχείο, T: 2310237016
Δευτέρα 14 Απριλίου