Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2008

Νίκος Παπάζογλου



Τους τελευταίους δύο μήνες τραγουδούσε μόνο στην Αθήνα με μεγάλη επιτυχία, μέχρι που κατέβαιναν και άνθρωποι από τη Θεσσαλονίκη για τον ακούσουν, ώσπου άκουσε το παράπονο των φίλων της μουσικής του και αποφάσισε και τις εμφανίσεις του εδώ, παρόλο που… αλλά ας μας τα πει ο ίδιος καλύτερα





Σαράντα χρόνια στη μουσική, Νίκο; Ουoυ, περισσότερα! Είναι μια ζωή, όλη μου η ζωή. Έχω και διάφορα άλλα ενδιαφέροντα, ευτυχώς όμως περιστρέφονται όλα γύρω απ’ τη μουσική και συνυπάρχουν και είναι καταπληκτικό. Ας πούμε όταν αποφάσισα να κάνω ένα στούντιο ηχογραφήσεων, αυτό απαιτούσε δεξιότητα με τα ξύλα, με τα σίδερα, με τα ηλεκτρονικά, όλα όμως περιστρέφονταν γύρω από τη μουσική.

Τι κάνεις αυτόν τον καιρό; Κοίτα, μου τρώει και πάρα πολύ χρόνο η προετοιμασία των εμφανίσεων. Κατά τα άλλα κλαδεύω, φτιάχνω κατασκευές στο σπίτι, αδειάζω το στούντιο σιγά σιγά. Κλείνει το Αγροτικόν, γέμισε τον τόπο ωραίες μουσικές κι ωραία τραγούδια αλλά δεν είναι πια βιώσιμο.

Σε πικραίνει το κλείσιμο; Πολύ. Μου πήρε πάρα πολύ χρόνο να κάτσει μέσα μου η απόφαση, αλλά τι να κάνουμε, δεν είχε πια ζωή.

Ο βασικός τρόπος να διαλαλήσεις την πραμάτεια σου για πολλά χρόνια ήταν οι συναυλίες; Ήθελαν αφοσίωση; Αφοσίωση και πάρα πολλή, σκληρή δουλειά, νύχτα μέρα, τώρα μπορεί να είναι λίγο εύκολα τα πράγματα για όποιον θέλει να κάνει μια περιοδεία, πρέπει να δεχτεί τους όρους βέβαια που είναι χάλια, αλλά πριν από 30 χρόνια το να κάνεις περιοδεία σε όλη την Ελλάδα ήθελε απίστευτο κουράγιο και προσπάθεια. Όλη μέρα για να βγάλεις ένα τηλέφωνο, ένα λιμεναρχείο, να ρωτάς για το δρομολόγιο Απρίλη μήνα και να σου λένε τον Ιούλιο θα ξέρουμε. Ήθελε νεύρα πολύ γερά να κάνεις κάτι τέτοιο. Είπα θα κάνω μια μόδα και θα γυρίζω από χωρίου εις χωρίον και αυτό έκανα. Σε αυτά είμαι καλός. Όταν ταχθώ να κάνω κάτι, βάζω όλη μου την ενέργεια σε αυτό και δόξα να ’χει ο γιαραμπής, μέχρι τώρα τα κατάφερα.

Σε τι δεν είσαι καλός; Πέφτω πολύ εύκολα όταν μου τραβήξουν το χαλί κάτω απ’ τα πόδια, δεν μπορώ να σταθώ όρθιος. Το κρατώ μανιάτικο βέβαια μετά, αυτή είναι άλλη αδυναμία.

Το τραγούδισμά σου δεν έχει ένα χαρακτηριστικό, μόνο λαϊκό, ροκ ή παραδοσιακό. Έτσι τραγουδούσες πάντα; Είναι επιρροές από χίλια δυο πράγματα. Έχω θητεύσει σε πολλών ειδών διαφορετικές μπάντες και είχα την τύχη να συνεργαστώ και με εξαιρετικούς μουσικούς που μου έμαθαν ένα σωρό πράγματα. Είχα τα αυτιά μου ανοιχτά σε ό,τι μουσικές ακουγόντανε, κατά κά-ποιο τρόπο ό,τι με ζέσταινε γινόταν δικό μου και με ένα μαγικό τρόπο αυτά έχουν συντηχθεί μέσα μου.

Δεν λες ότι ενώθηκαν, λες έγινε σύντηξη. Γιατί; Γιατί λιώσανε όλα μαζί και κάναν ένα καινούριο μέταλλο. Όπως στη χημεία ή στη μεταλλουργία γίνεται η «συνέργεια», όπου βάζεις κάποια μέταλλα σε κάποια ποσοστά και το νέο υλικό που προκύπτει ξεπερνάει σε ιδιότητες το καθένα από αυτά ξεχωριστά, δεν είναι απλώς το άθροισμά τους.

Στην εποχή μας σε όλο τον κόσμο συνυπάρχουν πολλοί πολιτισμοί. Αυτή η συνέργεια θα μπορούσε να είναι το ζητούμενό μας στα μουσικά μας πράγματα στην Ελλάδα και στη Θεσσαλονίκη ειδικότερα; Κοίτα, η Θεσσαλονίκη ειδικά δεν είναι αυτό που ήταν κάποτε, ένα κοσμοπολίτικο μέρος όπου είχαν συντηχθεί πραγματικά πολιτισμοί και είχαν παράξει κάτι καταπληκτικό. Τώρα δεν το βλέπω να συμβαίνει, από τη μεριά μου το πρεσβεύω, εξ’ ου και το σημείωμα του δίσκου «Χαράτσι». Σήμερα αυτό που μας εμποδίζει είναι η ξενοφοβία. Έχει έρθει πολύς κόσμος να μείνει στη Θεσσαλονίκη. Πρέπει να σμίξουμε με αυτούς τους ανθρώπους. Να μάθουμε από αυτούς και να τους μάθουμε κι εμείς πράγματα. Είναι γείτονές μας. Αν σκεφτείς, μιλάμε αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά, γαλλικά και δεν ξέρουμε ούτε μια αρβανίτικη λέξη. Μια βουλγάρικη, μια γεωργιανή, δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε με αυ-τούς τους ανθρώπους, είναι φοβισμένοι, αισθάνονται σε εχθρικό περιβάλλον, τι είναι αυτό το πράγμα, χάλια.

Τι άλλο νομίζεις θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε σήμερα στη Θεσσαλονίκη και δεν το κάνουμε; Για μένα δεν υπάρχει και πολλή ελπίδα για τη Θεσσαλονίκη. Ξέρεις την αγάπη μου για αυτήν την πόλη, αλλά όταν βλέπεις πώς έχει σπάσει ο κοινωνικός της ιστός για να μας κουμαντάρουν σαν χαϊβάνια, τι να πω... Αυτή η έκρηξη καταναλωτισμού τα τελευταία 20 χρόνια είναι κάτι απίστευτο. Lifestyle, σου λέει, όλοι πρέπει νάχουν ένα αυτοκίνητο, ένα… φόλεξ στο χέρι. Δεν μπορείς να συνεννοηθείς πια. Περνάει κάποιος, έχει βάλει εξάτμιση στο αυτοκίνητό του ένα μπουρί και αναστατώνει τον τόπο. Άλλος έχει ένα σύστημα που θέλει άλλες τέσσερις μπαταρίες στο αμάξι του για να συντηρηθεί και σκοτώνει περνώντας με τα μπάσα του. Οι άνθρωποι επενδύουν σε άλλα πράγματα, έχει γυρίσει η πυξίδα και δεν δείχνει το Βορρά.

Και πώς σου φαίνεται ότι σε αυτές τις συνθήκες υπάρχουν νέα παιδιά που το ψάχνουν και κάνουν γκρουπ και μουσικές; Ξέρω πάρα πολλά τέτοια παιδιά. Δημιουργικά, έχουν τόση όρεξη για τα πάντα και υπάρχει ένα περιβάλλον που κάνει τα πάντα για να τα καταστρέψει. Πού να πάν να ακούσουν μουσική αυτά τα παιδιά; Να δούνε ζωντανά μια ορχήστρα; Τίποτα. Συνδυασμένες κινήσεις αστυνομίας, δήμου, υγειονομικού, εφορίας, ΙΚΑ, ΤΕΒΕ κλείσαν όλα τα μικρά στέκια τα οποία αποτελούσαν βήμα και τόπο συνεύρεσης. Τι μένει; Να πίνεις ένα φραπέ στην Αρετσού ακούγοντας αυτό το τυραννικό πράγμα στα μεγάφωνά τους που χρησιμοποιούσαν στον ψυχρό πόλεμο για πλύση εγκεφάλου και μπορεί να σε κάνει μαλάκα σε δέκα ώρες; Ο περίγυρος είναι πολύ δύσκολος για να κάνουν ό,τι κάνουν αυτά τα παιδιά.

Δεν ήταν πάντα δύσκολα; Το καλό πάντα δεν το έψαχνες; Ήταν, αλλά, ας πούμε, τα χρόνια που μεγάλωνα εγώ υπήρχε μια αισιοδοξία, ότι όλα θα παν καλά. Αυτό το πράγμα σου το έδινε ο περίγυρος. Σου το έδιναν με τη συμπεριφορά τους οι γείτονες, άνθρωποι που προσπαθούσαν για το καλύτερο, δυναμικοί, αφοσιωμένοι στο καθήκον τους. Αυτό σου έδινε μια σιγουριά, πατούσες γερά για να σαλτάρεις κι εσύ λίγο. Τώρα άμα είναι άμμος κάτω, πόσο ψηλά να σαλτάρεις;

Με τα χρόνια που περνούν και ό,τι διάλεξες να κάνεις, είσαι συμφιλιωμένος; Απόλυτα. Αλλιώς δεν θα μπορούσα να αντέξω τον εαυτό μου, να κοιταχτώ στον καθρέφτη, θα τον έκανα κομμάτια. Δεν έχω κάνει σε ζητήματα αρχών ποτέ την παραμικρή υποχώρηση, σε ζητήματα στρατηγικής ελάχιστα.

info: Πλατώ, Γιάννη Αγγέλου 14

Τ: 2310 321389

8 & 9 /2 και κάθε Παρασκευή και Σάββατο τον Φεβρουάριο



by αναστασία γρηγοριάδου

Δεν υπάρχουν σχόλια: