«Bossa Nova»*
Κρατώντας τις αποστάσεις, παρατηρώντας τα της σκηνής αυστηρά από την πλατεία , ο Κωνσταντίνος Ρήγος συνθέτει το παζλ των ανθρώπινων, διαπροσωπικών σχέσεων απεικονίζοντας επιτυχώς το πολυσυλλεκτικό πρόσωπο του Έρωτα. Για την ακρίβεια, η παράσταση φωτογραφίζει με το ιδιαίτερο αισθητικό στίγμα του τις διαφορετικές πτυχές-παραλλαγές του ίδιου θέματος, του ερωτικού στη ζωή του καθενός μας με την επιρροή και την τροχιά που ο καθένας ακολουθεί, ως μονάδα. Εξετάζοντας τα στάδια, από το (αθώο) φλερτ έως την ανθρωποφαγία μέσω του αλληλοσπαραγμού των εραστών, χορογραφεί με ραθυμία γνώριμες συμπεριφορές, φωτίζοντας στο κοινό γενικευμένα στιγμιότυπα ακραίων πράξεων, συχνά επιπόλαιων και σίγουρα παρορμητικών. Μουσικό όχημα αυτής της σκηνικής διείσδυσης στην παράλογη σφαίρα των επιθυμιών και αισθημάτων είναι οι χαλαροί ρυθμοί της βραζιλιάνικης bossa nova. Είδος που άνθισε στα τέλη της δεκαετίας του ’50, καθώς η «λαϊκή» σάμπα παραχώρησε τη θέση της στο νέο μουσικό κύμα, στα ακούσματα των εύπορων παραλιακών προαστίων. Στο πάρτι του Εθνικού, ηθοποιοί, χορευτές και μουσικοί συναντιούνται, χορεύουν, διασκεδάζουν. Καθώς ο χρόνος κυλάει, ο λόγος εναλλάσσεται με τη μουσική, με το τραγούδι και το χορό. Τα πάντα σταδιακά αρχίζουν να διαλύονται. Τα σώματα των ερμηνευτών ακολουθούν το ρυθμικό επαναλαμβανόμενο μοτίβο της bossa nova, αυτοσχεδιάζουν με κείμενα δικά τους ή με αποσπασματικά κείμενα από τη δραματουργία και τη λογοτεχνία. Κι όταν ο έρωτας εξατμιστεί, η επίσκεψη της θλίψης και της μοναξιάς τρυπώνει μέσα τους. Το άρτιο θέαμα χρησιμοποιεί την τεχνική του devised theatre (επινενοημένου θέατρου), ψήγματα του θεάτρου-ντοκουμέντο αλλά και διαδραστικά στοιχεία. Θέμις Μπαζάκα, Μαρία Ναυπλιώτου, Στεφανία Γουλιώτη, Αγγελική Παπούλια βυθισμένες υπέροχα στο όραμα του Ρήγου. Από κοντά και ο Ιερώνυμος Καλετσάνος.
· Η παράσταση συνεχίζεται μέχρι τις 17/2 στη Σκηνή Κοτοπούλη-Ρεξ του Εθνικού Θεάτρου, στην Αθήνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου