Είναι πάντοτε ενδιαφέρον να συναντάς επί σκηνής το «απόσταγμα» της συνάντησης ενός ικανού σκηνοθέτη και δύο παλαιάς σχολής θεατρίνων. Ό,τι ακριβώς συνέβη στην εναρκτήρια παράσταση της λειτουργικής σκηνής στη Σταυρούπολη με το έργο δωματίου «The breath of life».
Ξέχειλο από εσωτερικότητα, τρυφερά συναισθήματα, ποίηση, αναμνήσεις αλλά και πόνο, μοναξιά, ματαιώσεις, απογοητεύσεις και πικρίες, με κύριο δραματουργικό πυρήνα τον απολογισμό της ζωής δύο γυναικών κοντά στην τρίτη ηλικία. Το έργο του Ντέιβιντ Χέαρ -γνωστός παγκοσμίως για τα κινηματογραφικά του σενάρια: «Μοιραίο Πάθος», «Οι Ώρες»- αποτελεί μία πολύ προσωπική πορεία ενδοσκόπησης των δύο ηρωίδων μέσα από αμοιβαίες εξομολογήσεις και κοινό σημείο αναφοράς τη σχέση τους με τον ίδιο άντρα, τον πανταχού «παρόντα» Μάρτιν, ο οποίος τις εγκατέλειψε για μια άλλη, νεότερή του(ς), κάπου στην Αμερική.
Σκηνοθετημένο με εμμονή στη λεπτομέρεια από τον Ανδρέα Βουτσινά, όπου ο σκηνοθέτης των ήπιων δραμάτων στόχευσε στη σχέση που αναπτύσσεται απρόσμενα μέσα σε ένα 24ωρο ανάμεσα στις δύο γυναίκες, αλλά και στη σκιαγράφηση του προφίλ του αφανούς ήρωα. Μια ατμοσφαιρική παράσταση, λεπτών αποχρώσεων, μέσα από τις συναισθηματικές διακυμάνσεις των ηρωίδων που συγκροτούν και την όλη δράση.
Η Αλεξάνδρα Λαδικού (Μαντλέν) μαζί με την Μαρία Σκούντζου (Φράνσις) επικοινώνησαν άριστα επί στέρεου και γνώριμου εδάφους διοχετεύοντας το ακριβό άρωμα του έργου στην πλατεία, αποδεικνύοντας για ακόμη μία φορά τη στόφα των παλιών θεατρίνων που πλουτίζουν με την εμπειρία που φέρουν και την βαθιά αντιμετώπιση του εκάστοτε ρόλου την επαφή μας με τη Σκηνή.
Η όψη σκηνογραφήθηκε υποδειγματικά από την Τίτη Κυριακίδου αποτυπώνοντας το επαρχιακό σπίτι της Νότιας Αγγλίας και τους «κραδασμούς» του χρόνου στα επιμέρους σημεία του.
• Το έργο παρουσιάστηκε στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών από το ΚΘΒΕ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου